รักอลวนบนความแค้น

ลำดับตอนที่ #9 : ึความในใจครั้งสุดท้ายของน้ำ

ในงานศพของลูกตาล ทุกคนเศร้าโศกเสียใจเป็นอย่างมาก ต่างก็ทยอยกันไปรดน้ำศพ และกราบศพ

แม่เดินออกจากงานศพ ไปที่คุกและขออนุญาตเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ให้พ่อไปงานศพลูกตาลสักพัก เจ้าหน้าที่อนุญาต

“ทำไมลูกเราถึงตาย?” พ่อถามไป น้ำตาไหลไป

“เรื่องมันยาวค่ะ และมันก็เป็นเพราะฉันเอง” แม่ตอบ พ่อไม่ถามอะไรอีก



“พ่อ” เมื่อพันธ์เห็นพ่อก็รีบเข้าไปหา พ่อกอดพันธ์ไว้แน่น ฟ้ามองอย่างสงสาร



หลังงานเลิก แม่ไปส่งพ่อที่คุก ส่วนพันธ์นั่งอยู่ที่งานศพ เขาเศร้ามาก มีคินนั่งปลอบใจอยู่ ฟ้าเองกำลังจะกลับแล้ว เดินเข้าไปใกล้ๆ พันธ์

“เราขอโทษนะ พันธ์ไม่ผิดอะไร เราไม่น่าโกรธพันธ์” ฟ้าพูด

“ฟ้าคงสะใจแล้วสิ ที่พี่ลูกตาลตาย ถือว่าชดใช้ชีวิตต่อชีวิตก็แล้วกัน ต่อไปนี้เราก็หายกันแล้ว” พันธ์พูดประชด

“เฮ้ย…พันธ์ พูดเกินไปเปล่าวะ ฟ้ามาขอโทษก็ดันประชดอีก” คินพูดอย่างไม่เข้าใจ

“แล้วนายจะกลับไปที่บ้านไหม หรือจะอยู่คอนโดเราต่อ?” คินถาม

“คงกลับไปที่บ้านแหละ ขอบใจนายมากนะที่ให้เราอยู่ด้วยนานเหมือนกัน” พันธ์บอกอย่างซึ้งใจ

“ ไม่เป็นไรหรอก งั้นเรากลับก่อนนะ” คินว่า แล้วเดินกลับไปที่คอนโด ฟ้านั่งลงข้างๆ พันธ์ พันธ์ป้ายน้ำตาทิ้งแล้วเดินหนีไป



“ลูกตาล เราขอโทษ” น้ำพึมพำในใจ ขณะมองรูปของลูกตาลในงานศพ \"นี่คงเป็นโอกาสสุดท้ายแล้วสิ ที่เราจะได้บอกว่า เรารักลูกตาลนะ\"

น้ำปล่อยโฮออกมา ฟ้าเข้าไปปลอบพี่ชายตัวเอง



100 วันต่อมา เป็นวันเผาศพลูกตาล และนำกระดูกที่เหลือไปไว้ที่วัด

พันธ์ น้ำ ฟ้า แม่ และทุกคนยังโศกเศร้าอยู่ หลังเสร็จพิธีน้ำไปบวชเพื่อให้จิตใจสงบ และอุทิศส่วนกุศลให้กับลูกตาลและพี่หมอก รวมถึงญาติผู้ล่วงลับ นานเป็นเวลา 2 เดือน แล้วนับจากนั้นเป็นต้นมา น้ำจะใส่บาตรพระทุกวัน วันละ 2 รูป