คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สององศาเซลเซียส
2
สออศา
//
เป็นลมหนาวที่พัวามอุ่นเ้ามา
12°C
โอาสฝน: 0%
วามื้น: 68%
ลม: 6 ม./ม.
“ไอ้ปั้น!”
“มึเอาื่อนั้นไว้ให้เพื่อน ๆ อินเรียเถอะ”
เือนเ็บอบนโ๊ะเล็เอร์เ้าระเป๋าแล้วสะพายหลัมอไปทาเย์ที่เ็บระเป๋าเสร็แล้วเหมือนัน ปั้นเือนือื่ออเาเอ ารเรียปั้นเย ๆ แบบนั้นเพื่อนอปั้นินที่เป็นพี่ายแท้ ๆ อเาเรียแล้ว ยื่อนั้นให้ินไปเถอะเพราะถ้าเรียเาว่าปั้น หรือปั้นเือนมัน็ูน่ารัเินไป
“เออ เือนเย ๆ ็ไ้ มึะไปสนามไหมอนเย็น”
“ไป”
“อย่าเที่ยววแฟนาวบ้านไปอีล่ะ”
“เาเสนอู็แ่สนอ”
“รับ ุธันวารับ” ส่ายหัวไปมาให้ับารอบำถาม้วยใบหน้ามึนไม่ทุ์ไม่ร้อนอะไรอเือน
“แ่มึ็ระวััวไว้หน่อยนะเว้ยเือน ศัรูมึอบมาในรูปแบบาไม่ถึลอ” ทอยเินมาบบ่าเือนและเินนำออาลาสเรียนไป
“เ้าู้นั”
เ้าู้ที่ไหนมีแฟนนเียว...
เือนโนนลอบทำร้ายเยอะมาเพราะแฟนนอื่นอบมายุ่ับเา ทั้ ๆ ที่ัวเาเอไม่ไ้ทำอะไรเลย แ่พาึ้นรถไปแ่ แ่เสร็็บ เาไม่ไ้พาไป่อที่ห้อหรือสานสัมพันธ์อะไร่อเลย นส่วนให่็อบิว่าเานั้นเ้าู้ มีแ่เย์ ทอย และรอบรัวเาเท่านั้นแหละที่รู้ว่าเาไม่ไ้เป็นนแบบนั้น แ่ถ้าทำัวเสเพลมีเรื่อ่อย เที่ยวลาืนบ่อยที่เาพูันอันนั้นเรื่อริ
“เมื่อไหร่มึะมีแฟนเป็นัวเป็นนสัที”
ลมหนาวที่พวมึหวีันนั่นไแฟนู
ในเมื่อเายัลอบโนทำร้าย เรื่ออะไรเาะให้ลมหนาวโนทำร้ายไป้วยเพราะเป็นแฟนอเา นั่นึเป็นเหุให้เือนไม่บอใรเลยว่าลมหนาวเป็นแฟนเาแม้แ่เพื่อนสนิทและรอบรัว
ลมหนาวไม่วรไ้รับอันรายอะไรทั้สิ้น
“อนนี้็พอใแล้ว”
“้า พ่อนหล่อแห่วิศวะไฟฟ้า”
“เอันสนาม”
เือนลาเพื่อนแล้วเินไปยัลานอรถ ยโทรศัพท์ึ้นมาโทรหาลมหนาว เาเปิประูรถออและึ้นไปนั่ฝั่นับ รอไม่นาน็ไ้ยินเสียนุ่ม ๆ ัออมาาโทรศัพท์เรื่อบา
(ว่าไ ุธันวา)
“เลิลาสยั เือนะไปรับ”
(อีรึ่ั่วโมอะ เือนลับห้อเลยมันหนาวนะ)
“เือนรอไ้ ิถึ”
(ไม่เยฟัเราเลย ั้นเรียนเสร็ะรีบลไปนะรับ)
“รับ”
เือนวาสายเสร็็ับรไปวิทยาลัยุริยาศิลป์เพื่อไปรับลมหนาว เาิถึลิ่นหอมอ่อน ๆ เหมือนอมะลิอลมหนาว ิถึใบหน้าาวใสนั่น ิถึร่าเล็ ๆ แ่พออแล้วเ็มไป้วยวามอบอุ่น เามอลมหนาวา้าล่าึ้นไปบนเวทีมาหลายวันแล้ว ให้ายยัไวันนี้เา้อไ้เอลมหนาว
ลมหนาวหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูเวลาที่เลยเวลาเลิลาสมาหลายนาที หลัาที่อาารย์พึ่สอนเสร็เาึเ็บีาร์ใส่ระเป๋าแล้วยึ้นสะพาย อาารย์สอนเลทมารึ่ั่วโมเือนรอนเบื่อแล้วแน่ ๆ อุหภูมิอนนี้็เริ่มหนาวึ้นแล้ว ไม่รู้ว่านัวสูะรู้ัใส่เสื้ออุ่น ๆ หรือเปล่า
“เราลับ่อนนะัน”
“เออ แล้วมึลับไลม”
“มีนมารับอะ”
“เ ๆ”
ลมหนาวโบมือให้ันแล้วรีบเินออมาาัวอาารไปยัลานอรถ ลมหนาวมอหาไม่นาน็เอรถอเาที่เือนับมา เวลาเือนะมารับเาทีไรเือนะับรถันนี้อเามาลอ แถมมีารบอให้เาบอับทุนที่สสัยว่าใรมารับว่า 'นรถที่บ้านมารับ' เารู้ว่าที่้ออบแบบนี้เพราะเือนำลัปป้อเาอยู่
น่ารัน้อยะที่ไหนเือนอะ
ลมหนาวเาะระรถสามรั้เพื่อบอให้เือนปลล็อประู ร่าบาเปิประูหลัรถวาีาร์ไว้แล้วเินมานั่้า ๆ นับที่ำลัอพวมาลัยรถแล้วหันหน้ามาทาเา
“ลมหนาวมาแล้ว”
“ใ่ ลมหนาวมาทำไมเือนไม่รู้ัใส่เสื้อแนยาว รู้ไหม้านอมันหนาวแ่ไหนอะ ใส่แ่็อปเน่า ๆ เนี่ยมันะอุ่นไ้ไ”
“แ่ลมหนาวอเือนไม่หนาว ลมหนาวอเือนอบอุ่นมาเลย”
เือนึแนอลมหนาวให้เ้ามาใล้แล้วอนัวบาไว้หลวม ๆ บหน้าลรบ่าแล้วหายใเ้ารับลิ่นหอมอมะลิอร่าบา ลมหนาวระับออบร่าสูไว้เ่นัน
“ราวหลัเือน้อใส่เสื้อแนยาวอุ่น ๆ นะ เรายัใส่เลยเห็นไหม”
“รับ ๆ มาถึ็บ่นเอา ๆ ไม่เห็นบอิถึันบ้าเลย”
ลมหนาวแอบยิ้มให้ลับร่าสูที่ผละออาเาแล้วหันไปทำหน้ามุ่ยใส่ระรถ นี่ือพี่เือน้าวแห่สนามแ่รถหรอ ทำไมลมหนาวเห็นเป็นไบีเรียนฮัสี้ัวนึที่ำลัทำหูลู่ลเพราะำลัน้อยใเ้าอ
“เราิถึเือนไม่น้อยไปว่าเือนิถึเราหรอ”
“ลมหนาว”
“ฮื้ม”
“อยาูบ”
ยัไม่ทันที่ลมหนาวะไ้อบอะไร เือน็โน้มหน้าเ้าไปหาลมหนาวแล้วประทับริมฝีปาลไปบนริมฝีปาบาอย่านุ่มนวลและอ่อนโยน เาใ้สอมือประอแ้มนิ่มไว้ เม้มริมฝีปาบนอลมหนาวเบา ๆ ่อนะผละออ เือนมอหน้าหวาน ๆ อลมหนาวที่ยัไม่ลืมาแล้วรู้สึหมั่นเี้ยวเลยอไม่ไ้ที่ะูบหน้าผาออีนเบา ๆ
“เรารู้สึร้อนที่แ้มแล้วเือน”
“แเป็นลูำลึเลยล่ะรับ”
ลมหนาวแนบแ้มไปับฝ่ามือให่อเือนแล้วหลับาพริ้ม เาอบอนมือให่ ๆ อเือนเวลาแนบหน้าเาแบบนี้มา รู้สึอุ่นนไม่อยาให้เือนเอามือออเลย
“รู้สึเหมือนมีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้อ้วย”
“นานั้นเลย”
“อื้อ ทุรั้ที่เือนูบเลยนะ”
“อีรั้ไหม เผื่อผีเสื้อบินวนออมาให้เือนเห็นบ้า”
“พอเลย ออาะเราไ้แล้วเือน อนานนพี่รปภ.ะมาไล่แล้วมั้”
“ฮ่า ๆ เินแล้วอย่าเปลี่ยนเรื่อิ”
ลมหนาวหยิแนเือนไปทีหนึ่เนื่อาทำให้เาเิน เือนลูบแนอัวเอไปมาแล้วับรถออาะอลมหนาวไป
“อนเย็นเือนะไปสนามนะ”
“อืม เรามีร้อเพลที่ลับ้วยนะวันนี้”
“ึ้นี่โม เี๋ยวเือนไปหา”
“สี่ทุ่มอะ เือนะลายเป็นแฟนลับหมายเลหนึ่อเราแล้วนะเนี่ย นั่้อเราทุานเลย”
“็เือนอบเวลาลมหนาวอยู่ับสิ่ที่ลมหนาวอบ”
“เี๋ยว็โนเพื่อนับไ้หรอ”
“เวลาลมหนาวึ้นแสนะ พวมันไม่มานั่สัเเือนหรอ มันทำหน้าเลิ้มไปับเสียร้ออลมหนาวหม”
พูมาแล้วเือนนึโมโห ะบอให้ลมหนาวเลิร้อเพล็ไม่ไ้เพราะเาอบ ะห้ามทุนไม่ให้ไปูลมหนาว็ไม่ไ้อี บาทีเือน็อยาให้ลมหนาวหน้าาีน้อยลหน่อยนะไ้ไม่อบเยอะ
“เือน็ใ่ย่อยที่ไหนล่ะ”
“แน่นอนนมันหล่อ”
เือนหันไปยัิ้วให้ลมหนาวแล้วสนใารับรถ่อ ใ้เวลาไม่นานทั้สอ็เินทามาถึอนโหลัมหา’ ลัยอลมหนาว
“ลมหนาวอย่าลืมถออนแทเลนส์ เี๋ยวปวา”
“เรายัใส่ไม่เินแปั่วโมเลยนะ” ร่าบาแย้ึ้นเพราะพึ่ใส่ไปหั่วโมเอ
“พอลมหนาวะไปร้อเพลที่ลับมัน็เินเวลาแล้วรับ”
“เราไม่อยาใส่แว่นนี่นา”
“ถ้าลมหนาวไม่บอว่าะถอ เือน็ะไม่ใส่เสื้อแนยาว”
เสียนิ่ปนู่อเือนทำเอาลมหนาวแอบยู่ปาเล็น้อยเพราะัร่าสูไม่ไ้ เาอยาให้เือนูแลัวเอี ๆ
“รับ ลมหนาวะถออนแทเลนส์”
“เ่มา ูแลัวเอี ๆ”
“เือน็เหมือนัน ับรถี ๆ อนแ่็อย่าลืมเ็รถให้ละเอียเลยนะ”
“รับ”
“ถึแล้วบอนะเือน”
เือนปลเบลท์ออให้ลมหนาวแล้วบีบแ้มเบา ๆ ลมหนาวยิ้มให้เือนเพื่ออบุแล้วเปิประูรถออไป เือนมอร่าบาหายเ้าไปในอนโนลับาแล้วออรถลับไปอนโอเาทันที
//
ลมหนาวในเือนธันวาเป็นลมหนาวที่เ็มไป้วยวามอบอุ่น
on twitter.
ความคิดเห็น