สุขนี้ ชั่วนิรันดร์............

ลำดับตอนที่ #4 : สมน้ำหน้า......ตายได้ก็ดี

 กรี้ง ๆ เสียงโทรศัพท์ดัง (เจ้านายอีกล่ะ )
 " หวัดดีค่ะ มีอะไรคะ " ฉันถาม
 " เอ่อ....คือ...ว่า........ " เจ้านายอ้ำอึ้ง
 " หรือว่ายัยนวพรมันตายแล้วล่ะคะ " ฉันเหน็บเจ้านาย
 " ใช่ เธอรู้ข่าวแล้วเหรอ คือว่าเมื่อคืนนี้รถทัวส์ตกเหวน่ะ ทั้งผู้โดยสาร
    และคนขับรวมถึงคุณนวพรด้วย ก็เสียชีวิต "
 " ว่าไงนะคะ " แล้วฉันก็วางสาย
 ตอนนี้ฉันรู้สึกสะใจมากทีเดียวที่ยัยนวพรตาย จากนั้นฉันรีบวิ่งไปที่  ห้องนอน
 " ขอบคุณสวรรค์ ที่ช่วยฉันกำจัดยัยนวพร..... "
 " ฉันจะได้กลับไปทำงานที่เดิมซะที "
 ฉันดีใจมาก ที่สุดเลยก็ว่าได้
        ในที่สุดยัยนวพรก็แพ้ฉัน..................
  ไม่ว่าจะเป็นอะไรที่ช่วยฉัน
                         ฉันขอบคุณมาก...................
                                     แต่แหวนนี่มันเกี่ยวอะไรด้วย.......................