แกล้งรักแกล้งเล่น

ลำดับตอนที่ #6 : 6

ถึงแม้เวลาจะผ่านพ้นไปหลายวันแต่ความโกรธของปัทที่มีต่อเต้ยไม่ได้เจือจางลงไปเลย...ส่วนโอ๊ตก้อไม่ยอมเข้าใกล้ไทน์ในระยะ3เมตรเลย



“ปัทแกพูดพูดกะพี่หน่อยดิ”เต้ยพยายามง้อปัท



“ไปไกลๆ”ปัทพูดเพียงเท่านี้



“แกจะโกรธอะไรไอ้เต้ยนักหนา…แค่ผมไม่กี่เส้น”โอ๊ตบ่นด้วยความไม่เข้าใจ



“ผมแหว่งก้อไม่ไปตัดอีก”ฟิล์มช่วยบ่น



“ไม่กี่เส้นอะไร….เป็นกระจุกเลย”ปัทหันไปมองค้อนเต้ยต่อ



“แล้วจะให้ทำไง”เต้ยถามปัท



“ไม่รู้”ปัทตอบสั้นๆ



“ตอบง่ายเนอะ”



ในเมื่อปัทเองก้อไม่รู้จะทำอย่างไรและเตยก้อไม่เข้าใจปัท…และทุกคนก้อไม่มีทางออก…โอมจึงคิดอะไรดีๆง่ายๆออก



“ลากมันไปตัดผมดีกว่า”โอมเสนอ



“ไม่มีทาง”ปัทตอบโดยไม่ต้องคิด



“อย่าดื้อดิ…บอกให้ตัดก้อตัด”



“ไม่เอา…ชั้นไม่ใช่เด็กแล้วนะ…คิดเองได้”



“สมองเธอมีไว้คิดเหรอ…นึกว่าเอาไว้ประดับร่างกาย”



เต้ยเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเปลี่ยนมาพูดเรื่องผมต่อ



“ปัทไปตัดผมก้อดีนะ…ไปสไลด์ออก…สวยดีออก”



“ไม่เอา”ปัทยังยืนยันคำเดิม



“พี่ออกค่าตัดให้”โอมพูดแทรก



“งั้นโอเค”ปัทตอบทันควัน



“เฮ้ย…ทำไมมันง่ายนักวะ”เต้ยแอบงง



“คิดแล้วเชียวที่ไม่ยอมไปตัดนอกจากเสียดายผมก้อคงมีเรื่องเงินด้วย”โอมพูด



“งกของแท้ต้องปัท”ต๊อดพูด



“จะฟ้องแจนว่าพี่ต๊อดว่าปัท”



“แหมพูดเล่นแค่นี้เอง…อย่าคิดมากน่า”



“ตกลงจะไปตัดมะผมอ่ะ”โอมถาม



“ตัดก้อได้”



“งั้นก้อให้เต้ยพาไปนะ…ขี้เกียจไปทะเลาะด้วย”โอมแค่อยากช่วยเพื่อนให้ได้อยุ่กับปัท2ต่อ2



“แล้วแต่”



“งั้นไปกันเหอะ”เต้ยลากไปตัดผม



และแล้ววันนี้ก้อจบด้วยดี…และปัทก้อยอมยกโทษให้เต้ยสักที



4 ก.ย.

“แกคิดไงจะมาชมรมชั้นเนี่ย”ปัทบ่น…เมื่อแจนเซ้าซี้จะมาด้วย



“ก้ออยากมาอ่ะ”



“จะมาดูไอ้โอมหรือพี่ต๊อดล่ะ”



“เรื่องของชั้น…ว่าแต่แกเหอะเอากล้องมาทำไม”



“เนี่ยเหรอ…ก้อเอาไว้ทำรายได้ไง”



แจนทำท่าไม่เข้าใจปัทจึงต้องอธิบาย



“เอามาถ่ายรูปพี่ๆ…แล้วเอาไปขายแฟนคลับ”



“อ๋อ…คิดอะไรเป็นเงินเป็นทองไปซะหมด”



“แน่นอนย่ะ…อ๊ะ …ถึงพอดี”ปัทเปิดประตูเข้าไปในห้องชมรม



“ดีพี่”ปัทตะโกน



“น้องแจน”เสียงตื่นเต้นของต๊อดทำให้ปัทรุ้สึกว่าตัวเองไร้ตัวตนมาก



“หวัดดีค่ะพี่”แจนพูดกลัวๆและ



สภาพห้องตอนนี้ไม่ต่างจากบ่อนเลย



“ป๊อก9สองเด้ง….จ่ายมาให้หมด”เสียงโอ๊ตกะลังรีดไถเงิน



พี่ๆช่างไม่สนใจปัทเลย…สนใจแต่กิจกรรมโปรด



“โห…โกงป่าววะ…จะหมดตูดอยุ่แล้ว”ฟิล์มโอดครวญ



“มือมันขึ้น”โฮ๊ตยิ้มอย่างมีความสุข



“จ้าวโกงแน่เลย”เต้ยว่า



“เล่นกันมาแต่เด็กเคยโกงมั๊ย…ขอร้อง”โอ๊ตว่า



“ตลอดอ่ะ”โอมว่า



“อ่าว…พูดงี้อยากมีเรื่องเหรอ”



“เอาดิ…ค่าขนมนายเหลือไม่ถึงครึ่งแน่”



“เอาเหอะ…ไม่อยากมีเรื่อง…ถือว่าเป็นน้องนะ”



“กลัวโดนหักค่าขนมมากกว่ามั้ง”ไทน์ตอบ



“อ้าว…ปัท…มาตั้งแต่เมื่อไหร่”โอ๊ตแก้ตัวไม่ออกเลยหันไปทางอื่นและมาเจอปัทยืนอยู่



“เหอะ…เพิ่งจะเห็นนะ…มาได้35ปีแสงแล้ว”ปัทประชด



“กำลังมีสมาธิ…โทดทีน้อง…เล่นด้วยกันมะ”



“อย่าเลย…เล่นไม่ค่อยเป็น…”



“ไม่มีงบมากกว่ามั้ง”โอมพูดอย่างรุ้ทัน



“นั่นแหละประเด็น”ปัทตอบอย่างทันควัน



“ให้ยืมเอามะ…แบบว่าวันนี้รวย”โอ๊ตว่า



“งั้นเล่นดีกว่า”ปัทลงไปนั่งในวง



รู้สึกว่าชุมนุมนี้จะมีสาระมากเลยนะว่ามั๊ย…กลับมาที่เหตุการณ์ในเวลาต่อมาดีกว่า



“ไรวะ…ไมกลายเป็นแบบนี้อ่ะ”โอ๊ตโวย



“เสียแค่นิดหน่อยเอง”เต้ยปลอบใจแกมตอกย้ำ



“ไหนว่าเล่นไม่ค่อยเป้นไง”โอ๊ตเริ่มพาล



“ไม่ค่อยเป็น…แต่ดวงดี…อีกอย่างเสียแค่นี้อย่าอารมณ์เสียดิ”ปัทยิ้ม



“ไม่เอาไม่เล่นแล้ว…เลิกๆ”



แล้วโอ๊ตก้อพังวงไพ่ซะ



“เฮ้ย…เรามาเล่นเกมกันดีกว่า”ไทน์เสนอ



“เกมส์ไรอีก”โอ๊ตสนใจขึ้นมาทันที



แล้วไทน์ก้ออะบายเกมส์ให้ฟังเป้นเกมส์ที่ง่ายๆ…แค่จับคู่เล่นไพ่โดยจับสลากแล้วให้เขียนความต้องการลงไปในกล่อง…เมื่อเล่นไพ่แล้วใคร

แพ้ก้อจับสลากแล้วทำตามความต้องการในสลาก



“ทุกคนต้องเล่น…นี่คือคำสั่ง”โอ๊ตออกคำสั่ง



ทุกคนจึงต้องทำตามและผลการจับคู่ก้อได้ดังนี้



โอ๊ต-แจน    เต้ย-ฟิล์ม     ไทน์-ต๊อด     ปัท-โอม



“เฮ้ย!..ป๊อกหว่ะ”โอ๊ตพูดด้วยอาการตื่นเต้นดีใจ



“ได้7หว่ะ”เต้ยว่า



“ได้4หว่ะ…แพ้แน่เลย”ไทน์บ่น



“แล้วน้องปัทล่ะได้เท่าไหร่”โอ๊ตพูดขึ้นเพราะสีหน้าปัทดูไม่ค่อยดี



“บอด”โอมพูดอย่างเสียอารมณ์



“555…บอด”โอ๊ตจหัวเราะเยาะ



“อะไรกัน…เมื่อกี้ดวงยังดีๆอยุ่เลย”ปัทหน้างอและเริ่มโวย



“ไม่ต้องบ่นแล้ว…จับเลย”ไทน์ยื่นกล่องให้



“ก้อได้..”ปัทกลั้นใจจับแล้วยื่นให้โอมอ่าน



“OH my god…รับไม่ได้”โอมร้อง



“อะไรวะ.”ฟิลืมหยิบมาอ่าน”555…แลกชุดกันใส่”



“ใครคิดวะ”เต้ยขำเล็กๆ



“แจนเอง”แจนยกมืออย่างอายๆ



“ไม่ทำได้มะ”ปัทขอร้องพี่ๆ



“ไม่ได้”โอ๊ตตอบเสียงแข็ง



“ทุเรศตายเลย”ปัทบ่น



“แกทุเรศ…พี่คงอุบาทมากอ่ะ…ใส่กระโปรง”โอมมีสีหน้าสิ้นหวังมาก



“เออ…ชุดปัทพี่โอมคงใส่ไม่ได้หรอก”ปัทพยายามหาทางมาแก้ปัญหา



“ไม่เป็นไรพี่ยืมชุดของชมรมการแสดงให้ได้”ไทน์ว่า



ดังนั้นปัทและโอมจึงต้องแลกชุดกันใส่จิงๆๆ….น่าสงสารจัง