รักอลวนบนความแค้น

ลำดับตอนที่ #6 : ฟ้ารู้ความจริง

วันเสาร์ คินชวนพันธ์ออกไปสวนสาธารณะด้วยกัน

“ก็ดีสิ ไปสูดอากาศบริสุทธิ์” พันธ์ว่า

“อ๋อ ที่ชวนนายไม่ใช่เพราะจะไปออกกำลังกายหรอก แต่..ชวนไปเป็นเพื่อนน่ะ” คินตอบหน้าแดง

“ที่แท้ก็นัดกับรันไว้ล่ะสิ ถึงชวนเรามา” พันธ์พูดยิ้มๆ

“อืม” คินพยักหน้า “แปลกเนอะ เวลาที่เราไปเที่ยวกับรัน แต่ก่อนไม่เขินอะไรเลย แต่เดี๋ยวนี้เขินมากๆๆๆ เลยล่ะ” คินตอบ เกาหัวไปอย่างเขินๆ พันธ์ยิ้ม

“แล้วนี่ รันชวนใครมาเป็นเพื่อนหรือเปล่าเนี่ย?” พันธุ์ถาม

“ไม่หรอกมั๊ง” คินตอบ “เดี๋ยวแวะซื้อดอกคาร์เนชั่นสีชมพูสักดอกไปให้คนรู้ใจดีกว่า” ว่าแล้วคินก็เข้าร้านดอกไม้ไป

“รัน แน่ใจนะว่าให้เรามาเป็นเพื่อน อย่าเลยดีกว่าน่า เราไม่อยากเป็น ก.ข.ค. นะ” ฟ้าพูด

“ไม่ใช่ ก.ข.ค. หรอกฟ้า ไปเป็นเพื่อนหน่อย นะ-นะ” รันอ้อนวอน

“ก็ได้” ฟ้าตอบแล้วรันกับฟ้าก็ไปสวนสาธารณะ ที่คินนัดรันไว้



“คิน” รันเห็นคินก่อนแล้วก็ทัก คินกับพันธ์หันมามองรันแล้วก็เห็นฟ้าด้วย

“ฟ้า” คินกับพันธ์ร้องออกมาพร้อมกัน ฟ้าเองก็ตกใจที่เห็นพันธ์ที่นี่

“เอ่อ…รัน เราขอไปคุยกับพันธ์แป๊บนะ คินกับรันไปนั่งก่อนก็ได้” ฟ้าพูด มองหน้าพันธ์ รันและคินรู้ตัวก็เลยไปนั่งก่อน ฟ้าลากพันธ์มาที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง

“นายกลับไปที่บ้านได้ไหม รู้รึเปล่าว่าพี่ลูกตาลเขาเป็นห่วงนายแค่ไหน” ฟ้าพูด

“พี่ลูกตาลรู้แล้ว ว่าเราอยู่ที่ไหน” พันธ์ว่า

“นายไปอยู่กับคินใช่มั๊ย?” ฟ้าถามจริงจัง

“อืม” พันธ์ยอมตอบ “แต่อยู่ไม่นานหรอก อยู่ทำใจสักพักก็แค่นั้น” พันธ์ตอบ

“แล้วนายกลุ้มใจเรื่องอะไร ปรึกษาเราได้นะ” ฟ้าพูดอย่างอ่อนโยน

พันธ์ตัดสินใจเล่าให้ฟ้าฟัง

“คือแม่เรากำลังจะแต่งงานใหม่ ทั้ง ๆที่พ่อเรายังมีตัวตนอยู่ และอยู่ในคุก” พันธ์พูดอย่างอัดอั้น

แล้วน้ำตาค่อยๆ ไหลลงมาเป็นทาง ฟ้าเห็นดังนั้นก็ตกใจ ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

“ขอบคุณนะ” พันธ์เช็ดน้ำตาแล้วปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็งขึ้น

“นายต้องอย่าคิดมากนะ แล้วทำไมพ่อนายถึงติดคุกล่ะ?” ฟ้าถาม

“พ่อเราไปขับรถชนคนตายเมื่อปีก่อน” พันธ์ตอบ

“นายพูดถึงเรื่องรถชนแล้วก็ทำให้เรานึกถึงเรื่องพี่สาวคนโตของเราเลย” ฟ้าสีหน้าหมองลง

“ทำไมล่ะ?” พันธ์ถาม

“พี่สาวเรา..พี่หมอก ถูกคนเมาแล้วหลับในขับรถชนตายเมื่อปี่ที่แล้ว” ฟ้าเริ่มสะอื้น พันธ์ตกใจ

“พี่ฟ้าชื่อ พี่หมอกเหรอ?” พันธ์ถามอย่างอยากรู้มาก

“อืม” ฟ้าพยักหน้า “แล้วพ่อนายขับรถชนใครตายล่ะ?” ฟ้าหยุดร้องไห้แล้วหันมาถาม

“เราถามพี่ลูกตาล เขาบอกว่า หมอก” พันธ์พูดออกมาช้าๆ อย่างชั่งใจ ถ้าฟ้ารู้คงโกรธมาก แต่ถึงอย่างไร การบอกความจริงไปก็ย่อมดีกว่า และก็เป็นอย่างที่พันธ์คิด

“พ่อนายนั่นเอง ที่ทำพี่เราตาย” ฟ้าจ้องหน้าพันธ์อย่างโกรธมาก แล้ววิ่งออกจากสวนไปที่สุสานหมอก

“คิน รัน เราไปก่อนนะ” พันธ์วิ่งตามฟ้าไป พันธ์เห็นฟ้าไปที่สุสานแล้วทรุดลงที่สุสานใครคนหนึ่ง

พันธ์หลบอยู่หลังต้นไม้ต้นหนึ่ง มองดูฟ้า

“พี่หมอก ฟ้ารู้แล้วว่าใครทำให้ตาย ที่แท้ก็คนใกล้ตัวเรา พ่อของเขา…พ่อของพันธ์เป็นคนทำให้พี่ตาย พี่หมอก ฟ้าสับสนไปหมดแล้ว ฟ้าโกรธพันธ์ โกรธพ่อของเขา โกรธคนในบ้านพันธ์ แต่ทำไมฟ้าต้องไปรักพันธ์ด้วย ฟ้าจะทำยังไงดี…พี่หมอก” ฟ้าพูดออกมาหน้าป้ายหลุมศพหมอก พันธ์ตกใจเมื่อรู้ว่า…ฟ้าเองก็รักเขาเหมือนกัน

สักพัก ฟ้าก็เดินออกไปจากสุสานด้วยใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาและตาบวมปูด พันธ์ไปตรงสุสานที่ฟ้าไปเมื่อตะกี๊

“ทิวหมอก สุวรรณศิลป์กร” พันธ์อ่านป้ายชื่อสุสาน “พี่หมอก” พันธ์คุกเข่าลงที่สุสานหมอก แล้วก้มลงไหว้

“พี่หมอก ผมเอง พันธ์ ที่ฟ้าพูดถึง ผมขอโทษแทนพ่อด้วยที่เขาทำอะไรลงไปจนพี่หมอกต้องตาย ผมขอโทษ ผมหวังว่า พี่คงหายโกรธพ่อผมนะครับ” พันธ์พูดในใจ แล้วก้มไหว้อีกครั้ง