แกล้งรักแกล้งเล่น

ลำดับตอนที่ #9 : 9

\"เธอต้องตายแหงๆเลย\"



\"เห็นด้วยอย่างแรง\"



การพูดคุยตอกย้ำทำให้กลัวของโอมและเต้ยทำให้ปัทกลัวความผิดที่ทำให้โอ๊ตแขนหัก



\"ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่นา จะให้ทำไงเล่า\"เธอพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด



\"ไปเอาดอกไม้ธูปเทียนมาขอขมาก็คงได้\"โอมแนะให้



\"ตลกตายล่ะ...ช่วยคิดอะไรที่มันสร้างสรรหน่อยดิ\"ปัทเครียดจนแทบจะร้องไห้แต่แล้วความของเธอก็ปรากฎขึ้น



\"รู้แล้วจะทำไง\"เต้ยเสนอ



\"อะไรบอกมาเร็วๆ\"เธอเขย่าแขนเต้ยเร่งให้เขาพูด



\"หนีไปบ้านนอกไป\"โอมขัดขึ้น



\"หุบปากไปเลยไป...ไม่มีเรื่องดีๆจะพูดก้อไปเลยไป\"เธอผลักเขาออกไปห่างๆ



\"ขอโทษธรรมดาโอ๊ตก้อคงไม่ทำอะไรเธอหรอกมั้ง\"เต้ยทำให้สงครามสงบไปชั่วคราว



\"ไม่มีทาง\"โอมว่า



\"ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ\"ปัทหันไปค้อนโอม



\"อืม...เต็มใจอยู่แล้ว\"โอมพยักหน้ารับอย่างไม่เต็มใจ



\"ขอโทษเฉยๆจะได้เหรอ...กลัวได้ออกจากโรงเรียนอ่ะ\"



\"ฉันเป็นผอ.คนต่อไปนะ...จะกลัวอะไร\"เต้ยว่า



ไม่นานโอ๊ตก้อมาหาปัทถึงห้องพร้อมกับเฝือกที่แขนขวา สีหน้าหาเรื่องเต็มที่



\"ปัท\"โอ๊ตเรียก ทำเอาปัทสะดุ้ง เธอค่อยๆหันไปหาโอ๊ต ยิ้มให้อย่างฝืนๆ



\"เมื่อวานหนีไปก่อน รอดตัวไปนะ...แต่วันนี้เธอไม่รอดแน่ๆ\"โอ๊ตอาฆาต



\"โธ่...พี่ขา...เมื่อวานไม่ได้ตั้งใจจริงๆนะค่ะ\"ปัทพยายามทำหน้าให้น่าสงสารที่สุดเพื่อให้โอ๊ตใจอ่อน



\"ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครทำให้ฉันเจ็บเจียนตายขนาดนี้เลย\"โอ๊ตว่า



\"มีซิ\"โอมค้าน



\"ไม่นับแก...เธอจะชดใช้ยังไง\"โอ๊ตว่าโอมเสร็จก้อหันมาเอาเรื่องปัทต่อ



\"ถ้าเป็นตัวเงินน่ะไม่ได้แน่ๆ...ไม่รู้อ่ะก้อขอโทษแล้วนะ\"



\"งั้นเธอก้อมาป็นคนรับใช้ของพวกเราแล้วกัน\"



\"ทุกวันนี้มันก้อเหมือนอยู่แล้วนะ\"เธอเถียง



ใช่ทุกวันนี้ปัทก้อเป็นเหมือนรับใช้อยุ่แล้ว...จะว่าไปก้อเหมือนทาสเสียมากกว่า...ด้วยเหตุนี้ทำให้โอ๊ตถึงกับคิดหนัก



\"เอาเป็นว่าช่างมันไปก่อน...ไว้คิดออกว่าจะทำยังไงแล้วจะบอก\"ปัทถึงยิ้มออกก้อตอนนี้แหละ...เธอภาวนาว่าขอให้วันนั้นอย่ามาถึงเลย



\"เออ วันนี้ที่ชมรมมีประชุม.....อย่าลืมไปนะ...ลืมตาย!\"โอ๊ตขู่ไว้ก่อนจะเดินจากไป



\"เห็นมั๊ยบอกแล้วว่าไม่เป็นไรหรอก\"เต้ยพูดขึ้น



\"เกือบตายแน่ะ...ว่าแต่พี่ๆรู้เรื่องประชุมมะ\"ปัทหันมาสนใจเรื่องประชุมที่อาจทำให้ชีวิตไม่เป็นสุขแทน



\"คงเรื่องงานที่ให้ส่งการแสดงน่ะ\"โอมตอบ



\"งานอาราย\"ปัทกำลังงงอย่างรุนแรง โอมจึงอธิบายเรื่องงานแสดงที่จะมีอีก2เดือนเป็นการประเมินชมรม ว่าสมควรจะมีต่อไปหรือมั๊ย



\"แล้วจะเอาอะไรไปแสดงล่ะ...ชมรมเราไร้สาระจะตาย\"



\"ความสามารถพิเศษ...รวมการแสดงทุกแขนงเป็นหนึ่งเดียว\"เต้ยนำเสนออย่างภาคภูมิใจ



\"โห...หรู\"ปัทพยายามจะทำท่าทางให้เหมือนกับทึ่งที่สุด(ออกมาดูจริงใจมากกกกกก)



\"การแสดงสุดซวยของเธอไง\"โอมบอกใบ้ให้ถึงโชคชะตาอันเลวร้ายของเธอ



\"ใครคิดเนี่ย...พี่ไทน์แน่ๆเลย\"ปัทเริ่มกระบวนการรีดเค้นความจริงจากเต้ย...เพราะปากเบาสุดๆบวกกับความพิศวาสส่วนตัวของเขาที่มีต่อปัท

ปัทก้อเลยรุ้เรื่องหมด



\"จะฆ่ากันหรือไง...ให้เล่นเปียโนงี้...เต้นรำงี้...แถมยังจะให้เล่นละครเพลงอีก...เข้ากับบุคลิกส่วนตัวดีจัง\"เธอมองพี่ทั้งสองอย่างไม่สบอารมณ์

เธอรุ้ว่าทั้งสองต้องมีส่วนร่วมกับการวางแผนงานนี้แน่นอน



\"ก็ให้เตะก้านกล้วยแล้วไง...หรือจะต่อยมวยสดๆ\"โอมพูดแกมหัวเราะ(เยาะ)ปัท...ให้กำลังใจได้น่ารักสุดๆ



\"การแสดง6อย่าง...เล่นคนเดียว...เด่นดีนะ...ไม่ชอบเหรอ\"เต้ยยิ้มให้ปัทอย่างอ่อนโยน



\"เด่นบ้าอะไร...ไม่เอาด้วยหรอก...ตลกตายล่ะ\"



\"เอาไว้บอกพี่ๆเองเหอะ\"และนั่นก้อคือประโยคสุดท้ายที่ทั้งสามคุยกัน...ปัทสะบัดตูดหนีหายเข้าห้องเรียนไม่สนใจว่าพี่ทั้งสองจะว่าอย่างไร