ทรายรอรัก ชุดทะเลทรายแห่งรัก

   

  

 ทรายรอรัก   
  ชุด ทะเลทรายแห่งรัก  ลำดับที่ 3  

 

  โชคชะตาเหมือนกลั่นแกล้งให้พิมลดาต้องพบกับผู้ชายที่ทำให้เธอต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง เมื่อบริษัทที่เธอทำงานรับงานออกแบบตกแต่งภายในจากตำหนักแสงจันทร์ พระราชวังหลวงบาราคัท การพบกันครั้งนี้ ฮาซิมเหมือนไม่ใช่คนเดิมที่เธอเคยรู้จัก 

ขอบคุณ ภาพสวยๆ   crd.google.com


ห้าปีก่อน พิมลดา วิษณุวัฒน์ เป็นเพียงนักศึกษาฝึกงานวัยสดใส ใช้ชีวิตเพียงลำพังในต่างแดน เธอได้ทุนมาเรียนวิชาออกแบบภายในที่มหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองซีแอตเทิล สหรัฐอเมริกา เธอโชคดีได้เข้าฝึกงานกับบริษัทรับออกแบบและตกแต่งภายในชื่อดัง "วิเวียนอินทีเรีย" และมีโอกาสแสดงฝีมือตกแต่งห้องชุดให้นักธุรกิจหนุ่มชาวบาราคัท แคว้นเล็กๆ ที่อยู่บริเวณอ่าวตะวันออกกลาง เมื่อเรียนจบ พิมลดากลับไปถึงกรุงเทพฯ วันแรกก็ตกเป็นข่าวในวงสังคม....

                    หลานสาวคุณหญิงชื่น วิษณุวัฒน์หอบใบปริญญาเกียรตินิยมและใบเกิดลูกสาวมาฝากผู้เป็นย่า

ฮาซิม ทาร์คาน์ ราชองครักษ์และสหายสนิทของท่านชีคอาร์เมลแห่งแคว้นบาราคัท ติดใจสาวน้อยปากเก่งในนาทีแรกที่ได้พูดคุย เขามองว่าหล่อนงามเก๋ ปราดเปรียว และยิ่งได้พูดคุยด้วย เขาจึงพบว่านอกจากความสวยและเก่งแล้ว หล่อนยังฉลาดเฉลียวทันคนถูกใจเขายิ่งนัก

 

 “คุณไม่เคยลืมผม ยอมรับมาเถอะ ต่อให้คุณไปมีใครอื่น แต่คุณก็ยังรักผม อยากแต่งงานกับผม...ผมรู้สึกได้”

ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดแก้มเมื่อเขาย้อนกลับมาจุมพิตอีกอย่างสนิทชิดเชื้อยิ่งกว่าเดิม

“หยุดนะ... คุณจะมารู้ใจของฉันดีกว่าตัวฉันได้ยังไง ฉันเลิกรักคุณตั้งแต่คุณบอกเลิกวันนั้นแล้ว รู้ไว้ด้วย...” พิมลดาพูดเสียงสั่น พยายามเบือนหน้าหนีริมฝีปากร้อนรุ่มของเขา ฮาซิมกำลังจะเอาชนะเธอด้วยการเล้าโลมอ่อนหวาน เขารู้ว่าเธอต้านทานความเย้ายวนเช่นนี้ไม่ได้นาน เขาคงคิดว่าตัวเองแน่ เพราะเป็นคนรักแรกของเธอ

ฮาซิมลุกขึ้นนั่ง มองภรรยาสาวในชุดบิกินีสีขาว นอนอวดทรวดทรงเซ็กซี่ แล้วเป่าปาก สายตาคมหวานคุกรุ่นด้วยไฟปรารถนาขึ้นมาอีกครั้ง

“พ่อว่าฮาน่านั่งเล่นตากลมนานแล้ว เข้าไปนอนพักดีกว่านะลูก เดี๋ยวจะไม่สบายอีก ถ้าลูกป่วย...กลับถึงบ้านอดขี่อูฐนะคะ”

“แต่ฮาน่ายังไม่ง่วง อยากกินไอติมที่ซื้อมาก่อน”

“ก็ได้...แต่มีข้อแม้นะ กินเสร็จแล้วฮาน่าต้องนอนพัก ตกลงไหมคะ”

เด็กหญิงพยักหน้า นัยน์ตาโตดำขลับเหมือนบิดา ฉายแววฉลาดเฉลียว ปากเล็กเป็นสีแดงจัดยิ้มอย่างดีใจ

ฮาซิมก้มลงกระซิบที่ข้างหูภรรยาสาว “เดี๋ยวมานะจ๊ะ ผมพาลูกไปนอนก่อน แล้วค่อยมารับแม่ไปนอน”

พิมลดายิ้ม แววตาเปล่งประกายหวานสื่อความนัย

“อย่าไปนานนะคะ” เธอกระซิบตอบ ถอนหายใจแรง อกเล็กกลมกลึงใต้รัดทรงบิกินีสะท้อนขึ้นลง ยั่วสายตาคนที่จ้องมอง

“ฮึ่ม...ยั่วดีนัก” เขาคำรามเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นคว้าร่างเล็กกระจ้อยร่อยขึ้นขี่คอ พาเดินกลับลงไปในเคบิน

 หมายเหตุ - แจ้งเตือน  - ขอร้อง 

           นิยายเรื่องนี้ได้รับการคุ้มครองสิทธิ์ตาม พรบ. คุ้มครองสิทธิทางปัญญา ปี พ.ศ. 2539 
          โดยลิขสิทธิ์เป็นของผู้เขียน นามปากกา "เลอรตี  สิริมินตรา สราวดี" ห้ามดัดแปลงหรือนำเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากผู้เขียน     

เลอรตี สิริมินตรา สราวดี

นิยายแบบรูปเล่ม มีจำหน่ายที่ Facebook เพจเลอรตี สิริมินตรา

อีบุ๊ค @ Meb @Batorastore