ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Pokemon Ruby and Sapphire Special II The Ravages of Time

    ลำดับตอนที่ #13 : บทที่ 13 ม่านสีเพลิง

    • อัปเดตล่าสุด 27 ส.ค. 52


    บทที่ 13 ม่านสีเพลิง
    เคร้ง เสียงปะดาบดังไปทั่วนี้เพียงแค่ 5 กระบวนท่าเท่านั้น ทานากะปลิ้วกลิ้งกับพื้น
    "ท่านแม่ทัพ!!"คนสองคนขี้ม้าตามทานากะมาเห็นเหตุการณ์บควบม้าเข้าใกล้
    "ไม่เป็นไร ยามาโต้ท่านคงไม่ว่าข้าหรอกนะ?หากข้าขอพวกเพิ่ม"ทานากะลุกขึ้น อีกสองคนตั้งท่าพร้อม
    "ทานากะ ท่านมาสามคนจะให้ฉันต่อกี่ท่าดีละ?"ยามาโต้ถามแบบสบายๆ
    "พวกข้าสามคนซักสามสิบกระบวนท่าแล้วกัน"

    ณ ซอยหน้าผาแห่งหนึ่งไม่ไกลจากพวกคาซึ ชายคนหนึ่งควบนำหน้าพร้อมกับเด็กอีกคนที่นั้งด้านหน้า ชายคนนี้คือผู้นำตระกูลซุน หรือพ่อของนามิ ซุน โนบุ(เอาชื่อแล้วกัน/มารเพลิง)(ตั้งให้ข้าชุ่ยๆเลยเหรอ/โนบุ)
    "นายท่านไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยขอรับ?"ลูกน้องเข้ามาถามหัวหน้าที่ควบม้าด้านหน้า
    "ไม่เป็นไร ของเพียงองค์จักพรรดฺ์ปลอยภัยก็พอแล้ว"โนบุพูดพร้อมเหลียวมองเด็กที่ข้างหน้าตน แล้วควบม้าต่อ
    "ว่าแต่..ถ้าข้าต้องเจอข้าศึกพวกเจ้าะทำอย่างไร?"โนบุถามขึ้นมาลอยๆ
    "พวกเราจะสู้!!"ทหารพร้อมใจตอบ
    "ดี! นั้นเอาคำตอบนั้นไปบอกข้าศึกเถอะ!!"พูดเสร็จทหารของเครก้าก็รุกเข้ามาตีกองกลางขบวนแตก
    "เดี๋ยวพวกเจ้าสามคน ยังไม่ตอบข้าเลย"โนบุคนสนิทที่ยังคงควบม้าอย่างสงบอยู่รอบๆ
    "ถึงนายท่านจะขี้เยี่ยวราด ข้าก็ยังไม่หวั่นไหว"คนแรกตอบ
    "ถึงนายท่านจะสวาดิภักดิ์ ข้าก็ยังภักดีไม่เสื่อมคลาย"คนสองต่อทันที
    "ถึงนายท่านจะสั่งถอย ข้าจะรั้งอยู่เป็นคนสุดท้าย"คนสามตอบ ทั้งสามยิ้มก่อนหันหลังบุกเข้าหาข้าศึก
    "หือ? เครก้า?"โนบุมองชายควบม้าอยู่บนหน้าผา ที่มองเขาพร้อมชี้ไปด้านหน้า
    "ข้างหน้าเหรอ?ได้เลย"เขาควบม้าเร็วขึ้น พร้อมถึงจุดหนึ่งเครก้าควบม้าโดดตามมาควบข้างๆ แถมด้วยฮัวสงพร้อมทหาร ทหารทัพกวนตงเห็นก็รีบตามมาประกบ
    "ท่านต่อต้านข้า ถามจริงเถอะว่าทำไม"เครก้าเปิดฉาก
    "เพราะแผ่นดินนีเป็นขององค์จักรพรรดิ์"โนบุตอบไร้ความลังเล
    "แล้วองค์จักรพรรดิคือะไรละ?"เครก้าโต้
    "คือ บุตรแห่งสวรรค์"โนบุชี้ฟ้า ทั้งสองโต้กันไปมาทหารก็เริ่มหำหันกันแล้ว
    "นั้นขอลบล้างแนวคิดท่านแล้วกัน"ฮัวสงฟาดง้าวใส่โนบุ โนบุรับชักดาบรับ
    "ฮึก!! !?"ทันใดนั้นทหารเครก้าคนหนึ่งแล้วมาดึงตัวโนบุข้างหลังพาตกหน้าผาไปพร้อมๆกัน
    "ฮึบ ผู้นำตระกูลสิ้นแล้ว"เครก้ามองลงหน้าผาที่ดูไม่มีก้น แล้วควบม้าต่อไปหายามาโต้
    -เมืองร้าง(เสินสาน)-
    "หืม? รู้สึกเจ้านั้นจะดังกว่าเราอีกนะ"เครก้าหัวเราะเมื่อมาถึง เพราะตอนนี้ทหารส่วนใหญ่ติดอยู่กับการดูยามาโต้ที่สู้
    "ทานากะยอมจำนนเถอะ หัวหน้าเจ้าตายแล้ว อีกไม่นานทหารข้าคงนำหัวมา"เครก้ายืนพูดบนผา
    "หนอย!!"สองคนข้างทานากะเลือดร้อน รีบุกหนัก แต่ไม่แคลวยามาโต้ฟันตัวขาดทีเดียว
    "สามสิบ!! ครบตามสัญญา"ยามาโต้พูด ขณะที่ตอนนี้ทหารสองคนกำลังนำหัวที่คาดว่าจะเป็นหัวของผู้นำกวนตงไปให้เครก้า
    "หนอย ข้าขอสู้ตาย!!"ทานากะเห็นหัวนั้นแล้วร้อนใจเข้าบุก
    "เปล่าประโยชน์ โง่ชะมัด"ฮัวสงออกมารับดาบแทน
    "ใช่ เพราะเจ้าโง่อย่างเจ้า อยู่ห่างท่นพ่อ ถึงได้อันตราย"ยามาโต้ควบม้ากระโดข้ามหัวสองคน
    "เอ๋? หรือว่า..."ฮัวสงมองยามาโต้ที่ควบม้าแล้วกำทวนพร้อมฟาดฟันไปทางเครก้า
    "(ท่านจะโดนเสือที่เลี้ยงไว้ ลอบกัดเข้าให้แล้ว)"ไม่ทันแล้วตอนนี้ทวนยามาโต้ทะลุผ้าคลุมข้างหลังเครก้ามาถึงด้านหน้าแล้ว
    "นายท่าน!!!"ฮัวสงตะโกนเมื่อเห็นทวนทะลุร่าง แต่ต้องเงียบเมื้อได้ยินเสียงหัวเราะจากผู้ถูกแทง
    "เฮ่อ ไม่นึกว่าจะติดกับแบบนี้"เครก้าหัวเราทวนไม่ใช่แทงที่เขา แต่ทะลุไปแทงคนที่นำหัวมาส่งตั้งหาก
    "ท่านพ่อคนผู้นี้?"ยามาโต้ถามพร้อมผู้ถูกแทงซึ่งในถุงผ้าใส่หัวที่จริงคือมีด พร้อมหมวกที่ร่วงลง  ตอนนี้เขาเซร่วงลงมาที่พื้นเดียวกับทานากะ
    "ใช่ เค้าคือ เซียงปิง แถมท่านซุนให้เกีนรติ์มาหาข้าทั้งที ไหงมาในสภาพทหารเลวได้ละ?"เครก้าหันไปถามคนส่งหัวอีกคน
    "เฮ่อไม่คิดเลยว่าแผนเราจะแตก"อีกคนถอดชุดออเผยหน้า ของซุน โนบุ
    "แต่ต้องยอมรับเลยว่าแผนนี้เยี่ยมจริง ถ้าไม่มีคนทำเสีย"ยามาโต้พูด เซียงปิงตกใจ ใครกันที่ทำแผนเสีย
    "ท่านทานากะไงละ"เซียงปิงกับทานากะตกใจ เขาทำเสียตรงไหน
    "ท่านให้ข้าต่อให้แต่ท่าก็ยังไม่บุกมาเต็มที่ เมื้อเก็บแรงไว้ แล้วตอนนี้ที่บอกว่าโนบุตายแล้วเจ้ากับนิ่งเฉย ไม่เหมือนพวกเขา"ยามาโต้ชี้ไปทางสองศพที่ฟันไปไม่นาน
    "มันเหมือนท่านถ่วงเวลาบางอย่างไว้"ยามาโต้พูดอธิบายเหมือนเป็นคนวางแผนเอง
    "(ไม่น่าเชื่อ...ยังมีคนรู้ทันเราอีกหรอ?ทำไมกัน.)เซียงนอนอึ่ง (ก็ฉันไงแผนแกฉันก็คิดแผนของเครก้าฉันก็วาง เพราะงั้นฉันเลยได้ชื่อไอ้ล้านเหลี่ยมไง/มารเพลิง)

    "นามิ!!นามิ!!"นามิลืมตาขึ้นเห็นฮันซุซึ่งเขย่าเธออยู่ เธอตื้นรีบสำรวจรอบๆ รูบี้ละ?
    "ดีจริงที่คุณหนูไม่เป็นไร"ฮันซุเข้ากอด นามิมองไม่เห็รูบี้เลย
    "(แปลว่า..นั้น..ความฝันสินะ)"นามิคิด
    "เอาละเรารีบไปช่วยนายท่านก่อนเถอะ"ฮันซุดึงนามิออกพร้อมเปลี่ยนเรื่อง

    "ข้าขอโทษท่านเซียง เพราะแท้แผนท่านถึงได้เสีย"ทานากะนั้งคุกเข้าขณะที่โดนจับ
    "ไม่หรอกเพราะข้าไม่รอบคอบเอง"เซียงปิงพูด ตอนนี้เขาไม่มีแรงไม่แต่ลุกนั้ง
    "(สวรรค์นี้ข้าต้องพ่ายแผนจริงหรอนี้..)"เซียงสลดท่ามกลางเราทหารเครก้าที่โห้ร้องดีใจ
    "(ยุคสมัยนี้ต้องสู้เจ้าชั่วนั้นยึดครองงั้นหรอ..)"เขาถามกับตัวเอง
    "(จะมีใครไหมที่มา ต่อต้านเขาได้..)"ตอนนี้ม่านการแสดงของเขาได้จบลงแล้ว แต่ไม่มีใครรู้ว่าม่านสีแดงชาดกำลังจะเปิด
    ฟุบ!!! ทันใดนั้นชายคนหนึ่งควบแกรอบตัวใหญ่กระโดข้ามเซียงปิงไป มือถือดาบ สวมชุดคลุมรุงรัง นั้ยนตาสีเพลิงชาดลอดออกมาใต้เสื้อคลุมส่วนหัว  การปรากฏตัวของเขาทำให้เหล่าทหารตื้นกลัว ยามาโต้และเครก้าแปลกใจ และรอยยิ้มของคาซึก็พลุดขึ้น เขาคือ
    "มือสังหารนัยน์ตาเพลิง!!"หัวหน้าแห่งซากทัพ

    จบตอน
    "ปีศาจของพวกเรามาแล้ว~!!"
    "เจ้า!!"
    "ปล่อยพวกฉันซะถ้าไม่อยากตาย!!"
    รูบี้เผยฐานะที่ทำให้ยามาโต้แค้นไม่มีวันลืม พร้อมกับดาบสีเพลิงที่จ้องคอตัวตลก
    "วีรบุรุษแห่งเสินสาน แกล้วกล้าห้าวหาญยิ่งผู้ใด"

    อัพอีกแล้วจ้าคราวเอามาแค่ตอนเดียว (ประมาณเรียกน้ำลายเลย เพราะค้างไว้จุดกวน)

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×