คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : แผนการณ์2
สายลมกระซิบกับหูของแจ็ครายงานถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้แจ็คสั่งให้ภายุเริ่มสงบลง พิทช์ก็รู้สึกเช่นกัน ทรายฝันร้ายของเขาโดนกำจัดแล้ว กว่าจะเรียกทรายฝันร้ายที่อยู่ตรงอื่นมาเสริมกำลัง มันก็นานเกินกว่าที่จะรอ
“ช่างมันสิ”พิทช์บอกพร้อมกับยิ้มชิลๆ
“ห้ะ”แจ็คร้องคิ้วขมวด พร้อมกับกำชับไม้เท้าที่แปล่งแสงแน่น เขาไม่เข้าใจว่าราชาแห่งฝันร้ายจะมาไม้ไหน
“เจ้าทำลายทรายข้า แล้วมันจะยังไง”พิทช์พูดในใจของเขารู้สึกขำ ไนท์แมร์ที่เขาขี่อยู่พ่นลมหายใจออกมาเป็นไอสีขาว แล้วม้าปีศาจสลายกลายเป็นก้อมเมฆทรายในพิทช์ยืนอยู่บนนั้น เขาเดินมาใกล้ๆแจ็คอย่างไม่หวาดหวั่นอะไร แจ็คลอยถอยออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเล็งไม้เท้าที่เปล่งแสงกล้าไปที่พิทช์
“มันก็ไม่ยังไงหรอก แค่ข้าจะเตะตูดเจ้าออกไปจากที่นี่ เพราะเจ้าไม่มีอะไรป้องกันเจ้าแล้ว”แจ็คร้องจ้องตาพิทช์ไม่ขยับ
“ก็ทำสิ...”พิทช์ว่า “ถ้าทำได้นะ”
พลันคทาสีดำก็ฟาดแจ็คกระเด็นไปอย่างรวดเร็วเกิดกว่าที่แจ็คจะมองทัน แจ็คลอยไปไกลในอากาศ แต่เมื่อตั้งตัวได้เขาก็หยุดลง และหันกลับมาหาพิทช์ด้วยความตกใจ แจ็คใช้มือกุมหน้าที่โดนคทาโลหะของพิทช์พาดเต็มแรงที่ขมับ
แจ็ครู้สึกเจ็บราวกับมีคนนำค้อนมาทุบจนแหลกแม้ว่าจะไม่มีเลือดออกแม้แต่หยดเดียวก็ตาม ไม่ทันที่จะได้โต้กลับ พิทช์ก็กระโดดมาฟาดคทาโลหะลงมาที่แจ็คอีกที คราวนี้แจ็คก้มหลบได้ แต่เมื่อรู้ตัวอีกทีเขาก็โดนคทาฟาดจากด้านหลังเสียแล้ว ฝีมือการต่อสู้ของเขาและพิทช์มันห่างชั้นกันมาก
“ข้ายังเหลือไนท์แมร์หลายอีกพันตัวในเบอร์เจสต์! ข้าเรียกมันมาถล่มเจ้าได้ในไม่กี่วินาที แต่มันก็คงไม่สนุกเท่าข้าฆ่าเจ้าด้วยมือของตัวเอง”พิทช์คำราม พร้อมกับฟาดคทาลงไปที่แจ็คที่กำลังพยามหลบ แต่ไม่ทันไรแจ็คก็โดนพิทช์ฟาดจนกระเด็นไปอีกครั้ง แจ็คตวัดไม้เท้าเสกผลึกน้ำแข็งใส่พิทช์ แต่เจ้าแห่งฝันร้ายใช้คทาตีมันจนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ พิทช์ยิ้มและผายมือไปยังด้านล่างของป่า แจ็คจึงชายตาไปมอง
“ม็อท” เขาร้องออกมาด้วยความตกใจทำให้หน้าที่ซีดเผือกของเขาที่ซีดอยู่แล้วซีดเผือกเข้าไปใหญ่
พวกม็อทกำลังต่อสู้อย่างจ้าละหวั่นอยู่กับไนท์แมร์หลายร้อยตัวที่มาจากทั่วทุกสารทิศ และดูท่าว่าทั้งสองพี่น้องกำลังจะแพ้ และแล้วแจ็คก็เหาะทะยานลงมาอย่างรวดเร็วเพื่อจะเข้าไปช่วยสองพี่น้อง แต่กลับถูกพิทช์ขวางไว้และถูกคทาตีกระเด็นไปไกล แจ็คถูกอัดอยู่ผ่ายเดียวอย่างไร้ทางสู้นอกจากหลบไปมา
แต่แล้วทันใดนั้น! อากาศก็สั่นไหว พิทช์หยุดโจมตี ขมวดคิ้วแน่นและมองไปรอบๆ โดยที่สายตาของราชานั้นไม่สามารถปิดบังความหวั่นไหวได้ แจ็คชิงโอกาสในระหว่างที่พิทช์กำลังเผลอ ผละตัวออกมาเพื่อลงไปช่วยสองพี่น้องม็อท
พิทช์มองไปรอบๆพร้อมกับเรียกไนท์แมร์อีกหลายตัวขึ้นมาเพื่อเป็นกำลังเสริม มีบางอย่างกำลังมา พิทช์สัมผัสได้ และแล้วเพียงเสี้ยววินาที ท้องฟ้าข้างหลังของพิทช์ก็ถูกดูดและระเบิดออกเป็นประตูมิติที่มีสายรุ้งหมุนวนไปรอบๆอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า
ทันใดนั้น รถลากเลื่อนคันใหญ่สลักลายลวดลายโบราณเทียมกวางเรนเดียรรูปร่างกำยำสีเทาหกตัว ก็พุ่งทะยานออกมาจากประตูมิติ ชายวัยกลางคนร่างใหญ่บึกบึนสวมชุดแดงและดำ หน้าตาเหียมเกรียม ไว้หนวดเคราสีเทา กระโดดออกมาจากเกวียนพร้อมกับดาบโจรสลัดคู่ใจสลักตัวอักษรโบราณ เขาตวัดดาบไปที่คทาของพิทช์ที่ยืนอึ้งอยู่บนเมฆทราย คทาที่ทำจากทรายแห่งฝันร้านแตกออกเป็นสองท่อนและสลายไปกันสายลม พิทช์คำรามและโบกทรายสีดำสายใหญ่ใส่ชายผู้นั้น แต่เขากลับสไลด์ลอดทรายอย่างคล่องแคล่วผิดกับรูปร่างออกมา จากนั้นก็ดีดตัวเองขึ้นถีบเข้าที่กลางลำตัวของพิทช์เต็มแรง ทำให้องค์ราชากระเด็นตกลงมาจากที่ยืน ชายชุดแดงกระโดดตามลงมา โดยมีรถลากเลื่อนเหาะมารับเขาเอาไว้ ส่วนพิทช์ก็มีไนท์แมร์ตัวหนึ่งมารับเขาไว้ จากนั้นก็มาอีกเป็นพันๆ
ในระหว่างที่สองพี่น้องม็อทกำลังต่อสู้กับไนท์แมร์จำนวนนับไม่ถ้วน อยู่ๆพื้นหิมะที่พวกเขาเหยียบก็ค่อยๆกลายเป็นน้ำแข็ง แอลลีสันและเลียมกระโดดขึ้นก่อนที่มันจะแช่แข็งเท้าของพวกเธอ มันแช่แข็งกีบเท้าของเหล่าไนท์แมร์ให้ติดอยู่กับที่
“พวกเธอจัดการพวกนี้ ฉันจะล่อพวกที่เหลือไปไกลๆ”แจ็คสั่ง พร้อมกับรับการโจมตีจากไนท์แมร์ที่เหลืออย่างจ้าละหวั่น เมื่อได้ยินดังนั้น สองพี่น้องจึงแปลงร่างเป็นสิงโตและเสือดาวตัวใหญ่เข้าตะปบฉีกศัตรูเป็นชิ้นๆทันที
ขณะเดียวกันแจ็คล่อไนท์แมร์พวกที่เหลือเข้าไปในป่าอันมืดมิด มันมืดเสียจนดูเหมือนไร้หนทาง แต่ไม่มีใครชำนานเส้นทางในป่านี้เท่ากับแจ็คฟรอสต์อีกแล้ว เพราะป่าแห่งนี้คือบ้านของเขา แจ็คล่อไนท์แมร์เข้าไปและทำให้มันสับสน จากนั้นก็ค่อยๆตามกำจัดไปที่ละตัวสองตัวได้อย่างไม่ยากนัก
“ฉันก็แค่แวะมาเฉยๆ”ชายผู้นั้นกล่าวล้อเล่น พิทช์ยิ้มพร้อมกับผายมือออก
“มาดูจุดจบของเทพผู้พิทักษ์อย่างเจ้างั้นหรือ ซึ่งแน่นอน เจ้าไม่มีวันพลาด...นอร์ท”พิทช์พูด
“ไม่”นอร์ทว่า “มาดูจุดจบของฝันร้ายต่างหาก”
“เจ้านี่ ไม่เปลี่ยนไปเลยจากเมื่อพันกว่าปีก่อน”พิทช์คำรามแล้วหัวเราะ “มั่นใจตัวเองเกินไป เจ้าหยุดกองทัพของข้าที่ไปทั้วโลกไม่ได้แล้ว มันสายไปแล้วเจ้าก็รู้”
“อะไรนะ...”นอร์ทพูดติดสำเนียงรัสเซีย แล้วหัวเราะร่า “มันยังไม่สาย นี่มันพึ่งสิบโมงเอง”
“ขำตายแหละ”พิทช์ประชด
“ข้าสิขำ”นอร์ทว่า “เจ้าคิดยังไงถึงไปบุกมาตอนกลางวัน”
“คิดแบบที่เจ้าคิดไม่ถึงแล้วกัน”
“จริงอย่างว่า เจ้าทำให้พวกข้าปวดหัวไปมาก ข้าคิดไม่ถึงจริงๆ”นอร์ทว่าพิทช์ยักคิ้วให้เขาอย่างยินดี
“บางทีเราน่าจะไปดื่มกัน วอทก้าไหม”นอร์ทพูดหยอก
“ถึงข้าจะไม่ได้เป็นเทพผู้พิทักษ์ แต่ข้าก็ไม่แตะสุราอย่างเจ้า น่าอายนะที่เป็นตัวอย่างกับเด็กๆ”พิทช์หยอกกลับ
“แหม ก็...”นอร์คพึมพำ “คุยทีไรแล้วเหลิง มาจบเรื่องนี้กันเถอะ เจ้าเหลือตัวคนเดียวแล้ว”
“หมายความว่ายังไง”พิทช์กระซิบด้วยสีหน้าเสีย เขาจ้องเขาไปในตาสีฟ้าใสของนอร์ท เขากัดฟันแน่นเหมือนสิงโต “โอ้ว ไม่ๆๆๆ เจ้า...ทำอะไรอีกละคราวนี้!”
“ข้าไม่ได้ทำ ...นี่ทำต่างหาก”นอร์ทเปลี่ยนมาเป็นเสียงเย็นชา เขาเอื้อมลงไปในกระสอบผ้าสีแดงที่อยู่ในรถลากเลื่อนแล้วหยิบบางสิ่งออกมา บางสิ่งที่ทำให้พิทช์หน้าเหวอไปเลย
“แซนเดอร์สัน...”พิทช์หลุดปากชื่อของเทพผู้พิทักษ์แห่งความฝัน เมื่อเขาเห็นทรายสีทองที่ร่วมพรูลงมาจากมือของนอร์ท
“เขาฝากความคิดถึงมาถึงเจ้าด้วย”นอร์บอก
“แค่นี้ทำอะไรข้าไม่ได้หรอก”พิทช์ว่าอย่างไม่มั่นใจ
“ไม่ต้องห่วง บันนีมันด์แจกจ่ายทรายของแซนดี้ไปให้ผู้พิทักษ์ของแต่ละที่ทั่วโลกผ่านโพลงใต้ดินของเขาแล้ว”
“มัน...มันไม่น่าจะเร็วขนาดนี้”พิทช์กระซิบ
“มันจะไม่เร็วขนาดนี้ ถ้าเจ้าไม่มัวแต่มาเสียเวลาที่นี่ และดูถูกกองกำลังของเทพผู้พิทักษ์มากไป ตอนนี้เหลือที่ที่เจ้าอยู่อยู่นี่เป็นที่สุดท้ายแล้วที่ต้องจัดการ”นอร์ทเตือน “พิทช์ แกแพ้แล้ว”
“ฮึ่ม! แก...”พิทช์คำรามในลำคอด้วยความโมโหสุดขีด ไนท์แมร์ควบมาข้างหน้าในอากาศ จากนั้นเคียวใหญ่ก็สะบัดลงไปที่นอร์ทอย่างรวดเร็ว เคียวปะทะดาบ ส่งเสียงดังสนั่น แซนต้าครอสและบูกี้แมนสู้กันอย่างดุเดือด แต่แล้วดาบก็ฟันฉับลงบนเคียวขาดเป็นสองท่อน และนอร์ทก็ใช้หลังดาบใหญ่กระแทกพิทช์จนลงจากม้าไป เจ้าแห่งฝันร้ายตกลงไปด้านล่างผ่านกิ่งก้านของต้นสจมน ลงไปบนหิมะหนาหลายฟุต
“ถอยๆๆๆๆ ถอยทัพก่อน”เขาตะโกนลั่น พยามตะเกียดตะกายขึ้นมาจากกองหิมะ แต่ไม่ทันทีจะเรียกรวมพล ทรายสีทองก็โปรยปรายลงมาจากฟ้าเหมือนกับสายฝน มันเปลี่ยนไนท์แมร์ทุกๆตัวให้กลายเป็นทรายสีทองและลอยไปกับสายลม พิทช์ตกใจมาก หัวใจในอกเต้นตุบๆอย่างรุนแรง แล้วเขาก็ตะโกนก้อง
“แกกำจัดความกลัวไม่ได้หรอก ข้าจะกลับมา!”พิทช์ประกาศ “โลกใบนี้เจริญขึ้นทุกๆวัน นอร์ท เจ้าหยุดไม่ให้มนุษย์หมดศรัทธาในตัวเจ้าไม่ได้ เจ้าหยุดให้เด็กโตไม่ได้ และแล้วเมื่อวันนั้นมาถึง ข้าจะกลับมา!”
เมื่อพิทช์ว่าแล้วเขาก็หายตัวเข้าไปในเงาดำมืดของป่า ที่ที่ความกลัวสถิตอยู่ทุกคนทุกแห่ง ที่ที่ความมืดยังคงมีสิ่งลี้ลับแห่งพลังอำนาจอันชั่วร้าย
“คราวก่อนแกก็พูดแบบนี้ พิทช์”นอร์ทตะโกนกลับมา จากนั้นเขาก็อุ้มกระสอบขึ้นแล้วเททรายสีทองลงมาให้ลอยไปในอากาศ โปรยลงไปในป่าอันเยือกยะเย็น
“ฮ่า!”แจ็คร้องพร้อมกับเสกน้ำแข็งใส่ไนท์แมร์อีกตัว แต่แล้วไนท์แมร์ตัวใหญ่ตัวหนึ่งก็เข้ามาข้างหลังเขา กระชากไม้เท้าออก แล้วใช้กีบเท้ากดแจ็คลงไปกับพื้นและอ้าปากกว้างเตรียมขย่ำแจ็ค แจ็คตกใจแต่ก็ไม่วายยกแขนทั้งสองขึ้นมายันปากที่มีฟันคมกริบของม้าผีไว้
ทั้งสองยื้อกัยอยู่นาน แต่ก่อนที่แจ็คจะหมดแรงไป อยู่ดีๆม้าที่เขาเห็นก็กลายเป็นสีทองและสลายไปต่อหน้าต่อตา แจ็คลุกขึ้นด้วยประหลาดใจ เขามองไปรอบๆและพบว่า ไม่มีไนท์แมร์เหลืออยู่เลย เหลือแต่เพียงฝุ่นทรายสีทองที่แทบจะแยกไม่ออกเมื่ออยู่บนหิมะสีขาว แจ็คทำสีหน้าไม่ถูก เขามองไปรอบๆอย่างงุนงง
“แจ็ค!”เสียงแอลลีสันดังมาแต่ไกลจากแนวต้นไม้ แล้วแจ็คก็เห็นเธอกับน้องเดิมอยู่ตรงแนวต้นสนขาวโพลนที่อยู่ถัดไปนี่เอง
“เขาอยู่นั่นไง”เลียมร้องพร้อมกับวิ่งมาที่แจ็คพร้อมกับแอลลีสัน เลียมพยุงแจ็คขึ้นอย่างตื่นเต้น
“เกิดอะไรขึ้น”แจ็คถามเสียงเบาพร้อมกับเดินไปหยิบไม้เท้าที่กระเด็นไปไกลอย่างหวงแหน
“แซนต้าครอส! ฉันเห็นเขาอยู่บนฟ้า”แอลลีสันร้องพร้อมกับกระโดดบนพื้นหิมะด้วยความตื่นเต้นที่ปิดไม่มิด
“อะไรนะ”แจ็คร้องตาเบิกโพลงด้วยความประหลาดใจพร้อมกับหันมามองหน้าแอลลีสัน
“นอร์ท ก็ แซนต้าครอสไง”แอลลีสันร้องพร้อมกับมองหน้าแจ็คตอบ
“เข้ามาที่นี่ และไล่พิทช์ไป!”สองพี่น้องม็อทพูดพร้อมๆกันอย่างรวดเร็ว
“แซนต้า...”แจ็คคิดพร้อมกับยิ้มร่า แซนต้าครอสมาช่วยพวกเราไว้หรือนี่ เยี่ยมที่สุด แต่แล้วบางอย่างในสมองก็ประทุขึ้นมา สีหน้าของแจ็คเริ่มย่นลง
“เทพผู้พิทักษ์ที่ถูกเลือกโดยชายจากดวงจันทร์...”แจ็คพึมพำ ถ้างั้นแซนต้าก็คงจะสนิทกับชายจากดวงจันทร์มาก ด้วยจิตใจและคำถามมากมายที่ขุ่นมัว เขาก้มลงมองฝ่ามือและไม้เท้าของตัวเอง ...เขาเกิดมาทำไม ....เขาเกิดมาเพื่ออะไร
“ชายจากดวงจันทร์...”แจ็คกระซิบ ถ้าเขาได้คุยกับแซนต้าละ! ถ้าเขาตอบคำถามในหัวของแจ็คได้ละ!
“เป็นอะไรรึเปล่า”แอลลีถามเมื่อสีหน้าของแจ็คเปลี่ยนไป
“แซนต้าอยู่ที่ไหน!”แจ็คร้องถามด้วยสีหน้าจริงจัง เขาคว้ามือทั้งสองของแอลลีไว้อย่างรวดเร็วราวกับว่ากลัวเธอจะบินหนีไปก่อนที่จะตอบ
“อะไร!”แอลลีร้องด้วยความตกใจ
“แจ็ค”เลียมเรียกชื่อด้วยนำเสียงงุนงงในการกระทำของเขา แต่แจ็คก็ไม่ได้ยินมันเลย
“แซนต้า ฉะ...ฉันต้องถามเขาเรื่องชายจากดวงจันทร์ มันคือทางเดียวของฉัน และเป็นโอกาศสุดท้ายของฉัน นะแอลลีสัน ได้โปรดเถอะนะ ได้โปรด...”แจ็คบอกพร้อมกับยิ้มให้แอลลีอย่างตื่นเต้น คำถามทั้งหมดกำลังจะหายไปในวันนี้
“เอ่อ...บนนั้น”แอลลีวันว่าพร้อมกับมองขึ้นไปบนฟ้า
“ขอบคุณๆๆๆ ขอบคุณมาก”แจ็คว่า น้ำเสียงสั่นด้วยความดีใจ จากนั้นเขาก็กอดแอลลีสันแน่นอย่างรวดเร็วจนแอลลีทำตัวไม่ถูก และแล้วลมก็พัดแจ็คขึ้นไปบนฝากฟ้าเร็วประดุจสายฟ้า เมื่อแจ็คขึ้นบินขึ้นมาจากผืนป่าได้ เขามองไปรอบๆผ่านสายหมอกบาง และเขาก็เห็นบางอย่างในที่สุด ลากเลื่อนเทียมแรนเดียรกำลังบินไปรอบๆเป็นวงกลม จากนั้นชายที่นั่งอยู่ที่บังเหียนก็ปาก็แก้วประหลาดไปในอากาศ เมื่อมันแตกออกมา ก็ก่อเกิดเป็นประตูมิติสีรุ้ง แจ็ครู้ ณ ตอนนั้นเลยว่าชายผู้นี้คือแซนต้าครอส
แจ็คฟรอสต์ก็รู้ดีอยู่ในจิตใต้สำนึก เขาต้องแข่งกับเวลาซะแล้วสิ ไม่งั้นแซนต้าต้องจากไปก่อนแน่นอน แจ็คคิดพร้อมกับเรียกลมกรรโชคที่โหมกระหน่ำมา เขาจะตามแซนต้าทันไหม แจ็คคิด
ความคิดเห็น