ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บุคคลไม่ต้องประสงค์
เมื่อพรีมไม่มีทางเลือก เธอก็จำใจต้องไปกับคนแปลกหน้าคนนี้
"จะซื้อของก็ยังดูไม่เป็นอีก ลำบากคนอื่นนะเนี้ย"โซ่บ่นขณะเดินตามหลังพรีมเข้าออกร้านต่างๆ
"ชั้นก็ไม่ได้ขอร้องให้นายมาช่วยซะหน่อย"เธอตอบอย่างไม่สนใจ
"พูดหยั่งกะชั้นอยากมาช่วยเธอตายล่ะ นี่ถ้าไม่ใช่พี่สั่งให้ตายก็ไม่มาหรอก"
"ดี งั้นนายก็ไปคนเดียวล่ะกัน"พรีมพูดแล้วก็เดินหนีไป
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แยกกันไป แต่มันก็ไม่นานนักโซ่ก็กลับมาเดินตามพรีมเช่นเดิม
"นายจะตามชั้นมาไมเนี้ย"พรีมหันไปว่าโซ่ที่กำลังเดินตามเธอมาติดๆ
"ก็พัทมันฝากเธอไว้กับชั้น ถ้ามันโทรมาแล้วขอสายเธอล่ะจะทำไง"
"ก็ดีเดะ นายจะได้โดนด่า"
"พูดงี้เหรอ…เดี๋ยวจะตามให้กระดิกไม่ได้เลย…คอยดู"
แล้วโซ่ก็ทำได้จริงๆอย่างที่พูดจากที่เดินตามติดๆกลายเป็นแทบจะหายใจรดกันได้แล้ว
"จะไปตายไหนก็ไปไป๊!!" พรีมหันไปด่าด้วยความรำคาญด้วยเสียงอันดัง
แต่เหมือนคำด่าจะไม่ได้ผลเพราะนอกจากจะไม่รู้สึกยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ นั่นก็
คือ"กวนพระบาท"
"เฮ้ย! หยุดเดินก่อน" โซ่เดินไปจับแขนพรีมเพื่อให้หยุด
"หิวข้าวแล้ว ไปกินข้าวก่อน"แล้วโซ่ก็ลากพรีมเข้าร้านพิซซ่า
"ไหนว่ากินข้าวไง"พรีมชี้ไปที่ป้ายร้านพิซซ่า
"ก็ข้าวไงก็…"
"ตอบไม่ได้"
"ก็ข้าวแปรรูปไง เอ่อ เอาซิเถียงสิ"โซ่ก็ฉุดกระชากลากถูพรีมไปนั่งที่โต๊ะ ติดกระจกเพราะมีเหลือโต๊ะเดียว
"ปล่อยได้แล้วมือ น่ะ"พรีมโวยพร้อมกับสะบัดแขนให้หลุดออกจากมือโซ่
"ปล่อยไปเธอก็หนีซิ"
"อันนั้นมันก็ช่วยไม่ได้" ทำหน้าแบบไม่แคร์
"เออๆ ถึงเถียงไปก็ไม่ปล่อย"แล้วก็นั่งที่ตรงข้ามกัน ยังไม่ปล่อยมือด้วย
"ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวคนก็มองกันทั้งร้านหรอก"
"ก็ช่างเหอะเราไม่ถือ"
"แต่ฉันถือ"
"ก็วางลงซิจะได้ไม่ต้องถือ"โซ่ทำหน้าทะเล้นใส่
"ตลกตายล่ะ" ประมาณว่ามันฝืดไง
" เอ่อ จะกินอะไรสั่งเลยนะ"โซ่รีบเปลี่ยนเรื่อง
"เลี้ยงเหรอ"
"เรื่องไร แชร์กันดิ"
"แต่นายเป็นผู้ชายนะ"
"ใครสน"
"งั้นเราจะฟ้องพี่พัท"
"เอาดิ คิดว่ากลัวเหรอ"
"ฮัลโหล พี่พัทเหรอค่ะ เอ่อคือ…."พรีมแกล้งกดโทรศัพท์
ยังไม่ทันได้ฟ้องอะไรโซ่ก็แย่งโทรศัพท์ไปแล้ว
"ไหนว่าไม่กลัวไง"พรีมเยาะ
"ไม่ได้กลัวแค่ไม่อยากมีเรื่อง"
"สั่งอาหารดีกว่า ในเมื่อมีคนเลี้ยงก็กินซะให้คุ้มเลยดีมั๊ย"
"เฮ้ย! จะสั่งอะไรเบาๆหน่อยนะ…งบมันน้อย"
เมื่ออาหารทั้งหลายแหล่มาวางบนโต๊ะ ก็ได้เวลาที่พรีมจะจัดการมันลงท้องแล้ว
"จะกินหมดเหรอเนี๊ย"โซ่ถามด้วยอาการอึ้งกับปริมาณจานอาหารบนโต๊ะ
"หมดซิ"เธอยิ้มอย่างภูมิใจและมั่นใจมากว่าจะหมด
"ขอให้จริงอย่างที่พูดล่ะกัน"
"แน่นอน"
ขณะที่นั่งกินอยู่ก็มีหญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาที่โต๊ะ
"พี่โซ่!! พี่โซ่จริงๆด้วย"หนึ่งสาวที่เปรี้ยวสุด หน้าตาดีสุด (แ_ดสุดๆ)พูดขึ้น
"ครับ"โซ่ทำหน้าแบบเหรอหรา
"จำอิ่วได้รึเปล่าค่ะ"โซ่ทำท่านึก แต่ดูเหมือนจะนึกไกลไปหน่อย
"อ๋อ จำได้ซิ" โซ่ตอบ แน่นอนหล่ะโซ่กำลังจะเลิกยุ่งด้วยอยู่พอดี
"พี่โซ่มากับใครค่ะ " อิ่วถามแล้วมองไปที่พรีม
"แฟนครับ"ทุกคนอึ้งหมดโดยเฉพาะพรีมที่ปีกไก่ยังคาอยุ่ในปาก จะแก้ตัวก็ไม่ได้
"ไหนว่าไม่มีแฟนไงค่ะ"อิ่วโวย
"ตอนนั้นไม่มีแต่ตอนนี้มีไงครับ"โซ่ตอบหน้าตาเฉยเมยมาก
"พี่โซ่จะไปโกหกเขาทำไมล่ะ ก็บอกไปสิว่าน้องสาว" พรีมได้โอกาสแกล้งโซ่บ้างแล้ว
"อิ่วก็ว่าล่ะว่าพี่โซ่ไม่น่าเอาคนประเภทนี้มาทำแฟน"แล้วก็มองพรีมแบบหยามๆพร้อมกับหันไปบอกเพื่อน
"ทำไมคนประเภทนี้มันไงเหรอค่ะ"พรีมมองขึ้นไปสบสายตากับเจ้าของน้ำเสียง
"ก็น่ารักดีน่ะคะ"อิ่วยิ้มแหยๆให้เธอ
"ค่ะ น่ารักกว่าพวกที่มีกิจกรรมยามว่างไล่จับผู้ชายใช่ไหมค่ะ"แล้วพรีมก็ยิ้มเยาะเย้ย
ให้กับอิ่ว
"ก็คงงั้นแหละค่ะ บังเอิญอิ่วไม่ได้ทำกิจกรรมนั้นซะด้วย"
"เหรอค่ะ"แล้วพรีมก็รีบลุกหนี"งั้นฝากพี่ชายด้วยนะค่ะ"ก่อนไปยังไม่ลืมที่จะหยิบขนม
ปังกระเทียมติดมือไปด้วย
"เดี๋ยวซิ! พรีมรอก่อน ….ไว้คุยกันวันหลังนะครับ"โซ่รีบหนีไปทันทีโดยไม่ให้อิ่วมี
โอกาสบอกลา
"คิดจะทำอะไร"โซ่ดูท่าทางโกรธๆ
"ก็แค่แกล้งเล่นๆ….โกรธเหรอ"
"เปล่า"
"แล้วจะไปไหนต่อ กลัยยัง" โซ่ถาม
"ยังไม่ได้ซื้อของเลย...จะกลับได้ไง"นั่นสิเธอกับเขาเถียงกันมาตั้งนานแวะนู้นแวะนี่อยู่นานแต่พรีมก็ยังไม่ได้ของสักชิ้น สุดท้ายด้วยความอยากกลับบ้านเต็มทน เธอจึงเลือก Mp3 มาได้เครื่องหนึ่งตามที่ต้องการ...
"จะกลับยังเดี่ยวจะไปส่ง" โซ่ถาม
"รอคำนี้มานานละ"พรีมยิ้มออกก็ตอนนี้แหละ ว่าแต่จะไปยังไงเนี่ย
"จะซื้อของก็ยังดูไม่เป็นอีก ลำบากคนอื่นนะเนี้ย"โซ่บ่นขณะเดินตามหลังพรีมเข้าออกร้านต่างๆ
"ชั้นก็ไม่ได้ขอร้องให้นายมาช่วยซะหน่อย"เธอตอบอย่างไม่สนใจ
"พูดหยั่งกะชั้นอยากมาช่วยเธอตายล่ะ นี่ถ้าไม่ใช่พี่สั่งให้ตายก็ไม่มาหรอก"
"ดี งั้นนายก็ไปคนเดียวล่ะกัน"พรีมพูดแล้วก็เดินหนีไป
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็แยกกันไป แต่มันก็ไม่นานนักโซ่ก็กลับมาเดินตามพรีมเช่นเดิม
"นายจะตามชั้นมาไมเนี้ย"พรีมหันไปว่าโซ่ที่กำลังเดินตามเธอมาติดๆ
"ก็พัทมันฝากเธอไว้กับชั้น ถ้ามันโทรมาแล้วขอสายเธอล่ะจะทำไง"
"ก็ดีเดะ นายจะได้โดนด่า"
"พูดงี้เหรอ…เดี๋ยวจะตามให้กระดิกไม่ได้เลย…คอยดู"
แล้วโซ่ก็ทำได้จริงๆอย่างที่พูดจากที่เดินตามติดๆกลายเป็นแทบจะหายใจรดกันได้แล้ว
"จะไปตายไหนก็ไปไป๊!!" พรีมหันไปด่าด้วยความรำคาญด้วยเสียงอันดัง
แต่เหมือนคำด่าจะไม่ได้ผลเพราะนอกจากจะไม่รู้สึกยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ นั่นก็
คือ"กวนพระบาท"
"เฮ้ย! หยุดเดินก่อน" โซ่เดินไปจับแขนพรีมเพื่อให้หยุด
"หิวข้าวแล้ว ไปกินข้าวก่อน"แล้วโซ่ก็ลากพรีมเข้าร้านพิซซ่า
"ไหนว่ากินข้าวไง"พรีมชี้ไปที่ป้ายร้านพิซซ่า
"ก็ข้าวไงก็…"
"ตอบไม่ได้"
"ก็ข้าวแปรรูปไง เอ่อ เอาซิเถียงสิ"โซ่ก็ฉุดกระชากลากถูพรีมไปนั่งที่โต๊ะ ติดกระจกเพราะมีเหลือโต๊ะเดียว
"ปล่อยได้แล้วมือ น่ะ"พรีมโวยพร้อมกับสะบัดแขนให้หลุดออกจากมือโซ่
"ปล่อยไปเธอก็หนีซิ"
"อันนั้นมันก็ช่วยไม่ได้" ทำหน้าแบบไม่แคร์
"เออๆ ถึงเถียงไปก็ไม่ปล่อย"แล้วก็นั่งที่ตรงข้ามกัน ยังไม่ปล่อยมือด้วย
"ปล่อยได้แล้ว เดี๋ยวคนก็มองกันทั้งร้านหรอก"
"ก็ช่างเหอะเราไม่ถือ"
"แต่ฉันถือ"
"ก็วางลงซิจะได้ไม่ต้องถือ"โซ่ทำหน้าทะเล้นใส่
"ตลกตายล่ะ" ประมาณว่ามันฝืดไง
" เอ่อ จะกินอะไรสั่งเลยนะ"โซ่รีบเปลี่ยนเรื่อง
"เลี้ยงเหรอ"
"เรื่องไร แชร์กันดิ"
"แต่นายเป็นผู้ชายนะ"
"ใครสน"
"งั้นเราจะฟ้องพี่พัท"
"เอาดิ คิดว่ากลัวเหรอ"
"ฮัลโหล พี่พัทเหรอค่ะ เอ่อคือ…."พรีมแกล้งกดโทรศัพท์
ยังไม่ทันได้ฟ้องอะไรโซ่ก็แย่งโทรศัพท์ไปแล้ว
"ไหนว่าไม่กลัวไง"พรีมเยาะ
"ไม่ได้กลัวแค่ไม่อยากมีเรื่อง"
"สั่งอาหารดีกว่า ในเมื่อมีคนเลี้ยงก็กินซะให้คุ้มเลยดีมั๊ย"
"เฮ้ย! จะสั่งอะไรเบาๆหน่อยนะ…งบมันน้อย"
เมื่ออาหารทั้งหลายแหล่มาวางบนโต๊ะ ก็ได้เวลาที่พรีมจะจัดการมันลงท้องแล้ว
"จะกินหมดเหรอเนี๊ย"โซ่ถามด้วยอาการอึ้งกับปริมาณจานอาหารบนโต๊ะ
"หมดซิ"เธอยิ้มอย่างภูมิใจและมั่นใจมากว่าจะหมด
"ขอให้จริงอย่างที่พูดล่ะกัน"
"แน่นอน"
ขณะที่นั่งกินอยู่ก็มีหญิงกลุ่มหนึ่งเดินมาที่โต๊ะ
"พี่โซ่!! พี่โซ่จริงๆด้วย"หนึ่งสาวที่เปรี้ยวสุด หน้าตาดีสุด (แ_ดสุดๆ)พูดขึ้น
"ครับ"โซ่ทำหน้าแบบเหรอหรา
"จำอิ่วได้รึเปล่าค่ะ"โซ่ทำท่านึก แต่ดูเหมือนจะนึกไกลไปหน่อย
"อ๋อ จำได้ซิ" โซ่ตอบ แน่นอนหล่ะโซ่กำลังจะเลิกยุ่งด้วยอยู่พอดี
"พี่โซ่มากับใครค่ะ " อิ่วถามแล้วมองไปที่พรีม
"แฟนครับ"ทุกคนอึ้งหมดโดยเฉพาะพรีมที่ปีกไก่ยังคาอยุ่ในปาก จะแก้ตัวก็ไม่ได้
"ไหนว่าไม่มีแฟนไงค่ะ"อิ่วโวย
"ตอนนั้นไม่มีแต่ตอนนี้มีไงครับ"โซ่ตอบหน้าตาเฉยเมยมาก
"พี่โซ่จะไปโกหกเขาทำไมล่ะ ก็บอกไปสิว่าน้องสาว" พรีมได้โอกาสแกล้งโซ่บ้างแล้ว
"อิ่วก็ว่าล่ะว่าพี่โซ่ไม่น่าเอาคนประเภทนี้มาทำแฟน"แล้วก็มองพรีมแบบหยามๆพร้อมกับหันไปบอกเพื่อน
"ทำไมคนประเภทนี้มันไงเหรอค่ะ"พรีมมองขึ้นไปสบสายตากับเจ้าของน้ำเสียง
"ก็น่ารักดีน่ะคะ"อิ่วยิ้มแหยๆให้เธอ
"ค่ะ น่ารักกว่าพวกที่มีกิจกรรมยามว่างไล่จับผู้ชายใช่ไหมค่ะ"แล้วพรีมก็ยิ้มเยาะเย้ย
ให้กับอิ่ว
"ก็คงงั้นแหละค่ะ บังเอิญอิ่วไม่ได้ทำกิจกรรมนั้นซะด้วย"
"เหรอค่ะ"แล้วพรีมก็รีบลุกหนี"งั้นฝากพี่ชายด้วยนะค่ะ"ก่อนไปยังไม่ลืมที่จะหยิบขนม
ปังกระเทียมติดมือไปด้วย
"เดี๋ยวซิ! พรีมรอก่อน ….ไว้คุยกันวันหลังนะครับ"โซ่รีบหนีไปทันทีโดยไม่ให้อิ่วมี
โอกาสบอกลา
"คิดจะทำอะไร"โซ่ดูท่าทางโกรธๆ
"ก็แค่แกล้งเล่นๆ….โกรธเหรอ"
"เปล่า"
"แล้วจะไปไหนต่อ กลัยยัง" โซ่ถาม
"ยังไม่ได้ซื้อของเลย...จะกลับได้ไง"นั่นสิเธอกับเขาเถียงกันมาตั้งนานแวะนู้นแวะนี่อยู่นานแต่พรีมก็ยังไม่ได้ของสักชิ้น สุดท้ายด้วยความอยากกลับบ้านเต็มทน เธอจึงเลือก Mp3 มาได้เครื่องหนึ่งตามที่ต้องการ...
"จะกลับยังเดี่ยวจะไปส่ง" โซ่ถาม
"รอคำนี้มานานละ"พรีมยิ้มออกก็ตอนนี้แหละ ว่าแต่จะไปยังไงเนี่ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น