ตั้งแต่ผมเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ผมไม่เคยด่าใคร ไม่เคยหาเรื่องใคร
มีแต่คนมาด่าผมเองทั้งนั้น แล้วทำไมทุกคนที่มาด่าผมต้องโมโหและเกลียดผมกันนะ?
เอ๋? ผมก็ไม่รู้ด้วยสิ อย่างเช่นตอนนี้ไง ผมแค่ยืนอยู่เฉยๆก็มีคนมาด่า แล้วดูสิ แค่ผมมองทำไมต้องทำหน้าซีดขนาดนั้น? ผมควรจะ "พูด" กับเธอสินะ
"ได้ยินรึเปล่ายะ!"
"ต้องขอโทษด้วยนะครับ พอดีผมฟังภาษาไพร่ไม่ออก"
ผมยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน แต่เธอกลับทำหน้าโกรธผมซะงั้น
คำเตือน
เรื่องนี้เป็นนิยายวาย หรือชายรักชาย หากใครรับไม่ได้กดออกค่ะ
เรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างหยาบคาย หากใครรับไม่ได้กดออกค่ะ
เรื่องนี้นายเอกตอแหล ร้าย หากใครต้องการนายเอกโลกสวยไปหาที่อื่นค่ะ
ฝากเพทด้วยนะค้าาาาา
แจ้งค่ะ
เนื่องจากหากปิดตอนพิเศษไป คงไม่ยุติธรรมกับคนที่ซื้อ เพราะงั้นเราจะเปิดตอนและรีไรท์ไปพร้อมกันเลย ขอโทษจริงๆนะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ เพราะนิยายยังไม่ดีพอ แต่จะพยายามรีไรท์อย่างสุดความสามารถ ขอพระคุณค่ะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น