คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 12 แม่น้ำสีแดง
"ท่านแม่ทัพ!! ยามาโต้!! ยามาโต้!!"เสียงดังไปทั่วเมืองร้าง แต่เสียงต้องหยุดเมื่อมีดซัดไปโดนหน้าผู้นำเสียง
"รำคาญจริง.."คาซึมองอย่างรำคาญหลังจากปามีดใส่
"เห็นด้วย"ยามาโต้เสริม
"เอาละ จะลุยละนะ"คาซึหันมาหาศัตรู มานามิเริ่มตั้งท่า
ตุบ!! เสียงลูกตุ้มลงพื้นดังก้องไปทั่ว
"พันชั่งหรอ"ยามาโต้มองลูกตุ้มแล้ววิเคราะ (หมายเหตุ เมื่อก่อนวัดน้ำหนักเป็นชั่ง)
"ไม่ใช่หรอ พันห้าตังหาก.."มานามิดึงลูกตุ้มขึ้นแล้วรับ
"เมื่อโจมตีมันจะเป็น..สองเท่า!!"
ตูม!! มานามิจู่โจมทันทีไม่ให้ตั้งตัว ฝุ่นตลบไปทั่ว เมื่อจางก็เห็นยามาโต้ยืนยืนไร้แผลอยู่
"อืม..พลังแบบนี้มันไม่ธรรมดาเลย แต่ว่ายังช้าไป.."ยามาโต้ทำหน้าผิดหวังนิดๆ
"ใช่..ฉันมันแรงเยอะได้เป็นตัวบุกหน้า แต่ที่ทำหน้าที่สังหารนะ..."มานามิพูดไม่จบ เงาๆหนึ่งก็ลอยอยู่ด้านหลังยามาโต้ พร้อมกางกงเล็บหมายฟัน
"คือฉัน!!"คาซึกวาดแขนเข้า ยามาโต้หันไปจับแล้วถีบออก มานามิไม่รอช้าเข้าบุก ยามาโต้ยังหลบแล้วพลักเธอออก คาซึบุกอีกครั้งคราวนี้โดนหน้าเฉียดเพราะยามาโต้หลบทัน
"ฟู่ เกือบไปแล้ว"คาซึยิ้มอย่างได้ใจ แล้วตั้งท่าเตรียมต่อ ส่วนมานามิเองก็เหวี๊ยงลูกตุ้มเป็นวงกลมข้างๆตัว
"(ขนาดลูกน้องยังขนาดนี้แล้วตัวหัวหน้ามันละ?)"ยามาโต้เผยยิ้มที่ปนไปด้วยความพอใจและสะใจ เขาชอบคู่ต่อสู้เก่งๆ และเมื่อคิดถึงคนที่เก่งกว่านี้เขายิ่งชอบ
"ฉันชักอยากเห็น หน้าหัวหน้าพวกนายแล้วสิ"ยามาโต้หัวเราะ
"ถ้านายเจอละก็คงสนุกแน่ แต่ตอนนี้ฉันมีข้อเสนอให้นายบ้าง"คาซียืนข้อเสนอ ยามาโต้สนใจทันที
"พวกเราจะใช้ไม้ตายที่ แม้แต่หัวหน้าเราก็ไม่รู้จะรับได้รึเปล่า"
"เยี่ยม!! ฉันชอบท้าทายมาเลย!! แต่คราวนี้ขออาวุธหน่อยละกัน"ยามาโต้ตอบรับทันทีพร้อมหยิบทวนสามง่ามเล่มโปรดจากลูกน้อง คาซึสบตากลับมานามิทันที
"ชื่อท่าละ?"ยามาโต้ถาม
"หนึ่งครั้งเห็นผล!!"ทั้งสองตอบพร้อมกัน
"เอาละนะ!!"ทั้งสองบุกพรอ้มกัน
"กดดันบน"มานามิใช้ลูกตุ้มกวาระดับอก ทำให้ยามาโต้ต้องก้มหลบ
"จู่โจมล่าง!!"คาซึตวักกงเล็บตามแนวพื้นยามาโต้กระโดดหลบได้
"จู่โจมบน!!..."มานามิฟาดลูกตุ้มลงมาเป็นเส้นตรง ยามาโต้หลบไปทางซ้ายมือของมานามิ
"ไม่ใช่หรอก กวาดซ้ายตั้งหาก"ลูกตุ้มเปลี่ยนทิศทางตามยามาโต้ เขารีบเอนตัวหลบได้หวุดหวิด
"ใครว่า? สับขวาเฟ้ย!!"คาซึตวัดกงเล็บคราวนี้โดนเต็มสีข้าง
"อุ๊บ!?"ยามาโต้ถอยหลัง ทั้งสองตามทันที
"กดดันหน้า"มานามิกวาดลูกตุ้มขึ้นไปพื้น ยามาโต้ใช้ทวนรับ ทวนถึงกับปลิ้วหลุดมือไปปัดที่หน้าผาด้านหลัง(พุ่งไปด้านหลังอะนะ ตอนนี้ทวนจะหันคมออกมา)
"ตลบหลัง"คาซึลอบด้านหลังทำท่าจู่โจม ยามาโต้เอนตัวหลบกงเล็บได้ แต่ไม่พ้นลูกตุ้มด้านหน้า
"จู่โจมหน้า!!"ลูกตุ้มอัดเข้าเต็มท้อง ยามาโต้ลอยถอยหลังไปพร้อมกับขาที่ลากพื้นแตกตามไปด้วย ตอนนี้เขากระเด็นไปทางที่ทวนปัดอยู่ ถ้ายังปลิ้วต่อไปคงโดนทวนแทงทะลุแน่
"ฟู่..หนึ่งท่าเห็นผลหรอ..แปลว่าไม่เคยมีใครรอดท่าแรกละสิ?"ยามาโต้ยิ้มถาม เขาหยุดตัวเองได้โดยห่างคมทวนแค่มิลเดียว
"งั้น เปลี่ยนเป็น สองครั้งเห็นผล ก็ยังได้.."คาซึยิ้มกลับ แล้วบุกอีกครั้ง
"เปล่าประโยชน์ ฉันจุดอ่อนของท่าแล้ว.."ยามาโต้ยิ้มเหมือนไม่เห็นว่าอีกฝ่ายบุก
"เริ่มกำจัดเจ้าก่อน.."เขาจับแขนคาซึไว้ มานามิเข้าช่วยทันที
"ไม่ใช่สิ เธอก่อนสินะ?"ยามาโต้ปล่อยคาซึ หันมาต่อยท้องมานามิ แม้เธอใส่ชุดเกราะไว้ก็ยังจุ แปลว่าถ้าตัวเปล่าคงสาหัสไปแล้ว
"หนอย."คาซึตวัดกงเล็บอีกครั้ง ยามาโต้ดึงทวนที่ปัดอยู่ออกแล้ว ฟาดต้านคาซึเสียหลักล้มลง ยามาโต้ฟาดทวนตาม
"ถ้านายรับนี้ได้ฉันจะไว้ชีวิตพวกนาย!!"ยามาโต้ประกาศ คาซึรีบยกกงเล็บขึ้นกัน ถึงไม่มีคำนี้เขาต้องกันอยู่แล้ว
ตูม!! ฝุ่นตลบไปทั่ว หลังจากนั้นก็จางลงเผยเงาสองบุรุษ
"เห็น..รึ..ยัง..ฉันรับ..ได้..พรวด!"คาซึพูดจบถึงกับกระอัก ถึงรับได้แต่สั่นกระเทือนจากการฟาดเต็มของยามาโต้ก็พอที่ทำให้อวัยวะภายในกระทบ
"นั้นก็รอด!!"ยามาโต้มองคาซึ แล้วหันไปมองผู้มาใหม่ที่ควบม้ามาพร้อมหัวแม่ทัพนายกองของทหารหลายคนของเครก้า
"ข้า ทานากะ ทหารเอกแห่งทัพกวนตง ขอนามผู้นำหน่อย"ชายบนม้าพูดอย่างไม่เกรง
"แม่ทัพใหญ่ ยามาโต้ !!"ยามาโต้ประกาศชื่อ
"ที่แท้ท่านคือแม่ทัพใหญ่เอง ขอคำชี้แนะด้วย"อีกฝ่ายยิ้มแล้วบุก
"เช่นกัน!!"ยามาโต้ตอบรับผู้มาเยือนโดยรุกบ้าง
"(ที่นี้..ที่ไหน?)"นามิตื่นขึ้นโดยมองรอบตัว
"(แม่น้ำ ไม่สินี้มันเลือด)"เธอมองแม่น้ำที่ตอนนี้เลือดปนเต็มไปหมด เธอได้แต่กวาดสายตามองรอบๆเพราะไม่มีแรง
"(อะ ผี...ผี...ที่นี้ต้องเป็นนรกแน่ๆ)"เธอคิดเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เธอฆ่าเองกับมือยืนอยู่อยู่บนภูเขาซากศพ เขาค่อยดึงลูกธนูที่ตัวออก แล้วชักแขนขวามาทางซ้าย ต่อมาแสงส่องสว่างที่แขนขวา จางไปพร้อมกับดาบสีแดงที่โผล่ ชายหนุ่มกวาดดาบออกเปลวไฟออกมาจากดาบเผารอบ นัยน์ตาสีทับทิมถ้าให้มองต้อง จะเรียกว่า อสูรก็ไม่ผิด
"(สวรรค์...นี้ฉันกำลังฝันอยู่นั้นเหรอ?)"เธอมองชายหนุ่มก่อนที่ภาพตรงหน้าจะหายไปพร้อมๆกับร่างที่สลบลง
รูบี้ยังไม่ตาย?หรือว่านั้นคือในนรกจริงๆ?หรือว่ามันคือความฝัน?
จบตอน
"ทานากะ ท่านมาสามคนจะให้ฉันต่อกี่ท่าดีละ?"
"ไง ท่านผู้นำซุน สภาพดูไม่จืดเลยนะ"
"เครก้า?"
ผู้นำสองฝ่ายเจอกัน แม่ทัพเอกของทั้งสองปะทะ ชะตากรรมของผู้นำตระกูลซุนจะถึงคราวดับ?
เดี๋ยวช่วงนี้จะเข้าๆออกๆฝากดูแลเจ้าNaNaด้วยละกัน เดี๋ยวมันจะไม่มีข้าวกินเดี๊ยงไปก่อน
ความคิดเห็น