ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : starting point 2
�...............� มาต่อเนอะ!� คือความจริงแล้วตอนนี้มันต้องเป็นเป็นตอนเดีรยวกันกะตอนที่1 ง่า� แต่ writer ขี้เกียจอะ ขอมาตอนตอนนี้แล้วกันเนอะ^-^
�������������������������� ' นี่คิบอมป็นไรไปอะ !� มองหน้าฉันอยู่ได้ตั้งนาน ..หน้าฉันเหมือนหน้าแม่นายนักหรือไง' <โอ๊ว!! แรงตะแตยังเด็กเลยนะเนี่ยo*0'� ' เปล่านี่แค่อึดอัดนิดหน่อยน่ะ '�� เด็กน้อยพูดขึ้นเมื่อโดนอีกฝ่ายจ้องหน้าตอบกลับ� ' คือ..ฉันไม่ค่อยชอบงานเลี้ยงหรืออะไรแบบนี้ซักเท่าไรน่ะ '� ' อืม....ฉันก็ไม่ค่อยชอบเหมือนกัน�� ผผู้ใหญ่นี่ชอบทำอะไรที่มันวุ่นวายดีเนอะ! '� คำพูดของเควินทำให้คิบอมต้องทำหน้าสงสัยทันที ' วุ่นวายเรอะ'� ' อืม...นอกจากวุ่นวายแล้วยังเอาแต่ใจตัวเองอีก� นายว่าไหม� เนอะ!'� ' อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ!'�� ' งั้นเอางี้ฉันจะพานายไปที่แห่งนึง นายจะไปกับฉันอะป่าว ?'�� ' เอ๋?� ที่ไหนเหรอ'�� ' เอาน่า....ฉันไม่พานายไปฆ่าทิ้งหรอกน่า '�� แล้วเควินก็จูงมือคิบอมมายังสวนหลังบ้าน� เดินผ่านป่าที่รกชัฎ� ' นี่! เควิน� นายจะพาฉันไหนเนี่ย'� ' เอาน่า� เดี๋ยวก็ถึงแล้ว'� เควินเดินจูงมือคิบอมมาเรื่อยๆ ' เอาละ ถึงแล้ว "� สถานที่ทีร่เควินพามานั้น ทำให้คิบอมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ธารนำตกที่ไหลลงมาส่องกระทบกับแสงจันทร์ยามคำคืน ทำให้สายน้ำระยิยระยับเหมือนกัเพชร� ' นี่เป็นสถานที่แห่งความลับของฉันนะ� นายห้ามไปบอกคัยเด็ดขาด เข้าใจ๊ ! '� ' อะ อืม แต่...มันสวยสวยมากเลยง่า ฉันมาที่นี่อีกได้ไหม '�� ' ได้สิ� นายเป็นเพื่อนของฉันนิ..สถานที่แห่งนี้ก็เป็นสถานที่แห่งความลับของเราทั้ง 2 คนด้วย o.k. ปะ'� ' o.k� เกี่ยวก้อยสัญญากันนะ� ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่ทิ้งกัน นยจะไม่ทิ้งฉัน ฉันจะไม่ทิ้งนาย�' ' อืม� ...เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป'
������������������������������������������������� ---------------------------8 ปีผ่านไป----------------------------------------
����������������������� ก๊อก!� ก๊อก!� ก๊อก!�� ' คุณหนูเควินคะ .....ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วคะ��� อาหารเช้าพร้อมแล้วคะ '��� เสียงแม่บ้านที่มาเคาะประตูทำให้คนที่ถูกเรียกต้องสะดุ้งตื่นทันที� ' รู้แล้วน่า แล้วจะรีบลงไป '�
����������������������� --------------------'เอ้า! ลงมาแล้วเรอะ...อายุก็ 18 แล้ว� จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน"� เควินเดินลงมาจากบันไดและเดินตรงไปยังโตธอาหารทันที� "� เมื่อคืน คิบอมโทรมาน่ะครับ� ก็เลยคุยกันดึกไปหน่อย'� เควินตอบผู้เป็นพ่อพร้อมกับยัดไส้กรอกเข้าปาก ' งั้นหรอกเหรอ'�� ' โอ้!! สายแล้วครับพ่อ�� งั้นผมไปโรงเรียนเลยแล้วกันนะครับ'� เควินวิ่งตัวปลิวไปขึ้นรถที่มีแม่บ้านกับคนขับรถยยืนคอยส่งเขาไปโรงเรียน ' ไปดีทาดีนะคะ คุณหนู '� แม่บ้านอวยพรให้เควินก่อนที่เขาจะเข้าไปในรถ� ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คนอย่างเขาจะ ได้รับอะไรที่คนื่นๆไม่ค่อยจะได้รับ ถ้าเขาเกิดมาเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลย จะมีใครอวยพรให้เขาอย่างนี้บ้างไหมนะ ความของเควินดับวูบลงเมื่อคนขับรถเรียกเขา ' คุณหนูครับ..ถึงโรงเรียนแล้วครับ'� ' อืม '�
������������������ โรงเรียนเอกชนที่ใหณ่ที่สุดในเกาหลี เป็นโรงเรียนที่คนมีเงิน หรือ พวกราชวงศ์ เท่านั้นที่จะเข้าเรียนที่นี่ได้ เควินไม่ชอบที่นี่เลย มีแต่พวกแก่งแย่งชิงดีกันทั้งนั้น� เขาอยากจะลาซะด้วยซ้ำหากใครบางคนไม่เรียนที่นี่ด้วย� ' เควินคนสวย!!' เสียงตะโกนที่เรียกเขาจากข้างหลังทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปมองทันที ' โอ๊ท!! คิบอม� ปากหมาไม่เปลี่ยนเลยนะ '� ' นายเองก็สวยไม่สร่างเหมือนกันนะ� ไงคุณหนูเทอมนี้ได้เรียนห้องไหนเหรอ'� ' ก็ห้องเดียวกันกับคุณชายนั่นแหละครับ� แล้วก็นะ หยุดพูดว่าฉันสวยซักที ฉันเป็นผู้ชายนะ� ตอนนี้คนทั้งโรงเรียนคิดว่านายกับฉันเป็น๕เกย์หมดแล้วรู้รึป่าว'��� ' เหรอ งั้นก็ดีเลยดิ '�� 'ดีบ้าอะไรละ !'�� ' นี่เย็นนี้พ่อฉันเรียกตัวด่วนแหละ� บอกว่ามีเรื่องสำคัญที่ต้องบอก'� ' พ่อฉันก็เหมือนกันเห็นบอกว่าให้รีบกลับบ้าน จะพาไปบ้านของนาย� แต่พอฉันถามนะ ก็ไม่ยอมบอกผู้ใหญ่เนี่ยความลับเยอพชะมัด'�� '� ฮะฮะฮะ� งั้นคืนนี้เจอกันที่บ้านฉันก็แล้วกัน '�� ' อืม..แล้วก็เจอกัน '��
�������������������������� -------------------� ณ� บ้านของคิบอม----------------
������������������������������������� ' อ้าว !�� เควินไม่เจอกันนนานเลยนะ� โตเป็นหนุ่มแล้วนะเนี่ย '� เสียงของใครบางคนทักเควินขึ้นมา� ' พี่ฮยอนจุน ^_^ สวัสดีครับ กำลังจะออกไปไหนเหรอ ? '� ' ไปทำธุระข้างนอกสักหน่อยเนี่ย� ทุกคนรออยู่ที่ห้องโถงด้านซ้ายมือนะ'�� '� ขอบคุณครับ'�เควินส่งยิ้มให้กับฮยอนจุน ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องโถง
����������������������������������� ' เอ้า!� หนูเควินนั่งก่อนสสิ '� ' สวัสดีครับคุณลุง '� เควินกล่าวสวัสดีผู้เป็นพ่อของคิบอม ' ลุงอะไรกันเล่า� เรียกพ่อดีกว่านะ' เควินนั่งลงข้างๆ คิบอม� ' งัยคุณหนู '� 'หวัดดีคุณชาย '� แล้วทั้งคู่ก็เริ่มเล่นสงครามทางประสาทกัน -* -� ' อะแฮ่ม!!!'� เสียงของพ่อเควินทำให้ทั้งคู่หยุดเล่นสงคามทางประสาทกันทันที� '�เอาละ !�� วันนี้พวกเรามีเรื่องที่ต้องบอกให้พวกแกที้ง 2คนรู้ ' พ่อของคิบอมเปิดประเด็นเรื่องที่จะพูดทันที ' เรื่องสำคัญ?? อะไรเหรอครับ??"�� คิบอมถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย ' มันเป็นเรื่องที่พวกแกต้องทำ ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่พวกแกก็ต้องทำ'� บรรยากาศภายในห้องเริ่มเครียดทุกสิ่งทุกอย่างเงียบสนิท� ก่อนที่ผู้เป็นพ่อของเควินจะเอ่ยขึ้นมา� " พวกแกทั้ง2 คนต้องแต่งงานกัน !!!!� '
������������������������������ **************************************************************************************************
���������������������������จบแว้วตอนที่ 2 เย้� ๆๆๆ�� แต่งงาน� จะเป็นงัยต่อนะ�� ฝากติดตามด้วยละกัน�� ชอบไม่ชอบก็ติชมด้วยนะ� ขอความกรุณาด้วยคะ!! ^////^
�������������������������� ' นี่คิบอมป็นไรไปอะ !� มองหน้าฉันอยู่ได้ตั้งนาน ..หน้าฉันเหมือนหน้าแม่นายนักหรือไง' <โอ๊ว!! แรงตะแตยังเด็กเลยนะเนี่ยo*0'� ' เปล่านี่แค่อึดอัดนิดหน่อยน่ะ '�� เด็กน้อยพูดขึ้นเมื่อโดนอีกฝ่ายจ้องหน้าตอบกลับ� ' คือ..ฉันไม่ค่อยชอบงานเลี้ยงหรืออะไรแบบนี้ซักเท่าไรน่ะ '� ' อืม....ฉันก็ไม่ค่อยชอบเหมือนกัน�� ผผู้ใหญ่นี่ชอบทำอะไรที่มันวุ่นวายดีเนอะ! '� คำพูดของเควินทำให้คิบอมต้องทำหน้าสงสัยทันที ' วุ่นวายเรอะ'� ' อืม...นอกจากวุ่นวายแล้วยังเอาแต่ใจตัวเองอีก� นายว่าไหม� เนอะ!'� ' อืม ฉันก็ว่างั้นแหละ!'�� ' งั้นเอางี้ฉันจะพานายไปที่แห่งนึง นายจะไปกับฉันอะป่าว ?'�� ' เอ๋?� ที่ไหนเหรอ'�� ' เอาน่า....ฉันไม่พานายไปฆ่าทิ้งหรอกน่า '�� แล้วเควินก็จูงมือคิบอมมายังสวนหลังบ้าน� เดินผ่านป่าที่รกชัฎ� ' นี่! เควิน� นายจะพาฉันไหนเนี่ย'� ' เอาน่า� เดี๋ยวก็ถึงแล้ว'� เควินเดินจูงมือคิบอมมาเรื่อยๆ ' เอาละ ถึงแล้ว "� สถานที่ทีร่เควินพามานั้น ทำให้คิบอมไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ธารนำตกที่ไหลลงมาส่องกระทบกับแสงจันทร์ยามคำคืน ทำให้สายน้ำระยิยระยับเหมือนกัเพชร� ' นี่เป็นสถานที่แห่งความลับของฉันนะ� นายห้ามไปบอกคัยเด็ดขาด เข้าใจ๊ ! '� ' อะ อืม แต่...มันสวยสวยมากเลยง่า ฉันมาที่นี่อีกได้ไหม '�� ' ได้สิ� นายเป็นเพื่อนของฉันนิ..สถานที่แห่งนี้ก็เป็นสถานที่แห่งความลับของเราทั้ง 2 คนด้วย o.k. ปะ'� ' o.k� เกี่ยวก้อยสัญญากันนะ� ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะไม่ทิ้งกัน นยจะไม่ทิ้งฉัน ฉันจะไม่ทิ้งนาย�' ' อืม� ...เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป'
������������������������������������������������� ---------------------------8 ปีผ่านไป----------------------------------------
����������������������� ก๊อก!� ก๊อก!� ก๊อก!�� ' คุณหนูเควินคะ .....ได้เวลาไปโรงเรียนแล้วคะ��� อาหารเช้าพร้อมแล้วคะ '��� เสียงแม่บ้านที่มาเคาะประตูทำให้คนที่ถูกเรียกต้องสะดุ้งตื่นทันที� ' รู้แล้วน่า แล้วจะรีบลงไป '�
����������������������� --------------------'เอ้า! ลงมาแล้วเรอะ...อายุก็ 18 แล้ว� จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน"� เควินเดินลงมาจากบันไดและเดินตรงไปยังโตธอาหารทันที� "� เมื่อคืน คิบอมโทรมาน่ะครับ� ก็เลยคุยกันดึกไปหน่อย'� เควินตอบผู้เป็นพ่อพร้อมกับยัดไส้กรอกเข้าปาก ' งั้นหรอกเหรอ'�� ' โอ้!! สายแล้วครับพ่อ�� งั้นผมไปโรงเรียนเลยแล้วกันนะครับ'� เควินวิ่งตัวปลิวไปขึ้นรถที่มีแม่บ้านกับคนขับรถยยืนคอยส่งเขาไปโรงเรียน ' ไปดีทาดีนะคะ คุณหนู '� แม่บ้านอวยพรให้เควินก่อนที่เขาจะเข้าไปในรถ� ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่คนอย่างเขาจะ ได้รับอะไรที่คนื่นๆไม่ค่อยจะได้รับ ถ้าเขาเกิดมาเป็นคนธรรมดาที่ไม่มีอะไรเลย จะมีใครอวยพรให้เขาอย่างนี้บ้างไหมนะ ความของเควินดับวูบลงเมื่อคนขับรถเรียกเขา ' คุณหนูครับ..ถึงโรงเรียนแล้วครับ'� ' อืม '�
������������������ โรงเรียนเอกชนที่ใหณ่ที่สุดในเกาหลี เป็นโรงเรียนที่คนมีเงิน หรือ พวกราชวงศ์ เท่านั้นที่จะเข้าเรียนที่นี่ได้ เควินไม่ชอบที่นี่เลย มีแต่พวกแก่งแย่งชิงดีกันทั้งนั้น� เขาอยากจะลาซะด้วยซ้ำหากใครบางคนไม่เรียนที่นี่ด้วย� ' เควินคนสวย!!' เสียงตะโกนที่เรียกเขาจากข้างหลังทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปมองทันที ' โอ๊ท!! คิบอม� ปากหมาไม่เปลี่ยนเลยนะ '� ' นายเองก็สวยไม่สร่างเหมือนกันนะ� ไงคุณหนูเทอมนี้ได้เรียนห้องไหนเหรอ'� ' ก็ห้องเดียวกันกับคุณชายนั่นแหละครับ� แล้วก็นะ หยุดพูดว่าฉันสวยซักที ฉันเป็นผู้ชายนะ� ตอนนี้คนทั้งโรงเรียนคิดว่านายกับฉันเป็น๕เกย์หมดแล้วรู้รึป่าว'��� ' เหรอ งั้นก็ดีเลยดิ '�� 'ดีบ้าอะไรละ !'�� ' นี่เย็นนี้พ่อฉันเรียกตัวด่วนแหละ� บอกว่ามีเรื่องสำคัญที่ต้องบอก'� ' พ่อฉันก็เหมือนกันเห็นบอกว่าให้รีบกลับบ้าน จะพาไปบ้านของนาย� แต่พอฉันถามนะ ก็ไม่ยอมบอกผู้ใหญ่เนี่ยความลับเยอพชะมัด'�� '� ฮะฮะฮะ� งั้นคืนนี้เจอกันที่บ้านฉันก็แล้วกัน '�� ' อืม..แล้วก็เจอกัน '��
�������������������������� -------------------� ณ� บ้านของคิบอม----------------
������������������������������������� ' อ้าว !�� เควินไม่เจอกันนนานเลยนะ� โตเป็นหนุ่มแล้วนะเนี่ย '� เสียงของใครบางคนทักเควินขึ้นมา� ' พี่ฮยอนจุน ^_^ สวัสดีครับ กำลังจะออกไปไหนเหรอ ? '� ' ไปทำธุระข้างนอกสักหน่อยเนี่ย� ทุกคนรออยู่ที่ห้องโถงด้านซ้ายมือนะ'�� '� ขอบคุณครับ'�เควินส่งยิ้มให้กับฮยอนจุน ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องโถง
����������������������������������� ' เอ้า!� หนูเควินนั่งก่อนสสิ '� ' สวัสดีครับคุณลุง '� เควินกล่าวสวัสดีผู้เป็นพ่อของคิบอม ' ลุงอะไรกันเล่า� เรียกพ่อดีกว่านะ' เควินนั่งลงข้างๆ คิบอม� ' งัยคุณหนู '� 'หวัดดีคุณชาย '� แล้วทั้งคู่ก็เริ่มเล่นสงครามทางประสาทกัน -* -� ' อะแฮ่ม!!!'� เสียงของพ่อเควินทำให้ทั้งคู่หยุดเล่นสงคามทางประสาทกันทันที� '�เอาละ !�� วันนี้พวกเรามีเรื่องที่ต้องบอกให้พวกแกที้ง 2คนรู้ ' พ่อของคิบอมเปิดประเด็นเรื่องที่จะพูดทันที ' เรื่องสำคัญ?? อะไรเหรอครับ??"�� คิบอมถามผู้เป็นพ่อด้วยความสงสัย ' มันเป็นเรื่องที่พวกแกต้องทำ ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่พวกแกก็ต้องทำ'� บรรยากาศภายในห้องเริ่มเครียดทุกสิ่งทุกอย่างเงียบสนิท� ก่อนที่ผู้เป็นพ่อของเควินจะเอ่ยขึ้นมา� " พวกแกทั้ง2 คนต้องแต่งงานกัน !!!!� '
������������������������������ **************************************************************************************************
���������������������������จบแว้วตอนที่ 2 เย้� ๆๆๆ�� แต่งงาน� จะเป็นงัยต่อนะ�� ฝากติดตามด้วยละกัน�� ชอบไม่ชอบก็ติชมด้วยนะ� ขอความกรุณาด้วยคะ!! ^////^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น