สุขนี้ ชั่วนิรันดร์............

ลำดับตอนที่ #2 : ไม่นะแกจะตายไม่ได้.......เพื่อนรักของฉัน

 หลังจากที่ฉันกลับมาจากอยุธยา

 "แม่ค่ะ หนูกลับมาแล้วค่ะ หนูมีของฝากมาด้วยค่ะ "

ฉันเข้ามาหาแม่ในบ้าน แต่ไม่มีใครอยู่แม้แต่เจ้าฟาร์โรห์

 กรี้งๆ ๆ ฉันได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ดูเหมือนแม่จะโทรมา

 "ฮัลโหล แม่อยู่ไหนค่ะ "

 "อ๋อ แม่อยู่หน้าปากซอยน่ะ "แม่พูดเสียงสั่น

 "มีอะไร  คะแม่  บอกหนูได้มั้ย "

 "คือ.....เจ้าฟาร์โรห์มัน.....ถูรถชนตายแล้วล่ะลูก "แม่พูดพร้อมร้องไห้โฮ

 ตอนนี้ ฉันทำอะไรไม่ถูกเหมือนทุกอย่างจบลงแล้ว

 ฉันวิ่งขึ้นไปบนห้อง นั่งร้องไห้อยู่คนเดียว จนค่ำ

 "ฟาร์โรห์ ฉันอยากให้แกกลับมา มาเล่นกลับฉัน "

 " ฉันขอร้องล่ะนะ จันทร์ดวงโต ช่วยให้คำขอของฉันเป็นจริงด้วยเถิด "

ทันใดนั้นฉันรูสึกเหมือนมีพลังมากมายมหาสารถ่ายทอดมายังตัวฉัน

 เช้าวันรุ่งขึ้น ฉันตกใจมาก เมื่อเห็นเจ้าฟาร์โรห์มานอนอยู่บนปลายเตียงของฉัน

 "ฟาร์โรห์ แกกลับมาแล้ว " ฉันยิ้มพร้อมน้ำตาแห่งความดีใจ

 "แม่คะ ฟาร์โรห์กลับมาแล้ว " ฉันรีบวิ่งไปบอกข่าวดีนี้กับแม่

 "มีอะไรลูก ฟาร์โรห์มันไปไหน เมื่อไร บอกแม่มาซิ " แม่พูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 "ก็เมื่อวานมันถูกรถชนนี่คะ "

 "ลูกคงจะฝันไปล่ะมั้ง " แล้วแม่ก็เดินออกไปจากห้องฉัน

 ไม่จริงเป็นไปไม่ได้  แล้วฉันก็เหลือบไปเห็นแหวนวงนั้นที่เคยมีสีดำอยู่ตรงกลางแต่ตอนนี้

 มันเปลื่ยนเป็นสีนำเงินเข้มแล้ว

                       เรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นความฝัน.......หรือความจริง
                                                                       เพราะพระจันทร์ หรือ...............................
                                                                                                            แหวนวงนั้นกันแน่..............................