ต้นไม้จะยังอยู่คู่กัน

ลำดับตอนที่ #7 : เมื่อเธอจากไป

คืนนั้นชมพูไม่ตื่นขึ้นมา ทุกคนตั้งหน้าตั้งตารอเธอ เพื่อนสนิททั้งสามก็มาเฝ้าเธอด้วยอารมณ์เดียวกัน “ คนรักจะทำหน้าที่ส่งเธอไปยังที่ที่มีความสุข ” เต้ยพูดขึ้นมาลอยๆ แต่ก็ทำให้เพื่อนทั้ง 2 ชะงักมองเธอ "คำทำนาย..." จ๋าพูดออกมาสีหน้าตกใจ "มีอะไรหรอ" ไม้ถาม ทิชาจึงเล่าเรื่องที่พวกเธอทั้ง4ไปดูดวงให้ไม้ฟัง เหมือนกับว่าทุกคนจะรู้ชะตากรรมของชมพูจากคำทำนาย เวลานั้นไม่มีใครคุยกัน ทุกคนจมอยู่กับความคิดของตัวเอง

เช้าวันต่อมา

"เธอสิ้นใจแล้วครับ" หมอพูดออกมาช้าๆ คำพูดทุกคำของหมอเหมือนมีดที่กรีดลงไปบนหัวใจของไม้ ชมพูจากไปแล้ว เธอจากไปอย่างไม่มีวันกลับมา แม่ของชมพูร้องไห้ใหญ่โต พ่อกอดแม่ไว้ เขาเข้าใจความรู้สึกของพ่อกับแม่ดี ความรู้สึกที่ต้องเสียคนที่รักมากที่สุดไป ไม้ไม่มีน้ำตาสักนิด สีหน้าเขาตอนนี้เก็บกดมาก ไม้เดินเข้าไปที่ร่างของชมพู ก้มลงจูบแก้มเธอเบาๆ "แล้วเราจะได้เจอกันอีกนะ" เขากระซิบเธอเบาๆ

ร่างของชมพูถูกฝังไว้ที่ทะเลที่เงียบสงบ พ่อตัดสินใจขายบ้านที่พัทยาและซื้อบ้านพักต่างอากาศริมทะเลที่ไม่มีผู้คน ไม่มีตึกรกหูรกตา อย่างที่ชมพูชอบ และฝากร่างชมพูไว้ที่นั่น ฝากสาวน้อยของพ่อไว้ที่แห่งนั้น ไม้ไม่สามารถลืมชมพูได้แม้แต่วินาทีเดียว เขาแวะเวียนไปหาเธอบ่อยๆ คุยกับเธอทั้งๆที่รู้ว่าเธอไม่ได้ยินที่เขาพูด ไม่รับรู้ความหมายที่ไม้พูดอีกแล้ว ฝนตกหนัก ไม้ไม่สนว่าตัวเขาจะตากฝนนานเท่าไร เขาเพียงต้องการให้สายฝนชะความเศร้า ความทุกข์ใจออกไปให้หมด แต่ไม่ว่าสายฝนจะหนักเพียงไร ก็ไม่สามารถชะความรู้สึกนั้นไปได้หมด