คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ผู้ช่วยผู้จัดการ
ผู้ช่วยผู้จัดการ
ตั้งแต่เมื่อวานที่พี่ฉันโทรมาบอก ฉันตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเป้สีน้ำตาลใบหนาพร้อมกับของที่จำเป็นย้ายไปอยู่บ้านบอยแบนด์สุดลาว บ้านเงียบสุดๆคงจะไม่อยู่กันละมั้งยังดีนะที่พี่ส่งกุญแจบ้านพร้อมรายละเอียดตารางงานของซีทาวน์มาให้ทางไปรษณีย์ รายละเอียดก็ไม่มีอะไรมากแค่ให้ฉันอยู่กับไอดอล 4 เดือนกำชับด้วยให้ทำตัวดีๆยอมพวกนั้นทุกอย่าง ฝันไปเถอะค่ะคุณพี่สาวฉันไม่มีทางยอมไอ้พวกนั้นแน่ 55555555555555 รีน่าคนนี้ไม่เคยยอมใครเลยนะขอบอก นี่มันก็เย็นแล้วบรรยากาศข้างนอกบ้านเริ่มน่ากลัว ฉันไม่ใช่คนกลัวผีเลยนะไม่เล้ยยยยทางที่ดีรีบไขกุญแจบ้านเข้าข้างในดีกว่า
แก๊กกกกกก
แอ๊ดดดดดดดดดด
ฉันไขกุญแจแล้วเปิดประตูช้าๆมืดมากเลยคลำหาสวิตซ์ไฟ อ่าเจอแล้ว
กึก!
“โห่!! สุดยอดอ่ะ สะอาดกว่าบ้านฉันอีก ได้ข่าวว่าที่นี่ไม่มีแม่บ้านแล้วหมู่นี้พี่เรไม่ค่อยอยู่พวกเขาทำความสะอาดกันเองหรอ เจ๋งดีแหะ แม่บ้านไอดอล55555”
เริ่มหิวแล้วแหะในตู้เย็นมีอะไรกินมั่งเนี่ยยย ขอดูหน่อยล่ะกัน ฉันตรงไปที่ตู้เย็นเผื่อเปิดหาดูว่ามีอะไรกินมั่งแต่ต้องชะงักเพราะมีป้ายติดไว้ว่าห้ามกิน อะไรกันเนี้ย = = ส้มของฟรานเชสห้ามกิน เค้กของปาร์คชานห้ากิน น้ำผลไม้ของโทบิห้ามกิน บ้ากันไปแล้วแน่ๆ หึหึ หวงกันนักแบบนี้ก็ต้องลองของกินซะให้หมด ^^ 555555555 รีน่าผู้หิวโซจะกินแกเองนะ ฉันหอบของกินไปไว้หน้าโต๊ะโซฟาแล้วเปิดหนังดู กินอย่างสบายใจ 55555 อยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ
2 ชั่วโมงผ่านไป
ท้องอิ่มหนังตาก้เริ่มหย่อนแล้ว ในเมื่อยังไม่ที่นอนฉันขอนอนตรงนี้ก่อนล่ะกัน zZZ
แก๊กกกกกก
“เฮียย มีใครก็ไม่รู้มานอนที่โซฟา =[]= ผีป่ะน่ะ”
“นายจะบ้าหรอ ที่นี่ไม่มีผี ชู่ววว เบาๆเถอะพวกเราเดินไปดูกัน”
พี่ใหญ่เมื่อรู้ว่าบ้านไม่ได้ล็อกก็รีบบอกน้องๆให้เดินไปดูพร้อมกัน ในหัวเขาคิดว่าเป็นขโมยไปซะละ ทั้งสามล้อมหญิงสาวที่ยังนอนอยู่บนโซฟาพร้อมกับก้มมองใบหน้าใกล้ๆ
ทำไมฉันร้อนแบบนี้เนี่ยรู้สึกว่าหน้าร้อนไปหมดเลยไปอาบน้ำหน่อยดีกว่าทันทีที่ลืมตาขึ้นฉันก็พบกับผู้ชายทั้งสามคนที่ใบหน้าพวกเขาก้มมามองฉันอยู่ รู้เลยว่ามันใกล้จนหน้าฉันร้อนเพราะลมหายใจของพวกเขา
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ทั้งสามอุดหูอัตโนมัตเมื่อได้ยินเสียงกร๊ดอันโคตรจะแหลมของฉัน
“เห้ยยยยยย หยุด” ผู้ชายผิวสีแทนหน้าตาคมเข้มดุฉันเสียงดัง แน่นอนฉันปิดปากตัวเองแล้วก้มหน้างุดๆ ก็คนมันตกใจนี่ TT
“นี่เทอเป็นใคร” ชายที่ดูดีที่สุดถามขึ้น
“….”
“สาวน้อยเทอเป็นใบ้หรอตอบเฮียสิ ^^”
“ฉันชื่อรีน่า เป็นน้องสาวของเรซิ่ง จะมาเป็นผู้ช่วยผู้จัดการ 2 เดือน”
“อ๋อเข้าใจล่ะ น้องสาวพี่เรนี่เอง ฉันปาร์คชาน ยินดีที่ได้รู้จักนะ ^^”
“ฉันฟรานเชส เรียกเฮียตามไอ้พวกนี้ก็ได้ดูเหมือนเทอจะอายุเท่าๆกับพวกนี้”
“โอเค^^”
“อ้าวโทบิแนะนำตัวกับรีน่าหน่อยสิอย่าเสียมารยาท”
“ไม่จำเป็นหรอกมั้งชาน ดูนี่สิยัยนี่กินน้ำผลไม้ของฉัน เค้กของนายแล้วก็ส้มของเฮีย” โทบิส่งสายตาอาฆาตใส่ฉันใหญ่แล้วว แหมฉันกลัวตายล่ะ-*-
“ขอโทษนะคือฉันหิวอ่ะแล้วในตู้เย็นไม่มีอะไรที่ไม่ติดป้าย”
“ไม่เป็นไรหรอก พวกฉันไม่โกรธ”
“ขอบคุณนะ^^”
“แต่ฉันโกรธ -*-” รู้สึกว่าอีตาโทบิอยากจะมีเรื่องกับฉันมากเลยนะ
“ฉันขอโทษ”
“ไม่ยกโทษเว้ยย” อีตานี่เหมือนเด็กมีปัญหาเลยวุ้ยย ขอโทษแล้วก็ไม่ยกโทษให้
“จะเอายังไงโทบิ-___-” รู้สึกว่าเฮียฟรานแกจะมีอยู่หน้าเดียวจริงสมฉายาผู้ชายน่าตายจริงๆ
“นั่นสินายจะเอายังไงรีน่าก็ขอโทษแล้วทำไมไม่ยกโทษล่ะ”
“เทอต้องทำงานบ้านแทนฉันทั้งอาทิตย์นี้ ^^”
“ฉันหรอ”
“ใช่ ถ้าเทอทำแทนฉันนะ ฉันยกโทษให้เทอเลย ยอมทำซะ”
“เจ้าเล่ห์จริงๆเลยนานเนี่ยย” ฉันหันไปมองหน้าปาร์คชานที่หัวเราะชมโทบิแล้วเหลือบไปมองเฮียฟรานนิดนึงหน้าเขาก็ยังอยู่เหมือนเดิม เขาส่ายหน้าน้อยๆ
“ก็ได้ ตกลง ”
“งั้นวันนี้เทอก็นอนกับปาร์คชานนะรีน่าเพราะห้องของเรกลายเป็นห้องเก็บของไปแล้ว”
“อ้าวทำไมล่ะคะเฮีย??”
“เรน่ะเขาไม่ค่อยได้มานอนที่นี่หรอก นอนกับปาร์คชานน่ะดีสุดแล้วมันไม่ทำอะไรเทอหรอกน่ะ” ฉันหันไปมองหน้าปาร์คชานที่ยิ้มกรุ่มกริ่มแล้วหันมามองหน้าเฮียแบบจะสื่อว่าเฮียแน่ใจหรอที่ให้ฉันนอนกับเขาเหมือนเฮียแกจะเข้าใจนะว่าฉันจะสื่ออะไร
“เถอะน่า หรือเทอจะนอนกับฉันหรือไม่ก็นอนกับโทบิ เลือกเอาก็ได้นะไม่บังคับ แต่ฉันไม่รับรองความปลอดภัยของเทอหรอกนะ-__-”พูดขนาดนี้แล้วฉันคงต้องนอนกับปาร์คชานแล้วล่ะ เหอะๆ
“ค่ะ”
พอฉันตอบตกลงเสร็จทุกคนก็แยกย้ายเข้าห้องตัวเองไป ส่วนฉันน่ะหรอเดินตัวปลิวตามปาร์คชานไปที่ห้องเพราะเขาสะพายกระเป๋าฉันไปแล้ว ถึงหน้าห้องเขาแล้ว ไม่อยากเข้าเลยTT
“เข้ามาสิรีน่า”
“บอกตรงๆฉันไม่ไว้ใจนาย”
“คิดว่าฉันเป็นเพื่อนสาวของเทอล่ะกัน เข้ามาได้แล้ว”ฉันก้าวเท้าเดินสำรวจห้องของปาร์คชาน หือออออออ ชอบห้องนี้จังสีชมพูทั้งห้องงมีแต่คิตตี้อ่าน่ารักที่สุด
“นายเป็นตุ๊ดหรอปาร์คชาน”
“ฉันเป็นผู้ชายนี่แหละแต่ชอบคิตตี้ห้องเลยเป็นแบบนี้ ให้เขาแต่เป็นพิเศษ เป็นไงชอบมั้ยล่ะเธอน่ะ ^^” ฉันหันหน้าไปยิ้มและพยักเบาๆเป็นเชิงว่าชอบมาก ก็แหงล่ะ น่ารักากมองไปทางไหนก็มีแต่สีชมพู ฉันสำรวจแล้วนะห้องน้ำยังเป็นสีชมพูเลยอ่ะ สรุปห้องของนายนี่มีแต่โทนสีชมพูและตุ๊กตาคิตตี้เท่านั้น555555555 เพิ่งเคยเจอผู้ชายที่บ้าตุ๊กตาขนาดนี้ครั้งแรกเลยนะเนี้ย
“นี่ปาร์คชาน”
“หืมม ว่าไง”
“ห้องนี้มันมีเตียงเดียวจะให้ฉันนอนไหนล่ะ -////-” โถ่!!ถึงฉันจะมองเขาว่าเป็นเพื่อนสาวของฉันคนนึงก็เถอะนะแต่ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายแล้ว แล้ว เขาก็หล่อมากด้วย555555 บ้าจริงฉันชมหมอนี่ได้ยังไง+____+
“ก็นอนที่เตียงกับฉันนั่นแหละ มันออกจะกว้างถ้าเธอไม่รังเกลียดฉันน่ะนะ นอนไปเหอะ”
“แต่ นะ…นายเป็นผู้ชายนะ แล้วฉันก็เป็นผู้หญิง”
“ก็บอกตั้งแต่ตอนเข้าห้องแล้วไงว่าให้คิดว่าฉันเป็นเพื่อนสาวของเธออีกคน อ๋อ!!แล้วอีกอย่างน่ะฉันไม่ทำผู้หญิงที่ไม่สมยอมหรอกนะสบายใจได้น้องสาว”
“อือ” แต่ฉันก็เขินอยู่ดีอ่ะแหละไม่ใช่เพราะว่าฉันชอบเขานะ เพราะว่าเขาเป็นผู้ชายต่างหากก็ตั้งแต่เกิดมาฉันไม่เคยนอนกับผู้ชายคนไหนนอกจากพ่อแล้วก็... ช่างเหอะฉันลืมมันไปนานแล้วล่ะเรื่องนั้นน่ะ ^^
“เออลืมบอกไป เธอเรียกฉันว่าพี่ปาร์คนะเพราะฉันแก่กว่าเธอปีนึง ^^”
“อ๋อค่ะ ฉันมีเรื่องจะรบกวนพี่หน่อย”
“อือ ว่ามาสิ^^” ทำไมเขายิ้มได้ตลอดเวลาแบบนี้นะ ผิดกะเฮียฟรานเลยที่ไม่มีรอยยิ้มสักนิด
“ฉันอยากรู้เรื่อง ของพี่และก็คนอื่นๆที่แฟนคลับไม่รู้น่ะ อย่างเช่น ชอบหรือไม่ชอบอะไร”
“อื้มมมม”พี่ปาร์คที่ใช้ความคิดก็พูดออกมาอย่างสั้น ย้ำสั้นๆ-____- “ก็ไม่รู้สิ^^”
“-______-”
“อ๋อถ้าเป็นนิสัยน่ะพอบอกได้นะ” ฉันหันไปหยิบกระดาษแล้วก็ตั้งใจฟังสิ่งที่เขาบอก
“เฮียฟรานน่ะเป็นพวกรักสงบ โลกส่วนตัวสูงไม่ชอบยิ้ม”
“จริงหรอคะ แปลกจัง”
“ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะยิ้มไม่ได้นี่ แต่เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน พี่ก็ไม่เคยเห็นเขายิ้ม- -
ต่อไปก็ผู้ชายที่หล่อที่สุดในโลก ปาร์คชานนั่นเอง 555555” พี่แกต้องการจะสื่ออะไรน่ะ ฉันยิ้มเจื่อนๆไปให้เขาทันทีที่เขาพูดก็ลุกขึ้นยืนอย่างเท่ห์
“ไม่ขำหรอ55555”เพื่ออะไรคะพี่ตอบฉันที?? -___- “พี่เป็นคนเฟรนลี่น่ะ แต่พี่ก็ร้ายเป็นนะ”
เขายักคิ้วให้ฉันก่อนจะนั่งลงข้างๆ
“คนสุดท้ายโทบิ หมอนี่น่ะนิสัยเอาแต่ใจ อารมณ์ร้อนมาก เจ้าเล่ห์ แล้วร้ายลึก”
“ทำไมไม่เหมือนจากที่เขาให้สัมภาษณ์เลยล่ะคะ”
“ก็นั่นภายนอกนี่ พี่กับมันรู้จักกันดีพี่รู้ดีว่ามันเป็นคนยังไง แต่มันก็มีแง่ดีเยอะนะ^^”
“งั้นหรอค่ะ นายนั่นน่ะปากร้ายด้วยใช่ไหม?”
“ไม่ใช่นะ มันไม่ใช่คนปากร้าย”หรอคะ พี่นี่ไม่ได้รู้อะไรเลย
“ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยเล่าให้ฟัง ฉันง่วงแล้วล่ะนอนนะ ฝันดีค่ะพี่^^”
“โอเค พี่อาบน้ำแปป ฝันดีน้องสาว” ฉันคิดถูกแล้วที่มานอนห้องเขามันปลอดถัยเยอะเขาดูอบอุ่นมาก อร๊ายยยยยย หัวบ้าคิดอะไรอยู่ ใจบ้าก็เต้นอยู่ได้ >/////< นี่ฉันเขินหรอไม่ๆๆๆ นอนดีกว่า
ความคิดเห็น