คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Part 4 special KaiDo [NC] {100%}
*jongin part
มาเข้าเรื่องผมกับคยองซุคนสวยดีกว่าครับ ก็อย่างที่ไอ่ฮุนบอกแหละครับ ผมชอบคยองซูตั้งแต่เข้าปี1 และคยองซูก็เหมือนๆจะชอบผม(มั้ง) แต่ผมก็ไม่กล้าที่จะบอกความรู้สึกของผมที่มีต่อคยองซูหรอกครับ เพราะผมกลัวว่าเค้าจะไม่รับรักผมและดีไม่ดีผมอาจจะต้องเสียเค้าไปตลอดเลยก็ได้ ผมชอบเพราะคยองซูใจดี(กับทุกคน) ยิ้มให้ทุกคนนั่นมันทำให้ผมไม่กล้าฟันธงว่าคยองซูชอบผม แต่คยองซูก็กินข้าวกับผมทุกวัน ไปไหนมาไหนกับผม และหน้าแดงทุกครั้งเวลาผมแซว อิอิ ผมก็เขินนะเวลาที่มีคนมาทักว่าเราเป็นแฟนกัน-///- แต่ก็นั่นแหละครับยังไงผมก็ไม่กล้าบอกคยองซูว่าผมชอบเค้า ผมควรจะทำยังไงดีเนี่ยยยยย มาๆๆเข้าสู่โหมดปัจจุบัน
“ฮิ้ววววว วันนี้ไปฉลองให้ไอ่เซฮุนกัน”
ผมตะโกนบอกชานยอลกับแบคฮยอนที่กำลังตื่น-..-
“ฉลอง? ฉลองทำไมอ่า ชานยอลหยิบกระเป๋าให้เค้าด้วย”
แบคฮยอนหันมาถามผมและสั่งชานยอล
“เอ้า ก็ฉลองที่ไอ่เซฮุนเพื่อนรักของพวกเราเจอเสี่ยวลู่รักแรกของมันไง”
ผมตอบแบคฮยอน
“อ้อออ โอเคๆไปเจอกันที่ไหนกี่โมงอ่ะ?”
“เจอกันที่ร้าน เอ็กโซ ล่ะกันอืมมม กี่โมงดี สัก3ทุ่มล่ะกัน เจอกันนะเว้ย ป่ะคยองซูครับกลับบ้านกัน”
“คยองซูต้องไปด้วยเหรอจงอิน?”
คยองซูถามผม
“ต้องไปสิครับ ไอ่ฮุนเจอรักแรกที่มันตามหามาตั้ง15ปีเลยนะ5555”
“เอ่อ....คือคยองซุกินเหล้ากินกินเบียร์ไม่เก่งนะ คออ่อนมาก”
“อ้าววว งั้นเหรอฮะไม่เป็นไรๆ จิบๆก็พอเนอะ”
“อื้อๆๆ^^”
คยองซูยิ้มให้ผมอ่ะ อ๊ากกก น่ารักอ่ะ-//-
“งั้นป่ะกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่งนะ”
“ขอบใจนะจงอิน จงอินใจดีจัง^^”
“ผมใจดีกับคนสวยเสมอครับ^+++^”
@บนรถขณะกลับบ้านคยองซู
“คยองซูครับ”
“หืมมม ว่าไงจงอิน”
“เอ่อ...คือ...เอ่อ...”
“วันนี้คยองซูจะรู้ไหมเนี่ยว่าจงอินจะพูดอะไร555”
“ก็แหมมม เรื่องแบบนี้มันพูดยากนี่นา”
“เรื่องแบบไหนที่จงอินว่าพูดยาก?”
“ก็เรื่อง...เอ่อ ช่างเถอะฮะแหะๆๆ ถึงบ้านแล้วครับคยองซู”
“ง่ะ เลยไม่ได้รู้เลยว่าจงอินจะพูดอะไร-3-“
“งั้นเอางี้ เดี๋ยวคืนนี้ผมจะบอกคยองซูก็แล้วกันเนอะๆ”
“ก็ได้ๆ แต่สัญญาแล้วนะว่าจะบอก”
“ครับสัญญา แต่งตัวสวยๆนะครับ เดี๋ยว2ทุ่มครึ่งผมมารับนะครับ”
“อื้อ ขับรถดีดีนะ^^”
“รับทราบครับคนสวย555”
ผมจอดรถรอจนคยองซูเดินหายเข้าไปในบ้าน แล้วจึงขับรถออกมา ผมกำลังจะบอกรักคยองซูอยู่แล้วเชียววว แต่ก็ดันปอดแหกไม่กล้าบอกอีก โว้ยยยย อยากจิคราย-..- ผมจอดรถตรงข้างทางแล้วเดินลงมาจากรถจากนั้น
“โว้ยยยยย ผมรักโดคยองซู”
ผมตะโกนลั่น
“ทำไมอยู่ต่อหน้าคยองซูกูพูดไม่ออกว่ะ แม่งงงง”
ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ
ผมเดินขึ้นรถแล้วขับกลับบ้าน
@หน้าบ้านคยองซู 20.30น.
ผมยืนรอคยองซูอยู่หน้าบ้านแล้วคยองซุก็เดินแกมวิ่งออกมาหาผม
“ขอโทดนะจงอิน รอนานรึเปล่า?”
“.....0.0”
คยองซูถามผม แต่ผมไม่ทันฟังเพราะมัวแต่อึ้ง คยองซูสวยมากกกกก!0.0 ให้ตายสิผมไม่เคยเห็นใครสวยเท่าคยองซูมาก่อนเลยครับ-///-
“จงอินๆ นี่จงอินเป็นอะไรหรือเปล่า? หน้าแดงเชียว อืมม ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา”
ผมรู้ตัวตอนที่คยองซูเอื้อมมือมาแตะหน้าผากผม
“เอ่อ...ผมไม่เป็นไรครับๆ ป่ะขึ้นรถกัน”
“อื้อๆๆ^^”
ผมขับรถมาถึงหน้าร้านเอ็กโซตอน3ทุ่มพอดี
“เจ้าพวกนั้นมันไปนั่งกันตรงไหนเนี่ย”
ผมบ่นพลางกระชับมือที่จับคยองซูไว้ให้แน่นขึ้นเพราะในนี้คนเยอะเหลือเกินคยองซูตัวก็เล็กเดี๋ยวหลงไปจะแย่เอา-..-
“อ้ะ เจอแล้ววว ป่ะคยองซูไปกันครับ”
“อื้อๆๆ ในนี้คนเยอะเนอะจงอิน”
“ครับไม่รู้มาทำอะไรกัน555”
“เฮ้ออออ พวกมึงก็มานั่งซะลึกเลยนะ กว่ากูจะหาเจอแม่งงง5555”
ผมบ่นพวกนั้นแบบไม่จิงจังไรมาก
“เออๆๆ หาที่นั่งได้ก็ดีเท่าไหร่ล่ะ รอเจ้าของงานก่อนนะเว้ย ไอ่ฮุนมันไปรับอาจารย์ลู่หานแล้วก็เคลียอะไรกันซักอย่างนี่แหละ คงจะมาช้าหน่อย”
ชานยอลหันมาบอกผมและหันไปดุแบคฮยอนที่เอาแต่ซดเหล้าราวกับซดน้ำ
“อ้อออ คงต้องเคลียกันยาวแน่เลยกูว่า”
“เออกูก็ว่างั้นแหละ แบคครับพอแล้วครับเดี๋ยวเมา”
“ไม่เมาเว้ยยย งืมๆๆ”
ไม่เมาของไอ่แบคมันคือหน้าแดงตาเยื้มสินะ-...-
“คยองซูครับดื่มอะไรหน่อยไหมครับ?”
ผมถามคยองซู
“ไม่เอาดีกว่า แหะๆๆ”
“เอ่อ...งั้นผมไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับรออยู่ตรงนี้นะครับห้ามไปไหนล่ะ แล้วก็ห้ามรับของจากคนแปลกหน้านะครับ ไอ่ยอลไอ่แบคฝากดูคยองซูด้วยนะเว้ย เดี๋ยวกูมา”
“เออๆๆ รีบมานะเว้ย เฮ้ยย แบคครับนอนตรงนี้ไม่ได้นะ ลุกก่อนครับๆ”
ชานยอลบอกขณะที่ดึงแบคฮยอนที่กำลังจะนอนบนโซฟาที่พวกเขานั่ง
ขณะที่ผมกำลังเดินออกจากห้องน้ำเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นเบอร์ที่โทรมาคือ
‘คยองซู’
คยองซูจะโทรมาทำไม? หรือว่ามีเรื่องอะไร? ผมไม่รอช้ารีบรับโทรศัพท์
“ฮัลโหลว่าไงครับคยองซู”
แต่เสียงที่ตอบมามันทำให้ผมแทบช๊อค!
“คยองซูของมึงอยู่กับกูแล้วเว้ยย ฮ่าๆๆ”
“มึงเป็นใคร!”
“หึหึหึ มึงไม่ต้องรู้หรอกว่ากูเป็นใคร รู้แค่ว่าเจ้าของเบอร์นี้เสร็จกูแน่ ฮ่าๆๆ”
“เฮ้ยยย มึงอย่าทำอะไรคยองซูนะเว้ย คยองซูครับคยองซู”
“ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนี้กูยังไม่ทำหรอก แต่ถ้าไม่มีของมาแลกล่ะก็ทำแน่”
“มึงต้องการอะไร?”
“เงินสด10ล้านมีปัญญาหามาให้กูได้ไหมล่ะ กูรู้นะว่าบ้านมึงรวย ‘คิมจงอิน’ ”
“พวกมึงเป็นใครกันแน่”
“กูบอกว่าไม่ต้องรู้ไง! แค่เอาเงินสด10ล้านมาให้กูก่อนเที่ยงคืนนี้ก็พอ เพราะถ้ามาหลังจากนั้นหึหึ มึงก็คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้นและอีกอย่างมาคนเดียว อย่าคิดที่จะได้แจ้งตำรวจเด็ดขาด ....จงอินช่วยคยองซูด้วย...”
“เฮ้ยยย พวกมึงทำทำไรคยองซู!”
“จุ๊ๆๆ ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยแค่ให้กิน...ไวอากร้า แค่นั้นเอง”
“ไอ่! ไอ่เลวเอ้ย! มึงอยู่ที่ไหน?”
“กูอยู่ที่โรงแรมม่านรูดxxx รีบมานะเว้ย ถ้าเมียมึงร้องขอให้ช่วยเมื่อไหร่...กูไม่รอมึงนะ”
ติ๊ด!
ไอ่เลวนั่นมันตัดสายทิ้งแล้ว ไม่ได้การล่ะผมต้องรีบไปช่วยคยองซูให้เร็วที่สุด
“ฮัลโหล โอนเงินเข้าบัญชีผมเดี๋ยวนี้10ล้าน”
ผมโทรไปสั่งให้ลูกน้องโอนเงินมาให้ผม ก็อย่างว่าแหละครับ บ้านผมก็แค่พ่อค้าขายเพชรเท่านั้นเอง
“รอผมก่อนนะคยองซู”
*D.O. part
ก่อนหน้านี้ 10 นาที....
ผมหันไปมองแบคฮยอนที่จะนอนบนโซฟาให้ได้ผมเห็นแล้วสงสารชานยอลมากกว่าที่ต้องคอยบังคับขู่เข็ญไม่ให้แบคฮยอนนอน ผมจึงบอกกับชานยอลว่า
“ชานยอล พาแบคกลับไปก่อนก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอกคยองซู เดี๋ยวไอ่จงอินมันด่าเอา555”
“ไม่เป็นไรหรอกน่าเดี๋ยวจะบอกจงอินให้ว่าชานยอลไปส่งแบคฮยอนก่อน”
“ไม่ดีมั้ง เอ้อๆ งั้นเอางี้ที่ร้านนี้มีห้องพักอยู่ชั้นบน เดี๋ยวพาแบคไปนอนล่ะกัน แต่รอจงอินมาก่อน”
“เอางั้นก็ได้ แต่ชานยอลไม่ต้องรอจงอินหรอก แบคดูท่าทางจะไม่ไหวแล้วล่ะ ดูสิ555”
“อืมมม งั้นก็ได้อย่าไปไหนนะคยองซูเดี๋ยวจะรีบลงมารอจงอินอยู่ตรงนี้นะ ป่ะแบคครับลุกไปนอนข้างบน”
ชานยอลพาแบคฮยอนขึ้นไปข้างบนแล้ว ผมก็นั่งรอจงอินแต่แล้วทุกอย่างก็มืดสนิท! มีคนเอาผ้ามาคลุมหัวผมและอุ้มผมไป!
“เฮ้ยยย ออกรถเร็ว!”
“พวกนายเป็นใคร ปล่อยชั้นนะ”
“หึหึ เดี๋ยวได้รู้แน่”
“ปล่อยชั้นนะ จะพาชั้นไปไหน บอกให้ปล่อยไง”
“หุบปาก! ถ้าเสียงดังอีกเดี๋ยวกูจับปล้ำแม่งเลยนี่”
“....”
“เอ้อ เดี๋ยวนะกูคิดไรดีๆออกล่ะ คราวนี้สนุกแน่ ฮ่าๆๆ เฮ้ยพวกมึงเอายามาดิ้”
มันขู่ผม และแน่นอนว่าผมต้องเงียบสินะ แต่สักพักพวกมันก็ค้นตัวผมแล้วเอายาที่พวกมันบอกยัดใส่ปากผม1เม็ดรสชาติมันหวานๆแปลกๆ และพวกมันก็หยิบเอาโทรศัพท์ของผมไป โทรหาใครก็ไม่รู้ พวกมันบอกว่าจะแลกตัวผมกับเงินสด10ล้านแล้วกำชับว่าห้ามแจ้งตำรวจด้วย ผมควรจะทำไงดีแล้วผมก็ได้ยินมันพูดแว่วๆว่า คิมจงอิน! มันโทรหาจงอินใช่ไหม? ผมจึงตัดสินใจตะโกนบอกจงอินว่า
“จงอินช่วยคยองซูด้วย”
หลังจากที่ผมพูดจบผมก็รู้สึกแปลกๆ ผมรู้สึกร้อน ร้อนไปหมด แล้วผมก็รู้สึกเอ่อ...อยากจะเอ่อ.... ผมก็อธิบายไม่ถูก แต่ผมอยากจะปล่อยบางอย่างออกมา... ผมรู้ว่าพวกคุณรู้ว่าผมหมายถึงอะไร ให้ตายเถอะ เกิดมาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยนะ หรือว่าเพราะยานั่น...
ผมกำลังต่อสู้กับฤทธิ์ยาที่มันกำลังเล่นงานผมอย่างหนัก แต่แล้วพวกมันก็หยุดรถ แล้วลากผมลงไปโยนไว้บนที่นุ่มๆ ผมคิดว่าน่าจะเป็นเตียง
‘แอ๊ดดด’
เสียงเปิดประตูดังขึ้น แล้วเสียงที่ตามมาทำให้ผมโล่งใจเลยครับนั่นคือเสียงของจงอิน
“นี่เงินสด10ล้าน มาเอาไปแล้วปล่อยคยองซูซะ เอ้อออ รีบไสหัวออกไปเลยนะ ไป๊!”
“คยองซูเป็นอะไรไหมครับ เจ็บตรงไหนรึเปล่า พวกมันทำอะไรคยองซูรึเปล่า ผมเป็นห่วงคยองซูมากนะครับ”
จงอินพูดแล้วก็ดึงตัวผมไปกอดดึงถุงสีดำออกจากหัวของผมแก้มัดที่มือกับเท้า แล้วฤทธิ์ยาที่เมื่อกี้หายไปมันกลับมาอีกแล้วครับ
“ฮึก..จะ..จงอิน จงอินช่วยคยองซูด้วย คยองซูร้อน...”
“คยองซูเพราะยาที่พวกมันให้กินใช่ไหมครับ?”
“ร้อน ร้อนนนน จงอิน..ชะ...ช่วย ช่วย”
ผมเริ่มพูดไม่เป็นคำแล้วครับ ร้อนร้อนร้อนไปหมด ร้อนตรงนั้น...
“คยองซูจะให้ผมช่วยเหรอครับ...ด้วยความยินดี”
*********
ฉาก NC ตัดฉับๆ^^
*********
“เรื่องที่ผมจะบอกคยองซูก็คือ....ผมรักคยองซูนะครับ รักมาก^^ แล้วคยองซูรักผมไหมครับ?”
เสียงจงอินที่กระซิบอยู่ข้างหูของผมนั้นทำให้ผมเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้วครับ....แต่ขอแกล้งอีกหน่อยล่ะกัน
“ไม่รัก-3-“
“ใช่เหรอครับ เมื่อกี้ใครนะที่ครางบอกรักผมซะดังเลย5555”
“-///-พูดไรบ้าๆ ครางอะไรกันเล่า”
ตอนนี้คนที่ถูกแกล้งคือผมแทนซะแล้วล่ะ-//-
“อ้ออออ งั้นเหรอฮะ? งั้นผมคงต้องพิสูจอีกรอบแล้วล่ะครับ”
“งื้อออ อุ๊บ...อื้มมมม”
*จบPart4*
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามผลงานนะค่ะ คนเม้นน่ารักมากกก~ มีกำลังใจในการแต่งขึ้นเยอะเลยค่ะ^^ ติดตามกันต่อไปนะค่ะ
ความคิดเห็น