คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : MINAM story : dtua ìt-chăa EP.2
EP.2
“สีไหนีอะ” มินโฮฮยอยื่นอสออย่าที่มันเหมือนันมาๆมาให้ผม่วยเลือเสื้อันหนาวหน่ะ มัน่าัน็แ่สี สีำับสีาว
เรื่อวัน่อนมันบยัไหน่ะเหรอ ็บที่เหมือนทุรั้ มินโฮฮยอ็เ้ามาุยับผม่อนเหมือนเราไม่เยมีปาเสียันมา่อน ผมเอ็ทำเป็นลืมๆไป ทั้ๆที่ใแม่ำไ้ทุำพู ทุสิ่ทุอย่าที่มินโฮฮยอเาทำให้ินวูฮยอและำไ้ทุอย่าที่เาทำับผมเ่นัน..
“แล้วแ่ฮยอสิ เลือๆทีสิ ผมหนาวะายอยู่แล้ว” ผมมาื้ออเป็นเพื่อนฮยอเาแหละ มันหนาวนะ แ่ผม็ยอมมา อย่าน้อยเวลาเรามาื้ออเรา็มาันแ่สอน..
“ันอบทั้สอสีเลยอะ เอาสอสีเลยีไหม?”
“ามใสิ ใส่เอ็เลือเอสิ”
“ื้อสอเลยละัน”
“เร็วๆ หนาวๆ”
“พี่รับเอาสอัวนี้ใส่ถุเลยนะ แยถุนะรับ”
สรุปือฮยอเาื้อทั้สอัว -__-
“ะเลือทำไมั้นานถ้าะเอาสอัว”
“็นายไม่่วยนี่หว่า” พูไม่พอยัเอามือมาเหัวผมอี
“ย่าห์! เ็บนะฮยอ”
“โอ๋ๆ ไม่เ็บนะ ล้อเล่นเอ”
“อย่าเล่นแบบนี้นะฮยอ มันเ็บริๆ”
“รับๆ ไม่ทำแล้วรับ”
ที่มันเ็บหน่ะ หัวใผม..
“อบุนะที่ออมา่วยื้อออะ อะนี่! ันให้^^” มินโฮฮยอยื่นถุเสื้อันหนาวที่เลือั้นานสอนานมาให้ผมถุนึ
“ฮยอ..”
“เอาไปเถอะ นาย่วยันั้หลายอย่า อบุริๆ”
“ผมยินี”
“เอาไปสิ”
“อบุรับ” ผมรับมันมา้วยวามรู้สึแปลๆ หัวใผมมันอบอุ่นอย่าบอไม่ถู
NII
“ยับมาทานี้หน่อยรับ นั่นแหละๆ” ่าภาพพยายามบอำแหน่ให้ับพวเราทั้ 5 น ืออนนี้พวเรามาถ่ายแบบแฟั่น NII ันอยู่ เป็นารถ่ายแบบริๆรั้แร ถ้าไม่นับถ่ายเพื่อโปรโมทรายารอะไรเทือๆนั้นนะ
“มินโฮ ยับไปทาแทฮยอนหน่อย”
“รับ”
“โอเๆ นั่นแหละี”
เราใล้ันมานผมสัมผัสไ้ถึลมหายใที่รอยู่ที่แ้มอผมเลยแหละ ีั..
ถ้าเป็นแบบนี้ไปลอ็ีสินะ..
“ยิ้มสวยมาแทฮยอน ยิ้มอีๆ ทุนเลย ใหู้แบบมีวามสุอะ” ่าภาพพยายามบิล์อารม์พวเราแบบสุๆ ส่วนผมว่าผมเอไม่้ออะไรมา เพราะผมมีวามสุมาๆริๆอะ
“เสื้อสวยนะรับฮยอ..” ผมเอ่ยปาแวินวูฮยอ อนนี้พวเราลับมาที่บริษัทันแล้วแหละ
“อ่อ..มินโฮื้อให้หน่ะ..” ินวูฮยอมอไปที่เสื้อันหนาวสีาวอัวเอแล้วเอ่ยแบบยิ้มๆ ูฮยอเาะอบมันมาะ้วย
“อ๋อ..”
“ันอยาไ้ัวนี้มานานแล้วนะ แ่ไม่ิว่ามินโฮะื้อให้ โรปริ่มเลย”
“เี๋ยวผมอัว่อนนะรับ”
มันเป็นแบบนี้นี่เอ..
เสื้อันหนาวัวนั้น...
ถึว่าแหละทำไมมันุ้นๆา..
แบบนี้นี่เอ..
มินโฮฮยออยาื้อให้ินวูฮยอแ่ไม่อยาบอผมสินะว่ามาื้อเสื้อให้ินวูฮยอ เพราะแบบนี้สินะ..
“แทฮยอน นายมาพอีเลย” ผมะะเินมานั่ิอะไรเล่นๆที่หน้าโ๊ะอาหารอบริษัทแ่ลับเอับ..มินโฮฮยอ..
“มีอะไรอี..”
“เฮ้ย พูอะไรแบบนั้น ันแ่อยาเล่าอะไรให้ฟั” มินโฮฮยอมาลาแนผม เพื่อให้ไปนั่้วยันแ่ผมสะบัมันออ
“พอเหอะ! ถ้าฮยอะมาเล่าเรื่อวามรัอฮยอ็ไม่้อ ผมไม่อยาฟั”
“ไรวะ? เป็นอะไรอี?”
“ฮยอื้อเสื้อันหนาวัวนั้นให้ินวูฮยอหรอ?”
“ใ่”
“เ้าใแล้ว” ผมพูบ็ถอเสื้อันหนาวสีำที่มินโฮฮยอให้วัน่อนออ
“เฮ้ย! ถอทำไม หนาวนะนั่น”
“ไม่เป็นไร ผมยอมหนาวาย” ผมมอเสื้อันหนาวที่อยู่ในมือัวเอ่อนะใ้ไฟแ็ที่พมาุเผาเสื้อัวนี้ และโยนทิ้ไป้าๆมินโฮฮยอ
“ทำบ้าอะไรวะ!!! ไม่อยาไ้็บอีๆ ไม่้อทำแบบนี้็ไ้”
“ผมไม่เยไม่อยาไ้อที่ฮยอให้ แ่ผมไม่อยาใ้อ้ำับใร! ถึมันะนละสีผม็ไม่อยาใ้ ยิ่วามั้ใไม่เหมือนันผมยิ่ไม่อยาใ้ บไหม!!” พูบผม็รีบเินออมาารนั้น ีนะที่ผมใส่เสื้อบาๆไว้้าในอีัวมันเลยไม่หนาวอย่าที่ิ
“แทฮยอน!!! แทฮยอน!!! นัม แทฮยอน!!!!” ่อให้ฮยอะายรนั้นผม็ไม่หันลับไปหรอ เพราะอนนี้..น้ำาผมมันไหลนแทบะมออะไรไม่เห็นอยู่แล้ว...
ปึ!
“อโทษรับ..ฮึ..”
“แทฮยอน...”
“ึยูนฮยอ..ฮึ..”
“เป็นอะไร?”
“ผมเลียัวเอ..” พูบผม็เ้าไปอึยูนฮยอเอาไว้
“ร้ออีแล้ว พอไหม? พอเหอะ ถ้ามันอึอันันาย็ไปบอเาเลย”
“ผมทำอย่านั้นไม่ไ้หรอ ฮยอ็รู้...” ผมอึยูนฮยอแน่นว่าเิม อย่าน้อยเา็หัวอเียวันับผม เาเอ็พอรู้ว่าผมรัมินโฮฮยอแ่ไหน..
“เราแม่น่าสสารทัู้่เลยนะ”
“ฮึ..ผมไม่ไ้อยาแอบรัใรนะฮยอ ผมเอ็อยาะพู แ่เารันอื่นแล้วฮยอ เารันอื่น เาไม่ไ้รัผมฮยอ..ฮึ..เาไม่ไ้รัผม..”
“.....”
“นัม แทฮยอน.. มาุยันหน่อย..” เสียแบบนี้ มินโฮฮยอสินะ.. ผมอึยูนฮยอเอาไว้อย่าเิม และไม่ยอมพูับเา
“แทฮยอนทำอะไรหรอ?”
“ทำอะไรหรอ? เือบเผาึไ มันเผาเสื้อแล้วโยนใสู่เนี่ย”
“มันมีเหุผล มึอย่าไปว่าน้อเลย”
“มีเหุผลอะไร ทำเรื่อไร้สาระแล้ววิ่หนีออมาบอมึเนี่ยนะ” เาพูเหมือนับว่าผมเป็นนเลวมาอย่านั้นแหละ
“อย่าว่าน้อ..แ่นี้มัน็แย่อยู่แล้ว มีอะไรมาลับูไ้”
“ไม่ใ่เรื่ออมึ”
“เรื่ออนในว็เหมือนเรื่ออู ถ้ามึยันับูเป็นเพื่อนและเห็นูเป็นหัวหน้าทีมอยู่ ูอให้เรื่อนี้บแ่รนี้ไ้ไหม มินโฮ..”
“มึ็ไปให้ท้ายมันแบบนี้ไ มันเลยไ้ใ”
“ไ้ไหม?”
“เออ! ทีหลัมึ็สอนน้อมึให้ี็แล้วัน”
แ่ไ้ยินน้ำเสีย ผมเอ็พอะสรุปอะไรไ้แล้วแหละ..
เา...
เลียผมแล้วสินะ....
.
.
.
T B C .
TALK : บาวามรู้สึถ้าบอออไปแล้วมันเรียืนไม่ไ้ริๆนะ
แ่เรา็ยัอยาให้เาไ้รู้ใ่ไหมละ ว่าริๆแล้วเรารู้สึยัไ
แอร๊ายยยยยยย มาลุ้นันเถอะ่ะ ว่าะยัไ่อไป สสารนัม T{}T
นัมโนอำ >___< ยัไ็ฝาิาม้วยนะะ
ไม่น่าะเิน 5 อน่าาาา >_<
ความคิดเห็น