คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : BJIN story : S E C R E T EP.2
BJIN story : SECRET EP.2
“ผมอโทษนะ..” ผมึินฮวานฮยอมานั่้าๆผมแล้วพูสิ่ที่ิมาลอ
“ไม่เป็นไร ันเอ็้ออโทษนะที่เห็นแ่ัวแบบนั้น”
“ผมผิเอแหละฮยอ..” ไม่รู้ะพูยัไนะ แ่ผมรู้สึแบบนั้นริๆ ือผมรู้สึแย่ และผม็ิว่าผมทนไม่ไหวถ้าพวเรายัเมินเยันอยู่แบบนี้
“ถ้านายอยาปิ็ไม่เป็นไรนะ ันโอเแล้วแหละ ิๆไปมัน็ีเหมือนัน” ินฮวานฮยอพูบ็ส่ยิ้มให้ผม ผมรู้สึไ้ว่าฮยอรู้สึแบบนั้นริๆ แ่ไม่รู้ทำไมลายเป็นผมเอรู้สึไม่สบายใะั้น
“ ทำไมทำหน้าแบบนั้นละ ไม่ีใหรอ”
“ไม่อ่ะ ผมรู้สึแย่นะ”
“ไม่้อรู้สึแย่หรอหน่า ไม่มีใรรู้เรื่อมัน็ีเหมือนัน ^^”
“รับ..” ให้ายเถอะ ถึบอรับไปผม็รู้สึแย่อยู่ีนะ
“นอน้วยไ้ป่าว ไม่อยานอนนเียว” ินฮวานฮยอพูแ่้มหน้าอยู่ ทำให้ผมไม่เห็นหน้าว่าฮยอเาทำหน้ายัไอนนี้ ้อน่ารัมาแน่ๆ
“ไ้อยู่แล้วแหละฮยอ ผมเห็นหน้าฮยอผม็ยอมทุอย่าแล้วแหละ ^^”
“อะ..ไอบ้าเอ๊ย! พูแบบนี้็เินนะเว้ย =///=”
ผมับินฮวานฮยอเรานอน้วยัน อิอิ ผมแอบูบินฮวานฮยออนหลับ้วยนะ น่ารัะมั แล้วแบบนี้ะไม่ให้ผมูบไ้ไไหว.. เวลาหลับเหมือนเ็ๆเลย หน้าฮยอ็เ็ แ้มเป็นสีมพูะแบบนี้ อยาับใะา!! แ่ผมไม่ใ่นแบบนั้นะหน่อย ฮยอัวเล็อผม..
BOBBY’S SIDE
“ทำไมยัไม่มีใรื่นวะ =_=” ผมเินไปเินมาอยู่หน้าห้อรับแ..ไม่สิ ำลัเินวนเป็นวลมมาว่า =_= ริๆือผมรอให้ทุนื่นเพราะผมะวนออไปิน้าวหน่ะ ฮุๆ =W= แ่เปิไปห้อินฮวานฮยอ็ไม่อยู่ นอื่นๆ็ลับบ้านันหม แล้วินฮวานฮยอไปไหน =_=? ที่ผมเ้าไปหาินฮวานฮยอ่อนไม่ใ่อะไรหรอนะ ฮยอหน่ะเป็นนที่ปลุ่ายสุแล้ว ส่วนอีนที่เหลือ ไอฮันบินหน่ะ ปลุโรยา! และมัน็ี้หุหิไ ผมเลยไม่อยาไปวนมันอนนี้
แร๊
“เี๋ยวฮยอ...” เสียอฮันบินนี่หว่า...แ่นั่นมันินฮวานฮยอนี่..
“หือ..?”
ยัไม่ทันที่ินฮวานฮยอะเินออาประูห้อฮันบิน็โนใรอีนที่อยู่ในห้อูบะแล้ว เี๋ยวนะ! เี่ย! ูบันหรอวะ? อัลไล? อัลลายยยยย! บาบิ บาบิไม่เ็ทททท!
ผมไม่รู้ะเอ่ยำไหนีอนที่เห็นภาพพวนั้น นอาย่อเ้าไปในห้อัวเอเียบๆ อะไรวะ สอนนี้ิ๊ันั้นหรอ ไหนฮันบินบอผมว่ามันไม่อบผู้าย้วยันไ =,.= เี่ย! แล้วนี่อะไร? ผมเห็นริๆนะ เห็นว่าูุ๊บันริๆ ือ..ือ..โอ๊ย!! ทำไม้อเป็นผมที่รู้วามริ ทำไมไม่ใ่นอื่นวะเนี่ย อยาะบ้าาย!
“เป็นไรีวอน?” ินฮวานฮยอถามผมอนที่เราออมาิน้าวพร้อมัน ือยัไีละ ผมทำเนียนๆว่าเพิ่ื่นหน่ะ ผมบอพวเ้าไปว่าผมลับมาอนเ้ามาๆ แ่นั้นแหละ อันที่ริแล้วือ...เออๆ ่ามันเถอะ ผม็ไม่อยาะิอะไรหรอนะ ใระรัันยัไผมไม่สนใอยู่แล้วแหละ
“เปล่านี่ฮยอ ผมแ่ิเรื่อเพื่อนหน่ะ”
“มีอะไรรึเปล่า” อ๊า ะมาเป็นห่วเป็นใยหรืออยารู้อะไรอนนี้วะรับ! ูเรีย! ูเ้าหน้าไม่ิ เ็ทม๊อยย
ใเย็นๆสิิม ีวอน นายไม่ใ่นแบบนี้นิ นายแสละรเ่ะายไป ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปะ!
“เปล่าหรอ ผม็แ่ิเรื่อยเปื่อยแหละฮยอ อย่ามอแบบนั้นเ่ T{}T” ผมอยาะร้อไห้ริๆว่ะ ินฮวานฮยอับฮันบินส่ายหัว่อนที่ะิน้าว่อ เมื่อไหร่ไอสามนนั้นะลับมาวะ ูรู้สึอึอัเหมือนเป็น้าวาอ T_T
Rrr Rrr
“เี๋ยวมานะ” ินฮวานฮยอมอโทรศัพท์อัวเอแล้ว็รีบลุออไป ผม้วยวามที่อยารู้ปิิริยาอเพื่อนัวเอ็หันไปมอฮันบินทันที ึ่มัน็มอามินฮวานฮยอไปริๆนั่นแหละ ทำหน้าร้าย้วยหน่ะ ผมรู้นะว่ามันำลัสสัยว่าใรโทรหาินฮวานฮยอ
“มีอะไรวะ?” ผมแล้ถามฮันบิน
“อะไรือมีอะไร?”
“เห็นนายมอามินฮวานฮยอไปนี่ มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่า..ผม็มอไปเรื่อย”
“้ะ” =_= ผมไม่สามารถพูอะไรไ้อี ในเมื่อฮันบินมันทำหน้านิ่ใส่ผม
.
.
“ทุน ันอัว่อนนะ พอีึยูนมีเรื่อ่วนให้่วยอะ อ่ะนี่เิน ฝา่าย้วยนะ อบุ” ินฮวานฮยอเินเ้ามาหยิบเป้แล้ว็รีบออไป พอล้อยหลัไปหน่อยฮันบินมัน็โทรศัพท์ยึๆยัๆแล้ว็เ็บใส่เป๋าเหมือนเิม
“นายมีอะไรไม่สบายใหรือเปล่า?” ผมถามฮันบินที่มันทำหน้าเ็โลยิ่ว่าเิม
“เ็!”
“มีอะไรวะ? นาย็รู้ว่านายบอันไ้ทุเรื่อ”
“็แ่เ็นั่นแหละ! ไม่มีอะไรหรอฮยอ! เราลับันเถอะ!” ฮันบินพูระแทเสีย่อนะเรียพนัานให้มาเ็บเิน ส่วนผมะพูอะไรไ้ละนอาเียบเท่านั้น ูมันอารม์ไม่ีริๆอะ
HANBIN’S SIDE…
แม่! เอาอีแล้วนะฮยอ..เป็นี้ทุทีเลย ผมโรหุหิและอารม์เสียสุๆ ือมันโรอโรอารม์ไม่ีเลยอะ อยู่ีๆินฮวานฮยอ็ออไปุยโทรศัพท์ับใรไม่รู้ สุท้าย็รีบออไปเพราะึยูนฮยอ! ทำไม้อเป็นนนี้ ทำไม? ทำไม! ผมไม่อบ! แทบะเลียอยู่แล้ว!
“เฮ้ย..อย่าทำหน้าแบบนั้นิ” ีวอนฮยอเอาแ่พูแบบนี้มาั้แ่อยู่ในร้านอาหารแล้วแหละ ทำไไ้ ผมูเหมือนะเ็บอารม์และสีหน้าไม่อยู่ริๆแล้วสินะ..
“อโทษทีฮยอ ผมอารม์ไม่ีริๆ ผมพยายามแล้วนะ แ่ทำไม่ไ้หว่ะ พยายามร่าเริแล้วนะ”
“อย่าิมาิ ไม่รู้หรอนะว่านายเป็นแบบนี้เพราะอะไร แ่็อย่าิมา็แล้วัน” ีวอนฮยอบไหล่ผมเบาๆ ผมะพยายามนะแ่ไม่รู้ะพยายามไ้มาแ่ไหน
.
.
20.00 น.
ผมูเวลาแล้ว็ยิ่หุหิ ือินฮวานฮยอหายไปนานแล้วไ แล้วนี่ือสอทุ่มแล้วนะ โทรไปไม่ิ้วย โทรหาึยูนฮยอ็ไม่ิ เป็นอะไรันวะเนี่ย
“เป็นอะไรเินไปเินมาอยู่นั่นแหละ ันาลายนะเว้ย!” ีวอนฮยอทำหน้าเ็ใส่ผมที่เินไปเินมาไม่หยุ
“เอ่อ..สสัย..สสัยว่าผมลืมอไว้ที่ห้อ้อมอะฮยอ หายัไ็หาไม่เอ”
“ลืมไร?” วันนี้ีวอนฮยอถามผมมาผิปินะรับ =_= หรือผมหุหิ็ไม่รู้สิ เห็นอะไรแล้วแบบ หุหิไปหมี้
“ไอพอ!”
“แล้วไอพอสีส้มๆนั่นอะ =_=”
“นั่น็อผมแหละ แ่ผมหมายถึที่แฟนลับให้มาอะ” พยายามหา้อแ้ัวสุๆเพื่อะออไป้านอ
“อ๋อ..แล้วะให้ันไปเป็นเพื่อนไหม?”
“ไม่้อ! ผมไปนเียวีว่า” ว่าแล้วผม็รีบเ้าไปหยิบเสื้อันหนาวแล้ว็ออาห้อมาโยไม่ไ้เอ่ยอะไรับีวอนฮยออี
.
.
ผมมาอยู่ที่ห้อ้อมแล้วนะ ไม่มีเาอเ็ฝึันที่อยู่ที่นี่..็มันึนานี้แล้วนี่นะ ใระอยู่ัน..แ่เอาริๆผมสบายใมาว่านะถ้าินฮวานฮยอับึยูนฮยออยู่ที่นี่...ไม่ใ่ทื่อื่น..เพราะ..ผมไม่รู้ริๆว่าผมะไปหาที่ไหนแล้ว.. ินฮวานฮยอ..อยู่ไหนันแน่..
.
.
Rrr Rrr Rrr
“ว่าไฮยอ..”
(ันแ่โทรมาบอว่าินฮวานลับมาแล้วนะ ยูนฮยอ ฮอ ุนฮเว็ลับมาแล้ว)
“อืม”
(นาย็รีบๆลับมาละัน)
“รับ”
ีวอนฮยอโทรศัพท์มาบอผม เหมือนรับรู้ว่าผมำลัามหาินฮวานฮยออยู่ แ่็เป็นแบบนี้แหละ ีวอนฮยอ็เป็นแบบนี้แหละ ใรลับมาาไหน็โทรมาบอผมลอ โระเป็นนที่ีอะ
JINHWAN’S SIDE..
ผมลับมาถึที่ห้อแล้ว็ทัทายับน้อๆเล็น้อย อนนี้ทุนลับมาาบ้านันหมแล้วแหละ แ่ีวอนบอว่าฮันบินออไปในห้อ้อมเี๋ยวลับ ผมเอ็ไม่ไ้ถามอะไร่อเพราะเหนื่อยและหนัสมอมามาพอแล้ว
ไอึยูน ไอเพื่อนเลว..ิแล้ว็หุหิะมั
ย้อนไปเมื่อหลายั่วโม่อน..
“ไหน? เป็นอะไรวะ?” เมื่อผมไปถึที่ห้ออวินเนอร์ ึยูนำลันั่อยู่สีหน้าไม่ีมาๆ เาโทรมาบอผมว่าเารู้สึไม่สบายมา แ่อย่าบอใรผม็เลยไมไ้บอใรและ็รีบมานี่แหละ
“ไม่ไ้เป็นอะไรมาหรอ”
“แล้วทำไมถึโทรหาันไ้ สมาิในวนายหายไปไหนหม”
“็ไม่อยู่ไ ไม่รู้ไปไหนันหมแล้ว..ัน..”
“มีอะไร?”
“ันมีอะไรอยาะบอนายอะ ันิมาลอเลย แล้ว็ทนไม่ไหวแล้ว” ึยูนทำท่าทาอึๆอัๆ เหมือนนทำวามผิยัไอย่านั้น
“อะไร?”
“ินฮวาน..ันว่า..ันอบนาย”
พูบไอึยูน็ระาผมไปูบ ไม่เิูบหรอ ุ๊บมาว่า แ่ปามัน็นันอะ T_T ผมผละออาึยูนแล้วันให้ไปเห็นพอีว่าใรที่เห็นเหุาร์ทั้หม นั่น็ือสมาิวินเนอร์อี 4 นที่ยืนอยู่หน้าประู... ผม..รู้สึแย่ับินวูฮยอมาเพราะว่าผมรู้ว่าพี่เาอบึยูน ไม่สิ..รัเลยแหละ ผมรีบออาห้อพัอึยูนแ่็ไม่ไ้ลับห้อเพราะรู้สึแย่ับเรื่อนี้มา..และ็..รู้สึผิ่อฮันบินับินวูฮยอ..
ึยูนส่้อวามและโทรหาผมเยอะมานผม้อปิเรื่อและนั่อยู่ที่ริมแม่น้ำฮัน ผมไม่อยาลับห้อไปอนนี้และไม่อยาไปที่ห้อ้อมเพราะว่าลัวเอไอบ้าึยูนนี่แหละ
ปัุบันผม็มานอนนิ่อยู่ในห้ออัวเออย่าที่เห็นนี่แหละ ไ้ยินเสียโวยวายอฮันบินมันลับมาแล้ว ผมเอ็ไม่รู้ะเล่าเรื่อนี้ให้ฮันบินฟัยัไ และ็ไม่ล้าไปเอับพวนู้น้วย แ่..พรุ่นี้็้อเอับพวนี้สินะ
T B C .
ความคิดเห็น