ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Blacklistแก๊งร้ายของยัยจอมโหด(ต่อ)

    ลำดับตอนที่ #7 : จุดจบของความเศร้า up30%

    • อัปเดตล่าสุด 24 ต.ค. 53





    เผลอหายไปนานอีกแล้ววววว


    ขอโทดทีนะคะ T^T


    เสียใจที่ไปเที่ยวเพลิน  ลืมแบกโน๊ตบุ๊คไปด้วย   เลยแบบไม่ไๆด้แต่งต่อ  จนถึงวันนี้ 


    วันนี้เอามาลงให้อีกนิสๆก่อนนะคะ  เดี๋ยวตอนเย็นจะเอามาลงให้ครบเลยเจ้าค่า


    ขอบคุณมานะคะที่ติดตามผลงาน T^T  ---  ^-^






    ........................................................................................................







    บทที่  14

    จุดจบของความเศร้า

    หลายวันผ่านมา...

              ฉันยังคงทำเหมือนปกติเหมือนเดิม  เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ทำเหมือนคนไม่มีหัวใจ  จากแก้ว...กลายเป็นเวส  คนที่ทุกคนพูดถึงแต่ความเย็นชา   ฉันไม่อยากรู้หรอกว่าทำไมฉันเป็นแบบนี้   เพราะคำตอบมันก็เห็นกันอยู่ทนโท่อย่างนี้   พอนิสัยเดิมกลับมามันก็ยิ่งทำให้ฉันแทบคลั่ง  แม้จะสัญญากับพ่อเอาไว้แล้วว่าจะเลิกเป็นมาเฟีย  และไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ฉุดฉันลงไป  แต่ตอนนี้ฉันแค่ขอเอาคืน คนที่มันทำกับพ่อของฉันก่อนแล้วกัน

              ฉันล้วงโทรศัพท์มือถือที่อยู่ในกางเกงหนังสีดำ   กดหาหมายเลขที่ไม่ได้ต่อไปนานแล้ว   แล้วกดโทรออก  เสียงรอสายดังอยู่สักครู่  แล้วก็มีเสียงผู้ชายกรอกเสียงมา

              (เย่!!  เวสติดต่อมาทางเราแล้วววว)เสียงขี้เล่นดังกลับมา  แต่ฉันไม่มีอารมณ์happyตอนนี้หรอกนะ  - -*

              “ฉันมีงานอยากให้นายทำกัส”ฉันกรอกเสียงราบเรียบ  ไม่แสดงความรู้สึก  หรืออารมณ์ใดๆทั้งสิ้น

              (โห่ T^T  โทรหาเพราะมีงานให้ทำเนี่ยนะ  ตั้งแต่เธอไป  สมาชิกในกลุ่มก็ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ  แต่ถ้าเธอกลับมา...)

              “มันจะไม่มีวันนั้นกัส!!   ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะไม่เป็นมาเฟีย  ฉันให้นายเป็นแทนแล้วไง  มันก็เพียงพอแล้ว”

              (...เฮ้อ!!  อย่างนี้ตลอดเลยนะเวส  ถ้าได้ตัดสินใจอะไรแล้ว  ก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจ)

              “เข้าเรื่องงานดีกว่า  ฉัน...อยากให้นายล้างแค้นแทนฉันสักหน่อยจะได้ไหม...”

              (Ze-Name น่ะหรอ   ฉันให้คนติดตามพวกมันตั้งแต่เธอออกจากแก๊งแล้ว  เห็นสายเรารายงานว่า  ไอ้โล้นลดความปลอดภัยไป 2 ระดับแล้ว มันคงคิดว่าเธอคงจะไม่แก้แค้นอะไรมันแล้ว)

              “ฉันก็ไม่แก้แค้นไง  แต่ให้นายแก้แค้นแทนฉัน  ฉันจะไม่ทำให้มือฉันเปื้อนเลือดอีกเด็ดขาด  นอกจาก...จะใช้มือคนอื่นแทน”

              (แล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง  ส่งคนไปฆ่ามันเลยมะ?)ฉันคิดสักพักหนึ่ง  ฉันไม่พร้อมที่จะบอกแผนการกับใครหรอกนะ  เอาเป็นว่า...

              “กัส  ฉันจะละมือจากการฆ่าคนแล้ว  แต่ฉันก็ยังคงจัดการมันได้  นายรอของจากฉันละกัน”

              (อื้ม   แล้วฉันจะรอนะ)

              “แค่นี้นะกัส”ฉันกดวางสายไปแล้วเลยรู้ว่าซูกัสบอกอะไรฉันเป็นประโยคสุดท้าย...

              “...ดูแลสุขภาพด้วยนะเวส...กัสคิดถึงเวสนะ...”





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×