คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : - 0 -
.
.
.
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่.....
ไม่มีเหตุผลอะไรเลย...
ท่าทางเย็นชาที่ตัวเขาไม่ชอบตั้งแต่แรกพบ... ทำไมตอนนี้มันไม่มีความรู้สึกนั้นอีกแล้ว
ตอนนี้เขากำลังตกหลุมรักคนที่ไม่ควรเข้าแล้ว...
เขาอายุมากกว่าผม สูงกว่า หล่อกว่า เท่กว่า รวยกว่า ลึกลับ ทุกอย่างของทำให้เขาโดดเด่นและมีแต่ผู้คนเข้าหา แต่เขามักจะทำท่าทางเย็นชาและไม่สนใจสิ่งรอบข้างหรือใครๆ ซึ่งผมมองว่าเขาเป็นพวกขี้เก๊ก ผิดกับผู้คนที่ชื่นชอบเขามองว่ามันดูดี
ผมและเขา เราต่างกันมากในบางเรื่อง
ไม่ใช่ว่าผมไม่สูง... แต่แค่เขาสูงกว่าผม
ไม่ใช่ว่าผมไม่หล่อ แต่คนหลายๆคนบอกว่าผมน่ารักและมีแต่ผู้ชายที่เขาหา
ไม่ใช่ว่าผมไม่รวย... แต่แค่เขารวยกว่าผม
ถ้าเปรียบกันผมคงเป็นสีขาวส่วนเขาเป็นสีดำ เพราะอาชีพของเขา ถ้ามีคนรู้... คนคนนั้นคงไม่อยากจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับเขาอีกเลย...
แต่ผมกลับมองว่าเขาน่าสงสาร ผมเคยอยู่ตัวคนเดียว ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครคอยอยู่ข้างๆ... มันโดดเดี่ยว เหงา ผมว่าเขาก็คงจะรู้สึกอย่างนั้น “อยากช่วย” เป็นความรู้สึกแรกที่เข้ามาหลังจากที่รู้เรื่องของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ
แต่นับวันความรู้สึกอยากช่วยกลับกลายเป็นอย่างอื่นแทน
เขาไม่ได้เย็นชา แต่เขาอ่อนโยน
เขาแค่ไม่เปิดใจรับใคร....... แม้แต่ผมเองเขาก็คงจะไม่ค่อยเต็มใจซักเท่าไหร่
หากเปรียบกัน..
ผมเป็นสีขาว
ส่วนเขา
คงจะเป็นสีดำ
.
ใครหลายคนอาจมองว่าเราแตกต่างกัน...
แต่ผมว่าเราไม่ต่างกัน...
สีขาวกับสีดำ... ก็แค่จับมันผสมกัน....
‘สี’ขาวผสมกับ’สี’ดำ ยังไงผลที่ออกมามันก็ยังเป็นสี... ไม่ได้กลายเป็นอย่างอื่น...
#BAMBAM
ถ้าถามผม... ผมก็คงให้คำตอบไม่ได้...
ไม่รู้เมื่อไหร่.....
ทำไม?.....
หัวใจที่ด้านชากลับดูมีชีวิตชีวาตั้งแต่ได้สบตากับดวงตาที่ออกจะโตกว่าผู้ชายทั่วๆไป เอาจริงๆแล้วไม่ใช่แค่ดวงตาที่ดึงดูดเขาไว้ได้ ไม่ว่าจะเป็นรูปหน้า จมูกหรือปากก็ทำให้ใจเขาเต้นแรงแบบไม่เคยเป็นมาก่อน...
ผมตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น
แต่หน้าหวานเกินชายนั้นทำท่าทางไม่ชอบผมตั้งแต่แรก...
แน่ละ...
ถ้ายิ่งรู้ว่าผมทำงานอะไร เขาคงจะไม่มองหน้าผมอีกเลยก็ได้
แต่ไม่ใช่...
ผมคิดผิด...
สิ่งที่ผมคิดว่ามันจะต้องเป็นแบบคนอื่นๆทั่วไปที่รู้ความจริงแล้วจะถอยหนีเขาไป…
เขาคนนั้นพยายามเข้ามาในชีวิตของผม
เขากำลังฆ่าผมทั้งเป็น เพราะผมเคยชินกับการอยู่คนเดียว โดดเดี่ยวมาตลอด เขาคนนั้นกำลังจะทำให้ผมอยู่คนเดียวไม่ได้
เขาเป็นสีขาว... สดใสร่าเริง
ส่วนผมเป็นสีดำ... มืดมน...
เราแตกต่างกันเกินไป......
ผมไม่อยากทำให้สีขาวบริสุทธ์นั้นต้องแปดเปื้อน
แต่สิ่งที่เขาปฎิบัติกับผมนั้นทำให้ทุกอย่างยิ่งถลำลึกลงไป...
ผมอยากจะสารภาพว่ารู้สึกอย่างไร
แต่ถ้าพูดออกไป... เขาคงจะตกอยู่ในอันตราย...
ผมควรจะทำอย่างไร
มันเป็นสองทางเลือกที่เลือกยาก...
ทางแรกคือทำตามใจตัวเองส่วนทางเลือกที่สองคือถอยออกมาจากเขา
ไม่ว่าทางไหนๆก็เต็มไปด้วยความยากลำบาก
ถ้าเปรียบกัน เขาคือตอนกลางวัน..
ส่วนผมคือตอนกลางคืน...
กลางวันกับกลางคืนจะมาอยู่ร่วมกันในเวลาเดียวกันได้ยังไง...จริงไหม?...
ผมกับเขา... เราแตกต่างกันเกินไป
.
.
.
#MARK
------------------------------------------------------------------------------------------
อาจจะงงหน่อยๆนะคะ เป็นครั้งแรกค่ะที่แต่งฟิคอย่างงี้.... ไม่รู้จะแต่งจบอ่ะป่าวด้วย555555
ภาษาก็ยังแย่ๆอยู่ฝากตัวด้วยนะคะ><
พอดีเราเพิ่งติ่งgot7อ่ะค่ะ5555555555
รักคนอ่านทุกคนนะคะ5555555
ความคิดเห็น