คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : chapter THIRTEEN :: From Chanyeol [chanbaek special]
“ปิำนานู่รััวเล็! แบฮยอนและแทยอน...”
“Taeyeon and Baekhyun reported to
have broken up!!”
“่ายยืนยันวามสัมพันธ์อแทยอนและแบฮยอนสิ้นสุแล้ว
แ่ทัู้่ยัวามสัมพันธ์พี่น้ออยู่ เหุเพราะาราที่ไม่ลัวอ...อ่าน่อ>>ลิ๊<<”
ใรที่เห็น่าวนี้พาันใ แปลใ สสัย หรืออะไร็แล้วแ่ใ่ไหมล่ะรับ...แ่ผมไม่...ผมทำไ้แ่ยิ้มที่มุมปาับ่าวที่สไล์อ่านผ่านๆา
อนนี้ทามไลน์อผมเ็มไป้วย่าวอเพื่อน(?)ร่วมวอผมไปหม
วามริ..ผมรู้ั้แ่เือนมีนามแล้วรับ
ในที่สุแฟนลับ็ไ้ทราบ่าวันสัที J
.
.
.
.
.
17 มิถุนายน 2014...
ผมเลื่อนอ่านพาหัว่าวที่แบฮยอนับรุ่นพี่แทยอนบัน...ทา้นสััอเราออมายืนยัน
เรื่อนี้เมมเบอร์รู้ันมาสัพัแล้ว แ่พอมีภาพหลุออไปผมิว่าเหุาร์มันหนัหนาพอสมวร
แบฮยอนเปิประูเ้ามาในห้อ้อม
เมมเบอร์ทุนละสายาาโทรศัพท์มือถือ แล้วหันไปมอแบฮยอน...
“แบฮยอน...โอเไหม?”
ลีเอร์อเราถาม้วยวามเป็นห่วแบฮยอนถอนหายใพร้อมับส่ยิ้มาหยีเหมือนที่อบทำ
êêê
เท่าที่ผมรู้ั้แ่เป็นเ็เทรนับแบฮยอน รุ่นพี่แทยอนเป็นไออลที่แบฮยอนื่นอบมาๆรับ..ผมรู้เพราะแบฮยอนเล่าให้ฟั
ผมรู้เพราะผมับแบฮยอนสนิทันมาผมมั่นใว่าเราไม่มีวามลับ่อัน
ะว่าผมรัแบฮยอนมาเลย็ว่าไ้นเรียว่า
วามลับอย่าหนึ่ที่ปปิแบฮยอน...
ผมอยูแลเ้ามาลอ
ผมยัำวันที่แบฮยอนโนแอฟเฟระเ็นเ้าานล้มไปอ้ำม่ำที่พื้นไ้ ผมนี่แหละเป็นนแรที่วิ่เ้าไปหา
ผมเป็นเมมเบอร์เพียนเียวทีุ่เ่าลไปปลอบเ้าที่พื้น
ผมัวลว่าเาะาเาะมีปัหาไหม เ็บมารึเปล่า...ในวันเิแบฮยอนผมยัโพสรูปเ้วันเิเ้าอยู่เลย
แ่ผมเิน ผม้อลบรับ...ผมเินมาริๆ
ะบอว่าผมทำทุอย่าเพื่อแบฮยอนเลย็ไ้
ผมใ้ำว่า “เพื่อน” เป็นเราะำบัวามรู้สึลึๆในใ ผมอบแล้เ้ามาๆ
อบสุๆ ผมอบเวลาแบฮยอนยิ้มนาหยี หรือหน้าบึ้เหมือนลูหมาี้ไม่ออ เวลาอยู่บนเวทีอนเสิร์ผม็ะแอบเนียนยับไปหาเ้าบ่อยๆ
เวลาอยู่สนามบินผมอบใ้ัวสูๆับไหล่ว้าๆอผมเินามหลัเล็ๆอแบฮยอนและใ้มันเป็นสิ่ำบัเวลาแฟนลับเบีย
บารั้ผมับไหล่แบฮยอนเลยแหละ~~
นถึวันหนึ่วันที่ผมรู้ถึวามรู้สึลึๆในใอัวเอ...วันนั้นผมิว่าผม้อทำอะไรสัอย่า
ผมะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไม่ไ้…
“แบฮยอน..”
“านยอล...”
ผมับแบฮยอนพูออมาพร้อมๆัน
แบฮยอนอมยิ้มแล้วเพยิหน้าเป็นทำนอว่าให้ผมพู่อน
“านยอลมีไร พู่อนเลย”
ผมเม้มปาเป็นเส้นร หัวใัุบับยิ่ว่าลอุที่ผมเล่น
ผมัสินใแล้วว่าผมะพูมัน ผมิมันมานานแล้ว วันนี้ผม้อพูมันออไปให้ไ้..
านยอลอบแบฮยอนนะ
านยอลอบแบฮยอนนะ
านยอลอบแบฮยอนนะ...
ผมท่อประโยเิมๆในใ
“แบพู่อนานเถอะ”
ไม่...ผมยัไม่พร้อม
อยาะเอาหัวโำแพเพราะวามป๊ออัวเอ...ทำไมมึไม่พูวะานยอล!!
่าเถอะ...แบฮยอนพูบ ผม่อยบอ็ไ้
“ั้นแบพู่อนนะ...”
“อ่า..”
“ือ...แบ...”
“...”
“แบบับพี่แทยอนแล้วนะ”
ผมเบิาว้า
รู้สึลำอหน้าผาแห้ไปหม...ประโยที่ผมำลัะพู ผมะำเป็น้อลืนมันลไป
ผมพยัหน้าพร้อมับยิ้มแล้วเินไปล้ออแบฮยอน
“ีใ้วยนะแบ ในที่สุ็บันสัที~”
“อบุนะ^^”
นั้นือเสียอันร่าเริอผม
แบฮยอนหัวเราะแล้วยิ้มให้ แ่แบฮยอนไม่รู้หรอว่าที่ผมพูไป...
ผมโห
โหให้แบฮยอนสบายใ...โหเพื่อให้ัวเอับแบฮยอนสบายใ
ยัไผม็เป็นไ้แ่เพื่อน...
เพื่อน...
“แล้วานยอลมีอะไระพูับเราเหรอ?”
ผมยิ้มบาๆพร้มับสายหัวเบาๆ สิ่ที่ผมั้ใะบอเาผมพูมันไม่ไ้แล้ว...
“ไม่มีอะไรหรอแบฮยอน...ไม่มีอะไรแล้ว...”
ั้แ่วันนั้นเป็น้นมาผม็ไม่ล้าไปแล้ อ
หรือใล้แบฮยอนเหมือนที่อบทำ ผมแ่ลัวว่าผมะเลิิับแบฮยอนแบบนั้นไม่ไ้
ผมลัวว่าผมะรัแบฮยอนมาึ้น ผมลัวไปหมทุอย่า...
แ่แบฮยอน็พยายามอยู่ับผม พยายามมาหาผม ถึผมะทำท่าปิเสธแ่เา็ยัทำ...อนนี้ผมิเ้า้าัวเอว่าแบฮยอนอบผม...แ่แบฮยอนมีแฟนแล้วหนิ...เ้าะอบผมไ้ยัไล่ะ?
่วนั้นโมเมนท์านแบอเราสอนไม่่อยมีเท่าไหร่..
êêê
น่วัมแบ call me baby...
พวเรายุ่วุ่นวายันพอสมวรับารัมแบ
เอ็มวีอเราำลัะถูปล่อยในอีไม่ี่วัน ่วนี้อยู่ใน่วอารให้เอ็โแอลแะพาสโ้และูทีเอร์อเมมเบอร์แ่ละนอยู่
ถ้าผมำไม่ผิวันนี้เป็นิวพาสโ้และทีเอร์อแบฮยอน
วันนี้พวเรามีานแถล่าว พี่่าแ่หน้าำลัปัมาสาร่าให้ผม
ัมแบรั้นี้ผมทำสีผมเป็นสีวันบุหรี่ ผมิว่าอนนี้ผมหล่อนะ หล่อมาๆ้วย~
“เสร็แล้ว่ะ”
“อบุรับ”
ผมโ้ให้พี่เ้าหนึ่ทีแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเ็ไอี
เอ็โแอลอเรายัมอบวามรัที่มามายและล้นหลามให้เราอย่า่อเนื่อ
ผมยิ้มับอมเม้นท์ในไอี่อนที่ะรู้สึถึนิ้วเล็ๆที่มาิ้มไหล่ผมยิๆ
“อ้าว แบฮยอน”
“^^”
แบฮยอนีิ้ว่อนที่ะนั่ล้าๆ บล็อามาเ็ม
อนนี้แบฮยอนโรเหมือนนาพาเลยรับ...สวย สวยมาๆ น่ารัมาๆสำหรับผม
ลิ่นหอมๆอแบฮยอนทำให้ผมอยาึนัวเล็เ้าไปอและหอมแ้มสัฟอแ่ผมทำไ้ที่ไหนล่ะ
ผมไ้แ่เ็บอาารนั่นิ่เล่นโทรศัพท์เหมือนไม่ไ้สนใอะไร
“ะอัพไอีวันไหน ยอไล์นายถึล้านแล้วนะ
แฟนๆอเรารอนายอยู่นะแบฮยอน”
ผมหาเรื่อุย
ั้แ่วันนั้น...แบฮยอน็ไม่เยอัพไอีเลยสัรั้ มีแ่เปลี่ยนิสบ้า
อมเม้นท์อบแฟนลับบ้า เ้าอาอยาให้เรื่อมันาๆแ่อนนี้ผมว่ามันามาแล้วนะ...ผมว่าแบฮยอนวรอัพไอีไ้แล้ว
“เี๋ยวสิ~~”
“อัพเี๋ยวนี้แบฮยอน...”
“ไม่อาววววว~~”
ผมวิ่ไล่ฟา้นนัวเล็
แบฮยอนหันมาแลบลิ้น่อนที่ะวิ่หนีออาห้อแ่ัวไป
ผมยิ้มบาๆแล้วลับไปสนในโลส่วนัวในมือ่อ..
แบฮยอน...บ้าเอ๊ยยย...ในที่สุ็อัพนะไอ้หมา
êêê
ผมเินออาห้อแ่ัวเพื่อามหาแบฮยอน
ผมั้ใว่าะหยิแ้มเาเป็นารลโทษทีู่่ๆ็อัพไอีโยไม่บอผมสัำ(ทำไมแบ้อบอผมวะ?)
่าเถอะ ยัไผม็ะลโทษเา!
อยู่ๆแอปาเาทอร์ัึ้น
ผมลิ๊เ้าไปูพบว่ามันเป็น้อวามานัวเล็
byunBaekk : แบมีไระบอ...
*สิ๊เอร์รูปหมาหน้าุ*
>> แบเลิับพี่แทแล้วนะ <<
“ห้ะ!!”
ผมร้อออมาเสียั้วยวามไม่เื่อสายาัวเอ
ผมเอามืออี้ายี้าัวเอ้ำหลายๆรั้แล้วระพริบาถี่ๆ าโๆอผมเพ่ไปที่หน้าอโทรศัพท์แล้วอ่าน้อวามนั้น้ำอีรั้
แบเลิับพี่แทแล้วนะ
แบเลิับพี่แทแล้วนะ
แบเลิับพี่แทแล้วนะ
“แบเลิับพี่แทแล้วนะ”
เสียอแบฮยอนัึ้น แนเล็ๆโอบรอบเอวอผม
แบฮยอนุหน้าลบนแผ่นหลัว้านัวเล็พูพึมพำแล้วอผมไม่ยอมปล่อย
“แบฮยอน...”
ผม่อยๆลับหันหลัไปเผิับนัวเล็
แบฮยอนยิ้มน่ารัให้ผมเหมือนที่อบทำ
ผม้อลึเ้าไปในวาอนที่ผมิเินเพื่อนแล้วเอ่ยถามเพื่อวามแน่ใ..
“ริๆเหรอแบฮยอน”
“ริสิ”
“อนไหน”
“เมื่อวาน”
“ทำไม?”
“เราสอนยุ่มาๆ ไม่มีเวลา..”
“แล้ว...แบฮยอนเป็นอะไรไหม?”
“านยอลเป็นอะไรไหม?”
ผมมวิ้วับสิ่ที่แบฮยอนถามลับ...ทำไมแบฮยอนถึถามผมแบบนั้นล่ะ?
“แบฮยอนถามว่าานยอลเป็นอะไรไหม?”
“อะไร...านเป็นอะไร”
“ที่ผ่านมาานยอลเ็บไหม”
“...”
“แบฮยอนอโทษนะ...”
“...”
“อโทษนะานยอล...”
ผมึแบฮยอนเ้ามาอ
ผมไม่ไ้อแบฮยอนมานานเท่าไหร่แล้วนะ
แบอยอนออบผมเบาๆวามอบอุ่นแผ่่านไปทั่วร่าาย...แ่สิ่ที่อุ่นว่านั้นือหัวใผมนี่แหละ
นในที่สุผม็พูประโยที่ผมอยาะพูมาหลายปี...
“านยอลอบแบฮยอนนะ...”
êêê
หลัาวันนั้นผมับแบฮยอน็ลับมาหยอล้อันไ้สบายใเหมือนเิม
ผมไม่้ออึอัเวลาอยู่ใล้เา ผมรู้ว่าผมวรทำัวยัไ
ผมล้าที่ะอัพรูปถ่ายู่ับแบฮยอนอัพลไอีและแบอยอน็ล้าที่ะอัพรูปผมลบนไอีเ่นัน...
สิ่นี้มันทำให้ผมเรียนรู้ไ้ว่า...
เวลามันะทำให้ทุอย่าีึ้น
ีึ้นทุอย่าริๆ
.
.
.
.
.
แอ๊~~~
เสียเปิประูห้อน้ำทำให้ผมหลุาผวัในอี
แบฮยอนในุลุมอาบน้ำเินมาที่เีย้วยสภาพผมเปียๆัวื้นๆ วันนี้เป็นวันพัผ่อนรับ
เมมเบอร์นอื่นน่าะแยย้ายันไปทำธุระส่วนัว เฮุน็ไปโรเรียน...และผมอยู่ับแบฮยอนในห้อสอน
:-)
“แบ ่ายยืนยันแล้วนะ...่าวออแล้ว้วย”
“เรื่อ?”
“เรื่อที่แบเลิ...เลิอนนั้นอ่ะ”
“อ้อ~~ เหรอ”
แบฮยอนพยัหน้า่อนที่ะระโโหยึ้นไปบนเีย
นัวเล็นั่ัสมาธิหันหลัให้ับผมแล้วมือ็โทรศัพท์ยิๆ
สสัยเ็่าว...
“แบฮยอน...”
ผมทิ้ัวไปนั่้านหลัอแบฮยอน
สอมือโอบอนัวเล็ไว้ในอ้อมแน าหล่ออผมเยบนไหล่อแบฮยอน
ผมสูลิ่นหอมอนัวเล็่อนที่ะหอมแ้มแบฮยอนฟอให่
“ไม่เอาานยอล~ เ้าอ่าน่าวอยู่”
“็อ่านไปสิ..”
ผมไม่สนใแบฮยอนที่ีิ้นในอ้อมแนผมสันิ
มืออผมเริ่มรุเล้าเ้าไปในุลุมอาบน้ำสีาวบา
หน้า็่อยุลไปที่ออาวเรื่อยๆ
ผมระุมูบั้แ่หลัใบหูไล่ลมานถึหัวไหล่เนียนาว
ุลุมอาบน้ำที่ถูเลิออนอีนิเียวะหลุาร่าายส่วนบน
แบฮยอนอ่อนเป็นี้ผึ้ลนไฟ แ่ผมหายใร้นอเานิหน่อยมือไม้แบฮยอน็อ่อนแล้ว..
“ม...ไม่เอาานยอล...”
“ู่วววว”
ผมู่ว้าหูแบฮยอนเบาๆเพื่อให้เาเียบ
่อนที่ะระมูบไปที่ริมฝีปาเล็ ผมสอลิ้นเ้าไปิมวามหวาน...และนอาะหวานแล้วมัน็อร่อยมาริๆ
“...าน เ้าั๊ี๊”
“รัแบฮยอนนะ”
ผมุ๊บไปที่แ้มเาอีที่อนที่ะ่อยๆผลัเานอนราบับเีย...แบฮยอนปล่อยโทรศัพท์ที่มีหัว้อ่าวเี่ยวับเาล
ผมเี่ยมันทิ้อย่าไม่ใยี...อนนี้เราไม่ำเป็น้อสนใอะไรที่ทำให้เรียหรอ แบฮยอนเาทำท่าัืนผมนิหน่อยแ่ถึยัไผม็รู้ว่าแบฮยอนยอมผมัวร์..
ผม่อยๆถอเสื้อลุมอาบน้ำอแบฮยอนออทีละนิๆ...
ผมอบทุอย่าอแบฮยอน...
“ะ...านยอล...ไม่..เอา”
“ะเอา...”
เสียอแบฮยอนเริ่มิัเมื่อผมใ้มือลูบเอวสลับสะโพเพลินๆ
ผม่อยใ้มือึผ้าิ้นสุท้ายออ...
...
“ฮยอ’’’’!”
สัสเอ๊ยยยย
“ใรวะ?!!”
ผมะโนออไปอย่าอารม์เสีย
แบฮยอนรีบถอยหลัรูลับทั้ๆที่เมื่อี้แบเ้าำลัะยอมผมแล้วเียว!!
ผมผิเอแหละที่ลืมล็อประูห้ออินยืน้าอยู่สัพั่อนที่ะยิ้มแหยๆแล้วี้ไปที่โทรศัพท์ราาแพในมืออมัน
“ือผมะมาบอว่า่าวที่แบออแล้วววววว”
“เออ รู้แล้ว!”
ผมปาหมอนใส่อินอย่าหุหิ
แบฮยอนรีบลุออาเียแล้วยัมีารหันมาแลบลิ้นใส่ผม
แบฮยอนเินไปแะไหล่อินเบาๆ
“อบุนะอิน พี่เือบแล้วว”
แล้วแบฮยอน็เินฮัมเพลาไป...
ผมทั้หัวัวเออย่าอารม์เสียสุ
ผมมอหน้าอินอย่าาโทษ...
“อให้โนัแบบนี้บ้า”
“ผมอโทษ~~”
อินทำท่า้อแ้ใส่ผม่อนที่ะทำาโ..
“อีเรื่อนึๆ”
“หือ?”
“ลู่หานบอว่าเฮุนป่วยหนัมา อนนี้อยู่ที่ห้อพยาบาล
ให้ไปรับ่วน บอพีู่เลยไหม”
“เฮุนป่วย??”
ผมทวนำอีรั้่อนที่ะเ้ัวึ้นเพื่อเรียมัวไปรับมัเน่พร้อมับพีู่
ถึว่า...เมื่อวานผม็แอบสสารน้ออยู่นะ โนทำโทษหนัะนานั้น เฮุนบ่นๆว่าปวหัวไ้หลายวันแล้ว...แ่วันนี้ไ้น้อน่าะึ้นสู...
ผมอัวไปูเฮุน่อนนะรับ
แล้วเอัน :-)
******************************
20150915
ออนุาานแบหนึ่อนนะะ อนเ่า็ยัไม่อัพ555 เี๋ยวเรามาอ่านหัวหน้า่อัน ืออนนี้เราะพยายามมาอัพเร็วๆน๊าาา อ่านแล้วแท็ #หัวหน้าลู่หาน เิมนาา ือเราลสเปสเยๆ~ รัรีเอร์น๊า
ความคิดเห็น