ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไงล่ะ!!!....สะใจไหม
"บีม บีม ตื่นเถอะไปเก็บเห็ดกัน"
"หืม…ไรอ่ะนาว เรายังง่วงอยู่เลยนะ" บีมตอบด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียอย่างสุดๆ
"รีบตื่นเถอะน่าเร็วเข้าไปเก็บเห็ดกันนะ" นาวพูดพลางก็ออกแรงดึงบีมไปด้วยพร้อมๆกัน(แหมใช้พลังงานเวลาอย่างคุ้มค่าสุดๆ ฮ่าๆๆๆ)
"เออ เออ ตื่นก็ได้แต่ขอบิดขี้ขยันก่อนนะ(ขี้เกียจต่างหากเล่า @_@ )" บีมบิดแขนบิดขาอย่างสุดๆ บิดจนแทบจะหมุนรอบอยู่แล้ว
"เฮ้ย!!!…นี่มันแขน ขา คนนะไม่ใช่ผ้าจะบิดไปถึงเมื่อไหร่กันฮะ" นาวเริ่มมีน้ำโหครับท่านผู้ชม
"แฮะ แฮะ…ลืมตัวไปหน่อยน่ะขอบใจนะที่เตือนน่ะ" พูดพลางตบบ่าเพื่อนดัง อั๊ก!!! บีมก็เลยโดนสวนมาด้วยเสียงนี้ เพี๊ยะ!!!
"โอ๊ย!!!…เจ็บนะล้อเล่นแค่นี้เอง" ความเจ็บปวดที่ได้รับมาถึงกับทำเอาบีมหน้าเหยเกไปเหมือนกัน (แต่ก็แอบสมน้ำหน้านะคะ ทะเล้นดีนัก)
"รีบไปล้างหน้าซะ" นาวชี้นิ้วไปทางห้องน้ำเป็นเชิงข่มขู่ว่า ตอนนี้ฉันเอาจริงแล้วนะจะบอกให้ ไม่ถึง 5 นาทีก็โผล่หน้าตาบ้องแบ๊วออกมาหยั่งเชิงดู ว่าจะมีระเบิดลงอีกลูกรึเปล่า
"ไม่ต้องมาทำหน้าตาบ้องแบ๊วใส่ฉันเลยนะ ไปเถอะเร็วเข้า เดี๋ยวจะมาทำอาหารไม่ทันเวรพวกเรานะ" ไม่ต้องให้บอกเลยเจ้าค่ะตะกร้าในมือบีมเตรียมพร้อมแล้วสำหรับการเก็บเห็ดนาวมองของในมือบีมด้วยความพอใจ
"อืม…ดีมากออกเดินทางได้แล้วเย้!!!" อึ๋ยจะมาไม้ไหนวะนี่ บีมได้แต่มองตาปริบๆแต่ก็ร้องตามออกมาในที่สุด ระหว่างทางบีมเกิดอาการเกร็งอย่างเห็นได้ชัด อึดอัดในบรรยากาศเหลือกำลัง จึงเป็นผู้ทลายกำแพงแห่งความเงียบลงซะเลย (ฉลาดนี่ แต่น่าจะนึกได้นานแล้วนะ ฮ่าๆๆ)
"นาว"
"อืม…ว่าไงมีไรหรอ" นาวชะงักเท้าที่เดินอยู่เล็กน้อย ชะลอฝีเท้าให้ก้าวช้าลงเพื่อรอฟังคนที่เดินอยู่ด้านหลังอย่างตั้งใจ
"รู้ได้ไงอ่ะว่ามีเห็ดให้เก็บด้วยน่ะ" นาวแค่ได้ฟังคำถามนั้นเท่านั้นแหละถึงกับหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง เล่นทำเอาคนข้างๆถึงกับงง
"นี่ เธอจะหน้าแดงทำไมกัน ฉันไม่ได้ถามว่าเธอชอบใครสักหน่อย" บีมบ่นออกมาอย่างอดไม่ได้ ไรวะถามแค่นี้ต้องหน้าแดงด้วย ต้องมีอะไรแหงๆเลย
"มีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหมนาว บอกมาซะดีๆ" บีมจ้องหน้านาวเขม็งอย่างเอาเรื่องสุดๆ
"คือ…เมื่อวานฉันเจออั๋นตอนไปเก็บผักบุ้งน่ะ เขาเลยบอกฉันว่าข้างหน้ามีโรงเพาะเห็ดอยู่เช้าๆให้เข้าไปเก็บได้ ฉันก็เลย…" นาวอ้อมแอ้มตอบบีมด้วยท่าทางที่เขินอย่างสุดๆ บีมเห็นแล้วจึงอดหมันไส้ไม่ได้จึงแขวะกลับซะเล็กน้อย
"อ๋อ…พ่อครัวหัวเห็ดมาบอกนี่เอง มิน่านาวน้อยจึงออกอาการหน้าแดงขนาดนี้ ถึงอยากได้เห็ดนักหนาเหตุผลก็เป็นประการฉะนี้นี่เอง" บีมไม่พูดเปล่าแต่ทำท่าทางล้อเลียนอย่างกวนประสาทที่สุด ระเบิดลุกที่สองถึงคราวระเบิดแล้วล่ะไม่งั้นบีมจะวิ่งหนีสุดชีวิตอย่างนี้หรือคะเพื่อนๆ
"มณเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง ได้เรื่องไหม" อยากจะบ้าตายตื่นขึ้นมาก็ถามเลยแหะ ไม่คิดจะให้ฉันได้ล้างหน้าล้างตาบ้างเลยหรือไงนะ ให้ตายเถอะยายบ้าเอย เอาหมอนอุดหูดีกว่ายังไม่อยากเจอคำถามบ้าๆตอนนี้
"นี่มณ ได้ยินที่ฉันถามไหม" ยายนั่นทุบฉันใหญ่เลยค่ะ ฉันชักจะหมดความอดทนแล้วสิค่ะ
"นี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ เธอคิดว่าเธอเป็นใครฮะ จะว่าเป็นแม่ฉันก็ไม่ใช่ เพราะหน้าไม่เหมือน เป็นเพื่อน ก็ไม่ค่อยคุ้นนะ เพราะฉันไม่มีเพื่อนที่เห็นแก่ตัวอย่างนี้" พูดไปพูดมาเสียงของฉันก็ดังขึ้นเรื่อยๆเพราะความอัดอั้นทั้งหลายทั้งมวลได้ถูกทลายลงแล้ว ฉันไม่รู้จะทนทำไมแล้วต่างหาก บ่นเสร็จแล้วฉันก็ลุกขึ้นจากที่นอนอย่างทันทีทันใด ทำเอาคนที่ปากดีอยู่เมื่อครู่ถึงกับเออไปเลยค่ะ (สะใจค่ะ ฮิๆๆ เล่นกับใครไม่เล่น)
"หืม…ไรอ่ะนาว เรายังง่วงอยู่เลยนะ" บีมตอบด้วยน้ำเสียงที่งัวเงียอย่างสุดๆ
"รีบตื่นเถอะน่าเร็วเข้าไปเก็บเห็ดกันนะ" นาวพูดพลางก็ออกแรงดึงบีมไปด้วยพร้อมๆกัน(แหมใช้พลังงานเวลาอย่างคุ้มค่าสุดๆ ฮ่าๆๆๆ)
"เออ เออ ตื่นก็ได้แต่ขอบิดขี้ขยันก่อนนะ(ขี้เกียจต่างหากเล่า @_@ )" บีมบิดแขนบิดขาอย่างสุดๆ บิดจนแทบจะหมุนรอบอยู่แล้ว
"เฮ้ย!!!…นี่มันแขน ขา คนนะไม่ใช่ผ้าจะบิดไปถึงเมื่อไหร่กันฮะ" นาวเริ่มมีน้ำโหครับท่านผู้ชม
"แฮะ แฮะ…ลืมตัวไปหน่อยน่ะขอบใจนะที่เตือนน่ะ" พูดพลางตบบ่าเพื่อนดัง อั๊ก!!! บีมก็เลยโดนสวนมาด้วยเสียงนี้ เพี๊ยะ!!!
"โอ๊ย!!!…เจ็บนะล้อเล่นแค่นี้เอง" ความเจ็บปวดที่ได้รับมาถึงกับทำเอาบีมหน้าเหยเกไปเหมือนกัน (แต่ก็แอบสมน้ำหน้านะคะ ทะเล้นดีนัก)
"รีบไปล้างหน้าซะ" นาวชี้นิ้วไปทางห้องน้ำเป็นเชิงข่มขู่ว่า ตอนนี้ฉันเอาจริงแล้วนะจะบอกให้ ไม่ถึง 5 นาทีก็โผล่หน้าตาบ้องแบ๊วออกมาหยั่งเชิงดู ว่าจะมีระเบิดลงอีกลูกรึเปล่า
"ไม่ต้องมาทำหน้าตาบ้องแบ๊วใส่ฉันเลยนะ ไปเถอะเร็วเข้า เดี๋ยวจะมาทำอาหารไม่ทันเวรพวกเรานะ" ไม่ต้องให้บอกเลยเจ้าค่ะตะกร้าในมือบีมเตรียมพร้อมแล้วสำหรับการเก็บเห็ดนาวมองของในมือบีมด้วยความพอใจ
"อืม…ดีมากออกเดินทางได้แล้วเย้!!!" อึ๋ยจะมาไม้ไหนวะนี่ บีมได้แต่มองตาปริบๆแต่ก็ร้องตามออกมาในที่สุด ระหว่างทางบีมเกิดอาการเกร็งอย่างเห็นได้ชัด อึดอัดในบรรยากาศเหลือกำลัง จึงเป็นผู้ทลายกำแพงแห่งความเงียบลงซะเลย (ฉลาดนี่ แต่น่าจะนึกได้นานแล้วนะ ฮ่าๆๆ)
"นาว"
"อืม…ว่าไงมีไรหรอ" นาวชะงักเท้าที่เดินอยู่เล็กน้อย ชะลอฝีเท้าให้ก้าวช้าลงเพื่อรอฟังคนที่เดินอยู่ด้านหลังอย่างตั้งใจ
"รู้ได้ไงอ่ะว่ามีเห็ดให้เก็บด้วยน่ะ" นาวแค่ได้ฟังคำถามนั้นเท่านั้นแหละถึงกับหน้าแดงอย่างกับลูกตำลึง เล่นทำเอาคนข้างๆถึงกับงง
"นี่ เธอจะหน้าแดงทำไมกัน ฉันไม่ได้ถามว่าเธอชอบใครสักหน่อย" บีมบ่นออกมาอย่างอดไม่ได้ ไรวะถามแค่นี้ต้องหน้าแดงด้วย ต้องมีอะไรแหงๆเลย
"มีอะไรมากกว่านั้นใช่ไหมนาว บอกมาซะดีๆ" บีมจ้องหน้านาวเขม็งอย่างเอาเรื่องสุดๆ
"คือ…เมื่อวานฉันเจออั๋นตอนไปเก็บผักบุ้งน่ะ เขาเลยบอกฉันว่าข้างหน้ามีโรงเพาะเห็ดอยู่เช้าๆให้เข้าไปเก็บได้ ฉันก็เลย…" นาวอ้อมแอ้มตอบบีมด้วยท่าทางที่เขินอย่างสุดๆ บีมเห็นแล้วจึงอดหมันไส้ไม่ได้จึงแขวะกลับซะเล็กน้อย
"อ๋อ…พ่อครัวหัวเห็ดมาบอกนี่เอง มิน่านาวน้อยจึงออกอาการหน้าแดงขนาดนี้ ถึงอยากได้เห็ดนักหนาเหตุผลก็เป็นประการฉะนี้นี่เอง" บีมไม่พูดเปล่าแต่ทำท่าทางล้อเลียนอย่างกวนประสาทที่สุด ระเบิดลุกที่สองถึงคราวระเบิดแล้วล่ะไม่งั้นบีมจะวิ่งหนีสุดชีวิตอย่างนี้หรือคะเพื่อนๆ
"มณเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง ได้เรื่องไหม" อยากจะบ้าตายตื่นขึ้นมาก็ถามเลยแหะ ไม่คิดจะให้ฉันได้ล้างหน้าล้างตาบ้างเลยหรือไงนะ ให้ตายเถอะยายบ้าเอย เอาหมอนอุดหูดีกว่ายังไม่อยากเจอคำถามบ้าๆตอนนี้
"นี่มณ ได้ยินที่ฉันถามไหม" ยายนั่นทุบฉันใหญ่เลยค่ะ ฉันชักจะหมดความอดทนแล้วสิค่ะ
"นี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ เธอคิดว่าเธอเป็นใครฮะ จะว่าเป็นแม่ฉันก็ไม่ใช่ เพราะหน้าไม่เหมือน เป็นเพื่อน ก็ไม่ค่อยคุ้นนะ เพราะฉันไม่มีเพื่อนที่เห็นแก่ตัวอย่างนี้" พูดไปพูดมาเสียงของฉันก็ดังขึ้นเรื่อยๆเพราะความอัดอั้นทั้งหลายทั้งมวลได้ถูกทลายลงแล้ว ฉันไม่รู้จะทนทำไมแล้วต่างหาก บ่นเสร็จแล้วฉันก็ลุกขึ้นจากที่นอนอย่างทันทีทันใด ทำเอาคนที่ปากดีอยู่เมื่อครู่ถึงกับเออไปเลยค่ะ (สะใจค่ะ ฮิๆๆ เล่นกับใครไม่เล่น)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น