คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : งานเคโรโระสุดชุลมุน (MinSun ver.)
Sunny Say :::
นมร้อน โต๊ะสีน้ำตาล หนังสือนวนิยายรักโรแมนติกอันโด่งดัง 'โรมิโอ And จูเลียต' และกระดาษโน้ตเล็กๆ ที่ปลิวว่อนเมื่อฉันหยิบหนังสือนั้นขึ้นมาก่อนที่จะทิ้งมันลงกับโต๊ะอย่างไม่ไยดี ถ้าตอนนี้วิลเลียมส์ เช็คสเปียร์ยังมีชีวิตอยู่
คงจะได้รีบมาฆ่าฉันเสียแล้วมั้ง ฉันหยิบโน้ตนั้นขึ้นมา 'นายคยูกับน้องซอกลับบ้านแล้ว จบแบบเพอร์เฟ็กซ์มาก'
พอฉันอ่านจบก็ยิ้มกับตัวเอง "ซันซัน"เสียงหนึ่งดังขึ้น ฉันที่กำลังจะยกแก้วนมร้อนขึ้นมาจิบก็ต้องวางลงอีกครั้ง
"มีอะไรหรอ ซองมิน"ฉันพูดโดยไม่หันไปมอง "ซันนี่..."ซองมินเรียกเสียงอ่อย "เลิกทำเท่แล้วมาเปิดประตูให้ฉันเร็ว ฉันเข้าไปไม่ได้!! =O="แล้วนายซองมินก็ตวาดแว้ดออกมา "อะไร เสียหมดเลย ชิชะ"ฉันลุกขึ้นไปเปิดกลอนประตูร้าน "นี่แหน่ะ ทำเท่อยู่นั่นแหละ เอ้า ฉันแค่มาฉลอง แผนการสำเร็จแล้ว"นายซองมินเขกหัวฉันเบาๆ ไปทีนึงแล้วก็บ่นยาว "ฮ้าว~ นายพูดจบแล้วเรียกฉันด้วยนะ"ฉันแกล้งทำเป็นหาวแล้วทำหน้าที่ดูแล้วชวนประเคนเท้าขึ้นหน้า "กวนและๆ เอ้า แผนการสำเร็จแล้ว เรามาฉลองกัน!"ซองมินชูกำปั้นขึ้นฟ้า "นายจะไม่ต่อยอากาศเหนือหัวนายทำไมยะ เอ๊ะ หรือว่านายตั้งใจจะไปต่อยดาวบนฟ้า"ด้วยความที่ฉันเกิดอาการหมั่นไส้นายซองมินก็อดไม่ได้ที่จะเหน็บไปซักเล็กน้อย "วันนี้เธอกวนดีแฮะ - -^^ ไปทำช็อกโกแลตร้อนให้ฉันเลย หนาวแล้ว"นายซองมินดันฉันให้เข้าไปหลังร้าน "เฮ้อ เอ๊ะ นี่มันอะไร!"ฉันเจอสมุดบันทึกเล็กๆ เล่มหนึ่ง ก็เปิดอ่านหน่อยนะคะ ^__________^
'พี่ซองมิน จำฉันได้จริงๆ หรอ ฉันอุตส่าห์ตามหาพี่จนพบ โธ่ ทำไมพี่ถึงจำฉันไม่ได้กันนะ ฉันคือยัยขี้แยของพี่ไงพี่ลืมฉันไปแล้วยังพอทนแต่พี่ยังมาชอบยัยซันนี่อะไรนั้นด้วย คอยดูเถอะนะ ฉันจะต้องทำให้พี่มารักฉันเหมือนเดิมให้ได้! คอยดูเถอะพี่ซองมิน'
นี่ มันบันทึกของยัยฮานะนี่ มิน่าหล่อนถึงได้เกลียดฉันน่ะ แล้วนายซองมินเองก็เคยรู้จักยัยฮานะนี้ด้วยงั้นหรอ
เรื่องนี้ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่อง ฉันไม่ยอมยัยแอ๊บแบ๊วนั่นหรอก ชิชะ "นายซองมิน! นายเคยรู้จักเด็กญี่ปุ่นคนนึง
สมัยเด็กๆ มั้ย"ฉันถามด้วยอารมณ์หงุดหงิด ทำไมนะ! ทำไมต้องหงุดหงิดด้วย =^=
"เอ๊ะ เธอรู้ด้วยหรอ ใช่ ฉันเคยรู้จักยัยขี้แยคนหนึ่ง เป็นเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาล สมัยเด็กๆ เธอคนนั้นติดฉันแจเลยล่ะ ^^"นายซองมินยิ้มเมื่อเล่าเหตุการณ์สมัยเด็กๆ "ยัยขี้แยคนนั้นกับยัยฮานะนั่นคือคนคนเดียวกัน"ฉันพูดอย่างโมโห โมโหยัยฮานะ โมโหซองมินและโมโหตัวเองที่ไม่รู้ว่าทำไมต้องโมโห "จะ...จริงหรอ?"นายซองมินเสียงสั่น นั่นยิ่งทำให้ฉันโมโห "จริงค่ะ พี่ซองมิน"ยัยฮานะที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้พูดขึ้น เธอหันมายิ้มอย่างมีชัยให้ฉัน
"แล้วเธอหายไปไหนมาล่ะ ยัยขี้แย"ซองมินรีบถามหลังจากที่ยัยฮานะกระโดดเข้าไปกอดซองมิน
"ฉันต้องกลับญี่ปึ่นกระทันหันน่ะ พี่จ๋า"ฮานะยิ้มมุมปากใส่ฉัน แล้วผละจากกอดซองมิน "เอ้า ไปนั่งก่อนซี"ซองมิน
บอกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม "ค่ะ รอเดี๋ยวก่อน หนูจะบอกอะไรกับคุณซันนี่นิดหน่อย พี่ไปนั่งก่อนเลย"ฮานะหันไปยิ้มหวานให้ซองมิน พอซองมินลับสายตาไป "ขอบใจนะ ที่ทำตามแผนของฉัน ไม่คิดว่าเธอจะโง่ได้มากเท่านี้"
ฮานะพูดแล้วเดินกระแทกไหล่ฉันไปอย่างเร็ว ฉันจะยังไงกับยัยนี่ดีนะ ถ้าไล่ออก ซองมินต้องไม่พอใจและไปแอบพบกัน แต่ถ้าอยู่อย่างนี้..ทั้งคู่ก็เจอกันที่นี่ที่เดียวสินะ หึ ยัยฮานะ ยัยดอกไม้บ้าบอนั่น เธอกับฉันได้เห็นดีกันแน่
พยายามจะแต่งให้ฮานะดูร้ายลึก แต่ว่าแต่งไปแต่งมาดูเหมือนละครน้ำเน่าซะงั้น -_-
ก็เลยจะเปลี่ยนบุคลิกซันซันเล็กน้อย ซันซันจะร้ายแบบไหนก็ต้องคอยดูอีกทีนะคะ
ส่วนเรื่องตอนต่อไปก็อาจจะมาอัพช้าหน่อยเพราะ...สงกรานต์ค่ะ ^^
สุขสันต์วันปีใหม่(ไทย) ล่วงหน้าด้วยนะคะ นักอ่านทั้งหลาย ทั้งลีดเดอร์และนักอ่านเงา ๐^^๐
ขอขอบคุณธีมสวยๆ จาก ___ด้วยค่ะ
อ๊อ อีกเรื่องนึงนะคะ ต้องขอโทษที่ตอนสั้นด้วยนะคะ พอดีว่ารีบมากๆ TT^TT ขอโทษจริงๆค่ะ
nu eng
ความคิดเห็น