คู่ป่วนชวนปวดหัว

ลำดับตอนที่ #3 : รู้ได้ไงอ่ะ

“รอคำนี้มานานละ”พรีมยิ้มออกก็ตอนนี้แหละ ว่าแต่จะไปยังไงเนี่ย

ในที่สุดพรีมก็รู้คำตอบ โซ่พาเธอนั่งแท็กซี่ไปบ้านเขาก่อน ด้วยเหตุผลว่าบ้านเขา
ใกล้แถวๆนี้ จะขับรถไปส่งทีหลัง

แต่ใจจริงพรีมอยากมาเห็นบ้านพัทมากกว่า จึงตามโซ่มาแต่โดยดี

 “พี่พัทเคยพามารึยัง”

“ยังหรอก แต่บ้านสวยดีนะ” ^_^

“แน่ล่ะ ก็พี่ชายตนโตออกแบบนี่”

“นี่ยังมีพี่อีกคนหรอ”

“อืม…อยู่อเมริกาน่ะ”

“อ่ะ หรอ” -_-

“ตื่นเต้นหน่อยดิ”

“มันม่อะไรให้ตื่นเต้น”

“เข้าไปในบ้านไหม”โซ่เปลี่ยนเรื่องก่อนที่จะโดนสวนไปมากกว่านี้

“ไปทำไมล่ะ…แค่มาเอารถไม่ใชเหรอ” เธอถอยห่างโซ่ทันที น่าสงสัยอยู่ดีๆก็ชวน
เข้าบ้าน

“ไม่ต้องทำหน้าไม่ไว้ใจขนาดนั้นก็ได้” -_-‘

“ก็หน้าตานายมันไม่น่าไว้ใจนี่”

“งั้นหน้าตาพัทคงน่าไว้ใจสุดๆเลยว่าไหม” -_-;;

“อันนั้นมันก็ใช่” พรีมยิ้มให้โซ่แล้วก็เดินเข้าไปในบ้านเอาดื้อๆ

“อ้าว!!! ไหนว่าไม่ไว้ใจ” O.o โซ่งงนิดหน่อยกับกิริยาท่าทางของพรีมที่สวนทางกับ
คำพูดสุดๆ

“ไม่รู้” หน้าไม่รู้ไม่ชี้ของเธอเป็นอะไรที่กวนมากๆ

“อะไรวะ” งงหนักกว่าเดิม -_-

“บ้านก็สวยดีนะ” เธอหันไปมองรูปๆหนึ่ง “คนเนี๊ยหรอ พี่คนโต”

“หล่อมั๊ยล่ะ” ^๐^

“ก็ดี…เข้าขั้นหล่ออยู่”

“เทียบกับเราแล้วใครหล่อกว่ากัน” ^๐^ ทำท่าเก๊กหล่อ

“พี่พัท” ตอบแบบมั่นใจสุดๆ

-______- ;;

“คนนั้นไม่รวม”

“อ่ะหรอ”

“เธอชอบพัทหรอ” -.-;;อยุ่ดีๆโซ่ก็เอ่ยถามอะไรแปลกๆออกมา

 “จะบ้าหรอ!! นั่นแฟนพี่ฉันนะ” พรีมหน้าแดงโดยอัตโนมัติ

“ฉันหมายถึงพัดอันนี้” ชี้ไปที่ผนังห้องที่มีพัดอันใหญ่ๆติดอยู่” -_-

“อ้าวหรอ” =o=

“ว่าแล้วว่าเธอต้องชอบพี่พัท” =_=

“ไม่ได้ชอบ”เธอพยายามตอบปฏิเสธสุดชีวิตแต่ท่าทางของเธอกลับบ่งบอกว่าจริง

“ชอบแน่ๆเลย” O_O

“เอ๊ะ บอกว่าไม่ได้ชอบไง” >o<

“แล้วทำไมเธอต้องหน้าแดง แล้วทำไมต้องโกรธ อธิบายมาซิ” –o-

“ก็…….อากาศมันร้อนนี่นา” -.-;;

“มั่วซะ” -_-

“ไม่มั่ว” >o<

“มั่ว” -_-

“ก็ได้!! มั่วก็มั่ว” @_@

“งั้นก็แปลว่าชอบ” -_-

“เออ…เฮ้ย!!ไม่ใช่” @_@

“ในที่สุดก็สารภาพจนได้” โซ่ยิ้มอย่างผู้ชนะ ^_^

“ชอบแล้วไง จะทำไม”

“ก็ไม่ทำไม…..บอกพี่พัทดีกว่า” ^O^

“อย่านะ!! อย่าบอกนะ” >๐<

“ก็ได้”

“ค่อยยังชั่ว” ทำท่าโล่งอก –o-

“บอกพี่ผิงดีกว่า” ^O^
“ต้องการอะไรบอกมา!!” @_@

“รู้ทันอีก พูดตรงๆจ่ายมา2,000ค่าปิดปาก”^o^

“ไม่มีตังค์” -_-
“5,000” ^o^

“ก็บอกว่าไม่มีตังค์” @_@

“ตอนนี้มีเท่าไหร่” ^-^

“500” -_-

“เอางี้..เธอเอาMp3ของเธอที่ซื้อมามามัดจำไว้ก่อน แล้วเดี๋ยวจะทวงคืนทีหลัง” ^^

“ไม่เอา” -____-

“นี่แฟร์ๆแล้วนะ” ^_^

“แฟร์ตายล่ะ” -_-

“อยู่โรงเรียนอะไร”   -.-

“จิงเกอร์เบลคอนแวน”^.^ (สตรีวัดระฆัง)

“เชื่อตายล่ะ” -.-

“สวนกุหลาบ” ^.^(โรงเรียนชายล้วน)

“เธอคิดว่าฉันโง่หรอ” O_o

“พัฒนวิทยา” -_-

“โชคดีจริงๆ โรงเรียนเดียวกัน” ได้ชัยชนะอีกครั้ง^O^

“โชคร้ายจริงๆเลย” สีหน้าหมดหวังของเธอฉายขึ้นมาให้เห็นอย่างชัดเจน...เธอคิด
ว่าพัทพูดเล่นเรื่องที่ทั้งสองอยู่โรงเรียนเดียวกัน...แต่ก็น่าแปลกที่ทำไมเธอถึงไม่รู้จักเขา...ปกติแล้วคนหล่อไม่มีทางพลาดสายตาเธอแน่ -_-

“งั้นลดให้เหลือ2,500 ถือว่าสงสารนะ แล้วอยู่ห้องอะไร” ^_^

“38”

“เอาดีๆ” -_-‘

“ดี!! จะได้ไปทวงถูก ถ้าผิดห้องนะ” โซ่ชี้หน้าขู่พรีม

“2”

“ดีมากน้องพรีม”^_^

“จะกลับได้ยัง” -_-

“OK กลับบ้านกันดีกว่า หรือสนใจจะนอนบ้านนี้ก็ได้นะ ห้องพี่ยังว่าง” ^o^

“หน้าหม้อ”พรีมพึมพำเบาๆ

“พูดว่าอะไรเมื่อกี้” O_o

“ไม่มีไรหรอก…อากาศมันร้อน” ดันหูดีอีกนะ     -_-