บ้านวรา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

มันเงียบเกินไปดูเหมือนจะไม่มีใครอยู่ที่นี่ เขาเดินไปเลื่อนประตูไม้ ออกไปทางเค้าเตอร์บาร์น้ำ ที่น่าตกใจคือ เขาเห็นผู้หญิง สูงประมาณ 160-165 ผมยาว ผิวขาวซีดเพราะสวมเสื้อยืดคอกลมสีดำ แต่ที่แปลกไปกว่านั้น เธอสวมซิ่นไหมสีม่วงลายประยุกต์เขาไม่แน่ใจว่าเป็นกางเกงหรือซิ่นมันคลุมยาวถึงเท้าคาดเข็มขัดทองแค่เสี้ยววินาทีที่เขาอยากจะบอกว่ามันเป็นผ้าซิ่นไหมที่สวยมาก แต่เขาไม่เคยเห็นวัยรุ่นคนไหนในยุคนี้สวมแบบนั้น และที่สำคัญคือ ในมือเธอถือปืนลูกซองซึ่งเขาไม่รู้ว่ารุ่นอะไรแต่เธอกำลังเล็งมาทางเขาอยู่!! 

เขารีบยกสองมือขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ทั้งขยับไปยังทางออกอย่างช้าๆ 

“....ผะ..ผมมาสมัครงานครับ” เห็นจะเป็นเรื่องจริงก็คราวนี้ที่ว่ากันว่าเข้ามาแล้วตายไม่ได้ออกไปไหน คุณพระคุณเจ้าหากเขาวิ่งตอนนี้หวังเพียงแต่ว่าเขาจะหลบมันได้ทัน เขาสวมถุงเท้าและหากเขาวิ่งก็คงยากที่จะรอด เธอหมุนตามองศาที่เขาเคลื่อนย้าย สายตาเธอแน่นิ่งจนเขารู้ว่าเธอเอาจริงๆแน่ๆ