คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : บทที่ 15 การต่อสู้ของอสูร
โครม! ด้านหลังรถม้าพังพร้อมๆกับสองหนุ่มที่ยังจับตัวกันแน่น
"กรี๊ดดดด!!"นามิร่วงลงรถ ฮันซุรีบโดดตาม
"นามิ!!"โนบุเห็นแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ตอนนี้ได้แต่ควบหน้าต่อไป เพราะมีคนเจ็บอยู่ สองหนุ่มถีบตัวแยกออกจากกัน แล้วจับอาวุธถีบตัวเข้าปะทะ
"ZuZu!!"รูบี้ปล่อยโปเกมอนสีฟ้าออกจากบอล ก่อนตัวเองจะลุยต่อ ซูซูโดดลงไปรับนามิแล้วลงพื้นด้านล่าง
เคร้ง! เช้ง! เคร้ง! เงาสองสายพุ่งปะทะครั้งหลายครั้ง ก่อน ลงปหยุดบนขบวนอพยพของชาวบ้าน ตอนนี้พวกเขายืนอยู่บนรถลากเสบียงสองคัน
"ไม่นึกว่าจะมีคนใช้ย่นระยะเหลืออยู่อีก"ยามาโต้เอ่ยปากหลังปะทะ ชาวบ้านเห็นก็ตกใจกระจายแยกออกห่าง
"แหมทำให้ท่านยามาโต้แม่ทัพใหญ่ สำราญได้ตัวผมก็พอใจมากเลย"รูบี้กวน(ใช่ๆ/มารเพลิง)
"นั้นชวนสำราญให้อีกเยอะๆละ"ยามาโต้ตั้งท่า(เอาอีกหรอ ร่วมดิ/มารเพลิง)(เชิญ /ยามาโต้)
"ได้เลยขอรับ"พูดเสร็จเงาสองสายก็เริ่มปะทะกันอีกครา ขณะนามิกับฮันซุที่ร่วงมา ได้นั้งมองการสู้ที่เหลือเชื่อ
"นี้..นี้เป็นการต่อสู่เราเขาไปยุ่งไม่ได้เลย.."นามิกำดาบ(ของรูบี้)ด้วยความเจ็บใจ มองการต่อสู้ด้านหน้าที่สามารถสอดมือเข้าไปได้
เคร้ง !ฉึก! และแล้วดาบก็เริ่มโดนกัน เฉือดกันไปสองสามแผล ก็จะทุ่มสุดตัว
ฉึก! ฉึก! อาวุธทั้งสองทะลุร่างอีกฝ่าย กระอักเลือดถอยทั้งคู่(อั๊ก!! แทงมาได้โดนตูที่เดียวสองเล่ม/มารเพลิง)
"เจ็บหรือเปล่าท่านขุนพล"รูบี้เอ่ยปากถาม อีกฝ่ายตอบด้วยหมัด
"เจ็บสำคัญไย ที่สำคัญคือ ความสะใจ!"ยามาโต้เหวี้ยงแขนใส่รูบี้เต็มหน้า(ใช่แล้ว ^.^ /มารเพลิง)(โหดไปมั้ย/คนอ่าน)
"ถูกของท่าน!!"รูบี้ตามแขนหมุนตัวเตะอีกฝ่าย ทั้งสองไถลไปกับพื้นแยกจากกัน(อักก!!! /มารเพลิง)
"ว๊าย!!"รูบี้ไถลมาชนผนังใกล้นามิ แล้วค่อยๆลุกขึ้น
"นี้นังตัวดี ข้ายอมขาดทุน แลกทวนราคาแพงนี้กับดาบของช้าที่เจ้า"รูบี้ดึงทวนปักกับตัวออกแล้วยืนให้นามิ
"(ไม่ใช่ความฝัน..)"นามิเห็นภาพแล้วนึกถึงตอนที่ริมแม่น้ำ(ตอนไหนไปดูเอง แค่ก ต้องนี้ขอห้ามเลือดก่อน จ๊ากกกก เลือดพุ่งออกจากหัว /มารเพลิง)(-*- แมลงสาบชัดๆ/ทุกคน)
"นายคือ..คนที่ช่วยฉันตอนที่แม่น้ำ ไม่สิร่วมทั้งหน่วยหมัดเปล่าด้วยสินะ คุณหัวหน้าซากทัพ?"นามิถาม
"นี้เธอบ้าหรือเปล่าเธอคิดฆ่าฉัน ฉันไปช่วยเธอทำไม?"รูบี้ยื่นหน้าจ้องหน้านามิที่ห่างไม่กี่เซน พร้อมมือไปจับดาบสีแดง
"เพราะฉันชอบเธอหรือว่าฉันอยากมีอำนาจเลยหลอกเธอจะเป็นลูกเขยตะกูลซุน? คิดเอาเองทั้งนั้น!"รูบี้หันกลับไปทางยามาโต้
"คนที่ช่วยเธอคือ คนขายแจกันตั้งหาก ที่เป็นหัวหน้าซากทัพ"รูบี้พูด
"นี้นาย!!"นามิปิ๊ดเล็กน้อย
"อะโด๋ ติดนิสัยช่วยคนมาจากแซฟไฟรจังก็บอกไปสิ"เสียงคู่หู่ดังจากโปเกนาวิเกียรใต้ปอกแขน ซูซูคุยกับรูบี้ผ่านทางโปเกนาวิ(รายละเอียดดูเองภาคแรก)
"ไควเอ็น ไปเลยซูซู"รูบี้หน้าแดงชี้โปเกมอนของตนที่อยู่ข้างๆ ขณะที่คนอื่นอึงกิมกี่(อ่อมันเป็นแบบนี้นี้เอง/มารเพลิง)
"ฉันละเบื่อพูดปากไม่ตรงกับใจ"ซูซูทำท่าเซ็งกับอาการปากที่ไม่ตรงใจของเจ้านาย
"มันเป็นอย่างที่เจ้าตัวฟ้ากับนางพูดนั้นแหละถ้าไม่ใช้นายแล้วจะเป็นใคร?"ยามาโต้พูดไร้ท่าทางสันสบกันการที่ซูซูพูดได้ แล้วหยิบทวนอีกเล่มจากหลัง
"ไม่รู้คับ แต่ต่อกันดีกว่า"รูบี้ตั้งท่า อีกฝ่ายตั้งตามแต่นามกลับพูดแทรกขึ้นมา
"นี้ตาบ๊อง!! ถ้านายรอดฉันนะ..ทำตามสัญญาแน่"นามพูด(สัญญา?อะไรหว่าไปดูก่อน/มารเพลิง)
"หึ"รูบี้ยิ้มแล้วพุ่งออก ทั้งคู่เอาจริงแล้วตอนนี้รอบๆเริ่มพังทลายจากแรงปะทะ
โครม! คร้าม! ครืนนนน!!! รูบี้ไถลถอยมาแล้วกระอักเลือด แต่เขากลับยิ้มออกมา
-รถม้า-
"เฮ้โคเทงาว่าเป็นไรนะ"คาซึที่เริ่มหายสังเกตสาวผมดำที่นั้งกอดเข่ากัดฟันสีหน้าซีดเซียว
"(อย่าตายละ..รูบี้คุง..)"ยุยหมดสติเอนล้มไปทางรูกำแพงที่พัง
"โคเทงาว่าจัง!!"มานามิหันก็เห็นร่างหญิงสาวร่วงลง รีบลงรถตามทันที รถม้าเองก็หยุด
"อะไรกัน พิษนั้นหรอ"โนบุที่ลงมาดูอาการสังเกต
"ใช่ กุหลาบที่งามย่อมมีหนามที่แหลมคม..."เสียงเซียงปิงพูดขึ้นราวมองออก
"ยิ่งนางคือกุหลาบที่งามพิเศษ พิษมันย่อมไม่ธรรมดา.."เซียงปิงเหม่อมองด้านบน
"(มันทำให้คนที่ชอบชื่นชมกุหลาบ ถึงตายได้)"ด้านยามาโต้ที่เหมือนได้เปรีบกลับกระอักเลือดหนักกว่า
"พิษนั้นหรอ"เขาดูเลือดตัวเอง รูบี้ยิ้มแล้วเฉลย
"ใช่แล้วแกคงไปยุ่งกับโคเทงาว่าละสิ"
"ตอนนั้นเอง"ยามาโต้นึกภาพตอนที่ยุยพ่นเข็มใส่แต่เขารับด้วยฟัน
"แล้วก็ รอบๆนายตอนนี้คือชาวบ้านที่เดือดร้อนเพราะ เครก้า นายแย่แน่"
"สงครามประสาทหรือนี้"ฮันซุมองรูบี้
"หึ ต่อให้โดนพิษแต่ก็เหลือแหลกที่จะชนะพวกมัน"ยามาโต้เช็ดปากแล้วยกทวน
"ลืมไปแล้วหรอว่าตรงนี้ยังมีไอ้เด็กเวรที่ต่อต้านนายได้ร้อยกว่าท่า"รูบี้แล้วพุ่งเข้าไป ดาบสีแดงเตรยมเผาศัตรู ขณะที่ยามาโต้ยรู้สึกแต่ขาดไปแล้ว
เคร้ง! เสียงดาบปะทะกัน ได้ไง?ยามาโต้ยกกันไม่ทันแน่
"ดาบนี้มัน!?.."รูบี้มองดาบสีน้ำเงินที่ต้านดาบตน แล้วไล่ไปมองคนถือ ซึ่งทำให้เขาตกใจยิ่ง
"ฮี้ฮี้"ม้าแกรอกตัวใหญ่สีดำ ไฟสีน้ำเงินถีบใส่รูบี้เต็มๆ
โครม! รูบี้ชิดกำแพง เขาไมาสนใจกลับมองคนที่รับดาบเขา
"ซ...แซฟไฟร!?"เขามองหญิงนัยนไพลินตรงหน้าอย่างตรงใจสุดขีด ขณะที่ม้าสีดำพยุงยามาโต้ขึ้นหลัง แซฟไฟรกระโดดขึ้นตาม แล้วม้าก็ออกวิ่ง
"เดี๋ยว!!แซฟไฟร..!?"รูบี้วิ่งมาถึงแค่หน้านามิก็เซไปมา
"(เดี๋ยวก่อนสิ...แบบนี้มันอะไรกัน?)"
"(แซฟไฟร?..ตานั้นหรือว่า.ดดนควบคุม..)"สมองยังคงคิดเรื่อยขณะที่ตัวเริ่มเซไปด้านหลัง
"(ให้ตายสิ...แบบนี้ไม่ได้..)"ในที่สุดก็เริ่มล้ม
"(ตอนนี้เราไม่มีแรง..แม้แต่จะตาม)"รูบี้ล้มลงขณะที่นามิเข้ามารับ ซูซูรีบเข้าดูอาการเจ้านาย
จบตอน
แซฟไฟร? เกิดอะไรขึ้นกันแน่? โปรดติดตามตอนต่อไป (ห้ามบ่นมันเขียนไม่ทัน)
ความคิดเห็น