สุขนี้ ชั่วนิรันดร์............

ลำดับตอนที่ #3 : ไม่นะ......ยัยนวพร..อย่าแย่งฉันไป

หลังจากวันที่เกิดเรื่องของ ฟาร์โรห์
 "แม่คะหนูไปทำงานล่ะนะค่ะ " ฉันพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
 "จ๋ะ ลูกวันนี้ทำงานดี ๆ นะลูก "
 กรี๊ง ๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ( จากเจ้านายของฉันเนี่ยแหละ )
 ฉันคุยโทรศัพท์ อยู่นาน
 "มีอะไรหรอลูก เจ้านายโทรมาทำไม "
 "ไม่รู้สิคะ แต่หนูต้องรีบไปแล้วล่ะคะ สวัสดีค่ะ "
ถึงบริษัท เวลา 7 โมง 35 แล้ว
 ก็อก...ก็อก...ก็อก..... (ฉันเคาะประตูห้องเจ้านาย )
 "เข้ามาได้ " เจ้านายเรียกฉันเข้าไป
 "มีอะไรหรอคะ ที่เรียกดิฉันมาน่ะ "
 "เอ่อ...คือว่า....ผมจำเป็นต้องให้นวพรมาทำงานแทนคุณ "
 "ทำไมล่ะคะ "
 "มันเป็นคำสั่งของผู้อำนวยการน่ะ ผมก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกัน "
    เมื่อเขาพูดจบ เขาก็เชิญฉันไปเก็บของที่โต๊ะ ...................แล้วฉันก็กลับบ้านเล่าทุกอย่างให้แม่ฟัง
 "แล้วนวพรเป็นใครล่ะลูก " แม่ถามฉัน
 "เป็นรุ่นน้องทีไม่ชอบหน้าหนูน่ะคะ ถือว่าตัวเองเส้นใหญ่เลยย้ายหนูออก "
 "ไม่เป็นไรหรอกลูก หางานใหม่ก็ได้นะ " แม่ปลอบฉัน
 " แต่......แต่......แต่ว่า............... " ฉันพูดแล้ววิ่งออกไปข้างนอก ( ยังไม่รู้จะไปไหนเลย  ค่ำแล้วด้วย )
 วันนี้เป็นคืนเดือนแรม ........
 "ไม่นะ....ยัยนวพร เธอจะมาแย่งทัวส์ของฉันไม่ได้ ฉันต้องชนะเธอ "
 จากนั้นฉันเห็นคล้ายแสงสว่างออกมาจากแหวนวงนั้น แล้วทุกอย่างก็หายไป
 เช้าวันรุ่งขึ้น.............
 ฉันมานอนบนเตียงได้ไง "แม่ค่ะแม่.... " ฉันรีบวิ่งลงมาหาแม่ แต่แม่ไม่อยู่
 ฉันมองดูแหวนวงนั้น  สีมันกลายเป็นสีฟ้าคราม  ........ "มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ " 
           มันมีอะไรเกิดขึ้น......มันคืออะไร...กันแน่