ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ::: FIRST ROSE :::
#
Shalunla
::: FIRST ROSE :::
จุดเริ่มต้นความรักของเราก็ตั้งแต่ตอนมอปลายปีหนึ่ง. . .
' นั่งอยู่ข้างหลังห้องนั่นอ่ะ เดี๋ยวไปเรียกให้ ' ชานยอลเด็กหนุ่มอายุสิบหกปีที่ขึ้น
หึหึหึ ชานยอลนะชานยอลนายจะไปบอกเค้าทำม๊ายย!!!!! ไอ้เพื่อนบ้า!!!!!!!!!!!!
' ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเองครับ '
" ขอโทษนะครับ ขอเวลาสักครู่ได้ไหมครับคุณจุนมยอน? " คนตัวสูงที่พอมาถึงก็
" อื้อได้สิ "
" อี้ฟานมีอะไรจะคุยกับเราเหรอ? " หลังจากเดินตามคนตัวสูงลงมาจากอาคารจน
" คบกันนะครับ " คนตัวสูงพูดเสร็จก็ยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงในมือให้
อึ้ง. . .ช็อค. . .ระ. .เราฝันไปรึเปล่า? อู๋ อี้ฟาน เดือนโรงเรียนขอเราคบด้วยเนี่ยนะ. . .
คิดนี่หน่าว่าคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้านี่จะคิดเหมือนกับที่เราคิด
" อ่า. . .ผมคงจะรบกวนคุณจุนมยอนหน่ะสินะ ขอโทษนะครับ " คนตัวสูงที่เห็น
อะ. .อะไรกันตาบ้านี่ คิดเอาเองอยู่นั่นแหละรบกวนอะไรหล่ะ เฮ้อ~`เราต้องตอบจริงๆสินะ
" จะ. .จริงใช่ไหมครับ คุณตอบตกลงผมแล้วนะครับ " อี้ฟานที่ดูเหมือนว่าจะดีใจเกิด
ผมไม่รู้ว่าพวกเรายืนกอดกันนานแค่ไหนแต่รู้แค่ว่าผมรู้สึกดีมากที่ได้กอดกับเขาอย่างนี้ที่นี่แค่เรา. . .สองคน. . .
หลังจากนั้น หนึ่งปี หนึ่งเดือน. . .
14 March 2008
วันนี้ก็เป็นวันแห่งความรักวันหนึ่ง ตอนนี้ที่โรงเรียนของผมก็ยุ่งวุ่นวายไปหมด
ปี๊ดดด~~!! ' เอาหล่ะวันนี้พอกันแค่นี้หล่ะนะ ' เสียงคุณครูพละดังขึ้นเพื่อบอกให้
" อ้าว จุนมยอนมาหากัปตันทีมเหรอ? " คุณครูพละที่เดินออกมาเห็นผมอยู่หน้า
" คะ. .ครับ " ผมตอบคุณครูไปทั้งๆที่ก้มหน้าเพราะตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงรังสีของคุณ
" อ่า กัปตันของจุนมยอนอยู่ข้างในหน่ะเข้าไปได้เลย " พอได้ยินเสียงเท้าห่างออก
วี๊้ดวิ๊วว~~~' ฮู้วววววว~~~'น่าอิจฉาจังเลย/ผมอยากกินอีกจังพี่จุนมยอน~~
หลังจากคุณครูพละเดินออกไปผมก็เดินเข้าไปในโรงยิมแล้วคนที่กำลังนอนตายทั้ง
ติ๊ง. .! เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของอี้ฟานดังขึ้น อี้ฟานค่อยล้วงเอา
' TO :: FanFan
*************************************
TALKING WITH WRITER
::: FIRST ROSE :::
จุดเริ่มต้นความรักของเราก็ตั้งแต่ตอนมอปลายปีหนึ่ง. . .
14 Feb. 2007
วันนี้เป็นวันหนึ่งที่สาวๆที่แอบชอบหนุ่มๆก็จะไปบอกรักกันหรือคู่รักต่างๆนาๆจะ
มอบดอกไม้ให้กันซึ่งคงจะไม่แปลกที่คนไม่มีคู่อย่าง 'คิม จุนมยอน' ต้องมานั่งดูคน
อื่นในโรงเรียนแสดงความรักต่อกัน
'เฮ้อ ~ น่าอิจฉาจังเล้ยยย'
จุนมยอนที่ได้แต่มองคนอื่นแสดงความรักต่อกันจนน่าอิจฉาก็ต้องถอนหายใจ
ออกมาดังๆ ทำเป็นไม่สนใจคู่รักทั้งหลายแล้วหันมานั่งคุยกับเพื่อนต่อ แต่อยู่ๆก็
รู้สึกว่า ทางเดินตรงระเบียงที่มีสาวๆทั้งหลายยืนเม้าท์กันก็เงียบลงจนน่าสงสัย
แล้วจู่ๆก็มีเสียงกรี๊ดวี๊ดว๊ายดังตามหลังมา
ดารามาเหรอไง. . .?
' ขอโทษนะครับ คิม จุนมยอน อยู่ห้องนี้ใช่ไหมครับ? '
เร็วเท่าความคิดก็ได้ยินเสียงทุ้มดังขึ้นภายในห้อง ทุกสายตาจับต้องไปยังผู้ชาย
คนหนึ่งที่มาพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงภายในมือเป็นตาเดียวโดยไม่ได้นัดกันเอาไว้
ผู้ชายคนนี้. . . ถ้าจำไม่ผิดนี่มัน. . อู๋ อี้ฟาน เดือนโรงเรียนไม่ใช่เหรอ !!!??? ละ. .
แล้วมาที่นี่ทำไมแถมถามหาเราอีก. . OMG!!!!
' นั่งอยู่ข้างหลังห้องนั่นอ่ะ เดี๋ยวไปเรียกให้ ' ชานยอลเด็กหนุ่มอายุสิบหกปีที่ขึ้น
ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทของที่โดนถามหาพูดขึ้น
หึหึหึ ชานยอลนะชานยอลนายจะไปบอกเค้าทำม๊ายย!!!!! ไอ้เพื่อนบ้า!!!!!!!!!!!!
' ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมไปเองครับ '
T^T มาทำม๊ายย!! จุนมยอนกลัวโดนแฟนคลับอี้ฟานตบ!!! ร่างสูงไม่ว่าเปล่าเดิน
เก้าเท้ายาวๆเพียงไม่กี่เก้าก็มาถึงโต๊ะที่จุนมยอนนั่งอยู่
" ขอโทษนะครับ ขอเวลาสักครู่ได้ไหมครับคุณจุนมยอน? " คนตัวสูงที่พอมาถึงก็
รีบเอ่ยปากพูดก่อนเลย แล้วจุนมยอนคนนี้จะปฏิเสธได้ยังไงกันยิ่งมองใกล้ๆอี้ฟานก็
ยิ่งหล่อนะเนี่ยสมแล้วที่มีแต่สาวๆกรี๊้ดกันเหลือเกิน
" อื้อได้สิ "
" อี้ฟานมีอะไรจะคุยกับเราเหรอ? " หลังจากเดินตามคนตัวสูงลงมาจากอาคารจน
มาอยู่หน้าเรือนกระจกที่เพาะดอกกุหลาบหลากสีไว้ ก็ต้องถามกันหน่อยหล่ะ
" คบกันนะครับ " คนตัวสูงพูดเสร็จก็ยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงในมือให้
อึ้ง. . .ช็อค. . .ระ. .เราฝันไปรึเปล่า? อู๋ อี้ฟาน เดือนโรงเรียนขอเราคบด้วยเนี่ยนะ. . .
ช็อคที่สุด ถึงแม้ว่าเราจะแอบๆมองเดือนโรงเรียนคนนี้มาตั้งนานแล้ว แต่ว่าก็ไม่เคย
คิดนี่หน่าว่าคนตัวสูงที่อยู่ตรงหน้านี่จะคิดเหมือนกับที่เราคิด
" อ่า. . .ผมคงจะรบกวนคุณจุนมยอนหน่ะสินะ ขอโทษนะครับ " คนตัวสูงที่เห็น
ว่าเขาไม่มีทีท่าว่าจะตอบเลยก็พูดอย่างตัดพ้อ แล้วค่อยๆหันหลังกลับไปอย่างช้าๆ
อะ. .อะไรกันตาบ้านี่ คิดเอาเองอยู่นั่นแหละรบกวนอะไรหล่ะ เฮ้อ~`เราต้องตอบจริงๆสินะ
" เดี๋ยวสิ! " ผมพูดพร้อมกับดึงแขนเขาเบาๆ " คนคบกันแล้วจะเดินหนีไปอย่างนั้นเหรอ "
อ๊าา. .พูดออกไปแล้ว เราจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีเนี่ยย เขินจังเลยย~~ผมก้มหน้า
ลงเพื่อซ่อนใบหน้าที่ผมคิดว่าคงจะแดงมากแน่ๆเลย
" จะ. .จริงใช่ไหมครับ คุณตอบตกลงผมแล้วนะครับ " อี้ฟานที่ดูเหมือนว่าจะดีใจเกิด
เหตุก็กอดผมแน่นจนแทบจะหายใจไม่ออก แต่มันก็รู้สึกดีผมก็เลยกอดตอบเขาไป
ผมไม่รู้ว่าพวกเรายืนกอดกันนานแค่ไหนแต่รู้แค่ว่าผมรู้สึกดีมากที่ได้กอดกับเขาอย่างนี้ที่นี่แค่เรา. . .สองคน. . .
หลังจากนั้น หนึ่งปี หนึ่งเดือน. . .
14 March 2008
วันนี้ก็เป็นวันแห่งความรักวันหนึ่ง ตอนนี้ที่โรงเรียนของผมก็ยุ่งวุ่นวายไปหมด
เพราะวันนี้หนุ่มๆจะเอาช็อคโกแลตไปให้สาวๆกันบ้าง ซึ่งผมก็เหมือนกัน ใช่แล้ว.
.ตอนนี้ผมกำลังเดินไปที่โรงยิมที่ตอนนี้มีทีมบาสโรงเรียนกำลังซ้อมอยู่ตอนนี้ผมก็
ถือน้ำหนึ่งขวดผ้าสีขาวหนึ่งผืนแล้วก็ของที่ขาดไม่ได้นั่นก็คือช็อคโกแลตที่ผมทำ
เองอยู่ในมืออีกข้าง ผมเดินมาถึงหน้าโรงยิมแล้วหล่ะตอนนี้แต่ยังไม่กล้าเข้าไป
เพราะว่ายังไม่ถึงเวลาพักของนักบาสเลย เข้าไปก่อนเดี๋ยวจะมีคนไม่ตั้งใจซ้อม
ปี๊ดดด~~!! ' เอาหล่ะวันนี้พอกันแค่นี้หล่ะนะ ' เสียงคุณครูพละดังขึ้นเพื่อบอกให้
นักบาสทั้งหลายที่กำลังแข่งกันอยู่ยุติในสิ่งที่กำลังทำ ทุกคนโค้งทำความเคารพคุณ
ครูก่อนที่จะนอนราบกับพื้นสนามอย่างกับคนตาย
" อ้าว จุนมยอนมาหากัปตันทีมเหรอ? " คุณครูพละที่เดินออกมาเห็นผมอยู่หน้า
ประตูพอดีก็แซวเลย ก็เข้าใจนะว่าคุณครูเฟรนลี่แล้วก็ใจดีแต่เรื่องนี้ไม่ต้องแซวก็ได้
มั้งครับบ
" คะ. .ครับ " ผมตอบคุณครูไปทั้งๆที่ก้มหน้าเพราะตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงรังสีของคุณ
ครูที่แผ่ออกมาว่าถูกแซวแน่นอนกระจายไปหมด
" อ่า กัปตันของจุนมยอนอยู่ข้างในหน่ะเข้าไปได้เลย " พอได้ยินเสียงเท้าห่างออก
ไปแล้วผมก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เมื่อกี้คุณครูเพูดเน้นตรง ของจุนมยอน มากไป
ไหมครับ รู้ทั้งรู้ว่ามันจะทำให้ผมหน้าแดงอย่างนี้ก็ย้ำอยู่นั่นแหละน้าาา
วี๊้ดวิ๊วว~~~' ฮู้วววววว~~~'น่าอิจฉาจังเลย/ผมอยากกินอีกจังพี่จุนมยอน~~
ไม่ใช่เสียงแซวจากอื่นใดแน่นอนนอกจากลูกทีมของกัปตันอู๋ ที่ตอนนี้กำลังยืนทำ
หน้าเป็นหมีแยกเขี้ยวอยู่เนี่ย เฮ้อ~~หวงแม้กระทั่งกับลูกทีมของตัวเอง ถ้าถามว่า
ทำไมอี้ฟานถึงมาทำหน้าหมีเพราะหวงผมจากเด็กๆในทีมนั่นก็เพราะ. . .
หลังจากคุณครูพละเดินออกไปผมก็เดินเข้าไปในโรงยิมแล้วคนที่กำลังนอนตายทั้ง
สนามก็เหมือนโดนปลุกพร้อมกันด้วยไม่ได้นัดหมายก็มองมาที่ผมเป็นตาเดียว ผม
ไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็ได้แต่ยิ้มกลับไป ผมค่อยๆกวาดสายตาไปเรื่อยๆจนเจอเจ้าหมี
ของผมนั่นทำหน้าดุอยู่ข้างสนาม ผมก็รีบตรงดิ่งไปหาเลยอย่างเร็วไวไม่งั้นโดนดุ
ยาวแน่ๆ ตอนแรกเจ้าหมีเค้าก็โกรธหล่ะครับว่าผมแจกยิ้มไปทั่วแต่พอเห็นกล่อง
ยาวแน่ๆ ตอนแรกเจ้าหมีเค้าก็โกรธหล่ะครับว่าผมแจกยิ้มไปทั่วแต่พอเห็นกล่อง
ช็อคโกแลต น้ำ แล้วก็ผ้าขนหนูสีขาวในมือ แล้วเจ้าหมีก็ยิ้มออกแต่พวกเด็กดื้อทั้ง
หลายก็เข้ามาแย่งของไปซะงั้น เจ้าหมีของผมก็เลยแยกเขี้ยวอย่างนั้นแหละครับ
ผมเห็นอย่างนั้นก็เลยต้องหาเรื่องชวนเจ้าหมีกลับบ้านก่อนที่หมีจะคลั่งก่อน
ระหว่างเดินกลับบ้านเราสองคนก็ไม่ได้คุยกันเลยเพราะหมียังคงโกรธพวกเด็กๆ
พวกนั้นอยู่ ทำให้บรรยากาศมันดูอึดอัดไปหมด ในความที่ผมไม่ค่อยชอบ
บรรยากาศแบบนี้สักเท่าไรก็เลยเอามือถือขึ้นมาพิมพ์ข้อความ
ติ๊ง. .! เสียงข้อความเข้าโทรศัพท์ของอี้ฟานดังขึ้น อี้ฟานค่อยล้วงเอา
โทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ตอนนี้เขากำลังเปิดมันอ่านอยู่ เขาค่อยๆกลับ
มายิ้มแล้ว เย้ !! อี้ฟานหันควับมาทางผมอย่าเร็ว ผมก็เลยทำท่าเหมือนไม่มีอะไร
เกิดขึ้นแต่ตอนนี้หน้าของผมมันร้อนมากเลยหล่ะ
ผมดีใจนะที่ข้อความของผมทำให้เขายิ้มได้ แต่ข้อความนี้ทำให้ผมเขินจริงๆนะ
' TO :: FanFan
นี่อย่าไปโกรธเด็กๆเค้าเลยน้าา ถึงแม้เด็กๆจะได้ช็อคโกแลตแต่ก็ใช่ว่าเด็กๆจะ
ได้ใจเค้าไปนี่หน่า ช็อคโกแลตเดี๋ยวเค้าทำให้ฟานฟานใหม่ก็ได้นะ เลิกโกรธเด็กๆนะ
ครับ Darling . . . LOVE YOU'
*************************************
TALKING WITH WRITER
อ๊ายยย!! แต่งเองเขินเองจ้าาาา 5555
ติดตามกันด้วยน้าาาาาา ตอนนี้ you are mine กำลังปั่นอยู่นะจ๊ะ
ในระหว่างที่รอก็อ่านเรื่องนี้ไปก่อนนะจ๊ะ จู๊บบบบบบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น