คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นี่หรือที่ว่าเด็ด
2
นี่หรือที่ว่าเด็ด
ณ ร้านคาล์วบี้
ตอนนี้ก็เป็นเวลาบ่ายกว่าแล้ว ซึ่งผมและเพื่อนอีก 2 คนคือชานยอลกับจงอินได้เข้ามาในร้านแห่งนี้ คงสงสัยกันสินะว่าตลอดเวลาช่วงเช้าที่พวกผมโดดเรียนกันอ้ะพวกผมไปไหนมา อยากรู้มั้ยล้ะ ถ้าอยากรู้เดี๋ยวผมจะเป็นคนเหล่าให้ฟัง ^_^
ย้อนกลับเมื่อ 2 ชั่วโมงที่แล้ว
หลังจากตอนเช้าที่ผมมาสายและเจอเพื่อน(ที่พึ่งรู้จัก)ที่มาสายร่วมอีก 2 คน และผมก็ทำความรู้จักไป จากนั้นไม่นานไอ่เพื่อนตัวสูงของผมก็บอกว่าจะโดดแล้วจะพาไปที่เด็ดๆ แล้วผมก็ตามมันมาอย่างว่าง่าย -_-
แล้วมันพาพวกผมไปไหนอ่ะหรอ ? ก็.......ก็.............
ก็......
ก็......
ก็พาผมไปธนาคาร (เนี่ยหรอที่มันบอกว่าเด็ดอะ - - )
“ เนี่ยอะนะที่มึงบอกว่าเด็ดอ่ะไอ่หยอย = = ” ไม่ใช่เสียงผมแน่ แต่เป็นเสียงของจงอินเพื่อนผิวเข้มของผม(ที่พึ่งรู้จักเมื่อเช้า 555)
“ ห่าอะไร ไม่ใช่สักหน่อย กูมากดเงินเฉยๆ จะไปทั้งทีมันก็ต้องมีเงินสิว่ะ ”
“ให้มันจริงอย่างที่มึงพูดเถอะไอ่หยอย ” จงอินพูดขึ้น
หลังจากที่ชานยอลกดเงิดเสร็จ มันก็ขับรถพาพวกผมไปต่อ ขับไปรถไปไม่ไกลมากพวกผมก็มาถึงที่ที่หนึ่งลักษณะมันคล้ายๆผับ ผมก็นั่งมองหน้ากับจงอินซักพักมันก็มาจอดยันลานจอดรถหน้าสถานที่นั้น
“ เอ้า....ถึงแล้วนั่งเป็นหุ่นขี้ผึ้งกันอยู่ได้ ” ชานยอลพูดขึ้นเทื่อเห็นผมกับจงอินนั่งนิ่งไม่ยอมลงจากรถ
“ ไอ่หยอย เนี่ยมึงอย่าบอกนะว่ามึงจะพาพวกกูมาที่นี่ ” จงอินพูดขึ้น
“เออดิว่ะ...ทำไมอ่า ” ชานยอลทำหน้างง???
“.......”
“…”
“…..”
“.....”
“เย้!!! ไอ่หยอยมึงเนี่ยรู้ใจกูจริงๆเลยว่ะ ป่ะไอ่ฮุนเดี๋ยววันนี้กูจะจัดแบบแจ่มๆให้มึงเลย ” จงอินทำท่าดีใจออกหน้าออกตา แถมยังหันหน้ามาคุยกับผมด้วยสีหน้าพอใจ แล้วแถมยังแนะนำนู้นแนะนำนี้ให้ผมอีกต่างห่าง
“แหมๆๆ ให้มันน้อยๆหน่อย อย่าออกหน้าออกตามากจนเกินไป ” ชานยอลแซวจงอิน
“แล้วนี่กำลังจะไปไหนกันหรอ” ผมเอ่ยเมื่อผมไม่เข้าในสิ่งที่ไอ่เพื่อน2คนของผมมัยสื่อสารกัน( ก็ต้องเข้าใจอ่ะนะว่าผมมันเป็นพวกที่อ่อนต่อโลกนิดๆเพราะทั้งชีวิตของผมที่ผ่านมาผมอยู่แต่โรงเรียนประจำมาโดยตลอด และพอโรงเรียนให้กับบ้านผมเองก็อยู่แต่บ้าน ชีวิตของผมก็เลยมีแค่โรงเรียนกับบ้านแค่นั้นเอง )
“โถ่...เซฮุนเจ้าช่างอ่อนต่อโลกนัก ” จงอินเอ่ยขึ้น แถมยังทำหน้าตาหน้าสงสารใส่ผมอีก
“ พวกมึงเลิกพูด แล้วรีบลงดีกว่ามั้ย เพราะตอนนี้กูหิวมากๆๆ ” ชานยอลเอ่ยขึ้นในขณะที่จงอินกำลังทำหน้าตาน่าสงสารใส่ผม
“ โห่ๆๆ..ไอ่หยอยมึงรีบขนาดนี้เลยหรอว่ะ ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ข้างในมีให้มึงเลือกเยอะแยะน่ะไอ่หยอย ” จงอินหันไปพูดกับชานยอล
จากนั้นพวกเราทั้ง 3 คนก็เดินลงมาจากรถแร้วเดินมุ่งตรงไปที่สถานที่ที่เค้าเรียกกันว่าผับ โดยมีจงอินเดินกอดคอผมไป แต่ต่างตรงที่ว่ามีเสียงเรียกจากทางด้านของผมและจงอิน
“เห้ย!! พวกมึง2คนจะไปไหนกันอ่า ” ชานยอลตะโกนเรียกพวกผม2คน
“ก็จะเข้าไปข้างในไง มึงเนี่ยก็ถามแปลก ” จงอินตอบ
“ มึงจะเข้าไปทำไมว้ะ ?? อ๋อ... เนี่ยมึงอย่าบอกนะว่ามึงคิดว่ากูพามึงที่เนี่ย ” ชานยอลยืนมองหน้าพวกผมสองคนแล้วก็หัวเราะออก
“??????” ผมกับจงอินยืนงงกับคำพูดของชานยอล
“เอ้า!!! ยืนงงกันเข้าไป ”
“ แล้วที่มึงบอกว่ามึงหิวล้ะ ”
“ก็กูหิวไง..กูเลยพาพวกมึงมาที่นี่ไง ”
“เอ้า!! ก็กูกำลังจะพามึงไปอยู่เนี่ยไงไอ่หยอย ”
“หิวบ้านมึงเขาเข้ากันไปในนี้อ่อ เนี่ยมึงคิดว่ากูหิวอะไรเนี่ย”
“ผู้หญิง”
“โห้ย!! ไอ่ดำ มึงคิดว่ากูเป็นคนอย่างนั้นอ่อว้ะ ”
“เอ้าไอ้เชี้ย!!ใครไปรู้ว้ะ กูเห็นมึงมาจดรถหน้าผับ เป็นใครใครก็คิดเหมือนกูนั่นแหละ ไม่เชื่อถามไอ่ฮุนดูดิ ” จงอินตอบ แถมยังโยนขี้มาให้ผมอีกต่างหาก เอาล้ะ แล้วทีนี้ผมจะต้องทำยังไงดีล้ะเนี่ย
“ อะ...อืม..ใช่มั้ง ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
“ โอ้ย!! กูว่าเลิกพูดเหอะกูหิวแล้ว ”
กลับสู่ปัจจุบัน
หลังจากนั้นพวกเราก็เข้ามาในร้านแล้วก็ทำการเลือกโต๊ะนั่ง พวกผมเดินไปเรื่อยๆจนโต๊สุดท้ายของร้านแล้วก็ตัดสินใจนั่งโต๊ะสุดท้าย ไม่นานนักพนักงานก็เอาเมนูมาให้พวกผมรับออเดอร์ไป รอได้สักพักพนังงานคนเดิมก็เอาอาหารที่พวกผมมาสั่งมาเสิร์ฟให้
พออาหารมาพวกผมก็นั่งกินกันไปคุยกันตามประสาวัยรุ่นและก็ทำความรู้จักกับไอ่เพื่อนอีก 2 คนที่พึ่งรู้จักเมื่อเช้าอย่างเอาจริงเอาจัง
ปล. รออีกนิดน้า รับรองว่าตอนหน้า 3หนุ่มและ 3สาว เจอกันแน่ J
เม้นติหรือให้กำลังใจไรท์เตอร์กันด้วยน้า ^^
# รู้ว่าตอนนี้มันน้อยๆยังไงก็ไม่รู้
ความคิดเห็น