คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทที่ 19 คนทรยศ
"น่าเสียดายจริงที่ตัวหน้าหนีไปได้"โกลด์บ่น
"เอาน่าโกลด์ แค่โคเทงาว่าจังปลอดภัยก็ดีแล้ว"เร้ดมองไปทางรูบี้กำลังแก้เชือกให้สาว
"ไม่เป็นไรนะ"รูบี้ถาม
"อืม..แต่ว่า..."ยุยพูดเรื่องเคนอิจิไม่ออก
"..ฉันรู้แล้วละเรื่องคูณเคนอิจินะ.."รูบี้พูดตัด
"แล้วทำไมถึงเกิดเรื่อวได้ละ?"เร้ดถาม ขณะที่คาซึกับซิลเวอร์เพิ่งมาถึง
"..คือว่า.."ยุยเล่าเรื่องทำหมด
-บ้านตระกูลซุน-
"ไส้ศึก!?"นามิอุทานหลังรูบี้เล่าให้ฟัง
"ใช่ โคเทงาว่าได้ยินพวกนั้นพูดแบบนั้น"รูบี้ย้ำคำเดิม
"อืม..ถ้าเป็นจริงคงเป็นปัญหาใหญ่เลย"โนบุเกาคางแล้วพิจารณ์
"รายงาน!! ท่านฮิเดะกลัมาแล้วคับ!!"เสียงนี้ทำให้หลายๆคนดีใจหนึ่งในนั้นคือนามิ
"พี่หรอ?"เธอดีใจที่พี่ชายแท้ๆกลับมา
"อะจริงสิ"โนบุ ทำท่าเหมือนึกอะไรบ้างอย่างออก
"เหลี่ยวหยวน หว่อ เจ้าลองไปคุยเรื่องนี้กับลูกชายข้าดูสิ"เขาตบไหล่รูบี้
"เอ๋?"
"เขาต้องจัดการได้แน่ ถึงซะว่าไปทำความรู้จักกันด้วย"รูบี้ไม่ปฏิเสธเพราะ เขาเองก็ยังไม่รู้จักฮิเดะคนนี้เลย
-ห้องนั้งรวม-
"อิอิอิ"แทบจะทุกคนในห้องหัวเราะรูบี้ เพราะกำลังโดนให้ทดลองของประดิษฐ์ใหม่ของมิคัง (โห น้องพี่อยู่ยุคนี้ยังหาวัตถุดิบได้อีก สุดยอด/มารเพลิง)(ของมันแน่อยู่แล้ว/มิคัง)
"นี้มันอะไรละนี้มิคัง"รูบี้เพ่งมองผ้าคลุมสีขาวที่เขาสวม มันขาดรุ่งริ่งซ้ำยังมีหน้ากกากสีแดงลายน้ำเงินดูแล้วไม่พิศมัยเลยสักนิด
"มันเป็นผ้าที่ทอจากเทคนิด ริคเฟตเตอร์กับกำแพงใสเชียวนะ"มิคังอวดโอ้สิ่งประดิษฐ์
"แล้วหน้ากากนี้ละ มันดูไม่พิศมัยเลยน่า"รูบี้จ้องหน้ากากทีเหมือนตัวตลกสีแดง
"นั้นพิเศษเพราะนอจาก ริคเฟตเตอร์กับกำแพงใสแล้วยังมีส่วนผสมของมิเรอร์ดค้ดอีกด้วย"มิคังยืนอกตอบ
"พี่เอาใส่เถอะเวลาตอนสู้จะได้ไม่ต้องมีแผล"มิคังพูด
"หึ.."รูบี้ยิ้มน้องสาวเขายังห่วงพี่ชายเป็นด้วย แต่เขาต้องอารมณ์บูดเมื่อหันมองผลงานของเธอ
"(ให้ตายยังไงฉันไม่มีวันใส่แน่)"เขาคิดแบบนั้น
-รุ่งเช้า-
"งั้นฉันไปก่อนนะ"รูบี้บอกลาเพื่อนและรุ่นพี่
"เออ อย่าไปตายละ"คาซึลาแบบกวนๆ
"แน่นอนกลับมา จะเข่งกระโหลกนายแล้วมัดใส่ถุงเลยละ"รูบี้โบกมือลา
-ชายป่าแห่งหนึ่ง-
ณ กระท่อมหลังเล็ก รูบี้ควบม้ามาอยู่ตรงหน้า
"ขอต้อนรับ ท่านหัวหน้าซากทัพ"ชายที่ยืนรออยู่พูด เขาดูมีสง่าราศียิ่ง
"ไม่นึกว่าท่านจะชอบอยู่ที่แบบนี้"รูบี้ปัดฝุ่นขณะที่เดินเข้าไป
"ชีวิตฉัน ฉันนะไม่ต้องการความตระการตาหรอก "ฝ่ายเจ้าบ้านพูดอย่างสบายๆ
"น้ำขอรับ"ลูกน้องอีกำฝ่ายส่งน้ำให้ ขณะพวกเขาลงนั้งที่โต๊ะ
"ว่าแต่ท่านพ่อข้ากับน้องสาวเป็นไงบ้างละคับ"ฮิเดะถาม
"สบายกันดีอยู่นะคับ"รูบี้ตอบแล้วค่อยดื่มน้า
"แล้วเรื่องท่านกับน้องสาวข้า ไปได้สวยมั้ย?"อีกฝ่ายถามเล่นรูบี้ถึกับกระอั๊ก
"พรวดด!! ไม่ใช่ซะหน่อย"รูบี้เช็ดปากไปพูดไป
"ล้อเล่นน่า ว่าแต่ท่านพ่อส่งท่านมาหาฉันแบบนี้ คงมีเรื่องอะไรสินะ"อีกฝ่ายเริ่มเข้าเรื่อง
"อืมม..แต่ว่า"รูบี้ไม่พูดต่อ อีกฝ่ายมองท่าทางแล้วตอบ
"ไม่ต้องห่วงคนของฉันไว้ใจได้"
"ฉันหมายถึงว่าคุณนะ ตัวจริงหรือเปล่า?"รูบี้ถาม อีกฝ่ายถึงกับหัวเราะออกมา
"ท่านนี้มีอารมณืขันด้วยหรอ?"รูบี้หัวเราะกลับก่อนจะเริ่มเข้าเรื่อง
....
"อืม...แบบนี้คงสาวตัวยากหน่อยสินะคับ"รูบี้ถาม
"ใช่ นอกจากนี้อาจทำให้งูตื่นเอาง่าย.."
"เพราะนั้นต้องพยายาม ทำให้เงียบและเร็วที่สุด"ฮิเดะกล่าว
"!?"ขณะที่ทั้งสองคนปรึกษากัน ทั้งคู่กลับรู้สึกว่ามีคนมา
"เฮ้ย!!"ฮิเดะออกมาดู ก็เห็นกองกำลังทหารนับหมื่นล้อมพวกเขาไว้
ฉึก! ดาบที่ถูกแทงทะลุทั้งเขา
"ที่..แท้..ไส้ศึกคือ.."เขามองไปด้านหลังเห็นลูกน้องตัวเองแทงมา
"ใช่แล้ว..ข้าเอง.นายน้อย"เขาปัดตัวออกแล้วถีบลูกน้องทรยศเข้าไปในบ้าน
โครม! ร่างของรูบี้โดนเหวี๊ยงออกมาพังกำแพงบ้านอีกด้าน ข้างในมีนายกองรางยักษ์
"หนอย.."รูบี้ค่อยลุกขึ้น รูบี้เข้าไปซัดกับนายกองคนนั้นจนชนะ แต่ว่า กองทัพนับหมื่นกลับเข้ามาใกล้เกือบชิดบ้นแลว
"คุณฮิเดะเยอะแบบนี้ เอาไงดีละ"รูบี้ขณะที่ทั้งคูยืนอยู่บนบ้านที่ล้อมด้วยทัพนับหมื่น
"ไม่รู้สิ"คำตอบออกมาจกปากคนที่ถูกถาม
จบตอน
ผาทลายดุจทัพอัปปาง ไร้หนทางก็ยังหลงเหลือ กองทัพหมื่นเข้าตี รูบี้จะรอดหรอ?
"ไม่นึกว่าข้างๆพยัคห์ร้ายฮิเดะจะมีมังกรร้ายอีกตัว"
"บทสรุปของชีวิตข้านะ งดงาม ไม่ตระการตา ขึ้นๆลงๆ เป็นอนิจจัง"
"ข้าขอย้ำอีกครั้งว่าข้าคือพลเกาทัณฑ์"
ความคิดเห็น