The guardian....เอาไปสิพลังที่พวกเจ้าปรารถนา

   ก่อนยุคที่โลกถือกำเนิด ผู้สร้างหรือที่ถูกกล่าวขานภายหลังว่า (The Architect) ได้ให้กำเนิดพลังทั้ง 4 ซึ่งควบคุมสมดุลของโลก คือ พลังแห่งความมืด ซึ่งเป็นพลังที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวเกรงกลัวต่อบาป เปรียบประหนึ่ง ตุลาการผู้ควบคุมผิดชอบชั่วดี พลังต่อมาคือแสงสว่าง เป็นพลังที่เปรียบเสมือนความหวังของมวลมนุษย์ เพื่อให้มนุษยชาติมีแรงกำลังในการขับเคลื่อนตัวเองให้เกิดการพัฒนาตัวเอง(หรือวิวัฒนาการ) อีกพลังคือพลังที่ควบคุมธาตุทั้ง4 คือดิน น้ำ ลม ไฟ ควาบคุมความเป็นไปของโลก และพลังสุดท้ายคือพลังที่ควบคุมความจริง เป็นพลังที่สามารถเสกสรรทุกสรรพสิ่งให้เกิดได้ตามใจนึก เป็นพลังที่สามารถควบคุมได้แม้กระทั่งความฝันหรือทำฝันนั้นให้ก่อกำเนิดเป็นรูปร่างขึ้นมาบนโลกแห่งความจริง

    ขุมพลังทั้ง 4 นี้ได้ถือกำเนิดเพื่อควบคุมความเป็นไปของโลกเสมือนผู้คุมกฏ ผู้ให้ความหวัง ผู้ทำลาย ผู้คุมความฝัน พลังทั้ง 4 นี้ถูกมอบให้กับมนุษย์เป็นผู้ดูแลโดยมนุษย์ที่ถือครองก็เป็นมนุษย์ที่ใช้ชีวิตธรรมดาทั่วไปแทรกซึมอยู่ในกลุ่มคนทั่วไป มนุษย์ที่ผู้สร้างได้สร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมพลังที่มหาศาล และสร้างขึ้นเพื่อไม่ให้รับรู้ถึงความรู้สึก ความรัก ความเศร้า ความโหยหา ความเจ็บปวด ใช้ชีวิตดั่งหุ่นเชิดที่เป็นอมตะในกำมือของผู้สร้าง ทำไมน่ะหรอ.....ก็เพราะจะได้ทำงานให้กับข้าได้อย่างไม่ผิดพลาดยังไงเล่า ฮ่า ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆ

.

.

.

.

......แต่มันก็ไม่ได้เป็นไปตามที่ผู้สร้างคิดทุกอย่างไป เมื่อเวลาผันผ่าน 10000ปี 20000ปี 30000ปีเข้า ความเป็นไปของโลกย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัย ผู้ถือพลังแห่งความจริงได้เกิดเบื่อหน่ายในชีวิตอมตะ ด้วยความที่เขาไม่อยากเห็นคนที่เขารัก สิ่งของที่เขาหวงแหนต้องสูญสลายหรือต้องตายจากไป เขาจึงคิดที่จะแบ่งพลังนี้ให้แก่มนุษย์ถือครอง แต่หากว่าถ้ามนุษย์ทั่วไปได้ถือครองพลังขนาดนี้ร่างกายต้องสูญสลายเป็นแน่ เขาจึงแบ่งพลังทั้งหมดที่มี ส่งกระจายไปยังทุกส่วนของโลกเพื่อให้มนุษย์จำนวนมากถือครองพลังอันมหาศาลไว้  หลังจากพลังได้ถูกแจกจ่ายไปทั่วทุกมุมโลกแล้วร่างกายของผู้ถือครองพลังก็เริ่มแก่ลงเหลือเพียงหญิงชราที่นั่งอยู่บนม้านั่งผุๆในกระท่อมเก่าๆกลางป่า นั่งนับวันนับเดือนเพื่อรอเวลาที่ตนเองจะได้ถูกปลดปล่อย ได้โบยบิน ได้ใช้ชีวิตดั่งคนทั่วไป........ได้เป็นอิสระอย่างที่ใจต้องการเสียที

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะมีอะไรที่สมศรีทำผิดไปช่วยแนะนำด้วยนะ