หนังสือปริศนา

ลำดับตอนที่ #1 : คืนสดใส

1
คืนสดใส


เช้าวันเปิดเรียนเเสนสดใส เป็นวันเปิดเรียนวันแรกที่เด็กๆทุกคนต่างรอคอย

เพื่อจะได้เจอกับเพื่อนใหม่ คุณครูคนใหม่ ตึกเรียนใหม่ บ้านพักใหม่ แต่สำหรับเด็กผู้หญิงคนนี้เธอไม่คิดที่จะรอคอยสิ่งเหล่านี้เลย เพราะเธอไม่ชอบสิ่งนี้อยู่แล้ว 

กริ้ง...กริ้ง...กริ้ง... เสียงเรียกเข้าเเถวของเหล่านักเรียนทั้งหลาย เป็นเสียงแรก

ของการเปิดเรียน นักเรียนทุกคนต่างรีบวิ่งไปเข้าแถวกันยกใหญ่เพื่อรอการเลือกตึกเรียนใหม่จากครูใหญ่  เด็กๆทุกคนต่างดีใจและตื่นเต้นกันใหญ่ "ตึก...ตึก...ตึก..."เสียงฝีเท้าของครูใหญ่ที่กำลังเดินมาเข้าหอประชุม มันเป็นเสียงที่ได้ยินแล้วดูน่ากลัว และเครงครึม จนเด็กๆทุกต่างหวาดกลัวมาก "อะฮั่ม"เสียงไอของครูใหญ่ที่กำลังเตรียมตัวที่จะแนะแนวกับเด็กนักเรียน

"สวัสดีพวกเธอทุกคน"เสียงทักทายของครูใหญ่
"วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของเธอทุกคนใช่มั้ย...."
"ชะ...ชะ...ใช่ครับ/ค่ะ"เสียงเด็๋กนักเรียนที่โต้ตอบครูใหญ่อย่างตะกุก ตะกัก
"วันนี้เป็นวันที่เราได้ทาพบกันอีกครั้ง..."
"ใช่ไหม"ครูใหญ่ถาม
"ค่ะ.../ครับ..."เด็กนักเรียนไม่กล้าตอบ ครูใหญ่ในสายตาเด็กๆนั้นน่ากลัวมากสิ่งสำคัญอีกอย่างก็คือ ถ้าครูใหญ่เรียกพบเมื่อไร เมื่อนั้นเด็กที่ถูกเรียกไปพบก็จะไม่ได้กลับออกมาจากห้องทำงานของครูใหญ่อีกเลย และการแต่งตัวของครูใหญ่ก็ทำให้เด็กนักเรียนหลายคนกลัวเหมือนกัน ครูใหญ่ชอบใส่ชุดสีดำๆม่วงๆทมึน ครูใหญ่เป็นคนที่ลึกลับไม่มีใครรู้ประวัติของรู้ใหญ่เลยแม้คนเดียว วันๆชอบเก็บตัวอยู่ในห้องจะออกมาก็ตอนที่เปิดเรียนและทำโทษเด็กเท่านั้นเอง ส่วนเรื่องงานเลี้ยงหรือกิจกรรมต่างๆก็ออกมาเปิดงานเท่านั้น ครูใหญ่ชอบทำสีหน้าน่ากลัวเวลาเจอเด็กนักเรียน จนทำให้เด็กนักเรียนต่างก็พากันวิ่งหนีเมื่อเจอครูใหญ่ 
"งั้นเรามาพูดเข้าเรื่องกันดีกว่า..."ครูใหญ่พูดอีกที
"เอาล่ะนักเรียนทุกคน...ในช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนรอคอยกัน..."ครูใหญ่กำลังจะประกาศ
เด็กนักเรียนทุกคนต่งดีใจกันยกใหญ่เพราะจะได้รู้สักทีว่าเพื่อนของใครคนไหนจะได้อยู่ตึกเรียนอะไรกันแล้วเพื่อนคนใหม่นั้นจะเป็นใครจะได้อยู่บ้านกับเพื่อนคนไหนกันนะ?เด็กนักเรียนต่างก็พากันตั้งใจฟังครูใหญ่ประกาศชื่อ
"งั้นครูจะประกาศเลยล่ะกัน......"ครูใหญ่เริ่มจะประกาศชื่อนักเรียน
"คนแรก...คือ.........."ครูใหญ่หยุดและพูดต่อ
" ชั่นนี่ มาสเซล  "ชื่อที่ครูประกาศคนแรกคือเพื่อนของเด็กหญิง เพื่อนของเธอคนนี้เป็นเพื่อนสนิทกันมาตอนที่เด็กหญิงอยู่แค่F1เท่านั้นและตอนนี้เด็กหญิงและเพื่อนของเธอชันนี่ก็ได้ขึ้นขั้นมาเป็นD1พวกเด็กเก่งเหมือนเดิมแต่ต้องย้ายตึกเรียนใหม่
"เอาละชันนี่ มาสเซล"ชันนี่ตื่นเต้น หัวใจของชันนี่เต้นตึก...ตัก...
"เธอได้อยู่ตึกเรียนที่...ที่..."ครูใหญ่ประกาศเสียงใหญ่ว่า..."เธออยู่ตึกเรียนที่1ตึก มอลิส"ชันนี่ตื่นเต้นมากที่เธอได้อยู่ที่ตึกเรียนมอลิสแห่งนี้ เพราะตึกเรียนแห่งนี้ถ้าใครได้เข้ามาอยู่แล้วจะรู้สึกสนุกกับการเรียนมากขึ้น ตึกเรียนนี้เป็นตึกเรียนในฝันของเด็กๆทุกคนเพราะถ้าทุกคนได้เข้ามาอยู่ตึกนี้เเล้วก็จะไม่อยากจะไปอยู่ที่ไหนเลย "ต่อไปคนที่2นะ"ครูใหญ่ประกาศชื่อแบบไม่รี่รอ
"มาเกริน เอดิสัน"ครูใหญ่ได้ประกาศชื่อเพื่อนของเด็กหญิงเด็กชายคนนี้เป็นเพื่อนรักของเด็กหญิงอีกคนตอนที่อยู่ตึกเรียนด้วยกันเขามีชื่อว่า"มาเกริน"เขาเป็นเด็กที่น่ารักเป็นที่รักของทุกๆคนในชั้นเรียนเขาได้เจอกับเด็กหญิงเมื่อตอนที่อยู่ห้องสมุด ครั้งแรกที่เจอกันเขาก็เห็นเด็กหญิงกำลังจะเอือมมือเพื่อจะเอาหนังสือเล่มหนึ่งแต่ก็เอือมไม่ถึงสักทีเขาจึงเข้าไปช่วยและก็ได้ทำความรู้จักจนได้สนิทกันตั้งแต่วันนั้น"เธอได้อยู่ตึกเรียนที่2นั่นก็คือ...มาสเตอร์"มาเกรินดีใจมากจนพูดไม่ถูกเลยก็ว่าได้ ในตึกเรียนแห่งนี้เป็นเรียนที่เด็กผู้ชายทุกคนใฝ่ฝันมากๆอีกตึกหนึ่งเป็นเรียนที่เกี่ยวกับเรื่องของสัตว์ในเทพนิยาย 

และครูใหญ่ก็เรียกชื่อเด็กนักเรียนจนเกือบครบเหลือเพียงเด็กหญิงคนเดียวเท่านั้น

ที่ไม่ได้ถูกเรียก"เหลืออีกคนหนึ่งสินะ"ครูใหญ่มากเด็กหญิงอย่างน่าสงสัยเเละหัวเราะอย่างเงียบๆในลำคอ"เธอได้อยู่ตึกเรียนที่...50ตึกเมจิก"เด็กหญิงตกใจมากที่ได้อยู่ตึกเรียนแห่งนี้ 
ตึกเมจิกเป็นตึกเรียนที่เด็กๆหลายต่อหลายคนไม่อยากอยู่ที่ตึกเรียนนี้เพราะมันเป็นตึกที่น่ากลัวเเละอีกอย่างหนึ่งคือ ที่ตึกเรียนแห่งนี้มีเรื่องลี้ลับมากมายหลายอย่างที่เด็กๆทุกคนเกือบทั้งหมดที่มาพิสูจน์ที่ตึกแห่งนี้มีข่าวลือหลายอย่างมากมายที่เกี่ยวกับสัตว์ประหลาดที่ในห้อง ห้องหนึ่งในห้องนั้นเป็นห้องที่ปิดตายมาหลายสิบปีแล้วก็ก็มีเด็กบางคนที่เห็นเงาแปลกๆจากห้องนั้น ที่ตึกเมจิกเเห่งนี้เด็กทีเข้ามาอยู่นั้นล้วนแต่เป็นเด็กที่เก่งๆกันทั้งนั้น ขณะที่เด็กหญิงกำลังตกใจอยู่นั้นครูใหญ่ก็เดินเข้ามาหาเด็กหญิงในแถวแล้วพูดว่า"ว่าไงสาวน้อยจะได้มาอยู่ด้วยกันแล้วนะ...หึ...หึ...ขอ...ให้...โชค...ดี..."ครูใหญ่เดินเข้ามาพูดด้วยเสียงที่เบาๆและน่าขนลุกแล้วครูใหญ่ก็เดินจากไปพร้อมกับเสียงหัวเราะอันน่ากลัว

ขณะที่เด็กหญิงกับมาถึงบ้านแล้วนั้นพี่เลี้ยงต่างพากันจัดหาของว่างให้เด็กหญิงทาน

แก้หิวไปพรางๆก่อนจะถึงอาหารมื้อเย็นและมื้อค่ำ ที่บ้านของเด็กหญิงนั้นใหญ่โตมากมีทั้งหมด5ชั้นมีห้องประมาณ100ห้องเป็นคฤหาสน์ที่เก่าแก่มากในเมืองนี้ ระหว่างที่พี่เลี้ยงจัดหาของว่าอยู่นั้น เด็กหญิงก็เดินขึ้นไปข้างบนชั้นสองของตัวคฤหาสน์อย่างเย็นชาเพราะกำลังช็อกกับเรื่องตึกเรียนที่ครูใหญ่นั้นเลือกให้ขณะเดินขึ้นไปข้างบนอยู่นั้นนำั้ตาของเด็กหญิงก็ค่อยๆไหลออกมาอย่างช้าๆแล้วก็รีบวิ่งขึ้นข้างบนอย่างรวดเร็วจนถึงห้องนอนของตัวเอง "ปัง!.."เสียงปิดประตูดังปังทำให้พี่เลี้ยงตกใจกันยกใหญ่แต่ไม่มีใครกล้าขึ้นไปหาเด็กหญิงเลย "นี้...คุณเอวาเจลีนกลับมาเเล้วล่ะ"พี่เลี้ยงคนหนึ่งพูดขึ้น คุณเอวาเจลีนคือพี่สาวของเด็กหญิง"สวัสดีค่ะ..."คุณเอวาเจลีนทักและทำหน้างงๆและถามพี่เลี้ยงว่า"เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ..."คุณเอวาเจลีนถาม"เออ...คือว่า...คุณหนูเป็นอะไรไม่รู้ค่ะเห็นแกรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนเเละปิดประตูเสียงดังลั่นเลยคะ"พี่เลี้ยงคนที่สองเล่าให้ฟัง"เหรอคะ"คุณเอวาเจลีนตอบเเล้วรีบวิ่งขึ้นไปข้างบนเพื่อไปหาเด็กหญิง 
ขณะที่พี่สาวของเด็กหญิงนั้นเปิดประตูเข้าไปนั้นเธอเห็นเด็กหญิงในสภาพที่น่าสงสาร เด็กหญิงเอาแต่ร้องไห้ในท่านั่งกอดเข่าในซอกตู้หนังสือ พี่สาวจึงเดินเข้าไปหาและถามเด็กหญิงว่า"ไงน้องสาวเป็นอะไรไป...เล่าให้พี่สาวคนนี้ฟังได้นะ"พี่สาวของเด็กหญิงถามด้วยเสียงอันนุ่มนวล
"พรุ่งนี้ต้องต้องไปโรงเรียนเเล้วค่ะ..."เด็กหญิงตอบ  "แล้วยังไงเหรอ..."พี่สาวพูดขึ้น"หนูได้อยู่ที่...ตึก...เรียนเมจิก...ค่ะ"พี่สาวของเด็กหญิงถึงกับอึ้ง  "ไม่เป็นไรนะคิดซะว่าเป็นตึกที่วิเศษสุดๆ"พี่สาวพูดให้กำลังใจจนเด็กหญิงหายร้องไห้ในที่สุด และพากันลงมาานอาหารมื้อเย็น พี่เลี้ยงแต่ละคนต่างดีใจมากที่เด็กหญิงหายร้องไห้แล้ว

และในตอนดึกยามค่ำคืนที่เงียบสงัด พี่สาวก็เดินเข้ามาหาเด็กหญิงทีห้อง

และได้เล่าเรื่องที่เกี่ยวกับเทพนิยายให้เด็กหญิงฟัง เด็กหญิงชอบฟังเรื่องเล่าเทพนิยายมาก และจะชอบมาถ้าเป็นเรื่องเล่าเกี่ยวกับโรงเรียนของเธอ ในที่สุดคืนนี้ก็เป็นคืนสุดท้ายของเด็กหญิงเพราะโรงเรียนของเธอเปิดเทอมแล้ว และเป็นคืนสดใสคืนสุดท้าย

..........................................