คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ตอนที่9
07.00น. เวลาประเทศีน
ไห่เสวี่ยเยว่ part
ผมื่นึ้นและพับผ้าห่มและัเียให้เรียบร้อย เียอผมเป็นเียโบรารับ เอ่อ...อย่าว่าแ่เียเลยบ้านทั้บ้านเป็นแบบโบรารับ แ่สะวสบายว่าสมัย่อนแน่นอน
"เยว่เียยยย"เสียน้อสาวอผมัึ้นพร้อมร่าเล็อเ้าหล่อนที่มาระโออผม
โรม!
"เียเป็นไรอ่าาปิ้อไม่ล้มี่"หลี่ไป๋ถามผมะที่พวเราำลลุึ้น
"มึนนิหน่อยน่ะเี๋ยวเียไปอาบน้ำ่อนนะ"ผมุมท้อัวเอเบาๆเพราะรู้สึปวที่ท้อ
"นี่แน่!"น้อสาวถเสื้อผมึ้นหวัะแล้และใ่!ท้อผมมีรอบเียวล้ำัเน!
"..เียไปโนไรมาะ"น้อสาวผมถามเสียสั่น
"เีย..ไม่อยาพูถึเียะอาบน้ำะนั้นลไปถามป๊าม้าเอานะ"ผมพู่อนะหยิบผ้าเ็ัวเ้าห้อน้ำไป
20นาที่อมา
อนนี้ผมแ่ัวเสร็แล้ว...ผมึลมา้านล่าบ้าน
"ลูมาทาน้าว้มสิ"แม่เรีย่อนที่ผมะเินไปนั่
"เีย..หนูอโทษที่ถามนะะ"หลี่ไป๋พูพลา้มหน้า
"ไม่้ออโทษนะเียไม่เป็นไร"ผมยิ้มอบ แม้ผมะบอว่าไม่เป็นไรแ่ผมยัลัวอยู่ ผมแ่ไม่อยาให้นในบ้านเป็รห่ว
"เยว่เยว่ เี๋ยวไปให้ปาำับไท่หยานใ่ไหม"พ่อถามึ้น
"รับ"ผมอบพลาั้าว้มับับ้าวเ้าปา
พอผมทาน้าวเสร็็เรียมัวออาบ้านแ่แม่ผมรั้ไว้่อนะพูึ้น
"ลู เี๋ยวแม่ห่อเ้า้มหมูสับไปให้ไท่หยานนะ เาน่าะทานไ้แ่อาหารอ่อนๆ" แม่ยื่นบ่อ้าวนาลา่อนไปให่ให้ "เอาไปแบ่ันนะลู"
"รับ"ผมพยัหน้าและรับล่อ้าวมา
8.30 น. โรพั
"เยว่เยว่มาแล้วหรอรับ มาเร็วว่าที่ินะ"ไท่หยานพูับผม้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม อาาแผลเ็มหน้าเาเลยไหนะแผลใ้ร่มผ้าอเาอี ทีาแผลอไท่หยานเยอะนานี้็เพราะเพื่อ่วยผม
"เป็นอะไรไปเยว่เยว่"ไท่หยานลูบหัวผมเบาๆเสียทุ้ม่ำอเาอ่อนโยนนผมอยาะรอบรแไว้แ่ผมทำไม่ไ้....
"ไม่รับ"ผมอบพร้อมับส่ายหน้า"ไท่หยานทาน้าวเ้ามาหรือยัรับ"ผมถาม่อนที่เสียท้อร้ออไท่หยานะออมา
โร
"แหะๆ...พอีผมลอื้ออาหาร่ายๆมาทานแ่ินไม่ลน่ะรับ"ไท่หยานอบผม มันยิ่ทำให้ผมรู้สึผิ
"ม้าให้เอามาให้ผมแบ่ับไท่หยานน่ะรับ"
"ว้าว ฝาอบุม้าอเยว่เยว่้วยนะเี๋ยวเราไปให้ปาำแล้วินันเถอะ"
"รับ"ผมอบล่อนที่เราะเินเ้าไปในห้อสืบสวนีวามโยมีุหยารออยู่แถวนั้น(ใ้ถูไหมรับอันนี้ผมไม่มีวามรู้ราบอโทษไว้่อนเลย)
.
.
.
.
"ว่าะให้ปาำเสร็นานเลยนะรับ"ไท่หยานพูพลาแย่ล่อ้าวอผมไปถือ
"รับ ้าว้มเย็นหมแล้ว"ผมอบเาไป
"ั้นไปห้อพัผมไหมรับะไ้อุ่นทานัน"ไท่หยานยิ้มอบ
"ไ้รับ"ผมอบเบาๆ่อนะเินามไท่หยานไป
"ั้นเี๋ยวผมลับไปทีุ่นะ ะวันุ็...แทมาบอวามืบหน้าละันนะ"ุหยาอบ่อนะเินออไป
.
.
.
ห้อพัอไท่หยาน
ผมเ้ามา้าใน่อนะนั่บนโ๊ะบันทึเพื่อรอให้ไท่หยานอุ่น้าว้มหมูสับอแม่ มอมุมนี้แล้วเาหล่อัเลยนะ แม้เาะมีรอบแผลบนใบหน้า...แผล.....ที่เิาาร่วยผม....อา...รู้สึผิัเลย
"้าว้มมาแล้วรั......เฮ่ยยย"ไท่หยานหันมาพู่อนะร้อเสียหล "เยว่เยว่ นายร้อไห้ทำไมเป็นอะไรหรอ" เาวาเ้า้มพร้อมเินมาใล้ๆ่อนะปาน้ำาบนใบหนสอผมให้อย่าเบามือ
"......"ผมพูไม่ออ ผมรู้สึเหมือนถูปิปา ผม...พูไม่ไ้
"...ในเมื่อไม่พูั้นถ้าเยว่เยว่รู้สึไม่ีอผมนะรับ"ไท่หยานอ้าแนึ้นอนนี้เานัุ่เ่อยู่่อหน้าผม.....
"ฮือออออออ ฮึๆฮืออออ"ผมลไปอไท่หยานแน่น ผมไม่ไหวแล้วผมลัวผมลัวไม่เลิ ผมล่อแล่ลอเลย ผมวิ ผม...ผม
"นเ่ เี๋ยวมันะผ่านไปนะรับ"เสียทุ้มแสนนุ่มนวลอไท่หยานบอปลอบผม
ผมร้อไห้อยู่นาน่อนะผละออาอ้อมออไท่หยาน
"ทาน้าวันนะ"ไท่หยานพูอีรั้่อนะพาผมลุึ้นมานั่ทาน้าวีๆ หลัานั้นเา็พาผมมาส่บ้าน เาให้ผมึ้นบ้านไปพร้อมบอว่าหยุเรื่อบันทึไปัพั็ไ้เพราะบันทึนี้็เือบะรึ่ทาแล้ว ผมึไปแ่น้ำอุ่นเพื่อทำให้นผ่อนลายในถัไม้
ไห่เสวี่ยเยว่ part end
"เอ่อม้ารับ ผมอพูเรื่อเสวี่ยเยว่หน่อยไ้ไหมรับ"ะวันพูึ้น
"ไ้สิะ ุไท่หยานุยรนี้ไ้ไหมะ"
"รับ ผมลัวเาไ้ยินเหมือนัน...ือ เสวี่ยเยว่เหมือนมีารลัวเหุารที่เิึ้นพอสมวรเลยนะรับ"
"ใ่่ะเาูไม่สใสร่าเริเหมือนแ่่อนเลย"
"ลอพาไปุยับิแพทย์หน่อยไหมรับ"
"นั่นสินะะ ะลอพาไปู แ่เาไม่ล้าออไปไหนเท่าไหร่เลยน่ะ่ะ เมื่อเ้าบอว่าให้ลมา่วยทำอาหารยัไม่ล้าลมาเลย"
"ลอเรียิแพทย์มาที่บ้าน็ไ้นะรับ"
"ไ้หรอะ"
"ไ้นะรับ แ่ว่าอามี่าใ้่ายเพิ่มาารเินทาอหมอ"
"ไ้่ะเี๋ยวันะัารเออบุที่แนะนำนะะ เี๋ยวอเ้าบ้าน่อน่ะ"
"รับ"
.
.
.
ิามอน่อไป อนนี้สั้น...มาหนาอยนะรับ พอีิอะไรไม่่อยออ อนหน้าะพยายามทำให้ยาวึ้นนะรับเอันรับ
ความคิดเห็น