จอมใจตำหนักโลโหิต

ซีเหอ ไม่มีโอกาสได้แก้ไขสิ่งที่นางกระทำต่ออ๋องเฉิน ด้วยลมหายใจดับสิ้นลงเสียก่อน จากนั้นตำหนักหยาเจียวจึงถูกย้อมด้วยโลหิต

ร่างกายอ๋องเฉิน มิอาจสูญสลาย ความแค้นอัดแน่นอยู่ในห้วงคำนึง และก่อนที่เขาจะกลายเป็นปีศาจร้ายชั่วนิรันดร์

อ๋องเฉินจึงต้องพาซีเหอย้อนเวลากลับมา เพื่อปลุกหัวใจเขาให้คลั่งรักนางอีกครั้ง!

*************************

นางกักขังร่างกายและวิญญาณเขาไว้

แล้วพรากความรักจากเขาไป ชั่วนิรันดร

หนูตัวนั้น มันเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวของเขาอีกแล้ว นอกจากจะกัดแทะเสื้อผ้า มันยังบังอาจพยามทำลายหน้ากากเขา หวังจะลิ้มรสใบหน้าอันงดงามนี้

       ชินอ๋องป๋อเฉิน  คำรามอยู่ในใจ นั่นคือสิ่งเดียวที่เขาทำได้ ร่างกายเขาแข็งทื่อ ความตายรึ สำหรับเขา สิ่งนี้ยังไม่ใช่จุดจบของชีวิต เขานอนนิ่งอยู่เช่นนี้ คล้ายหนอนหรือคางคกจำศีล เวลาล่วงผ่านไปนานเท่าใด เขาไม่อาจคะเนได้ หนึ่งวันหรือพันปี มันจะต่างกันเช่นไร ในเมื่อยามนี้ เขาไร้ซึ่งหัวใจ มิรู้สึกเจ็บปวด เพียงแต่ทุกข์ทรมานจากการถูกจองจำ เอาไว้ในที่คับแคบ