รักอลวนบนความแค้น

ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกแปลกๆ ในใจพันธ์และฟ้า

“เธอจะกินอะไรล่ะ?” ฟ้าถามพันธ์

“อะไรก็ได้น่ะ เธอกินอะไรชั้นก็กินอย่างนั้น” พันธ์ว่า

“เธอชื่อฟ้าเหรอ?” พันธ์ถาม

“อือ ส่วนนายก็ชื่อพันธ์ ใช่ไหม?” ฟ้าตอบและถามกลับ

“อือ” พันธ์รับคำสั้นๆ “ไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านนี้กันไหมล่ะ?” พันธ์ถาม

“เอาสิ” ฟ้าตอบ



“เฮ้ยไอ้พันธ์ พาสาวที่ไหนมากินก๋วยเตี๋ยวด้วยวะ” เสียงดังอย่างอันธพาลดังขึ้นข้างหลังพันธ์ พันธ์หันไปมอง

“อ้าวไอ้ม้ง ไอ้อันธพาลปากมอม ลมอะไรพัดมาถึงที่นี่ล่ะ” พันธ์โต้กลับอย่างไม่เกรงกลัว

“คนนี้แฟนนายเหรอ ตาต่ำจริงๆ นะ ถึงเลือกยัยคนนี้” นายม้ง อันธพาลคนนั้นยังพูดต่อด้วยนิสัยหาเรื่อง ฟ้ารู้สึกเสียหน้ามาก แต่ก็ฝืนใจนั่งต่อ ทั้งๆ ที่ความจริงก็อยากจะออกไปจากร้านแล้วเหมือนกัน

“เพื่อนโว้ย” พันธ์ตอบกลับ แล้วกินก๋วยเตี๋ยวต่อ

“เพื่อนก็เพื่อนวะ แล้วซักวันแกก็จะ…….”ม้งพูดยังไม่ทันจบ พันธ์ก็เอาช้อนยัดใส่ปากม้ง

“หยุดพูดเลยนะ” ฟ้าพูดอย่างเหลืออด “ไอ้ปากมาก” ฟ้าชี้หน้าม้ง

“ใช่ ปากมาก” พันธ์พูดกับม้ง

“เราไปจ่ายตังค์ แล้วไปกันเหอะ ไม่อยากอยู่ร่วมสถานที่กับคนปากมอม” ฟ้าพูดแล้วรีบไปจ่ายตังค์ พันธ์รีบไปจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวของตัวเองแล้วตามฟ้าออกไป

“ฝากไว้ก่อนเหอะ” ม้งพึมพำอยู่ในร้านก๋วยเตี๋ยว



“เราขอโทษเธอด้วยนะ ที่เพื่อน เอ๊ย ศัตรูเรามันปากเสียใส่เธอ” พันธ์ว่า

“ไม่เป็นไรหรอก” ฟ้าว่า แต่เธอกลับกำหมัดโดยไม่รู้ตัว

“เธอแน่ใจนะว่าไม่เป็นไร” พันธ์มองไปที่หมัดของฟ้า ฟ้าเริ่มรู้ตัวคลายหมัดออก

“ไม่เป็นไรน่า” ฟ้าว่า “กลับไปร้านกาแฟกันเหอะ”

“เธออยากไปเป็น ก.ข.ค. อีกงั้นเหรอ?” พันธ์ถาม



ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์มือถือฟ้าก็ดังขึ้น ฟ้ารีบกดรับ

“ตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้วฟ้า” เสียงน้ำดังมาตามสาย

“อยู่แถวๆ ร้านกาแฟน่ะแหละ” ฟ้าตอบ

“พี่จะไปห้างกับลูกตาลนะ แล้วตอนบ่ายสี่เจอกันที่รถ” น้ำว่า

“อืมๆ เดี๋ยวสี่โมงเจอกัน” ฟ้าว่าแล้ววางสาย



“เราไม่ไปเป็น ก.ข.ค. หรอก รู้มั๊ย พี่น้ำกับพี่ลูกตาลกำลังจะไปห้างด้วยกันแหละ” ฟ้าว่าเสียงสดใส

“งั้นเหรอ ดีจัง” พันธ์พูด “เอ้อ…ตอนนี้บ่ายสาม เธอจะไปไหนล่ะ?” พันธ์ถาม

“ไปไหนก็ได้ที่ไม่ไกลจากที่นี่มาก” ฟ้าตอบ

“งั้นไปสวนสาธารณะกันไหมล่ะ?” พันธ์ถามความเห็น

“ก็ดี” ฟ้าว่า



“ขอพักก่อนได้ปะ เหนื่อยมากเลยนะเนี่ย” ฟ้าร้องบอกพันธ์ในขณะที่วิ่งในสวนสาธารณะ ซึ่งรอบนี้ก็เป็นรอบที่ 3 แล้ว

“ออกกำลังกายน่ะ ให้เต็มที่ก่อน เดี๋ยวค่อยพัก” พันธ์ว่า แล้ววิ่งต่อ

“ก็จะพัก งั้นเรารอตรงนี้แล้วกัน เธอเชิญไปวิ่งให้พอใจ” ฟ้าว่าแกมประชด พลางนั่งลง

“ตามใจ งั้นเธอรอตรงนี้แล้วกัน” พันธ์พูด วิ่งต่อไปเรื่อยๆ



อีกสักพักฝนตก ฟ้ากางร่มแล้วเริ่มออกเดินตามหาพันธ์ จนกระทั่งมาเจอพันธ์หลบฝนอยู่ใต้ต้นไม้ แต่ถึงอย่างไรพันธ์ก็ยังเปียกโชกอยู่ดี พันธ์จามและตัวสั่น ฟ้ารู้ได้ทันทีว่าพันธ์เริ่มไม่สบายแล้ว ฟ้าถือร่มร้องบอกให้พันธ์เข้ามาหลบฝนในร่ม แล้วสองคนก็เดินออกจากสวนสาธารณะ ขณะนี้เป็นเวลาบ่ายสามครึ่งแล้ว

“ขอบคุณ…มากนะ ฮัดชิ้ว” พันธ์ว่าและจาม

“ไม่เป็นไรหรอก แต่เราว่าถ้ากลับถึงบ้านแล้วเธอก็น่าจะไปเอายาแก้หวัดมากินนะ” ฟ้าบอกอย่างห่วงใย

“อืม” พันธ์รับคำพลางหันหน้าไปทางฟ้า ขณะนั้นฟ้าก็หันหน้ามาทางพันธ์พอดี ทั้งสองสบตากันอย่างมีความรู้สึกที่แปลกๆ ขึ้นในใจ เมื่อทั้งสองรู้สึกตัวจึงละสายตาออกจากกันอย่างเขินๆ

                                                         --------------------------------------------------------------

“ลูกตาลอยากได้อะไรไหม?” น้ำถาม

“ไม่ดีกว่า ขอบใจน้ำมากนะ แต่แค่นี้ลูกตาลก็เกรงใจจะแย่อยู่แล้ว” ลูกตาลว่า

“ไม่เห็นต้องเกรงใจเลย” น้ำว่า ตอนนี้น้ำและลูกตาลเริ่มสนิทสนมกันมากขึ้น แม้เพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่กี่วันก็ตาม

“เออ จริงสิ” น้ำว่า พลางมองนาฬิกา เป็นเวลาสี่โมงแล้ว

“งั้นเรากลับกันเถอะ เดี๋ยวน้ำไปส่งนะ” น้ำยิ้มให้ลูกตาล แล้วทั้งสองก็พากันออกจากห้างไปยังที่จอดรถข้างๆ ร้านกาแฟ

ซึ่งตอนนี้พันธ์และฟ้ารออยู่แล้ว

“รอนานรึเปล่า?” น้ำถาม

“ไม่นานหรอกพี่น้ำ เพิ่งมาถึงเมื่อไม่กี่วินาทีเอง” ฟ้าว่า “เอ่อ แต่พันธ์ไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ”

น้ำและลูกตาลมองไปทางพันธ์ซึ่งหน้าเริ่มแดงขึ้นเพราะจามมาก และเมื่อลูกตาลแตะหน้าผากพันธ์ดู ก็ร้อนมาก

“พันธ์เป็นไข้น่ะ”

“งั้นเรารีบกลับกันเถอะ ให้พันธ์ไปนอนพักผ่อนก่อน” น้ำว่า และทั้งสี่คนก็ขึ้นรถ พอน้ำไปส่งถึงหน้าบ้านลูกตาลแล้ว ลูกตาลก็หันมาขอบใจน้ำ ส่วนพันธ์ก็หันมาขอบคุณฟ้าอีกครั้ง และขอบคุณพี่น้ำที่มาส่ง

“อืม ไม่เป็นไรจ๊ะ” ฟ้ายิ้มให้พันธ์ พันธ์ยิ้มตอบอย่างเริ่มมีความรู้สึกดีๆ กับฟ้ามากขึ้น เพียงแต่พันธ์ยังไม่แน่ใจว่า ความรู้สึกนั้นมันคืออะไรกันแน่



                                                     --------------------------------------------------------------

“พี่ดีใจจังที่เราเข้ากับฟ้าได้” ลูกตาลว่า

“ทำไมจะเข้ากันไม่ได้ละพี่” พันธ์ว่า และหน้าแดงกว่าเดิม

“เอาเถอะ พี่ก็ถามไปหยั่งงั้นแหละ นายพักผ่อนก่อนดีกว่า เดี๋ยวพี่ไปเอายามาให้นะ” ลูกตาลพูดและเดินไปหยิบยาและน้ำมาให้พันธ์กิน จากนั้นก็คอยมาดูแลพันธ์