ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักอลวนบนความแค้น

    ลำดับตอนที่ #5 : ไปเยี่ยมพ่อ

    • อัปเดตล่าสุด 15 ต.ค. 48




    ตอนที่ 5

    “แม่ พันธ์หายไปไหนไม่รู้” ลูกตาลตะโกนบอกแม่

    “พันธ์คงออกไปเล่นแถวนี้มั๊งลูก” แม่ตอบ

    “แต่หนูว่านานแล้วนะ” ลูกตาลบอกอย่างเป็นห่วง

    “นั่งรอตรงนี้แหละ เดี๋ยวพันธ์ก็มา” แม่ว่า



    วันต่อมา

    “ไปแจ้งความดีมั๊ยคะแม่ พันธ์หายไปเกิน 24  ชม. แล้ว” ลูกตาลบอก

    “แม่ก็ว่างั้นแหละ สงสัยพันธ์จะโกรธแม่มาก” แม่ว่า “ความจริงแล้วแม่ทำไม่ถูกหรอก ถึงพ่อของพันธ์กับลูกตาลจะอยู่ในคุก แต่เขาก็ยังมีตัวตน แต่แม่รู้สึกอับอายคนอื่นมาก ที่มีพ่อของลูกเป็นคนที่ต้องติดคุก แม่เข้าใจว่าถึงพ่อเขาจะไม่ได้ตั้งใจขับรถชนคนตาย มันเป็นอุบัติเหตุก็จริง แต่แม่ก็ยังทำใจไม่ได้ที่พ่อเราเค้าเป็นอย่างนี้”

    “แม่…ถึงพ่อเราเค้าจะไปขับรถชนตายเพราะพ่อเมาแล้วหลับในก็จริงเถอะนะ แต่ตอนนั้นพ่อก็เกือบตายเหมือนกัน ทำไมแม่ถึงไม่ยอมรับพ่อล่ะค่ะ ถึงยังไงเขาก็ช่วยทำให้หนูกับพันธ์เกิดมา ถ้าไม่มีพ่อ หนูกับพันธ์ก็เกิดไม่ได้อยู่ดี” ลูกตาลว่าเสียงสั่นและสะอื้นเบาๆ

    “ลูกตาล…แม่ขอโทษนะลูก แต่ถึงยังไงแม่ตอบตกลงเค้าไปแล้ว ยังไงแม่ก็ต้องแต่ง” แม่ว่าและกอดลูกสาว

    “ไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ แม่ตกลงไปแล้ว แต่ตอนนี้เราไปแจ้งความตามหาพันธ์กันเถอะค่ะ” ลูกตาลเดินออกจากบ้านไปอย่างรวดเร็วหลังจากพูดจบ แม่เดินตามไปจนถึงสถานีตำรวจ

    ที่มหาวิทยาลัย

    “ลูกตาล” น้ำเรียก ลูกตาลหันมามอง

    “หวัดดี น้ำ” ลูกตาลทักเสียงไม่สดใสเพราะยังกังวลเรื่องพันธ์อยู่

    “ลูกตาลเป็นอะไรไปรึเปล่า หรือไม่สบาย?” น้ำถาม

    “น้ำ พันธ์หายไป เราไม่รู้จะทำยังไง” ลูกตาลบอกเสียงสั่น

    “พันธ์หาย” น้ำทวนคำ “ไปแจ้งความเถอะ พันธ์หายไปนานหรือยัง?”

    “ตั้งแต่เมื่อวานตอนบ่ายแล้ว” ลูกตาลตอบอย่างกังวลใจ





    หลังเลิกเรียนพันธ์ไปที่เรือนจำ ไปขอพบพ่อของเขาที่ติดคุกอยู่ที่นั่น

    “พ่อ” พันธ์เรียก พ่อสะดุ้งแล้วหันมามองพันธ์

    “พันธ์..ลูกมาได้ยังไง?” พ่อถามอย่างตื่นเต้น

    “นั่งรถมาครับ” พันธ์ตอบ “พ่อเป็นยังไงบ้าง ผมไม่ได้มาเจอพ่อนานแล้ว” พันธ์บอกแล้วน้ำตาก็เริ่มหยดนึกสงสารพ่อตัวเอง

    “พ่อไม่เป็นไรลูก แล้วแม่กับลูกตาลเป็นไงบ้าง อยู่กันสบายไหม?” พ่อถาม

    “สบายดีครับพ่อ” พันธ์ชั่งใจ ไม่แน่ใจว่าจะบอกดีหรือไม่ว่าแม่กำลังจะแต่งงานใหม่

    “ก็ดีแล้วละ” พ่อยื่นมือออกจากลูกกรงเหล็กมาลูบหัวพันธ์เบาๆ พันธ์ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

    “ไม่เอาน่าลูก อย่าร้องไห้นะ” พ่อของพันธ์ หรือนายชนะ ประสานวานิน ผู้ขับรถชนหมอกตาย ปลอบโยนลูก



    เมื่อพันธ์ได้ไปเยี่ยมพ่อทำให้พันธ์สบายใจมากยิ่งขึ้น แต่พันธ์เองก็รู้สึกผิดไม่แพ้พ่อ ที่พ่อไปขับรถชนคนตาย ซึ่งพันธ์นั้นก็ไม่รู้ว่า พ่อขับรถชนใครตาย แต่พันธ์ก็เสียใจอยู่ดี พันธ์กลับไปที่คอนโดคิน คินยังไม่มา พันธ์ไมมีกุญแจเลยนั่งรอหน้าห้องจนเผลอหลับไป  

    “ตื่นได้แล้ว” เสียงคนคนนึงปลุกพันธ์ให้ตื่น พันธ์งัวเงียไม่ค่อยได้ยินชัดเท่าไหร่ นึกว่าคินปลุก

    “คินเหรอ กลับมาช้าจัง” พันธ์หันไปมองคนที่ปลุกเขา

    “ฟ้า” พันธ์ร้องเสียงหลง เมื่อเห็นว่าคนที่ปลุกเขาคือฟ้าไม่ใช่คิน

    “พันธ์ ทำไมนายไม่กลับบ้าน?” ฟ้าถามอย่างรู้ทัน

    “ก็มา..มาหา..คิน..ไง มาคุยเล่น” พันธ์ตอบอึกอัก ไม่กล้ามองหน้าฟ้า

    “แน่ใจเหรอ” แล้วฟ้าก็ศอกพันธ์ไปหนึ่งที พันธ์ร้องโอ๊ยเสียงดัง คินเดินขึ้นบันไดมาเห็นพอดี แต่ฟ้ากับพันธ์ยังไม่เห็นคิน

    “ทำไงดีว้า ฟ้ามันเอาพันธ์ตายแน่เลย” คินคิด แล้วรีบวิ่งไปกระชากพันธ์วิ่งลงบันไดหนีไฟไปอย่างรวดเร็ว ฟ้าวิ่งตามไป ทั้งหมดวิ่งไล่กันเรื่อยๆ จนฟ้าหาไม่เจอ เลยกลับบ้านไป

    “เฮ้อ เกือบจะเอาชีวิตไม่รอดซะแล้ว เพื่อนรักของเรา” คินพูดติดตลกและหอบแฮกๆ

    “นั่นน่ะสิ ฟ้ามือหนักชะมัด เอ๊ย ไม่ใช่ ศอกหนักต่างหาก” พันธ์พูดแล้วหอบแฮกๆ เช่นกัน ล้วทั้งสองก็เข้าไปในห้องของคิน

    “ทำไมวันนี้นายมาช้าจัง?” พันธ์ถาม

    “ก็อยู่จู๋จี๋กับแฟนน่ะสิ” คินตอบชวนหมั่นไส้

    “นี่แสดงว่ารันกับนายเป็นแฟนกันแล้วงั้นเหรอ?” พันธ์ถามอย่างตื่นเต้น

    “จริงสิ” คินตอบและยืดตัวอย่างภาพภูมิใจ

    “ดีใจด้วยนะเว้ย” พันธ์บอก

    “นั่นแสดงว่าคำบอกของเราก็เป็นผลน่ะสิ” พันธ์พูด

    “คำบอก? บอกอะไรน่ะ?” คินถามงงๆ

    “ก็เมื่อวานจำไม่ได้เหรอ ที่เราบอกว่าถ้ารันโทรมาหานายภายในเมื่อวานแสดงว่ารันชอบนาย” พันธ์พูด

    “เออ..จริงว่ะ” คินตบบ่าเพื่อนรักเบาๆ “ส่วนนาย ถ้าจะจีบฟ้า ขอบอกว่ายัยนี่มือหนัก ระวังตัวให้ดี แล้วยัยฟ้านี่ก็เป็นคนโกรธนาน หายช้าด้วย” คินเตือน

    “มือหนักไม่หนักก็ช่างเถอะ ความรักมันไม่ได้อยู่ที่เรื่องมือหนิ” พันธ์ตอบ

    “เออๆ แล้วแต่นาย” คินพยักหน้า เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นพอดี คินรีบวิ่งไปรับ

    “อ้าว รันเหรอ เป็นไงบ้างจ๊ะ กลับบ้านปลอดภัยดีไหม” คินพูดหวานแหววชวนอ้วก พันธ์เดินหลีกไปที่ห้องนั่งเล่นแล้วก็เอาโทรศัพท์มือถือมากดเบอร์

    “พี่ลูกตาล” พันธ์เรียกตามสายโทรศัพท์

    “พันธ์เหรอ พันธ์อยู่ไหน พี่กับแม่ห่วงพันธ์มากเลยนะ” ลูกตาลร้องอย่างดีใจที่พันธ์โทรมา

    “อยู่คอนโดเพื่อน พี่ลูกตาลอย่าเพิ่งบอกแม่นะ อีกไม่นานพันธ์คงจะกลับไป ขออยู่ทำใจก่อน” พันธ์ตอบ

    “งั้นคอนโดเพื่อนอยู่ที่ไหน พี่จะไปหา” ลูกตาลว่า

    “อย่าเลยพี่ เกรงใจเพื่อนเขาเปล่าๆ นะ” พันธ์พูด

    “งั้นนายรีบๆ กลับมานะ เดี๋ยวพี่จะโทรไปหาบ่อยๆ แล้วทำไมเมื่อวานกับวันก่อนพี่โทรไปไม่ติดเลยล่ะ?” ลูกตาลถาม

    “เมื่อวานกับวันก่อน พันธ์ปิดเครื่องตลอดน่ะพี่ เอาเป็นว่าโทรมาหาพันธ์บ่อยๆ แล้วกันนะ พี่อย่าบอกแม่นะ ขอร้องล่ะ” พันธ์รีบบอก

    “จ๊ะๆ พี่ไม่บอกแม่หรอก” ลูกตาลรับปาก

    “โอเคพี่ เออ..วันนี้พันธ์ไปเยี่ยมพ่อมาด้วย พี่น่าจะไปเยี่ยมพ่อบ้างนะ” พันธ์พูด

    “พี่ก็กำลังจะไปน่ะแหละ” ลูกตาลตอบ “คิดถึงพ่อมากๆ เลย”

    “พี่รู้ไหมว่าพ่อขับรถชนใครตาย?” พันธ์ถาม

    “พี่ก็ไม่แน่ใจนะ แต่แม่เคยบอกว่า คนที่ชื่อหมอก อะไรสักอย่างนี่แหละ” ลูกตาลว่า

    “หมอกเหรอ” พันธ์คิดในใจ “ขอบคุณมากพี่ งั้นแค่นี้ก่อนนะ หวัดดีครับ” พันธ์วางสายไป



    พันธ์จุดธูปในห้องพระที่คอนโดคิน กล่าวบทสวดมนต์และอธิษฐาน

    “ขอให้คนที่ชื่อ หมอก จงไปสู่สุคติเถอะนะครับ ผมต้องขอโทษแทนพ่อด้วยที่เขาไม่ระมัดระวัง” พันธ์ปักธูปในกระถาง ก้มลงกราบพระ 3 ครั้ง พันธ์รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×