วน - กอล์ฟฐา

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 :ยี่สิบปีผ่านไป

#1 ยี่สิบปีผ่านไป






"ไ.อ้ลูกไม่มีพ่อ"

.

.

" ฉันเกลียดเธอ ! "






"ฐา ไปขอโทษน้องเดี๋ยวนี้" ร่างสูงพูดพลางชุดกระชากเด็กน้อย
.


"ปล่อย ฐาบอกแล้วว่า มันไม่ใช่น้องฐา"



"แกมันนิสัยดื้อเหมือนแม่ ไม่มีผิด" ร่างสูงใหญ่พูดเสียงเรียบ




"ทำไมคะ อย่างแม่มันเป็นยังไงหรอคะ" เด็กน้อยจ้องหน้าอย่างท้าทาย ทำให้ผู้เป็นพ่อต้องลด

อารมณ์ของตัวเองลงมา
.
.

"เฮ้อ.. ไปขอโทษกอล์ฟนะลูก ลูกทำอย่างนั้นมันก็ไม่ถูก"


"พ่อก็ทำไม่ถูก ที่ให้กอล์ฟมาอยู่กับฐา"
..
.



"วันนี้แม่ของกอล์ฟจะมารับแล้ว" 


"ก็ดีสิคะ ฐาเบื่อจะแย่แล้ว" เด็กหญิงยิ้มร่าด้วยความดีใจขึ้นมา 




"คือ.. ฐา"


.

.





"พ่อจ้างพี่เลี้ยงมาแล้วนะฐา พ่อจะไปเยี่ยมแม่กอล์ฟอาทิตย์นึง"





"อะไรนะคะ พ่อจะทิ้งฐาหรอ" คิดได้ยังไงทิ้งเด็กห้าขวบไว้กับพี่เลี้ยง..

.


" พ่อขอโทษนะฐา ดูแลตัวเองด้วยนะ"



คิดว่าเธอโตแล้วหรือไง



" ไม่ ฐาไม่ให้พ่อไป ฮึก.พ่ออ พ่ออย่าทิ้งฐาไป" น้ำตาไหลรินจนแทบจะยืนไม่ไหว

ร่างสูงใหญ่ค่อยๆถอยห่างออกไป 





"พ่อ อย่าทิ้งฐาไป"
.
.
"พ่อออ..พ่ออ"

.

.



"พ่อออ !!" ร่างบางบนเตียงสะดุ้งตื่นขึ้นมา ..ในตอนเช้า ร่างกายที่ท่วมเหงื่อกับจังหวะหัวใจ

ที่เต้นเร็วทำให้หญิงสาวนั่งหอบ ใบหน้าสวยเต็มไปด้วยน้ำตา

.
.

"เฮ้อ.." มันก็แค่ฝันร้าย ฐาทอนหายใจยาวแม้เวลาจะผ่านมา 20ปีแล้วก็ตาม เธอยังจำ

เหตุการณ์ครั้งนั้นได้ดี ที่พ่อทำมันช่างโหดร้ายกับคนๆนึงเหลือเกิน




ปล่อยเด็กอายุห้าขวบไว้ ลำพัง.. ให้ความรักแต่กับผู้หญิงคนนั้นมา ทำลายชีวิตเธอ

จนหมดสิ้น เป็นปมในชีวิตของเธอ




ทำไมใจร้ายกับมนุษย์คนนึง ที่ต้องการความรัก ขนาดนี้
.
.



" ฉันเกลียดเธอจริงๆ ..กอล์ฟ" ฐาปาดน้ำตาออกไป แววตาดูโกรธเกรี้ยว แต่ทำไมอยู่

ดีๆฝันเรื่องแบบนี้ขึ้นมานะ นี่มันวันซวยจริงๆ



.



ตืดดดดด ตึดดดด


.



"อาร์ม.." ใบหน้าสวยพูดออกมา พลางยิ้มขึ้นมาอย่างดีใจ เมื่อเห็นว่า เพื่อนสนิท

ที่เธอคิดไม่ซื่อโทรมา




" ว..ว่าไงอาร์ม มีอะไรเปล่า "



"ป่าว ก็แค่คิดถึงฐา " แล้วเหมือนอาร์มก็คิดกับเธอมากกว่าเพื่อนเช่นเดียวกันเพียงแต่

เขาและเธออาจจะยังไม่แน่ใจ





" ไ.อ้บ้า " หญิงสาวยิ้มออกมากับคำพูดของชายหนุ่ม ทำให้อาร์มหัวเราะคิกคัก




อาร์มไม่ใช่คนดีที่มากสำหรับใคร สูบบุหรี่ กินเหล้า มีเรื่องชกต่อย..

แต่กับเธอเขาดีกับเธอ เสมอ ..หลายคนบอกให้เธอเลิกคบเขา แต่เธอก็ไม่ฟัง  

ทำไมต้องฟังอะไร นอกจาก หัวใจ ตัวเอง



ไม่ใช่ว่าแค่กลัวเจ็บเหรอ
.
.




"แล้วเป็นอะไรรึเปล่า เสียงสั่นๆ"
.
.



" เปล่า เราไม่เป็นไร แค่ฝันร้ายนิดหน่อยหนะ " 


.
.


ตื้อ ดึง ~




" โอ้ย ใครมาหนักหนานะ  ..อาร์ม แค่นี้ก่อนนะสงสัยมีคนมาหาพ่ออีกแล้วหละ"

ร่างบางพูดอย่างเสียดายก่อนจะตัดสายชายหนุ่ม


.



" อะไรกันนักกันหนานะ น่าเบื่อจริงๆ" ฐาบ่นอุบอิบกับตัวเอง 
.

.


ร่างบางเคลื่อนย้ายตัวจากที่นอน เปลี่ยนเสื้อให้เรียบร้อยก่อนที่จะลงไปหาบุคคลปริศนา

ก็ดูท่า คงจะเป็นเพื่อนพ่ออีกตามเคยสินา ก่อนหน้านี้ก็มีคนหลายคนที่มาหาพ่อ บางทีก็เบื่อนะที่

ต้องตอบซ้ำๆว่าพ่อเธอไปทำงาน 
.
.





แต่แปลกที่ครั้งนี้... เป็นผู้หญิง 




ร่างสูง กับผมที่ถูกรวบไว้หลวมๆ เสื้อกล้ามกับกางเกงขายาว ช่างขัดใบหน้าขาวหมวย

ของเธอเป็นอย่างมาก 




แถมในมือยังถือกล่องสีน้ำตาลกล่องใหญ่ไว้อีกต่างหาก มาขายของรึไงกัน 

ร่างบางจ้องมองคนสูงกว่าตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะปั้นหน้ายิ้มให้ ทั้งที่ในใจเหนื่อยเต็มที




" มาหาใครเหรอคะ "



"อ้อๆ คือ มาหาคุณลุงค่ะ " ร่างสูงพูดขึ้นมาอย่างรนๆ แต่ท่าทางแบบนั้นยิ่งทำให้ฐา

รู้สึกลำคานอย่างบอกไม่ถูก 




" หมายถึงคุณพ่อเหรอคะ คุณพ่อไม่อยู่หรอกคะ น่าจะกลับมาตอนเย็นๆ" 

ร่างสูงกว่าจ้องเข้ามาข้างในตาเธอเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง


.




"ยังไง จะรอก็ได้นะคะ" แต่เมื่ออีกฝ่ายยังจ้องเธออยู่ ด้วยสายตาที่ร่างบางเดาไม่ออก ก็ทำให้

เธอเกิดหงุดหงิดขึ้นมาเสียอย่างนั้น





" ..... "




" นี่เธอ จะจ้องอะไรฉันหนักหนาหนะ " มันก็ไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องสร้างภาพอีกต่อไป

ร่างบางตะโกนใส่หน้าคนที่สูงกว่า ด้วยสายตาไม่พอใจ

.

.



ลางสังหรณ์แปลกๆนี่ เรื่องที่เธอกลัว



" พี่ฐา.. นี่ใช่พี่ฐารึเปล่า ?"



"...."

.

.



เีรื่องที่เป็นปมในใจของเธอ กำลังกลับมาอีกครั้งแล้วเหรอ








" กอล์ฟเหรอ "






- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 
อยากบอกอะไรหน่อย คือ เราไม่ได้วางพล็อตเรื่องไว้ - w - เย้

*พ่อแบบนี้ไม่มีในโลกนะเออ มันเป็นแค่ฟิค*





:)  Shalunla