วน - กอล์ฟฐา

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่3 : ฟู้ววว

#3 ฟู้ววว








" คุณลุงกินเยอะๆนะ เดี๋ยวกอล์ฟตักข้าวให้ " 

.
.


ในเวลาเย็นๆที่เกือบจะมืดค่ำ อาหารมากมายถูกวางลงบนโต๊ะพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่มองดู

การกระทำของกอล์ฟด้วยสีหน้าปราบปลื้ม อาหารทั้งหมดบนโต๊ะเป็นฝีมือของ กอล์ฟ ทั้งนั้น




ร่างสูงใหญ่ไม่คิดว่าเขาจะได้เจอกอล์ฟในวันนี้ และนึกไม่ถึงว่าจะได้เจอในสภาพที่กอล์ฟ

มาหลับอยู่หน้าบ้านของตน แต่เขาก็พอรู้ว่าทำไมกอล์ฟถึงมาอยู่ในสภาพแบบนั้น เดาไม่ยาก

ก็คงเป็นเพราะ ลูกตัวดีของเขานั่นเอง





เด็กเอาแต่ใจนี่น่าหมันไส้จริงๆ





" กอล์ฟขอบใจมากเลยนะลูก ช่วยไปตามฐามากินข้าวให้ลุงหน่อยสิ " 





ตั้งแต่ที่ฐาวิ่งขึ้นบ้านหมกตัวอยู่ในห้อง ก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย ตั้งแต่เที่ยงไม่หิวบ้างหรือไงนะ

ร่างสูงพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะรีบวิ่งหายขึ้นไปชั้นสองของบ้าน จนมาหยุดอยู่ตรง

หน้าห้องของฐา




'ก๊อก ก๊อก'  " พี่ฐา.. "



ร่างสูงเรียกชื่ออีกคนซ้ำไปซ้ำมา แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีสัญญาณตอบรับจากคนในห้อง

ในทีแรกพยายามจะดันประตูเข้าไป จนสุดท้าย กอล์ฟลองบิดลูกบิดดู ก่อนจะรู้ว่า


ประตูไม่ได้ล็อค 





" พี่ฐาาาาไปกินข้าวกัน "


กอล์ฟเดินตรงไปหาร่างบางคนเตียงก่อนจะดึงแขนให้ลุกขึ้นมา ทำให้คนบนเตียงงัวเงีย

ขึ้นมาก่อนจะปัดมือร่างสูงออกไปแล้วนอนต่อ 

.
.



ร่างสูงเห็นอีกฝ่ายงอแงก็ถูกใจ คนขี้แกล้งไปเต็มๆ 


.
.




" พี่ฐาาาาาา "

กอล์ฟตะโกนใส่หูหวังให้อีกฝ่ายสะดุ้ง แต่เปล่าเลยร่างบางงัวเงียอีกครั้งก่อนนอนหันหน้า

หนีไปทางซ้าย




ฟู้วว





ลมเบาๆกระทบกับหูของฐาทำให้เธอขนลุกซู่ขึ้นมาทั้งตัว ก่อนจะลืมตาขึ้นมาด้วยความตกใจ

ก่อนตกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นกอล์ฟมาอยู่ในห้องของเธอ อยู่บนเตียงและกำลังคร่อมเธออยู่




แต่มันจะบังเอิญไปมั้ย ที่เธอหันหน้ามาชนกับริมฝีปากกอล์ฟพอดี ฐาเิบิกตากว้าง

ก่อนจะผลักร่างสูงออกจนเซ






ความรู้สึกหลากหลายโถมเข้ามาในใจของฐา ตกใจ หงุดหงิด มึนงง โกรธ รังเกียจ สับสน

แต่ร่างบางก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมใจเจ้ากรรมถึงเต้นแรงขนาดนี้ ตกใจ สับสน.. ?

.
.



หรือหวั่นไหวกันแน่





ก่อนที่จะตกไปในห้วงความคิดมากกว่านี้ ร่างบางเรียกสติตัวเองกลับมา




" ทำไมเธอยังไม่ไปอีก มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงแล้วใครอนุญาตให้เธอเข้าห้องฉัน "

.
.

เมื่อตั้งสติได้คำถามมากมายก็ตามมา


" คุณลุงให้มาตามไปกินข้าว "



" ข้าว ? "

ฐาทวนซ้ำ หลายเดือนมาแล้วที่แม่บ้านคนเก่าลาออกไป แล้วใครจะทำอาหารกันขนาดเธอ

แค่พวกเมนู ไข่ ทั้งหลายยังยากเลย..





" อื้อกอล์ฟทำเองเลยนะ เก่งปะละ " ร่างสูงยิ้มร่าด้วยความภูมิใจ




" ฉันไม่กิน ! อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ เธอใส่อะไรลงไปในกับข้าวใช่มั้ยหละ "





" ไม่หิวหรอพี่ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยงแล้วนะ " กอล์ฟถามพลางเอียงคอ



" อย่ามายุ่ง ฉันไม่หิว ! "



จ๊อกกกก..
..

.



คงไม่ต้องบอกว่าเป็นเสียงอะไร กระเพาะกับคำพูดที่สวนทางของฐาทำให้เธอหน้าแดง

ขึ้นมาด้วยความเสียฟอร์ม ไ.อ้ท้องบ้าเอ้ย ดังไม่รู้เวลา




" โห ร้องดังมากเลยนะเนี่ย ไปกินข้าวกัน "


.

.


" ไม่ ! ถ..ถึงฉันจะหิว แต่่เธอเป็นคนทำฉันก็ไม... ห เห้ยทำไร "


ร่างบางทั้งร่างของฐา ถูกร่างสูงยกขึ้นไว้ในอ้อมแขนอย่างง่ายดาย



" จะเล่นอะไรอีก ปล่อยฉัน เธอบ้าเหรอจะอุ้มฉันทำไม "

ฐาพยายามจะดิ้นให้หลุดจากวงแขนนี้ แต่ยิ่งดิ้น ยิ่งเหนื่อย..





" กอล์ฟปล่อยพี่แต่พี่ต้องไปกินข้าวกับกอล์ฟนะ " ร่างสูงจ้องอีกคนตาไม่กระพริบ
.
.



" ไม่ ! ฉันไม่กิน "





" งั้นกอล์ฟก็ไม่ปล่อย " กอล์ฟยักคิ้วอย่างเหนือกว่า หน้าตากวนประสาทกับท่าทีที่ดูเหมือน

กลับว่าจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆของกอล์ฟ ยิ่งทำให้ร่างบางหงุดหงิด 




ก่อนจะต้องจำใจยอมแพ้ในที่สุด 

..
.



" โอ้ยยย เออก็ได้ โอเค... แค่กินข้าวใช่มั้ยหละ กินก็ได้ " ฐากระแทกเสียงตอบ




" ทีนี้จะปล่อยฉันได้รึยัง "




" แค่นั้นแหละ " ร่างสูงยิ้มร่า ก่อนปล่อยฐาให้เป็นอิสระ ก่อนจะจับมือร่างบางให้เดินไปด้วยกัน

แต่ก็ถูกปัดออก

.
.



" ฉันเดินเองได้ นี่บ้านฉัน "



ฐาพูดพลางเดินออกไปอย่างรวดเร็วปล่อยกอล์ฟทิ้งไว้หน้าประตู ก่อนร่างสูงจะเดิน

ตามมาทีหลัง


.
.
.



ก็ใครจะกล้าบอกกันเล่าว่า หิว หิวมาก หิวจะตายอยู่แล้ว


 
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 

มึนนิดนึง มะกี้พิมพ์คำว่าข้าว เป็นคำว่า ขี้ ด้วยนะเออ งงนิดๆ
คอมเม้นเยอะจังอะ นี่ขนาดไม่ได้ขอให้มาเม้นนะเนี่ย

แต่เม้นต่อไปก็ีดี ฉันชอบเพราะอ่านคอมเม้นแล้วมันฟินค่ะ 
น่ารักจริงๆเลย มโหรี กับ #กอล์ฟฐา เนี่ย 

 

ยืมรูปหน่อย ฉันชอบ

:)  Shalunla