รักอลวนบนความแค้น

ลำดับตอนที่ #8 : ฝันจากพี่สาว และ การจากไปของใครบางคน

หลังจากนั้นประมาณ 1 ชม. ฟ้าก็เข้านอน



“พี่เสียใจที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ น้ำ กับฟ้าต้องมาเสียใจกับความรักของตัวเอง ฟังพี่นะจ๊ะ ตอนนี้พี่เองไม่รู้ว่าพี่อยู่ที่ไหน แต่พี่คิดถึงพ่อ แม่ น้ำ แล้วก็ฟ้าเสมอ พันธ์กับลูกตาลไม่ใช่คนผิดเลย  อย่าไปโกรธพวกเขาเลยนะ ส่วนพ่อของพวกเขา ตอนนี้พี่ก็อโหสิให้แล้ว เรื่องมันผ่านตั้งปีหนึ่งแล้วนะ อย่าคิดมากอีกเลย  พี่กำลังจะได้ไปเกิดใหม่แล้ว อย่าให้พี่ต้องมีห่วงอีกเลยนะจ๊ะ  สุดท้าย พี่หวังว่า เราจะได้เป็นพี่น้องกัน และพี่จะได้เป็นลูกพ่อแม่ทั้งสองท่านนี้อีกในชาติหน้านะ”



ฟ้ากับน้ำสะดุ้งตื่นขึ้นมา เหงื่อไหลท่วมตัว ฟ้ากำลังจะวิ่งไปหาน้ำ น้ำกำลังจะวิ่งไปหาฟ้า ต่างก็มาเจอกันครึ่งทาง

“พี่น้ำ พี่ฝันว่าพี่หมอกมาพูดอะไรกับพี่หรือเปล่า?” ฟ้าถาม

“ฝันสิ ฟ้าฝันเหมือนกันเหรอ?” น้ำถาม

“ฟ้าฝันเหมือนกัน” น้ำตาฟ้าร่วงแหมะๆ น้ำเช็ดน้ำตาให้น้อง แต่ตัวเขาเองก็มีน้ำตาปริ่มๆ อยู่ที่ขอบตาเช่นกัน

“ฟ้าคิดถึงพี่หมอก” ฟ้าพูดออกมาเบาๆ น้ำเองก็รู้สึกเช่นนั้น

“จริงอย่างที่พี่หมอกว่า  พันธ์กับพี่ลูกตาลไม่ได้เป็นคนผิดอะไรเลย แล้วพี่หมอกก็ไม่ได้โกรธพันธ์กับพี่ลูกตาล”

ฟ้าพูดออกมาเบาๆ

“นั่นสิ แล้วทำไมเราต้องไปโกรธลูกตาลด้วย” น้ำคิด

“ฟ้าคิดได้แล้วล่ะพี่น้ำ ฟ้าจะไปขอโทษพันธ์ ฟ้าไม่น่าไปโกรธเขามากขนาดนั้น” ฟ้าว่า

“พี่ก็จะไปขอโทษลูกตาลเหมือนกัน” น้ำว่า สองพี่น้องยิ้มให้กัน พลางนึกขอบคุณพี่หมอก ที่ช่วยชี้ทางที่ถูกให้



วันต่อมา เป็นวันแต่งงานของแม่ของพันธ์และลูกตาล กับว่าที่พ่อใหม่ของทั้งสอง

ลูกตาลนัดเจอพันธ์หลังเลิกเรียน บอกว่าแม่จะแต่งงานวันนี้

“จะบอกผมทำไมล่ะ พี่” พันธ์เศร้ามาก

“เราจะไปงานนั้นดีไหม?” ลูกตาลถาม พันธ์คิดอยู่พักหนึ่ง ใจจริงก็คิดถึงแม่ อยากไปเจอแม่เหมือนกันแต่ยังรับไม่ได้ที่แม่จะแต่งงานใหม่ทั้งๆ ที่พ่อก็ยังอยู่ (ในคุก)

“พี่ว่าผมกับพี่ไปบอกพ่อเรื่องนี้กันดีไหม?” พันธ์ถาม

“ถึงไม่บอกยังไงๆ พ่อก็ต้องรู้ ใจจริงแล้วพี่ไม่อยากบอก  กลัวพ่อจะเสียใจ” ลูกตาลซึมไป

“งั้นไม่ต้องบอกหรอก พี่ลูกตาล” พันธ์ว่า

“เราไปงานคืนนี้ก็แล้วกัน อย่างน้อยอาจจะทำให้แม่สบายใจบ้าง พี่เองก็คิดว่า แม่คงไม่สบายใจนักหรอกนะ” ลูกตาลสรุป พันธ์พยักหน้าช้าๆ

“งั้นเจอกันที่โรงแรม ดิเอมเมอรัลด์  ชั้น2 ตอนห้าโมงเย็นนะ” ลูกตาลบอก พันธ์พยักหน้าแล้วกลับคอนโดคิน ส่วนลูกตาลเองก็กลับบ้าน



“คิน นายไปงานเป็นเพื่อนเราหน่อยสิ” พันธ์ว่า หลังจากบอกคินว่า แม่จะแต่งงานวันนี้

“เอางั้นเหรอ นายแน่ใจนะว่า นายไปแล้วจะ…เอ่อ…ไม่เสียใจน่ะ” คินตอบ

“เราไปหรือไม่ไปเราก็เสียใจอยู่แล้วละ นายอย่าคิดมากเลย” พันธ์เข้าไปเปลี่ยนชุด คินส่ายหน้าเบาๆ



ห้าโมงสิบนาที โรงแรมดิเอมเมอรัลด์

“ทำไมป่านนี้พันธ์ยังไม่มาอีกนะ” ลูกตาลบ่น กำลังจะกดโทรศัพท์ แต่ขณะนั้นพันธ์ก็มาพอดี พร้อมกับคิน

“อ้าวพันธ์ ชวนเพื่อนมาด้วยเหรอ?” ลูกตาลถาม พันธ์พยักหน้า

“สวัสดีครับ” คินไหว้ลูกตาล

“นี่เพื่อนผมชื่อคิน” พันธ์แนะนำ

“สวัสดีจ๊ะ เราเข้าไปในงานกันเถอะ” ลูกตาลว่า แล้วทั้งสามคนก็เข้างานไป

ในขณะที่ทั้งสามเข้างานไปนั้น ก็ถึงเวลาที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวไปพบแขกและญาติผู้ใหญ่ตามโต๊ะและถ่ายรูปด้วยกัน

“เปรี้ยง” เสียงปืนดังขึ้นก้อง แขกในงานทุกคนตกใจ แม่พันธ์และลูกตาล กับว่าที่พ่อใหม่ของพวกเขา ก็ตกใจ

เจ้าของเสียงปืนเดินเข้ามาในงาน ยิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมแล้วเดินขึ้นไปบนเวที เมื่อว่าที่พ่อใหม่ของพันธ์และลูกตาลเห็นก็ตกใจ แสดงออกอย่างเห็นได้ชัด แม่เริ่มสงสัย ขณะนั้นตำรวจวิ่งเข้ามา ไปจับตัวผู้หญิงคนนั้นไว้ ผู้หญิงคนนั้นดิ้นหลุด

“คุณตำรวจคะ ฉันขอเวลาแค่แป๊บเดียว ฉันจะไม่ทำให้ใครตาย” เธอพูด

“หลายๆ คนอาจจะไม่รู้ ว่าเบื้องหลังภาพที่แสนดีของว่าที่สามีคุณ เป็นภาพที่ชั่วร้าย เขาต้องการทรัพย์สมบัติของคุณก็แค่นั้น ฉันเคยเป็นเมียเขามาก่อน แล้ววันหนึ่ง เขาก็ฆ่าพ่อฉัน เอาทรัพย์สมบัติไปจากฉัน และทำร้ายฉันจนเกือบตาย แต่สุดท้ายแล้วฉันก็ต้อง” เธอเปิดขาให้ทุกคนดู ขาของเธอเป็นขาเทียมทั้งสองข้าง แขกในงานตะลึง พันธ์กับลูกตาลรีบวิ่งไปบนเวที

“ที่คุณพูด จริงหรือเปล่าคะ?” ลูกตาลถาม ใจจริงแล้วลูกตาลเชื่อเพราะว่าที่พ่อใหม่ของเขาดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย

“จริงค่ะ ไม่เชื่อจะลองถามมันดูก็ได้” ผู้หญิงคนนั้นพูดอย่างเหี้ยมเกรียม

“คุณ ตอบแขกในงานด้วยนะ ว่าที่ภรรยาเก่าคุณพูด จริงหรือเปล่า” พันธ์ถามออกไมค์

ว่าที่พ่อใหม่ของทั้งสองไม่ตอบ แต่เหงื่อไหลท่วม หน้าซีด “ไม่จริง เธอปรักปรำฉัน  ไม่!!!!!” ว่าที่พ่อใหม่ของเขาพูด วิ่งขึ้นเวทีไปกระชากปืนมาจากผู้หญิงคนนั้น ตำรวจวิ่งขึ้นไปบนเวทีกระชากเอาปืนมาถือไว้ ว่าที่พ่อใหม่กระชากปืนมาอีกแล้วเล็งปืนไปที่ผู้หญิงคนนั้น แต่ละคนวิ่งหนีกันอุตลุต ตำรวจเห็นท่าไม่ดี รีบออกไปโทรเรียกกำลังเสริมมาอีก

“จะยิงฉันก็ยิงเลย ยิงซิ  ชีวิตฉันมันไม่มีค่าอะไรอีกแล้ว หลังจากแกทำให้พ่อฉันตาย แม่ฉันก็ฆ่าตัวตายในอีกไม่กี่วัน ฉันก็พิการ แล้วก็กำลังจะมีลูก” ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้อย่างหนัก น้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด  

“ไม่!!!!” ว่าที่พ่อใหม่ยิงปืนไปที่ผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นล้มลง ว่าที่พ่อใหม่ยิงปืนอีกนัดหนึ่งไปถูกลูกตาล ลูกตาลล้มลง จากนั้น ว่าที่พ่อใหม่ก็ยิงตัวเองตามไปด้วย เขาล้มลง แม่ พันธ์ และคินวิ่งไปที่ลูกตาล แม่โทรตามรถพยาบาล แขกในงานวิ่งหนีออกจากงานไปหมด มือทั้งสามเปื้อนเลือด



ที่โรงพยาบาล

พันธ์ แม่ และคิน นั่งรออยู่หน้าห้องไอซียู

“พันธ์ แม่ขอโทษ เป็นเพราะแม่คนเดียว ลูกตาลถึงเป็นอย่างนี้” แม่ร้องไห้เสียใจ พันธ์เองก็เสียใจ คินก็เสียใจ

“แม่ แม่อย่าโทษตัวเองนะ นายนั่นต่างหาก…คนที่จะแต่งงานกับแม่น่ะผิด” พันธ์ตอบแม่

คินออกไปโทรหาน้ำ บอกว่าลูกตาลโดนยิง น้ำบอกจะรีบมา

“หมอเสียใจด้วยนะครับ เราไม่สามารถรักษาชีวิตคุณลูกตาลไว้ได้จริงๆ” หมอพูด สีหน้าเศร้า แม่และพันธ์กอดกันกลมร้องไห้ คินเองก็เศร้ามากๆ

น้ำมาถึงพร้อมกับฟ้า

“ลูกตาลเป็นยังไงบ้าง?” น้ำถามคิน

“พี่น้ำ..พี่ลูกตาล…ตายแล้ว” คินบอกเศร้าๆ น้ำอึ้ง และร้องไห้ออกมา ฟ้าเองก็ร้องไห้ ที่หน้าห้องไอซียูตอนนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตา