คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : - 1 -
-1-
“หยุด! นายหนีฉันไม่รอดหรอก! ไอ้หมารับใช้ ออกมา!!! คิดหรอว่าฉันจะปล่อยคนที่เข้ามาในถิ่นของฉันแล้วฆ่าเพื่อนของฉันออกไปหรอ!?” เสียงตะหวาดดังพร้อมด้วยเสียงอาวุธที่เรียกกันว่าปืนดังติดต่อกันหลายนัดเพื่อข่มขู่คนที่แอบซ่อนอยู่
“ฉันคืดว่านายได้ยินเสียงฉันนะ ออกมาสิ ถึงไม่ออกมาฉันก็จะเข้าไปหานายอยู่ดี... หึ”เสียงฝีเท้าเดินใกล้เข้าร่างโปร่งที่แอบอยู่เรื่อยๆ หัวไหล่ข้างหนึ่งของคนที่รับบทเป็นคนซ่อนชุมไปด้วยหยาดโลหิต
“ถึงนายจะเก่ง... แต่พลาดเป็นเหมือนกันสินะ หึหึหึ ฉันว่าฉันเห็นเลือดหยดเป็นทางเลยน้า” คำพูดและน้ำเสียงที่กวนประสาททำให้’มาร์ค’อยากจะออกไปจบเกมซ่อนแอบที่เดิมพันด้วยชีวิตบ้าๆนี่ซักที อยากจะยิงทิ้งจริงๆ......
เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
ใกล้... ใกล้จนคาดคะเนได้ว่า เหลืออีกไม่ถึง10ก้าว...
ใกล้จะจบแล้ว
“หลังกล่องนั่นหรอ หืม?” คนที่ซ่อนเริ่มนับถอยหลังในใจ
‘8’
‘7’
‘6’
‘5’ “ออกมาเถอะน่า ยังไงนายก็ไม่รอดหรอก”
‘4’ “เลือดออกขนาดนั้น”
‘3’
‘2’
เหลืออีกเพียงก้าวเดียว... มาร์ค ต้วน กระชับปืนในมือให้มั่น
“หึ”ก่อนจะก้มหน้าลงและกระตุกยิ้มเล็กๆ
‘1’
“Hello MARK”น้ำเสียงดีใจดังขึ้นเมื่อได้พบคนที่มัวแต่ซ่อน พร้อมกับยกปืนและเล็งมาที่จุดตาย ด้วยสีหน้าของคนที่จะได้รับชนะในเกมนี้
“0”
คนที่นับถอยหลังเงยหน้าขึ้นมองคนที่ถือปืนเล็งมาทางตนด้วยสีหน้ายิ้มมุมปาก
การกระทำนั้นสร้างความแปลกใจให้กับเจ้าของปืนไม่น้อย
“อะไร”ผู้ที่รับบทเป็นคนหาเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยก่อนจะถาม
“Sorry… and…”
‘ปัง!’
ปืนที่อยู่แอบอยู่ข้างลำตัวถูกนำออกมาใช้ เจ้าของปืนเหนี่ยวไกอย่างรวดเร็ว... สมกับที่เป็นมืออาชีพ...
ถึงแม้เขาจะมีอาการบาดเจ็บที่หัวไหล่
ลูกกระสุนตัดผ่านขั้วหัวใจอย่างแม่นยำ
ร่างสมส่วนล้มลงแน่นิ่งกับพื้น
“Good bye”
‘มันอยู่ในโกงดัง! เร็วเข้า!’ เสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอก ทำให้คนที่เพิ่งโชว์ความสามารถได้แต่ด่าตัวเองเพราะลืมใช้ที่เก็บเสียง...
ตอนนี้คงต้องหนี
เพราะสภาพหัวไหล่เขาคงไม่ไหวแล้ว... ถึงจะโดยเพียงแค่ถากๆแต่เลือดมันไหลมากกว่าที่คิด....
พอคิดได้อย่างนั้นสองขาก็รับพาร่างที่ดูเหนื่อยล้าออกจากสถานที่ที่กำลังจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้นมากมายตามมาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า...
“นี่ยูคยอมมมมมมมมม แบมอยากกลับแล้ว... ถึงจะโดนว่าว่าขี้ขลาดอ่อนแอก็ยอมมม แง๊”ตอนนี้เขา ยูคยอมแล้วก็ยองแจมาอยู่ในสถานที่ที่เขาคิดว่าไม่ควรอยู่ที่สุด
เป็นสถานที่ที่มีบรรยากาศที่วังเวง... มือ ค่อนข้างรกและมีฝุ่นหนาเนื่องมาจากคงไม่มีใครดูแลมาเป็นเวลานาน
คนทั่วๆไปจะเรียกว่าบ้านร้าง...
และพ่วงด้วยสิ่งลี้ลับที่หลายๆคนบอกต่อกัน...
จากบ้านร้างทั่วๆไป....กลายเป็นบ้านผีสิง...
สาเหตุที่ทำให้พวกผม3คนมาอยู่ในที่แบบนี้ก็คงจะมาจาก...
ผมเรียนโรงเรียนชายล้วน... แต่ปัญหาไม่ได้อยู่ตรงนี้...
ผมและยองแจเป็นคนที่หน้าตาผิดแปลกไม่ค่อยจะเหมือนผู้ชายไปนิดหน่อย... ทำให้มีคนที่อยู่2ประเภทคือคนที่เข้าหาและมองผม2คนเป็นตัวประหลาด จึงหาวิธีแกล้งผมกับยองแจต่างๆนานา ทั้งบังคับให้ผมทำเวรให้แทน ขังผมอยู่ในห้องน้ำแล้วฟ้องครูว่าผมโดดเรียนบ้างละ ท้าให้ทำเรื่องไม่ดี ทำสิ่งแปลกๆอย่างในตอนนี้... ยังดีที่มียูคยอมคอยมาเป็นเพื่อน.... ผมสงสัยว่าเพื่อนร่างยักษ์คนนี้กลัวอะไรบ้างมั๊ย เพราะตอนที่ผมถูกบังคับให้ทำอะไรน่ากลัวมันจะคอยเข้ามาช่วยผมอยู่ตลอดเวลาเลย... ขอบคุณมากๆเลย...
แต่ตอนนี้ผมเริ่มที่จะเกลียดมันแล้วละ...
“แบมกลัวไรวะ... ยองแจมันยังไม่พูดอะไรเลยนะดูซิ”…
ใช่มันไม่พูดอะไรเลยแต่ถ้าแกจับมือยองแจแล้วมองหน้ามันดีๆแกจะรู้ว่ามันช็อกไปแล้ววว สติ สติยองแจจจจจจจจจ เอาสติกลับมาก่อนถ้ามีอะไรโผล่มาฉันช่วยแกไม่ได้นะ ตัวก็พอๆกัน อุ้มไม่ได้นะเห้ยยย
“ยูคยอมแบมกลัวนะ”
“จะจับมือฉันมั๊ยหล่ะ” เพื่อนร่างยักษ์ยื่นข้อเสนอมา... ในสถานการณ์อย่างนี้ใครจะปฏิเสธหละครับ...
ผมยื่นมือไปจับมืออีกคนที่ยื่นมารอ ยูคยอมยิ้มให้ผมเล็กน้อยก่อนจะส่องไฟฉายเดินไปเรื่อยๆ
ถึงผมจะจับมือยูคยอมยังไงก็กลัวอยู่ดีอา...
‘กึก กึก..’ เสียงประหลาดๆดังขึ้นจากส่วนที่ลึกเข้าไปในบ้าน...
“ยูค..ยอม...กลับได้มั๊ย”น้ำเสียงผมเริ่มสั่น.. ความจริงไม่ใช่แค่เสียงที่สั่น ผมสั่นไปทั้งตัวเลยต่างหาก
“ปะ ปะ แปบนะแบมแบม” คนที่เดินถือไฟฉายนำยังคงเดินต่อถึงแม้เสียงจะเริ่มสั่นตามผมแล้วก็ตามเถอะ
แม่ง... กลัวก็กลับดิว้าาาาาาา แบมรู้ว่ายูคกลัว แบมก็กลัวส่วนยองแจ... สติ... กลับมาเถอะนะ...
เอ๊ะ... ยองแจไม่ได้สติไม่มี... แต่ท่าทางจะหลับใน...
หลับ!!! ในที่แบบนี้เนี่ยนะ? อดหลับอดนอนมาจากไหนครับบบ
พูดได้คำเดียว... ขอบคุณมาก...
‘กึก… โครม!!!!’ อ้ากกกกกกกกกกกก แบมไม่อยู่แล้ว! พอมีเสียงดังขึ้นเท่านั้นหล่ะ แบมลากเกลอทั้ง2ออกมาอย่างรวดเร็ว ยองแจท่าทางจะตื่นจากหลับในแล้ว... ส่วนยูคยอม... พ่นคำหยาบคายออกมาเต็มไปหมดเพราะตกใจ
ผมวิ่งมาเรื่อยๆจนถึงถนนใหญ่ ยองแจก็ขอให้ผมหยุดวิ่งก่อนเพราะหายใจไม่ทัน...
โอ๊ยยยยย น่ากลัวโคตรรรรร แต่อย่างน้อยผมก็ออกมาจากที่นั่นได้แล้ว
“แบมแบม เราเหนื่อยอ่ะ”ยองแจพูดขึ้นพร้อมนั่งยองๆลงกับพื้น...
แน่นอนว่าทุกคนเหนื่อยเนื่องจากเขาพาวิ่ง แต่ถ้าเขากลับไปบอกว่าเขาพิสูจน์ว่าผม2คนไม่ได้ขี้ขลาดโดยการเข้าไปในบ้านหลังนั้น ทุกคนคงจะมองผมกับยองแจดีขึ้น...
“ยองแจกลับหอกันเถอะ…” ผมยื่นมือไปด้านหน้าของยองแจเพื่อจะช่วยฉุดตัวขึ้นมา
“อืม”ยองแจจับมือผมและลุกขึ้น แต่ยองแจเป็นคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายจึงทำให้เขาหน้ามืดและเซไปเล็กน้อย...
“พวกนาย3คนหลบไป!”เมื่อผมหันไปมองผมก็เห็นคนคนหนึ่งที่มีเลือดไหลที่หัวไหลวิ่งมาด้วยความเร็วและกำลังจะชนเข้ากับยองแจ... ผมฉุดยองแจให้หลบเขาไม่ทันแน่ๆ!
‘ผลัก! ตุบ!’เสียงร่างกายกระทบกันแล้วต่อด้วยเสียงกระแทกพื้น... ยองแจล้ม... คงจะจุกน่าดูแต่คนที่วิ่งเข้ามากลับแค่เซเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเอง...
“นี่นาย! ทำไมวิ่งไม่มองทางห๊ะ” ตัวแค่นี้แต่ทำตัวกร่างเชียวนะแบมแบม...
คนที่วิ่งชนมองหน้าผมนิดๆก่อนจะตอบว่า”ฉันบอกให้นายหลบแล้วแต่นายไม่ยอมหลบเองนะ...”
ทำไมเป็นคนอย่างนี้อ่ะ... หน้าออกจะหล่อ... เดี๋ยวนะผมไปชมคนที่ผิดทำไม!?
“ขอโทษเพื่อนผมเดี๋ยวนี้เลยนะ! คุณเพื่อนผมเจ็บ!” ผมพูพร้อมกับฉุดยองแจขึ้นมาแล้วส่งให้ยูคยอมประคองเพราะจุก
“ทำไมฉันต้องฟังนาย? ฉันไม่ผิด” หนอยยยยยแก... ดูสิมองหน้าผมแล้วกระตุมยิ้ม... ยั่วโมโหกันชัดๆ!
“นี่!”
“ผมขอโทษแทนเพื่อนผมด้วนยะครับ พี่กำลังรีบใช่มั๊ยครับ รีบไปเถอะครับ” เห้ยยูคยอมทำแบบนี้ได้ไงอ้ะ! ยองแจของเราเป็นผู้เสียหายนะเห้ยยย
ผมรีบหันหน้าจะไปด่ายูคยอมแต่ติดตรงที่มันเอื้อมมือมาปิดปากผมไว้...
“อืม... กลับบ้านดีๆก็แล้วกันนะแถวนี้น่ากลัว หึ”พูดเสร็จมีการหันมาจ้องหน้าผมนิดๆด้วยนะ ไปเลย จะไปไหนก็ไปปปปปป
“ครับขอบคุณครับพี่”ยูคยอมลากตัวผมออกมาพร้อมกับพยุงยองแจ
.
.
.
.
.
เมื่อเดินทางถึงหอของผมกับยองแจผมจึงหันหน้าไปถามยูคจากที่หายงอนมันนิดหน่อย
“ยูค! ไมพูดงี้ ยองแจเป็นคนเจ็บนะ…”
“ตัวมีแค่นี้จะไปสู้ใครเขาได้ห๊ะแบมแบม”
เออเนอะ... ลืมไปว่าจะไปสู้ใครเขาได้...
งอนพูดได้คำเดียวเลยคืองอน!!!
“ยองแจ! เราขึ้นห้องกันเถอะ!“ ผมลากยองแจที่เหมือนจะหลับไปอีกรอบให้เดินตามโดยไม่สนใจยูคยอมอีก... เวลานี้ผมงอนมากครับ ยังไม่ต้องการให้ใครมาง้อ!
ผมจะจำคนคนนั้นไว้เลยว่านิสัยแย่ ทำผิดแล้วไม่ยอมขอโทษ!! กวนอวัยวะเบื้องล่าง หล่อ!! เอ๊ยไม่ใช่ๆ
ใครก็แล้วแต่ที่มาทำเพื่อนสนิทอย่างยองแจเจ็บแบมแบมจะไม่ยอมจริงๆด้วย!!!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เค้าขอนอนลงให้ทุกคนกระทืบค่ะ... กลับมาแล้วววว เปิดเทอมแล้วววว จะตายแล้วววววแง๊!!! รักทุกคนนะT^T
เราจะพยายามแต่งให้ดีขึ้นถ้าเราแต่งงงๆยังไงก็ขอโทษด้วยนะ
ความคิดเห็น