ความสัมพันธ์ระหว่างฉันและนาย

ลำดับตอนที่ #2 : การเริ่มต้นที่ไม่มีวันจบ

           อากาศในเช้าวันนี้ช่างชวนให้หลับใหลอยู่ใต้ผ้าห่ม  แต่ก็ไม่ใช่กันเจ้าของห้องนี้ ที่กำลังแต่งตัวไปมหาลัย
       นัยต์ตาสีม่วงที่เย็นชาไม่เคยเปลี่ยนกำลังมองใบหน้าของตัวเอง  ผมม่วงที่ไม่ได้ย้อม  กับใบหน้ารูปไข่ที่เข้ากันได้ดี 
       หลังจากนั้นไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เจ้าของหน้าเดินไปเปิดประตู
                " ตื่นแล้วหรือค่ะ คุณผู้ชายให้ขึ้นมาตามให้ลงไปทานข้าว "  แม่บ้านขึ้นมาตามเปย่า ลูกชายคนเดียวของ
       บ้านที่พ่อหวังจะให้ทำธุระกิจเกมส์ต่อ
               " ครับ " ไอซ์ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นเจียบ  ทำเอาผู้ที่รับคำตอบนั้นใจสั้น เปย่าเข้าไปเอาของแล้วเดินแม่บ้าน
       ลงไปข้างล่าง
               " อรุณสวัสดิ์ครับพ่อ  แม่ " ไอซ์กล่าวคำพูดที่ดูผิดแปลกไปทำให้ผูที่เป็นพ่อลดหนังสือพิมพ์แล้วมองหน้า
               " เมื่อไรแกจะ เลิกพูดน้อย ทำอารมณ์เย็นชาแบบนี้ซะที่ " ผู้เป็นพ่อถามลูกชายที่ทำตัวอย่างนี้ตั้งแต่เล็กจน
     ผู้เป็นแม่ต้องพูดขึ้นบ้าง
               " คุณค่ะ  ลูกเป็นอย่างนี้ดีแล้วล่ะค่ะ "  คำพูดนี้ทำให้ผู้ที่ถูกกล่าวถึง  ยังคงนิ่งเฉย ความเงียบสงบ
     ลงเข้าครอบงำอีกครั้ง
               " ป้าครับเย็นนี้เตรียมอาหารให้ผม 2 ชุดนะครับ ผมจะให้เพื่อนมาทำงานที่บ้าน " ไอซ์บอกแม่บ้านก่อนที่
    จะลุกขึ้นหยิบของแล้วขับรถอออกไป
    
 
                ++++++^^ ที่มหาลัย ^^++++++

                  หญิงสาวรูปร่างบาง นัยต์ตาสีน้ำตาล  ผมสีน้ำตาลมาตั้งแต่เกิด  กำลังนั่งจองงานผ่านแว่นตาที่เข้ากับรูป
    หน้าได้อย่างสวยงาม  แต่สมาธิที่ตนรวบรวมกลับกระเจิงกับเสียงทักที่ร่าเริงของเพื่อนสาว
                " หวัดดีนัท  ทำอะไรอยู่จ๊ะคนสวย " อุ๋มวิ่งมาทักทาย  นัยต์น้ำเงินเป็นวาววับมองมายังเพื่อนสาวที่กำลัง
      จองมองคอมอยู่  และเสียงต่อมาก็คือ ปุ่นที่ดูเหมือนพึ่งตื่นเดินตามมา
               " หวัดไม่ดีจ๊ะ นัท อุ๋ม " เจ้าของนัยต์สีเขียวที่ดูเหมือนพึ่งตื่นยิงมุขทำให้เพื่อนทั้งสองถึงกลับตกใจเล็กน้อย
      ก่อนที่สมาชิกที่ได้ฉายาว่าเจ้าชายแห่งน้ำแข็งจะขับรถด้วยความแรงสูงเข้ามา  นัยต์ตาสีม่วงมองมาที่สมาชิกร่วมโต๊ะ
      ทั้งสามที่ คนหนึ่งยังคงใส่แว่นจ้องคอมอยู่ คนทางขวาก็สภาพที่ยังไม่ตื่นดีเท่าไร คนสุดท้ายดูดีที่สุดกำลังมองมาหา
      ไอซ์
              " หวัดดีเจ้าชายน้ำแข็ง ขับรถความเร็วสูงเดียวน้ำแข็งละลายหมดหลอก "   ปุ่นแหย่เพื่อนเล่นแต่เจ้าตัวกลับไม่
  ตอบอะไรเพียงแต่ส่งนัยต์ตาดุ ๆ มาเตือนให้สงบปาก

  +++เวลาพักกลางวัน+++
                " ไอซ์วันนี้นายกินอะไร "  นัทถามไอซ์ ไอซ์ทำท่าแปลกก่อนจะตอบอย่างเรียบง่าย
                " ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปซื้อเอง "
                " เป็นอะไรไปละ เข้าเต็มใจซื้อให้นิ " ปุ่นเข้ามาเสริมเพราะกลัวแผนการไม่สำเร็จ อุ๋มพยักหน้า ทำให้ไอซ์
   ยอมและคำตอบที่เรียบง่ายก็ตอบกลับมา
               " เธอกินอะไรฉันอย่างนั่น " ไอซ์ตอบโดยไม่มองสีหน้าของเพื่อนตัวที่ตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ แต่ก็ต้อง
   สะดุ้งเพราะนัทเดินมาจับมือลากไปซื้อข้าว ตอนนี้หน้าของปุ่นแดงระเรื่อ  แต่นัยต์ตาสีน้ำเงินนั้นกลับมองอย่างไม่
   สบอารมณ์ และวิ่งตามไปด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ต้องทน
               " ซื้ออะไรให้หมอนั่นหรือยังอะ ถ้ายังผมขอจัดการเอง " ปุ่นถามคนรับอาสา เมื่อเห็นว่าสายหน้า ปุ่นก็คว้าเงินแล้ว
   ลากอุ๋มกลับไปที่ร้านราเมงอีกครั้ง ก่อนจะกลับมาพร้อมกลับราเมงถ้วยใหญ่
              " ราเมงนี้นะจะทำให้นายน้ำเเข็งหลุดออกจากเกราะน้ำแข็งได้ " นัทถามด้วยความงง  แต่อุ๋ม กับ ปุ่นกลับยิ้ม
  กว้างบอกให้วางใจได้
              " ok " นัทผยักหน้าตอบรับเเล้วรับเอาราเมงมาถือไว้ 
          ทั้งสามคนกลับมาที่โต๊ะ นัทส่งราเมงให้ไอซ์ ไอซ์มองราเมง แล้วริมฝีปากก็เหยียดออก  หยิบตะเกียบอย่างใจเย็น
  แล้วคีบเส้นขึ้นมากินอย่างเรียบร้อย  ความสงลเข้าครอบงำอีกครั้ง แต่ถูกเสียงหนึ่งตีแตก
              " สุถาพตลอดเวลา " เสียงนั้นไม่ไช่ใครที่ไหน เสียงปุ่นนั่นเอง คนถูกกล่าวหาตวัดเส้นอย่างรวดเร็ว