ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เจ้าหญิงฟันน้ำนมกับเจ้าชายหัวหมากฝรั่ง ตอน อัศวินล่องหน

    ลำดับตอนที่ #1 : หมอนเน่า สีฟ้าใบนั้น ( ที่ติดตัวฉันมา )

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 358
      0
      23 ต.ค. 49

      
     

      บทที่ 1       หมอนเน่า สีฟ้าใบนั้น (ที่ติดตัวฉันมา)

     

    สายตาคู่หนึ่ง จ้องมองทารกน้อยในตู้กระจกแก้วที่มีสายยางเส้นเล็กต่อเป็นทางยาวเพื่อยื้อชีวิตแรกเกิดนั่น    หากสังเกตให้ดีทารกน้อยขมวดคิ้วที่ไร้ขนเข้าหากัน    เด็กเอ๋ยเด็กน้อยเจ้าคิดอะไรอยู่ในฝันหนักหนา....

    หมอเค้าว่าอย่างไร...............”เสียงหนึ่งดังขึ้น

    ห้าสิบห้าสิบนะ ขึ้นอยู่กับตัวเด็กแล้ว.......หมอก็เค้าช่วยเต็มที่ แต่ต้องทำใจแล้วล่ะเพราะลูกเราเป็นเด็กพิเศษ

    มีเสียงหายใจและถอนหายใจเฮือกใหญ่ ของใครหลายคน

    หนูแหวน……… เข้มแข็งนะลูก

    ร่างกระจ้อยร่อยในตู้กระจก    สัมผัสได้ถึงกำลังใจและความรักที่ส่งผ่านให้     เจ้าหญิงผู้ไร้เดียงสาโบกมือเป็นสัญญาณพอเป็นพิธีว่า

    สบายมากค่ะ เดี๋ยวเจอกัน

    .........................

     

    เจ้าหญิงไม่อาจรับรู้ถึงช่วงเวลาของการลืมตาขึ้นมาดูโลกใบนี้ไม่ได้  เพียงแต่ทรงระลึกถึงเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาได้เพียงบางส่วน(เข้าขั้นเล็กน้อย)

     นานและนานมาแล้วเสด็จแม่ทรงให้กำเนิด เจ้าชาย (ครองสุข) ก่อนจะตั้งพระครรภ์เจ้าหญิง   ครั้นทราบเรื่องนี้ในภายหลัง   เป็นอีกหนึ่งสาเหตุนำมาซึ่งความน้อยเนื้อต่ำใจยิ่งนัก   ด้วยพระมารดาไม่ปรึกษาเจ้าหญิงก่อนที่จะมีเจ้าชาย

    กล่าวถึงพระบิดาของเจ้าหญิง    พ่อ (เสด็จพ่อ) ชอบพาไปทำกิจกรรมกลางแจ้งต่างๆ    นำมาซึ่งความปลาบปลื้มใจเสมอ     ส่วนมากจะเป็นกิจกรรมประเภท ล้างรถ ปลูกผัก และเลี้ยงอาหารหมู   สัตว์ปีก ล้วนแล้วแต่เป็นกิจกรรมสร้างความสุขใจไม่ใช่น้อย     ด้วยเจ้าหญิงจะมีตะกร้าวิเศษ   เป็นของเสด็จยายก่อนหน้านั้นเอาไว้ใส่ หมากพลู   แต่เพราะเจ้าหญิงน่าเอ็นดูจึงได้รับพระราชานุญาติเป็นกรณีพิเศษ เฉพาะช่วงเช้าและเย็นให้หยิบยืมและใช้งานตามอำเภอใจได้    ตะกร้าหวายใบนั้น จะใส่ผักต่างๆไว้ จำพวก ผักกาดหอม ผักบุ้ง เป็นต้น

     

     .... ก่อน08.00 น และก่อน 18.00 เจ้าหญิงมีหน้าที่สำคัญของคือ การเลียนแบบเป็นเสียงห่านและเป็ด ครั้งแรกย่อมเป็นเพียงบทเรียนไว้เพื่อพัฒนาตนต่อไป     แม้ทำตามอย่างเสด็จพ่อสอนไว้แต่ไหงเจ้าสมุน (เป็ด ห่าน) ไม่มีท่ากระดิกด้วยซ้ำ      พอเป็นเช่นนั้นเจ้าหญิงจำเป็นต้องใช้พรสวรรค์ที่มีแทน    คือการเลียนแบบพฤติกรรมสัตว์        โดยการทดลองเข้าไปคลุกคลีกับเป็ดและห่านจนได้ความวางใจ     แต่ก็ยอมรับว่าเวลาอยู่ใกล้ห่านนี่เหม็นอุจาระมาก      แถมเจ้าเป็ดตัวดำและห่านคอยาวพวกนี้    ไม่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยนัก  ชอบอุจาระเป็นทางยาวและเรี่ยราดแบบได้ใจที่สุด (เจ้าหญิงทำไหล่ห่อๆ ด้วยความขนลุกเล็กน้อย เป็นท่าประกอบ)

     

    ตามคาดการณ์โดยการจับยามสามตาแล้ว ใช้เวลาไปเกือบสามวันเห็นจะได้กับบทเรียนนี้    และผลตอบแทนนั้นเกิดความคาดหมาย

     

    ปิ๊บ ...ปิ๊บ...... ปิ๊บ       เสียงนี้เป็นความภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง   คล้ายกับว่าเจ้าหญิงเป็นผู้นำมีอาจบัญชาการกองทัพได้    โดยมีเหล่าอัศวินเป็ดและห่านคอยรับคำสั่ง   ไม่ว่าจะก้าวไปที่ใด เมื่อมีตะกร้าวิเศษ พร้อมกับเสียง ปิ๊บๆ เหล่าอัศวินทั้งหลายก็จะว่านอนสอนง่าย     ติดตามไม่ให้ห่างสายตา   และนี้ไม่ใช้อำนาจอย่างเดียวที่เจ้าหญิงพึงมี       เพราะขึ้นชื่อว่าเจ้าหญิงแล้ว ......เรื่องนี้ มัน จิบ-จิบ ก็แค่น้ำจิ้มเท่านั้นเอง

     (ถึงเป็นแค่การให้อาหารเป็ด-ห่าน) อย่างที่เจ้าชายครองสุขว่าก็ตาม

     

    ……………………………..

     

    เจ้าหญิงเล่าเรื่องเสด็จพี่ว่าอย่างไรนะ .........อ๋อ เล่าถึงความน้อยเนื้อต่ำใจที่เสด็จแม่กับเสด็จพ่อไม่ได้ปรึกษาถึงการให้กำเนิดเจ้าชายใช่ไหม   จะให้เข้าใจอะไรได้ง่าย-ง่ายได้อย่างไรเล่า        ในเมื่อ ทุกอย่างเจ้าหญิงแทนตัวว่าพี่ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น

    1.น้องหมอนเน่าสีฟ้า

    2.น้อง เป็ด น้องห่าน

     เป็นต้น

    เอาเป็นว่าใครต่อใครก็เป็นน้องทั้งนั้นแหละ      ด้วยเจ้าหญิงเรียกสรรพนามแทนตัวว่าพี่ นี่นา แล้วก็ยืนยันได้ว่า เค้าเรียกก่อน เชื่อขนมกินท้องป่องได้เลย เรื่องนี่จะยังไม่จบแค่นี่หรอกรอหน่อยแล้วกัน   เพราะเวลานี้เจ้าหญิงมีอะไรสนุกๆจะเล่าให้ฟัง   ก็เรื่องหมอนวิเศษคู่ใจน่ะสิ

     

    หมอนวิเศษคู่ใจ   เป็นหมอนที่มีปลอกผ้าฝ้ายสีฟ้าคลุมอยู่       มีลายเจ้าหมีเริงร่าในท่าต่างๆไม่ว่าจะเป็น ขับรถ ทำอาหาร เล่นเทนนิส อาบน้ำ เป็นต้น    แต่ปลอกหมอนเจ้าหญิงไม่ได้ให้ความสำคัญมากเท่า    เจ้าหมอนข้างใน เพราะเธอทะนุถนอมนักหนา    ถึงเจ้าชายผู้พี่จะยืนยันว่าหมอนใบนี้ เคยเป็นของเขามาก่อน

    (เป็นไปไม่ได้)

    แรกเริ่มเดิมทีเจ้าหญิงได้ฟังอย่างนี้จิตใจก็ห่อเหี่ยว เนื่องจากเจ้าหญิงมักเห็นเจ้าชายนอนน้ำลายไหลท่วมหมอนทุกที     ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง......โอ๊ยไม่อยากจะคิดเรื่องนี้        เจ้าหญิงได้เอาไปตั้งประเด็นกับเสด็จแม่หลายต่อหลายครั้งได้ความว่า

     

     หมอนใบนี้เป็นของลูก ไม่ว่าจะมาจากที่ใด ....หรือเป็นของใครมาก่อนมันไม่สำคัญเท่า ผู้ที่มามอบให้หนูนั้น      มอบให้ด้วยความรักและความปรารถนาดี เมื่อลูกอยู่ใกล้หมอนใบนี้จะไม่ร้องให้ งอแง และจะหลับฝันดีทุกคืน     ได้ฟังดังนั้นเธอก็ไม่เคยถามอีกเลย

     

     

    ตื่นแต่เช้าอาบน้ำสีฟัน

    ปะแป้งให้แก้มฉัน ขาวนวลสดใส

    ท้องร้องหิวก็คว้าขวดนม ได้ทันใจ

    เด็กดี มีอนามัย อิ่มแล้วสมองสั่งการไว  .............ง่วงนอนทันที

    เช้า-สาย-บ่าย-ค่ำ

    หิ้วหมอนเดินย่ำ  ไปในทุกที่

    เล่นสนุกกินอิ่ม สมวัยอย่างนี้

    ควรจะให้รางวัลนะนี่

    เพราะเป็นเด็กดี  ......น่ารักจะตาย

     

    เจ้าหญิงตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่    เสียงเครื่องยนต์ที่ไม่คุ้นหูดังเข้ามาใกล้       ด้วยความตื่นเต้นและความสงสัยทำให้เจ้าหญิงฝืนลุกขึ้นมาจากความฝัน

    เป็นใครกันนะที่มาปลุกกันตั้งแต่เช้าอย่างนี้  เจ้าหญิงรีบวิ่งลงบันไดอย่างเร็ว ลืมว่าควรจะต้องสำรวจความเรียบร้อยของใบหน้าจากกระจกเสียก่อน      เมื่อมองออกไปนอกประตูหน้าบ้าน เห็นผู้ชายตัวโต ท่าทางใจดียืนคุยกับเสด็จแม่อยู่     มองผ่านหลังเขาไปรถกระบะสีแดงที่ดูจากสภาพแล้วคงถูกใช้งานมาหนัก     ด้านหลังรถต่อเติมให้เป็นกรงเหล็กขนาดใหญ่   เหมือนใช้ขนอะไรบางอย่างแต่ตอนนี้มันดูว่างเปล่าไร้สิ่งใด  รอเพียงเวลาจะบรรทุกอะไรกลับไปเท่านั้น? ไม่นานเสด็จแม่หันมาเห็นตัวเธอ

     

     อ้าว....ตื่นแล้วเหรอ ไปแปรงฟันเร็วคนดี ล้างหน้าแล้วจะได้กินนม

    พอคิดถึงนมก็ท้องร้องขึ้นมาทันที    ก็เมื่อคืนเดินเที่ยวในความฝันตั้งเกือบสว่าง   แถมลุกมาร้องเพลง

    ( ปัสสาวะ)ตั้งสองครั้ง      พลังงานเลยเหลือน้อยเต็มที    แหม.......เสด็จแม่เข้าใจกันเสียจริง   ขณะที่ทำกิจวัตรส่วนตัวตอนเช้า ยังไม่เสร็จดี เสียงวิ่งตึงตังก็ดังขึ้น 

    เค้าก่อน เค้าก่อน เปิดประตูด้วยๆๆ  ด่วนเลย  เสด็จพี่นี่เอง ไม่มีมารยาทเลย เจ้าหญิงคิดในใจ

    ใครอยู่ข้างใน เปิดเดี๋ยวนี้นะ เจ้าชายตะโกนผ่านประตูห้องน้ำเข้ามา

    เค้าไม่ได้ล็อค

    ออกมาสิ ออกมาสิ ข้าศึกจอมตีแล้ว

    ปะไปหลา- หลังบ้าน เจ้าหญิงค้าน

    เธอนั่นล่ะออกมา ห้องน้ำพี่นะ

    เจ้าหญิงเปิดประตู ห้องน้ำออกมา ในมือถือแปรงสีฟันเอาไว้ 

    ยี้ๆๆ ไม่-ไม่เป็นลู---ลู ลูกกกกผู ผู้ชายเลย จ้าวหัวมา-หมากฝา-หรั่ง

    ไปๆๆๆชิ้วๆๆๆ ยายแม่มดติดอ่าง

    หยุดทะเลาะกันได้แล้วนะสอง คน ห้องน้ำมีเยอะแยะแย่งกันทำไม

     

    เสด็จแม่รีบห้ามศึก  อย่างน้อยเจ้าหญิงก็มีน้ำใจนักกีฬา ไม่อยากจะทำเรื่องเล็กให้เป็นเรื่องใหญ่  เธอหันไปมองนอกประตูบ้าน           เสด็จแม่ยังยืนคุยอยู่กับชายคนนั้น     อยู่ดูจากรูปการแล้วเขาคงขอให้เสด็จแม่ทำอะไรบางอย่างที่ท่านไม่ค่อยสบายใจเป็นแน่.........แย่ล่ะสิเสด็จแม่เป็นคนขี้สงสารด้วย

     

    ทั้งสองคน เสร็จแล้วไปหน้าบ้านนะ เดี๋ยวจะได้กินอาหารเช้ากัน

    เจ้าหญิงฮัมเพลง แมวเหมียวของเธอต่อ มืออีกข้าง กอดหมอนคู่ใจไว้

     

    หนูไม่มี มีแต่แมวเหมียว      แมวตัวเดียว แมวตัวเดียว............

     

    เจ้าหญิงมีพรสวรรค์อีกอย่างคือเวลาร้องเพลงจะไม่ติดอ่าง( แปลก)      ยิ่งกับเพลงที่รู้สึกพิเศษด้วยแล้ว จะร้องได้ดีมาก  ถึงบางเพลงจะจำเนื้อไม่ได้หมดก็จะนำทำนองคุ้นหูเหล่านั้นมาใส่เนื้อใหม่เสีย

    มือเล็กคว้าขวดนมที่วางไว้ให้      แล้วเดินมานั่งเล่นที่โต๊ะม้าหินอ่อน  อากาศยามเช้าสดชื่นใจนัก  สายตามองต้นมะขาม    ปลูกเรียงกันอยู่หน้าบ้านนับแล้วได้สามต้น     กิ่งก้านของต้นไม้ จะมีแสงอุ่นๆของดวงอาทิตย์ผ่านเข้ามา เวลาเช้าอย่างนี้เจ้าหญิงชอบมายืนต้อนรับดวงอาทิตย์เสมอ

     

    จะ จะ เจอ กะ กะ กัน อีก แล้วนะ นะ ค่ะ  ลมพัดพากลิ่นไอแดดยามเช้าพัดผ่านกายเจ้าหญิง- ทำให้รู้สึกได้ว่า ดวงอาทิตย์ก็กล่าวทักท้ายเช่นกัน

    ทำไมทั้งเสด็จแม่และเจ้าชายยังไม่มากันนะ   ปล่อยให้อยู่คนเดียวนานแล้วนะ    เดินครุ่นคิดอะไรบางอย่างได้ไม่นานทันใดนั้นเอง

     

    จ๊ะ เอ๋....…..”เสียงเจ้าชายมาจากข้างหลัง เจ้าหญิงตกใจหน้าเสีย

    ฮ่าๆ    แม่มดกลัวเป็นด้วยเหรอ        เค้ามีไรจะบอกล่ะ เจ้าหญิงทำหน้าสนใจ

    ไร...ระ เรื่อง ไร

    พี่บอกให้ก็ได้นะคนดี  .......เค้ามาซื้อ ห่านนะ.ไม่ได้ซื้อไปเลี้ยงนะ จะซื้อไป...เออไปทำห่านย่างไฟแดง เจ้าชายทำท่าขนลุก   แค่พูดก็สยองแล้ว

     

    พูดยังไม่ทันจบเจ้าหญิงก็วิ่งไปที่จุดเกิดเหตุเสียแล้ว      เธอวิ่งอ้อมไปทางด้านหลังคอกเป็ด โชคดียังไม่มีใครมา        เป็นไปไม่ได้     เสด็จแม่ไม่มีทางจะทำอย่างนั้น   พี่ชอบพูดโกหก   เด็กไม่ดี พูดไม่จริง เธอพึมพำในใจ       แต่อีกใจก็หวั่นๆ     พอมาถึงภาพตรงหน้าคือความว่างเปล่า   หามีกองทัพอัศวินไม่

    ปิ๊บบบปิ๊บ เจ้าหญิงเปล่งเสียงทำลายความเงียบ        นานหลายอึดใจเพื่อรอฟังเสียงขานรับของเหล่าสมุน

    ปี๊บบบบบบบบบบบบ ปิ๊บๆๆ เจ้าหญิงเริ่มถอนหายใจ ไม่มีเสียงตอบรับ

     

    เจ้าหญิงออกวิ่งตามหาอีก      ครั้งใช่..........แล้วที่ลานให้อาหารเป็นแน่      ที่นั้นผู้ชายร่างใหญ่กับเสด็จแม่ยืนคุยกันอยู่เธอไม่ใช่เด็กเสียมารยาท    จึงเดินอ้อมไปจับมือเสด็จแม่และทำเป็นไม่สนใจในเรื่องผู้ใหญ่คุยกัน

     

    ตกลงว่ายังไง ครับ..ใกล้หน้าฝนแล้ว โรงเรือนไม่ดีอย่างนี้    โรคระบาดเกิดได้ง่ายนะครับ    นี่เจ้าเดิมที่เลี้ยงขายให้เป็นประจำ ก็พึ่งตายยกเล้าไปกว่า 80 ตัว

    เจ้าหญิงดึงมือเสด็จแม่   เป็นเชิงบอกความใน เสด็จแม่โน้มตัวลงมาอุ้มตัวเล็กและยิ้มให้

    ถ้าซื้อเอาไปเลี้ยงก็ ขายให้นะแต่ถ้าเอาไปขายต่อก็คงไม่

    อืม....เอ้างี้แล้วกัน วันหลังผมจะมาถามใหม่    สายแล้วผมขอตัวก่อนแล้วกัน 

      จ๊ะ ยังไงขอปรึกษาคนที่บ้านก่อนนะ

     

    ได้ฟังอย่างนั้นเด็กน้อยรู้สึกสึกโล่งอกและยิ้มอย่างดีใจ     หันไปมองเจ้าห่านคอยาวหัวหน้าฝูงตัวโตยืดคอยาวเหมือนการโค้งแสดงแทนคำขอบคุณและตามด้วยเสียงเจี๊ยวจ๊าวของตัวอื่นในฝูง   เหมือนว่ารับรู้อะไรบางอย่างได้

    กินนมยัง กินเสร็จแล้วอย่าลืมมาให้ผักเป็ดกับห่านล่ะ เสด็จแม่พูดกับเจ้าหญิง

    ถ้าวันหนึ่งพวกเจ้าไม่ได้อยู่ที่นี่ฉันคงเหงาน่าดู   เธอมองเหล่าองค์รักษ์ซึ่งกำลังเล่นน้ำ ลูกเป็ดตัวเล็กเดินเตาะแตะตามแม่ พวกเจ้าก็เหมือนเจ้าหญิงรอวันเติบโตและต้องเรียนรู้เรื่องราวต่างๆในโลกนี้อีกมาก

    รู้ไหม วันหนึ่งถ้าเราเลี้ยงไม่ไหวเราก็ต้องให้คนอื่นเค้าเลี้ยงนะ

    เจ้าหญิงไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงจะเลี้ยงไม่ไหว ในเมื่อเธอหน้าที่ได้ดีทุกวัน หรือว่ายังไม่ดีพอ?

    หนู หนู เลี้ยง ดะ ดะ ด้าย    เสด็จแม่ลูบผมของเธอและยิ้มให้     นั่นเปรียบเหมือนคำตอบที่ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาและสัญญากับตัวเองว่าจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิม

    คืนนั้นเจ้าหญิงอธิษฐานกับหมอนวิเศษคู่ใจว่า

     

     ขอให้เสด็จแม่ อย่าขายเหล่าอัศวินของเธอและขอให้ได้อยู่ด้วยกันตลอดไปเจ้าหญิงหวังอย่างนั้นจริงๆ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×