วน - กอล์ฟฐา

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5 : หวั่นไหว

#5 หวั่นไหว








ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำมีเพียงผ้าขนหนูห่อคลุมตัว แต่ก็ไปสะดุดเข้ากับที่นอนที่ถูกจัด

อย่างเป็นระเบียบ พร้อมกับน้ำส้มและโจ๊กร้อนๆที่กอล์ฟทำไว้ตามคำสั่งของเธอ



" เอาจริงเหรอเนี่ย " ฐาพูดออกมาอึ้งๆ ก่อนจะเดินไปใส่เสื้อผ้าแล้วมาชิมฝีมือของอีกคน



อื้อ ก็อร่อยดีเหมือนกัน


ร่างบางตักโจ๊กเข้าปากคำแล้วคำเล่า ในหัวก็คิดแผนการจะแก้เผ็ดคนซื่อบื้อบังอาจมานอน

กอดดีนัก



" หึ.. "

ฐายิ้มมุมปาก ก่อนจะวางช้อนลงแล้วออกไปมองกอล์ฟที่กำลังกวาดบ้านอยู่ เมื่อเห็นว่าอีกคน

กำลังเพลิน? กับการทำงานบ้าน ฐาจึงเดินกลับเข้ามาในห้อง ก่อนจะยกจานโจ๊กแล้วราดลงไป



บนที่นอนตามด้วยน้ำส้มทั้งแก้ว ร่างบางสะกดกั้นเสียงหัวเราะ ก่อนจะทำหน้าตื่นตกใจแล้ว

ร้องเรียกอีกคน





" กอล์ฟ กอล์ฟช่วยด้วย " ร่างบางแผดเสียงจนทำให้กอล์ฟต้องรีบวิ่งขึ้นมาชั้นสองแล้วก็ต้อง

เบิกตากว้างเมื่อเห็นโจ๊กหกเลอะอยู่เต็มเตียงนอน
.
.


" ง่าหกหมดแล้วว "


" ขอโทษนะกอล์ฟ ฉันมองไม่เห็นโจ๊กที่เธอทำไว้อ้า ก็เลยเผลอ..ปัดตกใส่ที่นอนหมดเลย

เธอช่วยไปซักเปลี่ยนผ้าปูที่นอนแล้วก็ทำอาหารเช้าให้ฉันใหม่ได้มั้ย "




ร่างบางโกหกคำโตก่อนจะทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ 

กอล์ฟครุ่นคิดในใจ ถ้าัมันเป็นอุบัติเหตุจริงๆเธอก็พร้อมจะทำใหม่เสมอ


" ได้ๆค่ะ งั้นพี่ฐาไปรอกอล์ฟตรงโต๊ะอาหารเลยเดี๋ยวกอล์ฟตักโจ๊กให้ใหม่นะคะยังเหลืออยู่ในม่อ "

ร่างบางคิดทบทวนคำพูดของอีกฝ่าย..เดี๋ยวก่อนนะ ถ้ามีเหลือก็แปลว่าไม่ต้องทำใหม่นะสิ

ร่างสูงกำลังจะเดินผ่านตัวฐาแต่กลับถูกรั้งไว้

.
.
" กอล์ฟเดี๋ยวๆ " 

" คือ..ฉันไม่อยากกินโจ๊กแล้วขอเปลี่ยนเป็นพวกน้ำเต้าหู้กับก๋วยจั๊บได้มั้ยอ้า นะ น้ะ"

สายตาอ้อนเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว แต่ถึงไม่อ้อนยังไงร่างสูงก็ขัดไม่ได้อยู่แล้วหละ

.
.

" ก็ได้ค่ะ งั้นพี่ฐาไปรอกอล์ฟเลยนะ "


" เร็วๆนะฉันหิว " วินาทีที่กอล์ฟมองไม่เห็นร่างบางแอบลอบยิ้มมุมปากน้อยๆ
.

.


" อ้อ โชคดีนะคะ " ร่างบางหันมายิ้มให้กอล์ฟโดยที่อีกคนไม่รู้หรอกว่าภายใ้ต้รอยยิ้มนี้

มันสะใจแค่ไหน มันพึ่งเริ่มเท่านั้นแหละกอล์ฟ
.
.
.
.




ดูเหมือนกับว่าพอได้กอล์ฟมาเป็นบอร์ดี้การ์ด อุบัติเหตุก็เหมือนจะเกิดบ่อยขึ้นอย่างที่รู้ดีว่าใคร

จงใจให้มันเกิดตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น ร่างสูงทำงานแทบจะไม่ได้พัก ทั้งน้ำหกบ้างหละ

แจกันแตกบ้างหละ ของหายบ้างหละ เดินเตะขยะบ้างหละ



อุบัติเหตุทั้งนั้น


ทั้งหมดนี้มันแทบจะทำให้ฐากลั้นหัวเราะไว้จนฟอร์มเกือบหลุด แต่จริงๆแล้วกอล์ฟก็น่าสงสาร

เหมือนกันนะตั้งแต่เช้าก็ต้องมากวาดบ้านเปลี่ยนผ้าปูที่นอนรดน้ำต้นไม้แล้วทำกับข้าวให้เธอ

ตอนเที่ยงก็ซักผ้าทำกับข้าวล้างจาน ตอนเย็นก็ต้องมาหาของ กวาดบ้านใหม่ เจ็บเศษแจกัน...


..



ร่างบางนั่งอ่านหนังสือพรางครุ่นคิด ความจริง เธอก็ไม่ได้เอาแต่ใจกับใึครขนาดนี้มาตั้งนานแล้วนะ

ซึ่งข่าวใหม่ที่เธอได้ทราบคือวันนี้พ่อของเธอจะค้างอยู่ที่บ้านเพื่อน นับว่าเป็นการดีที่เธอจะได้

แกล้งกอล์ฟต่อแบบนี้ นานๆมีคนซื่อบื้อมาให้แกล้งทั้งที ก็ขอสนุกแบบนี้อีกสักหน่อยแล้วกัน 




แต่ว่าตอนนี้สิ ร่างสูงดันทำทุกอย่างตามที่เธอสั่งเสร็จครบหมดแล้ว ถ้าปล่อยให้ว่าง คงไม่ใช่ ฐา..


" โอ้ย.. " ร่างบางจงใจปัดแก้วน้ำให้แตก โดยไม่ทันระวังว่ามันจะบาดตนเอง ฝ่ามือเีรียวถูกกรีดจน

เป็นรอยยาว ของเหลวสีแดงสดไหลออกมาจากฝ่ามือ ทำคนกลัวเลือดแทบน้ำตาเล็ด



เวรกรรมมีจริงนะเออ 




เสียงร้องกับน้ำตาทำให้ร่างสูงตกใจเล็กน้อย



" พี่ฐาอย่าร้องกอล์ฟไม่ชอบน้า " ร่างสูงเอื้อมมือมาปัดน้ำตาออกจากนัยน์ตาคู่สวย ฐามองตาม

การกระทำนั่นด้วยความรู้สึกสับสน ฉันต้องเกลียดเธอไม่ใช่เหรอ

.
.


" รอกอล์ฟแปบนึงนะ "


ร่างสูงพูดพลางเดินหายเข้าไปในห้องนอนของฐา ก่อนออกมาพร้อมกับกล่องยา


..



" พี่ฐานั่งโซฟาก่อนเดี๋ยวกอล์ฟทำแผลให้ " กอล์ฟจับอีกฝ่ายมานั่งที่โซฟา ซึ่งร่างบางยอม

แต่โดยดี




" ทำไมพี่ฐาไม่ระวังเลยอะ "


" อย่าพูดมากได้มั้ย เธอจะทำอะไรก็รีบๆทำสิ" 




" เจ็บหน่อยนะพี่ฐา " ร่างสูงเตือนพลางใช้สำลีชุบแอลกอฮอลล์ล้างแผล ลงไปบริเวณฝ่ามือจน

ทำให้อีกคนต้องกัดปากสะกดกั้นความเจ็บไว้ แต่ไม่รู้ทำไมใบหน้าสวยเผลอจ้องอีกฝ่าย

ทีกำลังดูแลเธอ จับจ้องเข้าไปในดวงตา เต็มไปด้วยความห่วงใยและความเอาใจใส่




ดวงตาแบบนี้กลับเร่งให้จังหวะหัวใจของร่างบางเต้นแรงขึ้น


จนร่างบางต้องย้อนถามตัวเองว่า เธอหวั่นไหวกับกอล์ฟแล้วจริงๆ หรือว่าแค่สะใจที่ได้

แก้แค้นกันแน่ ทั้งทีทำตัวแย่ใส่แท้ๆ ยังจะดีอยู่นั่นแหละ



ยิ่งจ้องลึกเข้าไปในตากอล์ฟเท่าไร..

ความจริงแล้วในแววตาของเด็กคนนี้ไม่มีครั้งไหนเลยที่่สายตานั้นจะมี ความร้ายกาจ อยู่ภายใน

จริงๆก็สามารถพูดได้ว่า กอล์ฟเป็นเหมือนผ้าขาวที่ร่างบางพยายามจะทำลายความใสบริสุทธิ์

ของมันไป




" เสร็จแล้ว พี่ฐาเก่งมากเลย " ร่างสูงปรบมือเบาๆราวกับฐาเป็นเด็กน้อย ทำให้ฐาเผลอหลุด

ยิ้มออกมาได้เป็นครั้งแรก 



ไ.อ้้เด็กบ้า



" พรุ่งนี้เช้ากอล์ฟล้างแผลให้นะ ห้ามให้แผลโดนน้ำนะพี่ฐา.. พี่ฐา พี่ฐา " ร่างสูงเรียกอีกคนซ้ำ

เมื่อเห็นว่าอีกคนเงียบไป 




" พี่เตี้ย " ร่างสูงงตะโกน



" อะไร อย่าเรียกฉันแบบนั้นนะ "


" ก็พี่มัวแต่นั่งยิ้มนี่นา " 



" ฉันไม่ได้ยิ้ม ! " ฐารีบปฏิเสธมองอีกคนสายตาค้อน ก่อนจะหลบสายตาแล้วถามคำถามออกไป

" ล..แล้วเมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ " 

.


" พรุ่งนี้เช้ากอล์ฟจะล้างแผลให้ แต่อย่าให้แผลโดนน้ำนะพี่ " 
.
.




" อือ " ร่างบางจ้องหน้าคนที่กำลังเก็บของ ก่อนจะตัดสินใจพูด เธอกำลังจะสารภาพบาปแล้วหละ




" กอล์ฟ.. ถามจริง " ฐากัดปาก.. เว้นระยะเมื่อเจ้าของชื่อสบตาเธอ



" ไม่รู้จริงๆเหรอว่าวันนี้ฉันแกล้งให้เธอทำงานเยอะๆ ไม่รู้จริงๆเหรอว่าฉันตั้งใจทำ "

.
.


" รู้ดิ " ร่างสูงตอบหน้านิ่ง



" เอ้า.. แล้วจะแกล้งโง่อยู่นั่นแหละ จะมาทำให้ทำไมหะ " ร่างสูงคิ้วขมวดราวกับครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ก่อนจะพูดออกมา ดวงตาของกอล์ฟดูเปร่งประกาย สายตาดูจริงจังกว่าทุกครั้ง เป็นความจริงจัง

ที่ดูซื่อบื้อที่สุด.. ไ่ม่สิ



เป็นความซื่อบื้อที่ดูจริงจังมากที่สุด.. 

.
.


" ก็รับปากไว้แล้ว.. รับปากไว้แล้วก็ต้องทำ " 




ในนาทีนี้รู้เลยว่าทำให้หน้าของใครบางคนร้อนผ่าวขึ้นมาแล้วสิ ร่างบางหลบตาลงต่ำไม่กล้า

จ้องมองแววตานั่น ด้วยความกลัว กลัวว่าเธอจะเริ่มโลเลในคำว่า เกลียด เข้าสักวัน

.
.








" เธอมันบ้า.. "

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

ฟิคนี้ไปเรื่อยๆ ค่ะยังไม่ได้แต่่งไว้อีกตามเคย
ยังจำคุณอาร์มได้มั้ย? ห้ะแล้วคุณน้ำชาอีกหละ  ไม่มีอะไรนะ
แค่พูดถึงเฉยๆ หนะ แอบสปอยว่าพี่ฐา ใกล้จะ รุก แล้วหละ
ปล.เแต่งเสร็จตี 4 กว่า โทดนะฉันฟินกับหน้าปก herworld ไปหน่อย


กอล์ฟ: คนนี้ของฉันยะ !  น็อต : เริ่ด ! มันเริ่ดง้ะ #มโน ฮ่า

:)  Shalunla