รักใสๆ สไตล์มัธยม

ลำดับตอนที่ #5 : มื้อเย็น2

สิบห้านาทีผ่านไป

             “เสร็จสักกะที   เดี๋ยวรอให้อาจารย์มาตรวจแล้วพวกเราค่อยไปอาบน้ำพร้อมกันนะ”หัวหน้าเราเป็นคนกล่าว

             “โน่นงัยอาจารย์มาแล้ว”น้อยตะโกนบอก

               “มาถึงกลุ่มพวกเธอแล้วนะ กลุ่มสุดท้ายแล้ว  ไหนมาชิมซิเป็นยังงัยบ้าง  หน้าตาน่ากินเชียว”อาจารย์ปราณี หัวหน้าฝ่ายการงานอาชีพเป็นหัวหน้าทัพเปิดโรงในการยกพวกตี เอ้ย ในการชิมอาหารที่พวกเราทำ

                “หืม ใช้ได้เลยนี่  อร่อยดี พวกเธอลองมาชิมซิ   นี่ค่ะอาจารย์อรรณพ ลองดูว่าอร่อยรึป่าว”ทั้งอาจารย์อรรณพและพี่ๆนศท.ช่วยกันชิมใหญ่โดยเฉพาะแกงส้ม

               “อืม อร่อยดี ใครเป็นคนทำเหรอ เก่งมากๆเลย”อาจารย์อรรณพแฟนอาจารย์ปราณีชม

                  “หนูเป็นคนทำเครื่องแกงมาน่ะค่ะ ส่วนที่เหลือเพื่อนๆก้อช่วยกันค่ะ”หลิวเป็นคนยกมือบอก แหมแกนี่ถ่อมตัวจริงๆ พวกเราเลยยิ้มหน้าบานกันใหญ่

                 “เก่งนะ ตัวแค่นี้ ไหนดูข้าวซิ อืม ข้าวก้อสุก นิ่มดี ไม่เหมือนกลุ่มเมื่อกี้หุงเป็นข้าวสี่กษัตริย์เลย 5555”อาจารย์อรรณพหัวเราะ พี่ๆนศท.ก้อหัวเราะตาม

                 “มันเป็นยังงัยเหรอคะข้าวสี่กษัตริย์”ฉันถามด้วยสีหน้า งงๆ

                  “ก้อข้างบนแฉะ ถัดมาก้อสุก กับดิบ ส่วนข้างล่างไหม้งัยน้อง555”พี่ตัวดำๆเป็นคนบอก

                 “อ๋อ  ฮิฮิ”พวกเราก้อเลยพากันขำตาม

                “งั้นอาจารย์ไปล่ะ เรื่องคะแนนค่อยประกาศคืนพรุ่งนี้ เพราะยังมีอีกหลายมื้อ เชิญพวกเธอทานกันตามสบายนะ เจอกันตอนทุ่มครึ่งจ้ะ   ส่วนพวกเธอจะไปกินกับอาจารย์หรือว่าจะไปกินกับน้องๆก้อแล้วแต่นะ”

อาจารย์ปราณีบอกพวกเราก่อนจะหันไปบอกพวกพี่ๆนศท.ก่อนจะเดินกลับไปที่เต๊นท์อำนวยการ

                “คร๊าบ”พี่ๆพูดเสียงดังพร้อมกับทำท่าตะเบ๊ะแบบทหาร พี่ๆแต่ละคนดูตลกชะมัด อ้อ ยกเว้นพี่โด่งคนหนึ่งที่ไม่ทำอะไรติ๊งต๊องอย่างนั้น

                “เออ ใช่ ลืมเอาแกงส้มให้อาจารย์ เฮ้ยหลิว ช่วยตักให้อาจารย์ซักถ้วยดิ เดี๋ยวฉันเอาไปให้เอง”

             “ได้ๆ แป๊บนึง”หลิวจัดการแบ่งแกงส้มใส่ถ้วย ก่อนจะยกให้จิ๋วไป

                “น้องๆคร๊าบ เดี๋ยวพี่ๆขอฝากท้องไว้ด้วยนะคร๊าบ เท่าที่พี่ชิมมากลุ่มน้องทำอร่อยที่สุดแล้ว”พี่ตัวดำคนเดิมบอก

               “ไอเกมส์เห็นแก่กินอีกแล้วนะมึง เดี๋ยวได้โดนเตะอีกหรอก”พี่โด่งพูดพลางทำท่าจะยกขาขึ้นเตะพี่เกมส์

                 “เรื่องของข้าโว้ย หรือว่ามึงอยากไปกินข้าวสี่กษัตริย์วะ น้องคร๊าบ พี่กินข้าวกับหมู่น้องๆได้มั้ยอ่ะ”พี่เกมส์ไม่สนใจพี่โด่ง กลับหันหน้ามาทำตาหวานเยิ้มใส่เห็นแล้วน่าหมั่นไส้จริงๆ

                 “ได้ค่ะไม่มีปัญหา   เอางี้มั้ยพวกเรา ทานข้าวกันก่อนเดี๋ยวค่อยไปอาบน้ำพร้อมกัน”ฉันหันมาถามความเห็นคนอื่นๆ

                 “เอางั้นก้อได้ หิวจนท้องกิ่วแล้วเนี่ย หลิวตักข้าวเลย”น้อยเป็นคนสั่ง

                  “จ้า”หลิวจัดการตักข้าวให้ทุกคนรวมทั้งพี่ๆนศท.สามสี่คนด้วย พวกเรานั่งทานข้าวกันอย่างสนุกสนาน      ฉันรู้ชื่อพี่ๆเขาแล้วล่ะ คนแรกก้อคือพี่โด่ง      คนที่ตัวดำๆชอบพูดกวนๆ หม้อนิดๆชื่อพี่เกมส์       พี่ที่ตัวขาวๆหน้าตาเข้ม น่ารักเหมือนกวาง เอบี นอมอล ชื่อพี่บอย    อีกคนที่น่าตาดุดุ โหดนิดๆแต่คุยเก่งชื่อพี่ทับ พี่พี่เขาชวนพวกเราคุยกันจนเป็นที่อิจฉาของกลุ่มอื่นๆเลย   ฉันไม่ค่อยได้คุยเท่าไหร่หรอก เพราะไม่รู้จะคุยรัยดี ได้แต่นั่งฟังไอน้อยกับพี่เกมส์กัดกัน  ฉันได้นั่งใกล้ๆพี่โด่งด้วย  ใจเต้นเป็นบ้าเลย พี่เขาจะได้ยินมั้ยเนี่ย

                “ท่าทางสนุกกันจังนะ”เสียงยัยโบว์นี่ ฉันหันหลังกลับไปดู ใช่จริงด้วย อุแม่เจ้าดูชุดที่หล่อนใส่สินุ่งผ้าขนหนูกระโจมอก เห็นไปถึงขาอ่อน ทั้งสามคนไม่แตกต่างกันเลย พี่เกมส์กลืนน้ำลายดังเอื๊อก ถือช้อนค้างเลย  ช่างกล้าจริงๆแม่คู๊น

               “นึกว่าตกส้วมตายไปซะแล้ว”น้อยพูดขึ้นมาเบาๆแต่ได้ยินทั้งกลุ่ม

                “ปากแกเหรอนั่น หา นัง”โบว์หยุดอยู่แค่นั้นเพราะนึกขึ้นได้ว่ามีพี่นศท.นั่งอยู่แถมเป็นพี่โด่งซะด้วยซิ

                “เออ ปากฉันเองแหละ แล้วมาทำไมเอาป่านนี้ สงสัยกะว่าอาบน้ำเสร็จก้อมานั่งทานข้าวสบายใจเลยงั้นซี   เสียใจด้วย ฉันไม่ให้คนที่เห็นแก่ตัวกินหรอก”

               “ไม่เอาน่า น้อย พอได้แล้วแก”ฉันสะกิดเสื้อไอน้อย

               “พอไม่ได้หรอกไอบุ๋ม ก้อดูพวกมันทำดิ คนอื่นเค้าช่วยกัน  ร้อนก้อร้อน น้ำก้อยังไม่อาบ แล้วจะให้พวกมันมากินฟรีๆไม่ได้นะโว้ย”

                 “เชอะ อย่างกับว่าพวกฉันจะกินของพวกเธอตายแหละ ฉันไม่กินหรอกย่ะกับข้าวบ้านๆแบบเนี้ย กินเข้าไปได้ท้องเสียกันพอดี พี่โด่งก้ออย่าไปกินเลยนะคะ เดี๋ยวจะท้องเสียซะเปล่าๆ”

               “มันก้ออร่อยดีนี่ครับ เมื่อก่อนตอนพี่ไปเข้าค่ายนศท.ยังแย่กว่านี้เยอะพี่ยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย”พี่โด่งพูด

              “พี่โด่ง”เสียงยัยโบว์พูดด้วยน้ำเสียงแบบไม่พอใจ

               “แล้วอีกอย่างนะครับ ถึงที่นี่จะมีแต่พวกเราที่มาเข้าค่าย พี่ว่าน้องๆควรจะแต่งตัวให้รัดกุมกว่านี้นะครับ ไม่ใช่แต่งมาล่อตะเข้ตะโขงแบบนี้   ไปแต่งตัวให้ดีเถอะครับ”พี่โด่งพูด เล่นเอาพวกเราทั้งกลุ่มขำเลย เพราะแกพูดด้วยสีหน้าเรียบๆ ผิดกับยัยโบว์ที่ทำหน้าเหมือนจะกรี๊ด พวกเราเลยเตรียมอุดหูไว้ แต่ผิดคาดแฮะ

                    “ก้อได้ค่ะ เห็นแก่พี่โด่งนะคะ โบว์จะไปแต่งตัวให้มันเรียบร้อยกว่านี้”ยัยโบว์และพวกเดินกลับไปที่เต็นท์เพื่อกลับไปแต่งตัว

                      “แล้วตกลงจะกินข้าวป่าว”ฉันยังมีกะจิตกะใจถามมัน ก้อคนมันสงสารนี่นา ยังงัยก้อเพื่อนกัน

                     “ไม่กินย่ะ”ยัยอ๊อฟหันมาตอบแทน

                     “ก้อดีจะได้ไม่เสียของ พวกเราทานกันต่อเหอะ”น้อยบอกคนอื่นๆ แล้วก้อรีบกินต่อ

                     “เอ่อ โทษนะ คือหมู่เราเอาปลาทอดมาแลกกับแกงส้มน่ะ  ได้ป่ะ”เสียงนี้คุ้นๆว่ะ ฟานี่นา ฟาเป็นเพื่อนที่รู้จักกันตอนไปแข่งทักษะทางวิชาการน่ะ เป็นเพื่อนของไอหลิวอีกที แต่บังเอิญอยู่หมู่บ้านเดียวกับฉันเลยสนิทกันพอสมควร

                   “อ้าว ฟา ได้ซี ยังเหลืออีกเยอะเลย เดี๋ยวตักให้ อ่ะนี่”หลิวบอก

                    “ขอบใจจ้ะ บุ๋มได้ข่าวว่าไม่สบาย ทานเยอะๆนะ ฟาไปล่ะ”

                   “ขอบใจจ้ะ”ฉันหันไปยิ้มให้

                  “ว้าว ปลาทอด ไอหลิวเอามาให้ตัวดิ๊”ตะกละไม่เปลี่ยนเลยนะแก ไอน้อย

                   “น้องหลิวครับ แบ่งให้พี่ตัวนึง”เสียงออดอ้อนของพี่เกมส์

                  “ค่า  นี่เอาไปแบ่งกันเลยนะ บุ๋มเอาป่ะ”ฉันส่ายหน้า

                พวกเรากินเสร็จก้อเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว ต่างคนต่างก้อช่วยกันเก็บจานไปล้างแล้วก้อกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อจะไปอาบน้ำกัน 

                      “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ  ไอหลิวลายผ้าถุงแกโคตรห่วยเลยว่ะ  ใครเลือกให้วะ 55555+”ไอน้อยหัวเราะน่าเกลียดมาก

                      “อย่างกับของแกสวยนักแหละ  โคตรจะติ๊งต๊องเลย ไม่มีลายอื่นแล้วรึงัยฮะ 5555555555+”

เป็นฉันๆก้อขำว่ะ  ก้อผ้าถุงไอน้อยเป็นลายโดเรมอนอ่ะ

                     “ก้อคนมันชอบนี่หว่าo///o”

                     “ไปอาบน้ำกันได้แล้วไป เดี๋ยวไม่ทัน”ฉันรีบเดินนำหน้าไป ตอนนี้เริ่มมืดมากแล้ว แต่ก้อยังดีที่พี่ๆเค้าติดหลอดไฟไว้ให้ตามทางเดิน ตอนกลางคืนที่นี่น่ากลัวจัง มันหวิวๆงัยไม่รู้