แกล้งรักแกล้งเล่น

ลำดับตอนที่ #11 : 11

"ปัท!นี่มันเกือบเดือนแล้วนะยังเล่นได้ไม่ถึงครึ่งเพลงเลยนะ"ไทน์บ่นปัทในมือถือไม้เรียว...มาดคุณครูสุดหล่อ

"ก้อบอกแล้วว่าเล่นไม่เป็น...ทำไม่ได้ก้อยังจะให้เล่นอยู่"ปัทบ่นบ้าง

"แต่ตอนนี้เอต้องทำให้ได้...คำว่าทำไม่ได้ต้องตัดออกจากพจนานุกรม"

"พี่ไทน์ขาหนูปัทหิวแล้ว...ขอไปกินข้าวก่อนนะ"ปัทอ้อนไทน์เพื่อขอความเห็นใจแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาที่เย็นชา

"ค่ะ..ปัทจะพยายามซ้อมเล่นเปียโนต่อไป"

เป็นเวลากว่าเดือนหนึ่งแล้วที่ปัทต้องมาเรียนเปียโนแบบตัวต่อตัวกับไทน์ตามมติของที่ประชุมพรรคตามใจข้า...แน่นอนว่าสำหรับสาวๆปัทเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉามาก แต่ตัวปัทเองที่ยังไม่รู้ว่าไทน์ไม่ได้เป็นเกย์ก็ต้องรู้สึกอึดอัดใจเป็นธรรมดา...บวกกับการสอนสุดโหดของไทน์แล้ว คงไม่ใช่อะไรที่น่าเรียนนัก...ทุกครั้งที่ปัทเล่นผิดไทน์จะใช้ไม้เรียวเคาะที่ข้อนิ้ว...สร้างความเจ็บปวดได้อย่างมากมาย ต่อมาไม่นานก้อมีพระเอกมาช่วยให้คำแนะนำ...เต้ยนั่นเอง เขาผู้มีประสบการณ์เรียนกับไทน์มาก่อนย่อมรู้ดี...เขาแนะนำให้เธอหลบให้ทัน...เป็นคำแนะนำที่น่าปลาบปลื้มมาก ปัทจะหลบทันได้ไงในเมื่อตัวเธอไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเล่นผิด

"ไปเถอะไป...ไปกินข้าวไป"ไทน์เริ่มรู้สึกปวดประสาทหูอย่างรุนแรงเมื่อต้องทนฟังคนเล่นเพลงเพี้ยนมา3ชั่วโมง

"แอบนัดใครไว้รึป่าวเนี่ยถึงได้ปล่อยไว"เธอยิ้มอย่างร่าเริงให้เขา...ก็แน่ล่ะนั่งหน้าบูดเป็นตูดอยู่เป็นชั่วโมงเมื่อยจะแย่แล้ว

"จะซ้อมต่อมั๊ย"เขาขู่

"ไม่ล่ะค่ะ...ขอบคุณ"ปัทรีบวิ่งออกจากห้องก่อนจะได้กลับไปนั่งทำหน้าบูดต่อ

เมื่อเธอลงมาที่ตึกก้อพบกับโอมโดยบังเอิญ

"อ้าวซ้อมเสร็จแล้วเหรอ"เขาเหลียวมองนาฬิกาข้อมือฝังเพชรลายหมีพูห์เรือนโปรดแล้วมองเธอ

"ไทน์ปล่อยไว...สงสัยจะแอบนัดใคร"เธอยิ้มกริ่ม

"คงเป็นเพราะช่วงนี้ปวดหูมั้ง...เห็นบ่นว่าฟังเธอเล่นทุกวันประสาทจะกินอยุ่แล้ว"

"เว่อร์ละ"

"เออ...ไปกินข้าวด้วยกันมั๊ย...กะลังหาคนไปกินข้าวเป็นเพื่อนอยู่"

"ไปเป็นอย่างไม่ได้เหรอ...ไม่อยากไปเป็นเพื่อนน่ะ"

"อยากเป็นอะไรล่ะ"เขาส่งสายตาเจ้าชู้ไปพร้อมกับคำพูด ทำเอาคนฟังหน้าแดงโดยไม่รู้ตัว

"ช่างเหอะ...พูดไปงั้นแหละ"เธอเปลี่ยนเรื่องทันทีเพราะคิดอะไรไม่ออกแล้วหลังจากเจอสายตาคู่นั้นเข้าไป

"เลี้ยงด้วยไปป่าว"เขายื่นข้อเสนอที่มิอาจปฏิเสธได้ให้กับเธอ

"ไป"เธอตอบโดยไม่ต้องคิดให้เมื่อยเลย...ของฟรีมีหรือจะพลาด