นักสู้สาวผู้พิทักษ์(Girl fighters Guardians)

ลำดับตอนที่ #7 : โซเวีย การ์เดี้ยนคนที่ 2 100%

                                  ตอนที่ 2


                                               

            หลังจากที่ได้อลิสมาเป็นการ์เดี้ยนให้แล้ว ผมได้ฝันเห็น หญิงสาวผมสีม่วงอ่อน ดวงตาของเธอเป็นสีแดง เธอกำลังโดนตามล่าอยู่     

           ผมเห็นเธอวิ่งหนี หญิงสาวอีก 2 คนที่ตามเธอมา ดูแล้ว 2 คนที่ตามเธอมานั้น น่าจะเป็นการ์เดี้ยน เพราะพวกเธอได้ใช้อาวุธ คนหนึ่งแส้ อีกคนคฑา ได้วิ่งตามหลังหญิงสาวผมสีม่วงมา และเธอได้สะดุดก้อนหินล้ม ผมได้จะพุ่งเข้าไปรับตัวเธอ แต่ได้ผ่านตัวของเธอไป ราวกับว่าผมไม่ได้มีตัวตนอยู่ตรงนั้น แต่ช่วงจังหวะที่ผ่านตัวเธอไปนั้น ผมรับรู้ได้ถึงจิตใจของเธอว่า เธอเงียบเหงาและว้าเหว่ขนาดไหน

“ เธอจะหนีพวกเราไปไหน โซเวีย” ผู้หญิงที่ถือแส้เดินเข้ามาถาม

“ พวกเธอต้องการอะไร” โซเวียได้มองตาของคนที่ถือแส้ ด้วยแววดวงของเธอทำให้คนถือแส้สะดุ้ง แววตาอันไร้ความรู้สึกทำให้เธอขนลุกซึ่งต่างจากดวงตาที่เป็นสีแดง

“ พะพวกเราต้องการให้เธอไปหามาสเตอร์ของเราด้วยกัน” หญิงสาวถือแส้ตอบเสียงสั่น

“ คำตอบ คือไม่ ฉันไม่ต้องการเป็นการ์เดี้ยนให้ใครทั้งนั้น ไปซะ” โซเวียไล่คนทั้ง 2 ไป

“ ในเมื่อเป็นแบบนี้ จงระวังตัวเอาไว้ ถ้ามาสเตอร์ของพวกเรามาเมื่อไร เธอจบแน่ โซเวีย หายนะสีเลือด “ หญิงสาวถือคฑาพูดขู่ และ ทั้ง 2 ได้วิ่งกลับไปตามมาสเตอร์ของตัวเอง พวกเธอไม่กล้าลงมือจริง ๆ เพราะ กลัว ฉายาของ โซเวีย

 

            โซเวียได้หันมองมาทางผม เอ๊ะ เธอเห็นผมหรือนี่ เธอเดินเข้ามาแล้ว เธอมาหยุดตรงหน้าผมพอดี และ เธอชี้มาตรงหน้าผม

“ ฉันไม่ยอมเป็นการ์เดี้ยนให้ใครแน่นอน “ แล้วเธอก็เดินจากไป ปล่อยให้ผมมองตามเธอไปผมได้ตะโกนเรียกเธอเอาไว้

“ โซเวีย อย่าเพิ่งไป “ ผมได้สะดุ้งตื่นขึ้นมา ผมหันซ้ายหันขวา

“ อ้าว ฝันไปหรือนี่” ผมได้เกาหัว อลิสได้เดินเข้ามาหาแล้วถามผม

“มาสเตอร์เป็นไรไปคะ ฝันร้ายหรือคะ” อลิสถามผมด้วยสีหน้าที่เป็นห่วง

“ ปะเปล่าครับ ไม่ได้เป็นอะไรครับ” ผมได้ลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบน้ำมากิน อลิสได้ถามอีกว่า

“ มาสเตอร์ ฝันเห็นคนชื่อ โซเวีย หรือคะ”

“ พรวด! แค่ก แค่ก” น้ำได้พุ่งออกจากปากของผม ผมสำลักน้ำทันที

“ เป็นไรคะมาสเตอร์” อลิสเดินมาลูบหลังให้

“ อลิสรู้จักหรือครับ คนชื่อโซเวีย” ผมถามอลิส แต่เห็นสีหน้าของ
อลิสแล้ว ผมรู้ทันทีว่าเธอรู้แน่นอน

             อลิสได้หายใจเข้าลึก ๆ และก็บอกผมว่า

“ รู้จักค่ะ มาสเตอร์ โซเวีย โรเซเรีย โซนาต้าร์ นัมเบอร์ที่ 13 ฉายา หายนะสีเลือด อลิสเองก็ยังไม่เคยเจอตัวจริงหรอกนะคะ ได้ยินแต่ข่าวลือมา ว่า เธอคนนี้ไม่คิดจะมีมาสเตอร์ เธอสู้คนเดียวมาตลอด และ เธอยังเป็นที่หมายปองของเหล่ามาสเตอร์คนอื่น ๆ ด้วยค่ะ และเธอคนนี้ยังเป็นคนที่มี 2 บุคลิก เพราะเธอเคยโดน พวกการ์เดี้ยนทำร้ายเพื่อที่จะให้มาสเตอร์ของการ์เดี้ยนพวกนั้นทำสัญญา แต่ โซเวียได้พยายามสู้  จนมีข่าวลือที่ว่าเธอได้ฆ่าพวกนั้น และหลังจากนั้นเลยได้ฉายา หายนะสีเลือด มาค่ะ แต่นั่นเป็นเพียงข่าวลือนะคะมาสเตอร์ หรือว่ามาสเตอร์สนใจ โซเวียขึ้นมาคะ” อลิสถามด้วยสีหน้าตกใจผมเองได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ ออกมา

“ ผมฝันเห็นเธอครับ อลิส เธอกำลังโดนตามล่าตัวอยู่ และเธอเห็นผมแล้วด้วย เธอบอกว่าเธอจะไม่ยอมเป็นการ์เดี้ยนให้ผมหรือใครที่ไหนแน่นอน แต่ผมเป็นห่วงเธอน่ะครับ อลิส เธอรู้สึกเหงา ว้าเหว่ และ กำลังหวาดกลัว ผมรู้สึกได้อย่างนั้น เธอเองไม่ได้เป็นคนเย็นชาอะไรอย่างนั้นแน่นอน หรือ เป็นคนฆ่าคนพวกนั้นอย่างแน่นอน
 ผมมั่นใจอย่างนั้น” ผมตอบไปด้วยความรู้สึกของผมจริง ๆ   อลิสได้เดินเข้ามาจับมือผมไว้แล้วบอกว่า

“ มาสเตอร์คะ งั้นมาสเตอร์ก็ต้องไปช่วยเธอสิคะ อลิสมั่นใจว่า มาสเตอร์ต้องเป็นมาสเตอร์ของคุณโซเวียด้วยอย่างแน่นอน
อลิสเชื่อในความรู้สึกของมาสเตอร์ค่ะ” อลิสพูดจบแล้วยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน ซึ่งทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นในหัวใจอย่างบอกไม่ถูก มันทำให้ผมฮึกสู้ขึ้นมา

“ ดีล่ะ อลิสครับ งั้นเราไปช่วยโซเวียกันนะครับ” ผมบอกออกไปอย่างมุ่งมั่น

“ ค่ะมาสเตอร์ สู้ ๆนะค่ะ คุณโซเวียจะได้ไม่เหงาอยู่ที่มาสเตอร์บอก และพวกเราจะได้ถามถึงความจริงเรื่องนั้นด้วยไงคะ  อีกอย่างนะคะอลิสจะได้มีเพื่อนด้วย” อลิสได้มองหน้าของผมแล้วให้กำลังใจ

 

                 จากนั้นเราทั้งคู่ได้ออกไปตามหาโซเวีย แต่ก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหนดี พวกเราได้เดินไปตามตอกซอกซอยต่าง ๆ แต่ก็ยังไม่เจอ พวกเราหากันจนตะวันจะตกดินอยู่แล้ว ผมได้ทิ้งตัวบนเก้าอี้ยาวที่สวนสาธารณะ

“ เฮ้อออออออ โซเวียไปอยู่ไหนนะ” ผมได้ถอยหายใจ ผมหามาทั้งวันแล้วยังไม่เจอวี่แววเลยอลิสเดินมานั่งข้าง ๆ ผมและจับมือผมเอาไว้

“มาสเตอร์คะ อย่าเพิ่งท้อสิคะ ยังไงเราก็ต้องเจอคุณ โซเวียแน่นอนค่ะ อลิสมั่นใจอย่างนั้นคะ” อลิสบอกแล้วยิ้มให้ผม มันทำให้ผมร็สึกดีจริง ๆ

 

 

              ขณะที่พวกเรานั่งพักกันอยู่นั้น ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นมาห่างออกไป 3 ช่วงตึกผมและอลิสได้มองหน้ากันและพยักหน้าพร้อมกับลุกแล้ววิ่งไปตรงที่ระเบิดทันที

              ทันทีที่ผมไปถึง ก็เห็นการ์เดี้ยน 2 คนที่เห็นในความฝันกับชายหนุ่มคาดว่าน่าจะเป็นมาสเตอร์ของ 2 คนนั้นกำลัง เข้าโจมตี โซเวียอยู่ โดยคนที่ใช้แส้หลังจากได้ปลดปล่อยพลังแล้วแส้ของเธอได้มีสายฟ้าหุ้มอยู่รอบ ๆแส้ 

            ส่วนคนที่ใช้คฑานั้นกำลังชูคฑาขึ้นฟ้าพร้อมกับพูดอะไรผมไม่ได้ยิน ก็ได้มีสายฟ้าลงมาใส่โซเวีย

“ กรี๊ดดดดดดดดด อ๊า” โซเวียโดนสายฟ้าฟาดใส่ร่างของเธอ ได้ล้มลง ผมได้วิ่งเข้าไปดูทันทีส่วนอลิสได้เรียกดาบของเธอออกมาแล้วเข้าต่อสู็ทันที 

          ผมได้วิ่งเข้าไปแล้วคุกเข่าและช้อนตัวของเธอมาอุ้มเอาไว้ ทั่วร่างของเธอได้มีแต่บาดแผลและเลือดไหลออกมาดูเหมือนเธอจะโดนมาเยอะมาก ผมเห็นแผลของเธอแล้ว ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ด้วย น้ำตาของผมค่อย ๆ ไหลออกมา เพราะผมได้สงสารโซเวียจากใจ เธอต้องอยู่ตัวคนเดียวและไหนจะโดนตามล่าโดนทำร้ายอีก ไม่เอาอีกแล้ว ผมจะทนให้เธอต้องทุกข์ทรมานอีกไม่ได้แล้ว ทันทีที่น้ำตาผมไหลลงบนหน้าของโซเวีย เธอได้รู้สึกตัวขึ้นมา

“  อืมม   หืม” โซเวียได้ลืมตาขึ้นมาเจอกับผมที่กำลังน้ำตาไหลผมรีบปาดน้ำตาแล้ว ยิ้มให้เธอ

“ ไม่เป็นไรแล้วนะครับ โซเวีย” ผมหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดที่ใบหน้าของเธอ ตอนนี้เธอหน้าแดงมาก( ดูน่ารักที่สุดเลย)

“ มะ..ไม่เป็นไรค่ะ”เธอพยายามลุกขึ้นแล้วดันผมออก เธอลุกได้แป๊บเดียวเธอก็ทรุดลงอีกครั้งซึ่งผมได้เข้าไปรับได้ทัน

“ ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ” ผมได้ยินเสียงของหัวใจเธอเต้นมันเต้นแรงมาก หน้าของเธอแดง

“ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ โซเวีย” ผมถามเธอด้วยความเป็นห่วง เธอส่ายหน้าเบา ๆ

( นี่เราเป็นอะไรไป ทำไมเราไม่มีเรี่ยวแรงเลย) โซเวียคิดในใจ

“ นั่งพักก่อนนะครับ โซเวีย” ผมได้ค่อย ๆ วางเธอลงนั่ง เธอยังคงมองหน้าผมอยู่

“มีอะไรหรือเปล่าครับ โซเวีย” ผมถามเธอซึ่งเธอไม่ได้ตอบกลับมาแต่เธอก้มหน้าลง

 

              ผมเห็นอลิสได้ต่อสู้กับ การ์เดี้ยนทั้ง 2 คนนั้น ซึ่งอลิสไม่ได้เป็นลองเลย อลิสได้หลบจากการฟาดแส้ของการ์เดี้ยนแล้วหมุนตัวถีบแล้วพุ่งไปหาการ์เดี้ยนที่ถือคฑาแล้วม้วนตัวฟาดดาบลงมาแสกหน้า หญิงสาวถือคฑาได้ทรุดตัวลงทันที มาสเตอร์ของ 2 คนนั้นรีบวิ่งมาดูทันทีแล้วได้อุ้มการ์เดี้ยนคนนั้นแล้วพาวิ่งออกไปทันที อลิสได้เดินมาหาผม

“ เป็นไงบ้างคะ มาสเตอร์ อลิสเก่งไหม” เธอเดินมาใกล้ ๆ ผมแล้วยิ้มให้

“ เก่งมากครับ อลิส เมื่อกี้คุณฆ่าเค้าหรือครับ ” ผมได้ลูบหัวเธอ

" เปล่าค่ะมาสเตอร์ อลิสฟาดลงมาด้วยสันดาบค่ะ มาสเตอร์" อลิส
ได้บอกกับผม  ผมไก้ลูบหัวเธออีกครั้ง และหันไปหาโซเวีย

“ โซเวีย มาอยู่กับผมนะครับ” ผมได้ชวนเธอ ผมยิ้มให้เธอ

“ คุณโซเวีย มาอยู่กับพวกเรานะคะ มาสเตอร์ได้ตามหาคุณซะทั่วเลยรู้ไหมคะ มาสเตอร์เป็นห่วงคุณมากเลยนะครับ คุณโซเวีย “
อลิสได้ช่วยผมพูด โซเวียยังคงก้มหน้าอยู่

 

        ผมสังเกตเห็นขณะที่โซเวียก้มหน้าอยู่นั้นได้มีหยดน้ำไหลลงมา ผมรีบลงไปนั่งข้าง ๆ โซเวียแล้วใช้มือจับที่หน้าของโซเวียให้หันมามองหน้าผม ผมเห็นเธอมีน้ำตาออกมาแต่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา ดวงตาของเธอทำไมมันถึงได้ดูเศร้านักนะ นี่เธอคงพาเรื่องเลวร้ายมามากเลยสินะ ทั้ง ๆ ที่เธอน่าจะดูมีความสุขมากกว่านี้ ผมได้เช็ดน้ำตาให้เธอแล้วบอกกับโซเวียว่า

 

“ โซเวีย จะร้องไห้ก็ร้องออกมาได้เลยนะ มาซบที่ไหล่ของผมนี่ ต่อไปนี้มีอะไรก็ระบายที่ผมได้เลยนะโซเวีย อย่าเก็บเอาไว้คนเดียว ต่อไปนี้คุณไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วนะ คุณยังมีผมอยู่ทั้งคนและผมจะไม่ทิ้งคุณอย่างแน่นอน ผมสัญญา มาอยู่กับผมนะครับ
โซเวีย” เธอมองหน้าผมอยู่อย่างนั้นน้ำตาของเธอได้ไหลออกมาแล้วเธอก็ปล่อยโฮออกมา เธอเข้ามาซบที่อกของผมและร้องไห้อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน ผมได้แต่ลูบหัวเธอเบา ๆ ให้เธอรู้ว่าเธอยังมีผมอยู่ใกล้ ๆ

 

 
           ส่วนอลิสได้ยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ขณะที่มองดู นาวินปลอบโซเวีย เธอเองก็รับรู้ได้ถึงจิตใจของนาวิน และโซเวีย เธอรู้สึกดีใจมากที่ได้นาวินมาเป็นมาสเตอร์ของเธอ เพราะนาวินนั้นอ่อนโยนกับพวกเธอมาก  

 

 
           หลังจากที่โซเวียได้ร้องไห้ออกมาเธอได้ดันตัวผมออกมาแล้วมองหน้าผมพร้อมกับยิ้มให้ผมซึ่งเป็นยิ้มครั้งแรกที่ผมได้เห็นบนใบหน้าของโซเวีย มันเป็นยิ้มที่ดูมีความสุข ยิ้มที่สดใสเท่าที่ผมเคยเห็นมา เธอเอามือมาจับที่หน้าของผม ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงหัวใจผมเต้น  

“ โซเวียครับ อุ๊บ! “ เธอได้ยื่นหน้ามาจูบผมเบา ๆ และได้เกิดแสงสว่างขึ้นเหมือนตอนที่เกิดขึ้นกับอลิสเลยมันเป็นแสงสว่างที่เจิดจ้ามากจนผมต้องหลับตาลง สักพักแสงสว่างได้ค่อย ๆ จางลง 
โซเวียได้ยิ้มให้ผม และบอกว่า

“ ดิฉัน โซเวีย โรเซเรีย โซนาต้าร์ นัมเบอร์ที่ 13 มาเป็นผู้พิทักษ์ให้มาสเตอร์ค่ะ และจะอยู่กับมาสเตอร์ ตลอดไป ใครที่คิดจะมาทำร้ายมาสเตอร์ โซเวียคนนี้จะไม่ให้อภัยมันคนนั้นเลยค่ะ” เธอพูดเสร็จแล้วยิ้มให้ผม ผมได้ยื่นมือออกไปแล้วบอกกับเธอว่า

“ งั้น ผม นาวิน อาสม่า ของฝากตัวฝากใจด้วยนะครับ ผู้พิทักษ์ของผม” ผมยิ้มให้เธอและเธอได้จับมือของผม  

        ผมช่างโชคดีที่สุดในโลกเลยที่สาวสวยทั้ง 2 มาเป็นการ์เดี้ยนให้อย่างนี้ พระเจ้าท่านช่างใจดีกับผมเหลือเกิน

หลังจากผ่านเหตุการ์ณนั้นมา 2 วัน

“ อืมมม..... ทำไมมันหนักจัง...เอ...เหมือนมีอะไรมาทับเลย” ผมได้ลืมตาตื่นขึ้นมา

“ เอ๋...... เฮ้ยยยยยยยยย” ผมจะลุกก็ลุกไม่ได้เพราะอะไรนั่นหรอ

“ อรุณสวัสดิ์ค่ะมาสเตอร์” โซเวียได้ลุกขึ้นจากตัวผมมานั่งขยี้ตา

“ อรุณสวัสดิ์ค่ะมาสเตอร์ ฮ้าวววววววววววววววว” อลิสลุกขึ้นากตัวผมมานั่งบิดขี้เกียจเกมือนเดิม

“ อรุณสวัสดิ์ครับ อลิส โซเวีย” ผมยิ้มให้ทั้ง 2 และผมได้ลุกขึ้น

“ พวกคุณอาบน้ำกันก่อนนะครับเดี๋ยวผมไปรอข้างนอกเสร็จแล้วเรียกผมนะครับ” ผมกำลังเดินออกจากห้องไปนั้น

“ มาสเตอร์คะ จะออกไปข้างนอกทำไมคะ อาบพร้อมพวกเราก็ได้นี่คะ เดี๋ยวพวกเราขัดหลังให้นะคะ มาสเตอร์” โซเวียจับแขนผมเอาไว้ แล้วมองตาผมแบบ....

“ เอออ...... คืออว่า..... ไม่ดีกว่า ....เดี๋ยววววผมไปรอข้างนอกนะครับ( ปล่อยผมไปเถอะคร้าบบบบบผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะครับ)” ผมกำลังจะเดินออกไปแต่โซเวียยังไม่ได้ปล่อยแขนผมเลยแถมยังดึงเอาไว้อีกตังหาก

“ มาสเตอร์รังเกียจโซเวียหรือคะ...ฮือออ” โซเวียทำท่าจะร้องไห้แล้ว( เราควรทำยังไงดี ทำไงดี)

“ เอออ...โซเวียครับ ไม่ใช่ผมรังเกียจโซเวียครับ แต่ผมให้เกียติโซเวียตังหากล่ะครับ  เพราะผมเห็นโซเวียและอลิสเป็นคนสำคัญของผม ผมจึงต้องให้เกียรติพวกคุณทั้ง 2 คน และผมจะไม่เอาการเป็นมาสเตอร์มาบังคับหรือทำอะไรที่พวกคุณไม่ต้องการทำ ผมอยากให้พวกคุณเป็นตัวของตัวเองให้มากที่สุด ไม่ว่าพวกคุณต้องการจะทำอะไรสามารถทำได้ทุกอย่างเลยครับ” ผมพูดเสร็จก็เอามือลูบหัวของโซเวียเบา ๆ แล้วยิ้มให้เธอแบบทุกที

“ มาสเตอร์คะ....ฮืออ..ฮืออ.....มาสเตอร์คะ” โซเวียได้เข้ามากอดผมแน่นกว่าเดิมอีก

“ เป็นอะไรไปครับ โซเวีย ( กอดแน่นไปแล้วนะครับ อึก -*-“ หายใจไม่ออกแล้ว)” ผมพยายามดันร่างของโซเวียออกมาแล้วมองตาเธอ

“ ไม่เป็นไรนะครับโซเวีย ไปอาบน้ำกับอลิสเถอะครับ แล้วเดี๋ยวพวกเราไปหาอะไรกินกันนะครับ”

“ ค่ะมาสเตอร์” หน้าของเธอแดง น่ารักจังจะอดใจไว้ไม่ไหวแล้ว ขณะที่โซเวียกำลังเดินไปผม

“ โซเวียครับ โซเวีย” ผมได้จับแขนของเธอแล้วดึงเข้ามากอดเอาไว้

“ คุณไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้วนะครับ คุณยังมีผมและอลิสอยู่นะครับ ผมจะอยู่กับคุณตลอดไป”

ผมได้กอดเธอเอาไว้แล้วดันเธอออกมาแต่เธอกับกอดผมเอาไว้พร้อมกับร้องไห้ออกมาผมได้แต่ลูบหัวเธอเบา ๆ เท่านั้น

“ ร้องไห้ให้พอนะครับ เพราะหลังจากนี้โซเวียจะต้องยิ้มนะครับ นี่คือคำสั่งแรกของผมนะครับ”ผมได้ขยี้หัวของเธอ

“ ทำอะไรคะมาสเตอร์ “ เธอดันตัวผมออกมาแล้วทำแก้มป่องใส่ผม

“ อิอิ น่ารักจริงเลยโซเวีย” ผมอดใจไม่ไหวแล้ว

“ อำอาไออ๊า( ทำอะไรคะ)” ผมดึงแก้มของเธอ( น่ารักจริง ๆ)

“ ไปอาบน้ำได้แล้วครับ เดี๋ยวไม่สวยนะครับ ไปผมจะไปรอหน้าห้องเสร็จแล้วเรียกผมด้วย” ผมได้ดันตัวของโซเวียแล้วได้เดินออกมาหน้าห้อง

“ เป็นไงบ้างคะ มาสเตอร์ของพวกเรา คุณโซเวียคิดว่ายังไงคะ”

“ โซเวียว่า อืม....มาสเตอร์เค้าก็น่ารักดีนะคะ เออ..ไม่ต้องเรียกคุณโซเวียหรอกค่ะ เรียกโซเวียเฉย ๆ ก็พอค่ะ อลิส”

“ น่ารักแล้วรักหรือเปล่าล่ะคะ โซเวีย” อลิสมองหน้าโซเวียที่กำลังเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ

“ เออ...ก็.... ว้ายยยยยยทำไรอะไรคะอลิส อย่าจับตรงนั้น อย่านะคะ อย่า ”

“ อลิสรักมาสเตอร์มาก ๆ เลยค่ะ อลิสดีใจที่ได้นาวินมาเป็นมาสเตอร์ค่ะ แล้ว อลิสจะต้องชนะเพื่อที่จะได้อยู่กับมาสเตอร์ต่อไป อลิสจะไม่แพ้เด็ดขาด พวกเรามาช่วยกันเพื่อที่จะได้อยู่กับคนที่เรารักนะคะ โซเวีย” โซเวียได้มองหน้าอลิสที่มีแววตาที่มั่นคง ทำให้เธอได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่อลิสมีต่อมาสเตอร์

“ ค่ะ พวกเรามาพยายามด้วยกันนะคะอลิส เพื่อคนที่เรารัก” โซเวียได้เข้ามากอดอลิสเอาไว้  

“ ค่ะ เพื่อคนที่เรารัก” อลิสได้กอดตอบ

“ ฮัดเช้ยยยยยย เอ..เหมือนมีคนพูดถึงเรา  2 คนนั้นอาบเสร็จหรือยังน้า หนาวจะแย่อยู่แล้ว” ผมได้นั่งตัวสั่นอยู่หน้าห้อง

มีคำผิดบอกด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ
คุณEvil_Poison ที่นำโซเวียมา มีอะไรแนะนำได้นะครับ