(Fic One Direction) Mr. Horan เจ้าชายของฉัน

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 Surprise

           ในที่สุด....ฉันก็มาถึงไอร์แลนด์ซักที อันที่จริงแล้วก็แอบหลงนิดๆที่อามเตอร์ดัม

อะนะ ถ้าไม่มีไลล่ามาเป็นเพื่อนคงได้นั่งร้องไห้ไปไหนไม่ถูกที่สนามบินแน่เลย ไม่น่าไป

โม้กับอาซะเยอะเลยว่าไปถูกอย่างนู้น จำได้อย่างนี้ ถ้าอารู้มีหวังฉันหูชาแน่ ไหนจะแม่

พ่อ ย่าอีก รูดซิปปากไว้ดีกว่า

        เดี๋ยวนะ นั่นมัน OMG พ่อจ๋าแม่จ๋าหนูเจอแล้ว มัน มันเป็นอะไรที่วิเศษมากการมา

ไอร์แลนด์ของหนูมันคุ้มแล้ว ตอนนี้หนูเจอแล้ว......จุดที่ไนออลยืนอยู่......เมื่อสองเดือน

ก่อน มีแฟนคลับถ่ายรูปเก็บไว้ได้แล้วเอาไปลงเว็บเด็กดี ฟินจังเลย ฉันยืนอยู่นะจุดนั้น

แล้วทำหน้าเพ้อและฟินสุดๆๆ

"นีน่าจะ หนูไปยืนทำอะไรตรงนั้นจะ แล้วทำไมทำหน้าตลกอย่างนั้นล่ะ 5555"หน้าตลก

หรอ นี่มันหน้าฟินนะคะหน้าฟินคะ ไลล่าใจร้ายTT

"ไม่มีอะไรหรอกคะ-[]-"

"แล้วน้าหนูมาถึงรึยังจ๊ะ"

"นั่นนะสิคะ น่าจะมาถึงได้แล้วนะคะ"ฉันมองหาน้าของฉัน ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้นะ

แล้ววันนี้ฉันจะเจอน้าฉันไหมเนี่ย เอะนั่นมันสามีน้าฉันนิ แล้วนั่นก็น้าของฉัน แหม่ยืนซะ

เห็นชัดแจ๋วแล้ว (ประชด) 

"ทางนี้คะไลล่า หลบมุมอยู่นู้นคะ"

"สวัสดีคะน้าปลา สวัสดีคะ อีธาน"ฉันกล่าวทักทายแล้วก็สวมกอดท่านทั้งสอง ฉันได้เจอ

น้าฉันกับอีธานแค่ปีละครั้ง ท่านจะกลับมาที่ไทยประมาณเดือน พ.ค. ฉันมักจะได้ไปเที่ยว

กับท่านเสมอ ที่ได้มาที่นี่ก็เพราะท่านเลย พ่อกับแม่ฉันไม่ได้เสียตังค์เลยซักบาท 

"เป็นไงเดินทางเหนื่อยไหม"

"ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอกคะ แต่ก็เกือบหล.."อุ๊ป ฉันจะพูดไม่ได้ว่าฉันเกือบหลง มีหวังถึง

หูที่บ้านแน่เลย

"เกือบอะไรนะ"

"เกือบเข้าห้องทำไม่ทันครั้งหนึ่งนะคะ ^^"แก้ตัวน้ำขุ่นๆๆ

"ไม่ได้ไปลาดที่ไหนแน่นะ"

"โถ่น้าปลาคะ หนูโตแล้วนะคะ จะไปลงไปลาดได้ไง"นี่น้ายังไม่ลืมเรื่องตอนเด็กๆของฉัน

ใช่ไหม มันก็แค่ครั้งเดียวเอง แบบ แบบว่านั่งหลับบนโต๊ะหนังสือแล้วฉี่ราดออกมา แค่นั้น

เองอะ ทำไมไม่ลืมกันนะ เดี๋ยวไลล่าก็รู้หมดหรอ เอะไลล่าหรอ ฉันลืมเธอไปเลย

"น้าปลา อีธานคะ นี้ไลล่าคะ"

"*[]* นี่มันไลล่า ปาคเชอร์ เซเลปชื่อดังนิ ฉันปาริชาติ สวิตเตอร์ นี่สามีฉันอีธาน สวิต

เตอร์ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^"(นามสมมตินะคะ)อะไรนะ เซเลปหรอ ทำไมฉันไม่รู้จักเลย

อะ นั่งอยู่กับเค้ามาตั้งนาน สงสัยจะดังจริงแฮะ น้าฉันแทบลมใส่เลยอะ

"ยินดีที่ได้รู้จักคะ คุณปาริชาติ คุณอีธาน คือฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณทั้งสอง"

"ถ้าไม่รังเกียจ ไปคุยกันที่บ้านของผมดีไหมครับ อยู่ไม่ไกลจากสนามบินมากหรอก"

"ยินดีเลยคะ"

ไลล่าจะไปคุยอะไรกับน้าฉันกันนะ ถามกี่ทีก็ไม่ยอมบอกซะที


บ้านสวิตเตอร์

ฉันเคยเห็นบ้านน้ามาตั้งหลายครั้งในรูป พอได้มาเห็นจริงๆก็ตื่นเต้นดีเหมือนกันแฮะ เป็น

บ้านทาวเฮาร์ที่อยู่ติดกันหลายหลัง มีทั้งหมด 3 ชั้น มีโรงจอดรถขนาดใหญ่น่าจะจอดรถ

ได้ประมาณ 2 คัน แถมยังมีสวนหลังบ้านอีกด้วย น้าฉันบอกว่า ปลูกต้นราสเบอร์รี่ไว้ที่

สวนหลังบ้าน ตอนนี้กำลังออกผลส่งกลิ่นหอมน่ากินเลย นาธานจอดรถไว้ที่หน้าบ้าน

เพราะโรงจอดรถเต็ม เค้าเป็นพวกชอบอะไรเกี่ยวกับเครื่องยนต์ ชอบซื้อรถคันเก่าๆมา

ซ่อมแล้วเอาไปขายต่อ 


"เชิญข้างในเลยคะไลล่า ห้องรับแขกอยู่ฉันสอง ที่รักคะพาเธอ กับน้ำขึ้นไปรอฉันก่อน

เลยคะ เดี๋ยวฉันไปเอาเครื่องดื่มที่ครัวก่อน ตามสบายเลยนะคะไลล่า"

ไลล่ามีกระเป๋าติดตัวแค่ใบเดียว ฉันไม่เข้าใจเลยว่าเวลาเธอไปนอนที่ไหนจะเอาอะไรมา

เปลี่ยน จะใช่เจอที่ไหนแล้วซื้อที่นั่นใส่ครั้งเดียวทิ้งรึเปล่าน้าาา ส่วนของฉันมีกระเป๋าเป้

แค่ใบเดียวเพราะน้าฉันกับฉันใส่ไซต์เดียวกันได้ ถ้าฉันเอากระเป๋าใบใหญ่มาต้องมารอ

รับกระเป๋าอีก น้าฉันกลัวจะวุ่นวายเลยให้เอาของที่จำเป็นมาเท่านั้น

"มาแล้วคะ นี่คะน้ำส้ม ฉันคั้นเองเลยนะคะ ส่วนของน้ำ อยากได้อะไรก็ไปยิบเองเลยนะ

ครัวอยู่ฉันหนึ่ง"สองมาตรฐานชัดๆเลยนะคะคุณน้าTT

"ว่าแต่ไลล่ามีอะไรจะคุยกับพวดเราหรอคะ"

"คือ นีน่าจะ ฉันขอคุยกับน้าเธอตามลำพังได้ไหมจ๊ะ"ตามลำพังหรอ นี่เธอตะคุยอะไรเนี่ย

ฉันเริ่มจะสงสัยแล้วนะ ฉันไปทำสร้อยข้อมือเธอพังตรงไหนรึเปล่า ทำไมอยากคุยกับผู้

ปกครองฉันจังเลย

"เออ คือได้คะ"

"ห้องข้างๆๆเป็นห้องดูทีวี ไปรอที่ห้องนั้นก่อนแล้วกันนะน้ำ"

"คะ น้าปลา" ฉันทำหน้าหมุ้ยนิดหน่อยก่อนจะยอมเดินไป

................................................................................................................

ฉันเคยบอกไปแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ค่อยเก่งภาษาเท่าไร ทำไมในทีวีเค้าพูดกันเร็วจัง จะ

รีบไปตามอะไรกันที่ไหนหรอ TT

  นี่มันกี่นาทีแล้วนะ 10 หรอ หรือ 20 ทำไมคุยกันนานจังเลย เอะฉันต้องโทรบอกแม่นี่ว่า

มาถึงเเล้ว 

"ฮัลโล แม่จ๋าหนูมาถึงบ้านน้าปลาแล้วนะ"

(เป็นไงเดินทางสะดวกไม่ติดขัดอะไรใช่ไหม อากาศหนาวรึเปล่า)

"เดินทางไม่ติดขัดอะไรเล๊ยคะ(เสียงสูงนิหน่อย)ตอนนี้อากาศก็ไม่หนาวเท่าไร แต่เวลา

ออกไปข้างนอกต้องใส่เสื้อผ้าหนาหน่อย ลมมันค่อนข้างแรง"

(อ่า ดีแล้วแหละ ดูสุขภาพดีๆละ ทำตัวให้อุ่นเข้าไว้ เดี๋ยวจะไม่สบายเข้า)

"คะแม่ไม่ต้องห่วงหรอกคะ หนูจะดูแลตัวเองดีดี แม่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะคะ"

"น้ำๆๆๆๆ เข้ามาหาน้าหน่อย"ฉันได้ยินเสียงน้าตะโกนเรียก

"หนูไปก่อนนะคะแม่ น้าปลาเรียกแล้ว ไว้จะโทรหานะคะ บาย"

"มาแล้วคะ ตกลงคุยอะไรกันอยู่หรอคะ ทำไมลับลมคมในกันจัง"ในที่สุดฉันก็ถามออกไป

ทำไงได้ละ ก็คนมันโคตรจะสงสัยเลย ถ้าไม่บอกฉัน ฉันจะงอนจริงๆนะ

"คือ ไลล่าเข้าอยากได้ตัวน้ำไปทำงานกับเค้านะจ๊ะ"น้าฉันเฉลยออกมา

"งาน งานอะไรคะไลล่า"

"เป็นงานเกี่ยวกับการถ่ายอะไรนิดหน่อยนะจะ ต้องเดินทางไปทำที่อังกฤษ ซักประมาณ

1-2 อาทิตย์"

"ไปอังกฤษหรอคะ แต่หนูไม่มีวีซ่าไปอังกฤษนะคะ"ถึงปากจะพูดไปแบบนั้น แต่ฉันก็อด

ตื่นเต้นไม่ได้ขอให้ไลล่ามีทางออกให้ฉันด้วยเถอะ ถ้าฉันได้ไปอังกฤษ ฉันต้องได้เจอไน

ออลบ้างละน่า ><

"ฉันมีคนรู้จักอยู่ในสถาทูต"หนทางที่แสนสว่างของฉัน"ไม่ยากเลยที่ฉันจะขอออกวีซ่า

ให้หนู"กร๊ากกก ไนออลจ๋ารอฉันอีกนิดนะ 555

"อืม แต่หนูมาที่นี่เพื่อมาใช้วันหยุดกับน้า.."เล่นตัวอีกนิด คริๆๆ"อีกอย่างน้าปลาจะให้หนู

ไปหรอคะ ตั้งอังกฤษแนะ"

"เพราะยังนี้ไงคุณไลล่าถึงอยากมาคุยกับน้า น้าอนุญาติจะ เพราะฟังรายละเอียดงานที่

เธอบอก น้าว่ามันน่าสนใจดีนะ อีกอย่างได้เงินดีด้วย น้ำจะได้เอาไปช่วยค่าเทอมแม่ไง

เห็นว่าค่าเทอมที่มหาลัยแพงใช่เล่นนิ"โป๊ะแชะ ไนออลอยู่ไม่ไกลแล้ว5555 

     แต่น้าว่าอะไรนะ เงินดีหรอ ช่วยค่าเทอมแม่หรอ จริงสิค่าเทอมมหาลัยแพงมากเลย 

"แล้วน้าปลาจะบอกแม่ไหมคะ"

"น้าว่าน้าจะไม่บอก เก็บเอาไว้ให้น้ำไปเซอร์ไพรต์แม่เอาเอง ดีไหม"แม่จ๋าหนูได้เจอไน

ออล แม่ได้ค่าเทอม ยวนๆๆนะแม่^^


"ดีคะ แล้วที่ว่าถ่ายอะไรนิดหน่อยมันคืออะไรหรอคะ ไลล่า"

 น้าปลา
 อีธาน
 ไลล่า

"ความลับจ๊ะ"
 

ถ้าเพื่อนๆๆอ่านงานเขียนเราแล้ว ขอเม้นด้วยน้า เราอยากรู้ว่าเราเขียนเป็นยังไง จะได้เอาไปปรับปรุงต่อไป ^^