แกล้งรักแกล้งเล่น

ลำดับตอนที่ #8 : 8

เช้าวันใหม่ที่แสนสดใสของปัทคงจะทำให้เธอรู้สึกดีแน่ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์ของโอมที่ดังขึ้นรบกวนการนอนหลับของเธอ



\"ตื่นยังยัยบื้อ\"เสียงโทรมาปลุกอันแสนกวนพระบาทา



\"ยัง...ถ้าจะโทรมาถามแค่นี้ละก็ฉันจะนอนต่อนะ\"ปัทตอบทันควัน



\"ขาเป็นไงบ้าง\"เสียงถามดูไม่น่าจะเป็นห่วงกันเลยซักนิด



\"ก็เดินได้แล้ว\"



\"ดี...งั้นวันนี้มาหอชายหน่อยดิ\"



\"ไปหาพระบิดาหรือค่ะ\"เธอก้อไม่ทราบได้ว่าโอมจะให้เธอทำอะไรที่เสี่ยงต่อการโดนไล่ออกอีก



\"มาทำความสะอาดให้หน่อย\"เสียงขอร้องหรือเสียงสั่งก็ไม่ทราบแยกกันไม่ออกเลยจริงๆ



\"จะบ้าเหรอ ผู้หญิงขึ้นหอชายได้ที่ไหนเล่า\"หวังว่าเหตุผลข้อนี้น่าจะช่วยเตือนสติเขาได้



\"ฉันสั่งให้เธอมาก็ต้องมาสิ\"



\"ไม่ไป\"



\"1000\"



\"ไปก็ได้...จะให้เข้าไปได้ไง\"



20นาทีต่อมาปัทก็มาหยุดอยุ่ที่กำแพงด้านหลังของหอชาย ซึ่งเป็นตำแหน่งที่อาศัยอยู่ของVIPหอนี้สองคน(ไม่บอกก้อน่าจะรุ้)



\"ให้ขึ้นไปยังไงละเนี่ย\"เธอยืนท้าวเอวมองขึ้นไปยังคนสั่งการ



\"ปีนขึ้นมาสิ\"โอมที่รออยู่ตรงหน้าต่างมองดูคนด้านล่างโดยไม่คิดจะช่วยอะไรเลย



ที่สุดแล้วปัทก็ขึ้นมายืนอยุ่ในห้องได้ แต่กว่าจะขึ้นมาได้กระดูกก้นกบแทบหักแน่ะ สภาพห้องก็ช่างเป็นห้องที่โสโครกชนิดหาใดเปรียบจริงๆ



แต่ก็ยังดีที่ยังพอให้รุ้ว่าตรงไหนทางเดิน ตรงไหนดู้เสื้อผ้า เอ๊ะ!หรือว่ามันเป็นตู้เย็นกันแน่ แล้วที่กองขยุกขยุยอยู่บนเตียงนั่นก็น่าจะเป็นเต้ยนะ



\"2ชั่วโมงทำให้เสร็จด้วย\"โอมกระโดดขึ้นเตียงซึ่งเป็นจุดที่ดูจะเหมือนที่อยุ่ของคนที่สุดในห้อง นอนดูการทำความสะอาด



ปัทต้องเริ่มการทำความสะอาดจากการรื้อของออกมาจากจุดที่คิดว่าน่าจะเป็นตู้เย็น ซึ่งเต็มไปด้วยเสื้อผ้า และแล้วเธอก็ค้นพบว่ามันคือตุ้เสื้อ



ผ้า เธอต้องพับผ้าให้ใหม่หมด และแน่นอนว่าตู้เสื้อผ้านี้คงจะเป็นของโอมเพราะดูจากร่องรอยการรื้อแบบสดๆร้อนๆ ดูน่าจะเป็นการแกล้งกัน



เสียมากกว่า



\"นี่นายกินขนมปังแล้วมายัดไว้ในตู้เหรอ\"เธอดึงถุงขนมปังออกมาจากซอกตุ้ ชูมันขึ้นเพื่อถามเจ้าของตู้



\"อืม ก็มันขี้เกียจเอาไปทิ้งนี่\"เธอมองเขาแบบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย ผู้หญิงคนไหนได้สองคนนี้เป็นสามีคงโชคร้ายสุดขั้วเลยล่ะ



\"ถังขยะกับตุ้เสื้อผ้านี่มันใกล้เคียงกันโคดเลยนะขอบอก\"เธอโยน(หรือจะว่าขว้างไม่ผิด)ของในตู้ใส่คนบนเตียง



\"เฮ้ย! ถ้าขว้างอีกเหลือ500นะ\"เขาปัดป้องพร้อมกับเอ่ยคำขู่ ซึ่งก็ได้ผลอย่างเหลือเชื่อ



เมื่อเธอทำความสะอาดตู้ของโอมเสร็จก็ต้องหันไปทำตุ้ของเต้ย ซึ่งคงไม่ใช่การแกล้ง แต่ก็ป็นอะไรที่ทุเรศสุดๆ ถึงจะแยกออกว่ามันคือตุ้เสื้อ



ผ้าแต่ก็ไม่แน่ใจว่าเสื้อผ้าชิ้นไหนใช้แล้ว โดยเฉพาะกางเกงในที่ดูเหมือนจะไม่เคยผ่านการซัก สงสัยคงจะใช้แล้วทิ้งมั้งรวยนี่นา



\"เฮ้ย! มาได้ไงวะ\"เต้ยที่พึ่งตื่นนอนตาสว่างทันทีที่เห็นปัทนั่งอยู่หน้าตู้ของเขา



\"บินมามั้งพี่...ตู้พี่นี่โคดสุดยอดเลยอ่ะ\"เธอหันมาชมเขาด้วยสีหน้าหน่ายๆ



\"โอม มันใช้ให้เธอทำให้เหรอ เลิกทำๆ\"เต้ยลุกขึ้นจากเตียงเอาเสื้อของเขาที่อยู่ในมือปัทยัดใส่ตุ้และปิดตุ้ทันที



\"โอมจ้างมาทำ\"ปัทตอบ



\"โห น่าอายชะม้ด\"เขาเกาหัวแก้เขิน



\"ความจริงน่าจะเอากล้องมานะ อยากเก็บภาพเอาไว้ไปเผยแพร่\"ปัทยิ้มแหยๆ



\"โห จะเอาให้อายไปทั้งโรงเรียนเลยเหรอ\"โอมพูดขึ้น



ขณะที่กำลังสนทนาต่อรองกันอยู่นั้นโอ๊ตก็โผล่เข้ามาพอดี



\"หวัดดีน้องรัก...อ่าวมีแขกเหรอ\"เขาหยุดยืนอยู่หน้าห้องมองไปที่ปัทอย่างงงๆ



\"อืม รุ้แล้วก็กลับไปซะไป\"โอมกวักมือไล่พี่



\"วันนี้ไม่มีอะไรสนุกๆทำเลย รู้ละจะทำอะไรดี\"โอ๊ตมองไปที่คนทั้งสามอย่างมีเลศนัย \"มีผู้หญิงในหอ\"เขาตะโกนสุดเสียง



\"ไอ้โอ๊ต\"โอมเดินไปฉุดโอ๊ตเข้าห้องและรีบปิดประตูล็อกกลอนทันที



ไม่นานเสียงตึงตังวิ่งไปมาและเสียงตะโกนตามหาต้นเสียงคนตะโกนดังขึ้นทำลายความสงบไปได้อย่างไม่ต้องสงสัย



ปัง!ปัง!ปัง!!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าห้องของพวกเขา



\"เอาไงดี\"โอมคิดหนัก ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจเปิดตู้เสื้อผ้าของเต้ยแล้วจับปัทยัดเข้าไปในนั้น ทั้งๆที่ตุ้ยังจัดไม่เสร็จ



\"โอ๊ต เสียงแกรึป่าววะ\"เสียงคนข้างนอกที่เคาะประตูร้องถาม



\"ครับ แหมตื่นเช้ากันทุกคนเลยนะ\"โอ๊ตยิ้ม



\"ไหนวะผู้หญิง\"เพื่อนๆพยายามกวาดสายตามองไปในห้อง



\"ไม่มีหรอกแค่อยากให้ทุกคนตื่นเช้า\"เขายังคงยิ้มอยู่



\"กรูบอกแล้วว่าเสียงไอ้โอ๊ตเชื่อไม่ได้\"ทุกคนสลายตัวไปกับเสียงบ่นเสียดาย



เมื่อประตุห้องปิดลง ความวุ่นวายก็ก่อตัวขึ้นทันที



\"ไอ้พี่โอ๊ต อยากตายหรือไง\"ปัทกระโดดออกมาจากตู้แทบจะทันทีที่ประตุปิด ออกมาโวยวายตรงเข้าจะบีบคอโอ๊ต



\"เฮ้ย ช่วยหน่อยดิ\"โอ๊ตพยายามกั้นมือปัทออกจากคอ ส่งสายตาอ้อนวอนไปที่น้องทั้งสอง



\"อนุญาต\"ทั้งสองพูดพร้อมกัน



\"เดี๋ยว! เธอมาได้ไงเนี่ย\"โอ๊ตเอาฝ่ามือกางออกแวดงท่าทีให้ปัทหยุด



\"หายตัวเข้ามามั้ง\"ปัทตอบ



\"โอเค เปลี่ยนคำถามดีกว่า มาทำไม\"



\"มาทำความสะอาด\"ปัทมองโอ๊ตอย่างท้าทาย



\"แกจ้างมาเท่าไหร่โอม\"โอ๊ตหันไปถามโอม



\"1000 คาดว่าน่าจะสะอาดนะ\"โอมยิ้มให้โอ๊ตเหมือนมีอะไรซ่อนอยุ่ในรอยยิ้มนั้น โอ๊ตพยักหน้าเหมือนทราบกัน



\"ปัท ทำความสะอาดต่อเถอะ เดี๋ยวถ้าใกล้เที่ยงจะกลับยากนะ\"เต้ยพูดน้ำเสียงเป็นห่วง



\"อืม เป็นความคิดที่ดี อยู่ที่นี้นานก็ไม่ปลอดภัย\"ปัทก้มหน้าก้มตาจัดตู้เต้ยต่อ โดยมีเจ้าของตู้มาช่วย



ไม่นานปัทก็ทำความสะอาดตู้ต่างๆเสร็จเหลือเพียงพื้นห้องเท่านั้น ซึ่งดูเหมือนจะเป็นงานที่ง่ายและน่าจะเหนื่อนน้อยที่สุด แต่ทว่า...



\"ฉันพึ่งกวาดไปนะอีตาโอม\"ปัทเอามือปาดเหงื่อบนหน้าแล้วตั้งต้นด่าโอมเรื่องที่ปัดที่ขี้ยางลบลงพื้น



\"โทษทีนะ แต่ขี้เกียจลุก\"โอมพูดด้วยน้ำเสียง(โคตะระ)ไม่จริงใจ



\"อยากตายรึไง\"เธอยกไม้กวาดขึ้นขู่คนบนเตียง



\"จะเอามะตังค์น่ะ\"นั่นสินะคนจ่ายเงินคือโอมดังนั้นปัทจึงไม่มีสิทธิ์เถียง ได้แต่ก้มหน้สก้มตากวาดพื้นต่อไป



เมื่อเวลาล่วงเลยไปพร้อมกับเหงื่อที่กลายเป็นน้ำตกของปัท ในที่สุดเธอก็ทำงานเสร็จและได้รับค่าจ้างที่ดูยังไงก็ไม่คุ้ม



แน่นอนว่าเวลาสายจนเลยเที่ยงมาแล้วคนในหอย่อมตื่นกันหมดแล้วจะเดินออกไปก็ไม่ได้ ครั้นการปีนกลับก็ยากกว่าปีนมาก



\"โอ๊ตสาธิตการกระโดดหอทีดิ\"โอมนอนอ่านหนังสือบนเตียงสั่งพี่เฉกเช่นคนรับใช้



\"ได้ๆ\"ว่าแล้วโอ๊ตก็โชว์การกระโดดหออันสวยงามให้ปัทดู เรียกเสียงปรบมือได้เกรียวกราวเชียวแหละ



\"โห...เก่งจัง...แต่ไม่ทันดูอ่ะ\"ปัทยิ้มแหยๆให้โอ๊ต



\"ห๊า!ดูไม่ทัน\"โอ๊ตมองเธอแบบแทบไม่เชื่อสายตา แต่สุดท้ายก็ปีนกลับขึ้นมาและสาธิตการกระโดหอใหม่อีกรอบ



\"ดูดีๆนะ\"โอ๊ตสั่ง ปัทก็พยักหน้ารับคำ



เมื่อโอ๊ตโดดไปปัทก็บอกว่าไม่ทันอยุ่ดี



\"โดดๆลงมาเหอะน่า\"โอ๊ตรำคาญเธอเต็มทนแล้วจึงกวักมือให้ลงมาทันที



\"เอานะ รับด้วยนะ\"เธอกระโดดลงไปทันที โอ๊ตกระโดดหนีทันควัน แต่ไม่ทันปัท



\"โอ๊ย!\"เสียงโอ๊ตร้องเมื่อโอมและเต้ยมองลงไปก็พบว่าปัทนั่งทับโอ๊ตอยุ่



\"โทษที ก็บอกแล้วว่าดูไม่ทัน ยังไงก็นะขอบคุณที่เป็นเบาะให้\"ปัทรีบวิ่งหนีก่อนจะโดนฆ่าตาย



สรุปวันนั้นปัทก็ได้แก้แค้นโอ๊ตอย่างสาสม...โอ๊ตแขนหักเจ้าค่ะ