Love saidแอบรักเพ่อนร่วมห้อง

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

“ต้นข้าวทำไมถึงเลิกกับท๊อปล่ะครับ”เสียงของนายท๊อปเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่อันดับต้นๆของโรงเรียนที่กำลังอ้อนวอนแฟนสาวที่พึ่งบอกเลิกไปเมื่อ2นาทีก่อน

“เราเบื่อท๊อปแล้วอ่ะนายเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเลย”ยัยต้นข้าวบอกถึงเหตุผลที่ เลิกกับนายท๊อปพร้อมกับมองนายท๊อปอย่างเย็นชาเหมือนกับคนไม่รู้จัก

“แล้ว2เดือนที่ผ่านมาล่ะนั่นต้นข้าวเห็นว่าไม่มีค่าเลยใช่มั๊ย”นายท๊อปพูดอย่างหัวเสียด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ

“ใช่ ข้าวว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะท๊อปถือว่าเป็นความรู้สึกดีๆนะที่นายมอบให้ขอบใจ”สาวน้อยต้นข้าวพูดทิ้งทายแล้วเดินจากนายท๊อปเพื่อไปขึ้นรถของหวานใจคนใหม่ที่นั่งคอย ยัยต้นข้าวนานครึ่งชั่วโมงที่หน้าโรงเรียน

วันต่อมา

“เฮ้ยไอ้ท๊อปแกเป็นไรไปว่ะนั่งซึมเป็นหมาเน่าอยู่นั้นแหละ”เสียงของนายทิวเพื่อนหนุ่มที่หน้าตาดีไม่แพ้นายท๊อปแค่อันดับต่างกันเพียง1เท่านั้น

“ฉันพึ่งถูกต้นข้าวบอกเลกว่ะ”นายท๊อปผงะหน้าคดมาพูดก่อนจะฟุบลงโต๊ะอีกรอบ

“แกก็หาใหม่ ดิโรงเรียนนี้มีผู้หญิงที่ต่อคิวจากยัยต้นข้าวของแกเยอะแยะไป”นายทิวแนะนำเพื่อนหนุ่มที่นอนฟุบเป็นหมาเน่าอยู่

“เอ่อขอบใจแต่ฉันไม่อยากโดนซ้ำๆแล้ว”

“อันนี้ก็แล้วแต่แกยะเว้ยขอตัวก่อนนะเว้ยพอดีนัดกับน้องมายด์ไว้หน้าห้องสมุด”ไปก่อนนะเว้ยนายทิวทิ้งทายก่อนจะรีบวิ่งไปที่ห้องสมุด

“ไปหาไรกินดีกว่าจะนั่งเศร้าอย่างงี้อีกนานมั๊ย”เสียงของมิ้มเพื่อนรวมห้องของนายท๊อปพูดแล้วพร้อมกับก้มใบหน้าไปใกล้นายท๊อป

“ทำไมล่ะเนี่ยเธอเป็นไรมายุ่งกับฉันล่ะเรื่องของฉันเธอไม่ต้องมายุ่ง”นายท๊อปทำหน้ามุ่ยก่อนที่จะลุกขึ้นออกจากห้องเรียนม.5/6

กริ๊งๆๆๆๆๆเสียงออดดังขึ้นหลังจากพักกลางวันเสร็จเด็กนักเรียนห้องม.5/6พร้อมที่จะเรียนวิชาต่อไปคือวิชาคณิตศาสตร์ที่โคตรยาก

“ทุกคนวันนี้อาจารย์ฉวีไม่มา”มิ้มหัวหน้าห้องเของห้องม.5/6เดินเข้ามาพร้อมกับข่าวดีประจำช่วงบ่าย

“เย้ๆๆๆๆๆๆไม่ได้เรียนกับเจ้ฉวีดีใจๆๆๆๆ”เด็กนักเรียนชายในห้องม.5/6ตะโกนเสียงดังลั่นก่อนเดินออกจากห้องเป็นกลุ่มๆพร้อมกับกลุ่มเด็กผู้หญิงที่เดินออกไปพร้อมๆกันจึงเหลือนายท๊อปกันมิ้มอยู่ในห้อง

“นี้นายท๊อปเป็นไรไปเนี่ยนายนอนฟุบแบบนี้อีกแล้วไม่เบื่อรึไง”

“มันเรื่องของฉันแล้วเธอมายุ่งไรเธอเป็นแค่ยัยหัวหน้าที่ด่าแต่ลูกน้องอีกอย่างเธอไม่ใช่แฟนฉัน”

“ใช่สิฉันแค่เพื่อนร่วมห้องของนายที่ฉันยัยหัวหน้าที่ด่าแต่ลูกน้องไม่มีสิทธ์ที่จะยุ่งกับตัวนาย

“ใช่เข้าใจแล้วก็ดี”นายท๊อปพูดพร้อมกับนอนฟุบลงที่โต๊ะตัวเดิม

“ขอโทษที่ยุ่งกับนาย”ยัยมิ้มพูดเสียงสั่นๆก่อนที่จะหยิบกระเป๋าและเดินออกจากห้องไป

3วันผ่านไป

“นี้ส้มเธอรู้รึเปล่าว่ายัยมิ้มไปไหน”นายท๊อปถามเพื่อนสนิทที่สุดของมิ้มหลังจากที่มิ้มไม่มาโรงเรียน3วัน

“ไม่รู้สิฉันโทรไปตั้ง20สายแล้วปิดเครื่องตลอดเลย”ยัยส้มพูดก่อนที่จะยกมือถือมาให้นายท๊อปดู

“แล้วพอมีที่อยู่ของยัยมิ้มมั๊ย”

“มีอ่ะเอาไปดิบ้านเลขที่39/xxx
”ขอบใจ”

“ยัยมิ้ม ยัยหัวหน้าอยู่รึเปล่า”นายท๊อปตะโกนอยู่หน้าบ้านของยัยมิ้มก่อนที่จะเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน

“รอแปปนึงมาแล้วๆๆ”เสียงใสๆๆตะโกนตอบอีกครั้งก่อนที่จะเดินไปเปิดประตูรั้วสีเขียว

“หวัดดียัยหัวหน้าสบายดีรึแปล่า”นายท๊อปเอ่ยทักทายและยิ้มกว้าง

“นายมาที่นี้ได้ยังไงกลับไปซะเถอะ”ยัยมิ้มพูดพร้อมทั้งทำสีหน้าเบ้ๆๆใส่นายท๊อปก่อนที่กำลังปิดประตูรั้วแต่นายท๊อปเอามือมาดันไว้ก่อน

“ทำไมเธอไม่ไปโรงเรียนรู้มั๊ยทั้งห้องเป็นห่วงเธอขาดคนเก่งอย่างเธอไปแล้วการบ้านก็ไม่มีคนให้ลอกเลย”

“ไม่รู้หรอกแล้วอีกอย่างมันเรื่องของฉันนายเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ”

“เธอนี้มันกวนจริงเลยคนอุตส่าห์เป็นห่วงนะเนี่ย”

“มันเรื่องของนายแล้วจะมาห่วงฉันทำไมฉันกับนายแค่เพื่อนรวมห้องเท่านั้น”

“เหรอจ๊ะหัวหน้าห้องสุดสวย”

“นายเลิกยอฉันเลยแล้วก็ไสหัวอันเน่าๆของนายไปซะที่นี้ไม่ต้อนรับนาย”

“ไม่จนกว่าเธอจะไปแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนกับฉัน”

ปัง!!!~เสียงประตูไม้ดังปังก่อนที่ยัยมิ้มจะเดินเข้าบ้าน

“นี้ยัยหัวหน้าออกมาคุยกันก่อนจะงอลฉันไปอีกนานมั๊ยเนี่ยฉันง้อใครไม่เป็นด้วยนะ”

“นายกับไปเถอะไม่ต้องมายุ่งอะไรกับฉัน”

“งั้นถ้าพรุ่งนี้เธอไม่ไปโรงเรียนฉันจะมาหาเธออีกนะ”

“เรื่องอะไรที่จะต้องมาหาฉัน”

“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใครถึงคอยมาหาเธอ”

“ฉันไม่รู้เพราะฉะนั้นนายอย่ามายุ่งเพราะนายไม่ใช่แฟนฉันเข้าใจ”

“อีกไม่นานเธอคอยดูล่ะกันนะมิ้ม”

ปัง!!!~เสียงปิดประตูข้างในดังขึ้นก่อนที่นายท๊อปจะขับรถฟีโน่ลายสก๊อตกลับไป

มิ้ม*

“ฉันแอบมองนายท๊อปเพื่อนรวมห้องของฉัน ที่คุยเรื่องอะไรสักอย่างกับยัยต้นข้าวแฟนสาวหน้าตาน่ารัก ขาว หมวยๆที่หมายปองของรุ่นพี่และหนุ่มๆโรงเรียนอื่นๆ”

“ต้นข้าวทำไมถึงเลิกกับท๊อปล่ะครับ”ฉันไปแอบได้ยินนายท๊อปกับยัยข้าวคุยกันแบบที่ไม่ได้ตั้งใจ(นี้นะไม่ตั้งใจ)

“เราเบื่อท๊อปแล้วอ่ะนายเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องเลย”

“แล้ว2เดือนที่ผ่านมาล่ะนั่นต้นข้าวเห็นว่าไม่มีค่าเลยใช่มั๊ย”

“ใช่ ข้าวว่าเรามาเป็นเพื่อนกันดีกว่านะท๊อปถือว่าเป็นความรู้สึกดีๆนะที่นายมอบให้ขอบใจ”

สักพักยัยต้นข้าวก็วิ่งออกมาพร้อมโทรไปหาหวานใจคนใหม่ที่ดูทีว่ารอที่หน้าโรงเรียนยัยข้าวเลิกกับนายท๊อปเป็นไปจริงๆเหรอเนี่ย

ห้องเรียนม.5/6

“ไปหาไรกินดีกว่าจะนั่งเศร้าอย่างงี้อีกนานมั๊ย”ฉันเอ่ยขึ้นพร้อมกับจะเอามือไปจับหน้านายท๊อปแต่ว่า...

 “ทำไมล่ะเนี่ยเธอเป็นไรมายุ่งกับฉันล่ะเรื่องของฉันเธอไม่ต้องมายุ่ง”นายท๊อปพูดขึ้นก่อนที่จะลุกขึ้นฉันอึ่งอย่างบอกไม่ถูกตัวมันสั่นๆเมื่อได้ใกล้กับนายท๊อป]

ช่วงบ่าย

ฉันเดินลงมาจากชั้น3เพื่อมาบอกข่าวดีที่ดีที่สุดในรอบ4เดือนที่ผ่านมาพอเพื่อนๆรู้ข่าวก็ต่างตะโกนดังลั่นและทยอยอออกจากห้องไปเป็นกลุ่มๆทั้งหญิงและชายในห้องจึงมีฉันกับนายหมามุ่ยนอนฟุบอยู่(นายท๊อป)

“นี้นายท๊อปเป็นไรไปเนี่ยนายนอนฟุบแบบนี้อีกแล้วไม่เบื่อรึไง”

“มันเรื่องของฉันแล้วเธอมายุ่งไรเธอเป็นแค่ยัยหัวหน้าที่ด่าแต่ลูกน้องอีกอย่างเธอไม่ใช่แฟนฉัน”

“ใช่สิฉันแค่เพื่อนร่วมห้องของนายที่ฉันยัยหัวหน้าที่ด่าแต่ลูกน้องไม่มีสิทธ์ที่จะยุ่งกับตัวนาย”

“ใช่เข้าใจแล้วก็ดี”นายท๊อปพูดพร้อมกับนอนฟุบลงที่โต๊ะตัวเดิม

“ขอโทษที่ยุ่งกับนาย”

ฉันได้คำตอบที่ชัดเจนจากปากของนายท๊อปทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูกก็มันถูกของนายนะฉันได้แต่หยิบกระเป๋าสีดำแกมน้ำตาลออกจากห้องเพราะวิชาคณิตเป็นวิชาสุดท้าย

3วันผ่านไปฉันไม่ไปโรงเรียนและไม่อยากเจอหน้าใครทั้งนี้นฉันนั่งอย่าเบื่อหน่ายอยู่ในห้องสีเหลืองอ่อนๆก่อนที่จะได้ยินเสียงใครที่มาตะโกนอยู่หน้าบ้านของฉันเสียงนี้มันคุ้นๆนะเนี่ย

ฉันลงไปเปิดประตูรั้วและอึ้งไป2นาทีเพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือนายท๊อป

“หวัดดียัยหัวหน้าสบายดีรึแปล่า”นายท๊อปเอ่ยทักทายและยิ้มกว้างมาที่ฉัน

“นายมาที่นี้ได้ยังไงกลับไปซะเถอะ”ฉันเอ่ยไปอย่างเซ้งๆก่อนที่กำลังจะปิดประตูรั้วแต่นายนั้นเอามืออันใหญ่ๆมาดันไวซะก่อนทำให้ฉันปิดไม่ได้

“ทำไมเธอไม่ไปโรงเรียนรู้มั๊ยทั้งห้องเป็นห่วงเธอขาดคนเก่งอย่างเธอไปแล้วการบ้านก็ไม่มีคนให้ลอกเลย”

“ไม่รู้หรอกแล้วอีกอย่างมันเรื่องของฉันนายเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ”

“เธอนี้มันกวนจริงเลยคนอุตส่าห์เป็นห่วงนะเนี่ย”

“มันเรื่องของนายแล้วจะมาห่วงฉันทำไมฉันกับนายแค่เพื่อนรวมห้องเท่านั้น”

“เหรอจ๊ะหัวหน้าห้องสุดสวย”

“นายเลิกยอฉันเลยแล้วก็ไสหัวอันเน่าๆของนายไปซะที่นี้ไม่ต้อนรับนาย”

“ไม่จนกว่าเธอจะไปแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนกับฉัน”

ปัง!!!~เสียงประตูไม้ดังปังก่อนที่จะเดินเข้าบ้านแต่ไม่ได้ปิดประตูกระจกลายดอกไม้

“นี้ยัยหัวหน้าออกมาคุยกันก่อนจะงอลฉันไปอีกนานมั๊ยเนี่ยฉันง้อใครไม่เป็นด้วยนะ”

“นายกับไปเถอะไม่ต้องมายุ่งอะไรกับฉัน”

“งั้นถ้าพรุ่งนี้เธอไม่ไปโรงเรียนฉันจะมาหาเธออีกนะ”

“เรื่องอะไรที่จะต้องมาหาฉัน”

“แล้วเธอคิดว่าฉันเป็นใครถึงคอยมาหาเธอ”

“ฉันไม่รู้เพราะฉะนั้นนายอย่ามายุ่งเพราะนายไม่ใช่แฟนฉันเข้าใจ”

“อีกไม่นานเธอคอยดูล่ะกันนะมิ้ม”

ปัง!!!~เสียงปิดประตูข้างในดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่นายท๊อปจะขับรถฟีโน่ลายสก๊อตกลับไปฉันแปลกใจมากทำไมนายท๊อปถึงพูดจนฉันอึ้งมากๆกับคำว่า “อีกไม่นานเธอคอยดูล่ะกันนะมิ้ม”มันแปลกมากๆเฮ้อแต่ช่างเหอะฉันกับนายยังไงก็เป็นแค่เพื่อนที่ไม่ถูกชะตากันเท่าไร

..............................................................................

ห้องเรียนม.5/6

“หวัดดีจ๊ะเพื่อนๆฉันมาแล้ว”ยัยมิ้มยิ้มร่าเริงแต่ไม่สดใสก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องเพื่อนจะให้เพื่อนๆในห้องแปลกใจกับการมาโรงเรียนแต่ไม่มีเพื่อนคนไหนอยู่ในห้องเลยแต่มีข้อความอะไรสักอย่างบนกระดานดำที่เขียนไว้ว่า “ฉันชอบเธอนะ”ยัยมิ้มคอยๆเดินไปที่กระดานและไปอ่านข้อความที่เขียนไว้และมีลูกศรชี้ออกไปทางหน้าต่างของห้องทำให้ยัยมิ้มเดินไปและมองดูด้านล่างพบว่ามีกระดานแผ่นใหญ่ๆสีแดงเป็นรูปหัวใจและเขียนไว้ว่าTOP KA MIN ;) ♥♡ ยัยมิ้มอึ่งและรีบวิ้งลงไปข้างล่างและเจอกับนายท๊อปที่ค่อยๆเดินออกมา

“เป็นยังไงเธอชอบมั๊ย”นายท๊อปยื่นดอกกุหลาบสีชมพูอ่อนๆแกมขาวนิดๆมาให้ฉัน

“นายทำอย่างนี้ทำไม”

“เพราะฉันชอบเธอไงและฉันเองก็ได้ข่าวว่าเธอก็ชอบฉันใช่มั๊ย มิ้ม”

“.....”

“ตกลงเราเป็นแฟนกันนะมิ้ม”นายท๊อปเดินเข้ามาจับมือฉันก่อนที่จะบอกว่าเราเป็นแฟนกันนะ

“อืมท๊อปฉันก็ชอบนายนะ”ยัยมิ้มตอบไปด้วยความเขินอายใบหน้าของเธอเริ่มค่อยๆแดงแล้วนายท๊อปก็ดึงตัวเธอเข้าไปกอดและลูบหัวเบาๆ

“ขวัญเอยขวัญมานะจ๊ะฉันรักเธอยัยมิ้ม(หัวหน้าขี้บ่นของฉัน)”

“ฉันก็รักนาย นายท๊อป(หมามุ่ยของฉัน)”

เพื่อนๆห้องม.5/6ต่างก็แสดงความยินดีโหหหร้องและบ้างคนถึงกับเอาดอกกุหลาบที่นายท๊อปให้เอามาให้ฉันมาให้ฉันโยนและพูดรอบๆว่าใครได้ดอกกุหลาบชื่อนี้จะเป็นรถไฟฟ้าที่จะต้องสละโสดคนต่อไปยัยบีมพูดขึ้นพร้อมกับตั้งท่าที่จะรับช่อดอกไม้ที่ฉันจะโยน(ทำอย่างกะจะแต่งงานนะเพื่อนเรา)

“โยนแล้วนะ”

อย่าเบียดฉันสิ!!~โอ๊ยๆๆๆๆๆมาแล้วๆๆๆหลบๆๆๆ

ฟ้าว หมั่บๆ~~

“ทำไมเนี่ยดอกไม้ทำไมมันมาหาฉัน”ยัยบีมทำท่าจะต้องรอคู่เตรียมที่จะขึ้นคาน

ช่อดอกไม้ตกลงไปที่มือของยัยส้มเพื่อนสนิทของยัยมิ้มที่กำลังอมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ด้านหลัง

เย้พวกเราใครหนอจะเป็นคู่ของยัยส้มเนี่ยดีใจด้วยที่เธอจะได้ลงจากคานแล้วกลุ่มของบาสยิ้มแซวยัยส้มขณะที่ยัยส้มวิ่งไล่ตาม

 

เพื่อนๆม.5/6ต่างพากันหัวเราะกับความโก๊ะของยัยส้มและหวานซึ้งฉันกับท๊อปมาลุ้นกันดีกว่านะว่าใครจะเป็นคู่ของยัยส้ม(เช้ง)
ท๊อป+

โดดเดียวไม่มีใครทำไมมันถึงเป็นอย่างงี้..........

หลังจากผมได้โดนต้นข้าวแฟนคนล่าสุดของผมที่คบกันได้2เดือนบอกเลิกมันเจ็บปวดมากที่ถูกคนรักบอกเลิกไป

วันรุ่งขึ้นผมมาโรงเรียนแบบไม่มีเรี่ยวแรงได้แต่นั่งฟุบที่โต๊ะจนมีเสียงหนึ่งที่ทำให้ผมหงุดหงิดมากๆเสียงของยัยหัวหน้าที่ด่าลูกน้องพูดกับผม

 

 

“ไปหาไรกินดีกว่าจะนั่งเศร้าอย่างงี้อีกนานมั๊ย”เสียงของยัยมิ้มยัยมิม้ชอบมายุ่งกับผมเวลาอย่างงี้ก็หงุดหงิดเป็นบ้า

 “ทำไมล่ะเนี่ยเธอเป็นไรมายุ่งกับฉันล่ะเรื่องของฉันเธอไม่ต้องมายุ่ง” ผมกระแทกเสียงใส่ยัยมิ้มก่อนที่จะเดินออกจากห้องไปหาไรกินจนมาถึงช่วงบ่ายที่ผมต้องได้เวลาปวดสมองอีกใช่มันเป็นวิชาคณิตศาสตร์ของเจ้ฉวี ที่ใส่แว่นหนาๆกรอบสีดำเจ้นี้แกขี้บ่นมากๆแต่พอขึ้นมาก็พบกับข่าวดีที่ออกมาจากปากยัยมิ้มว่า....

“ทุกคนวันนี้อาจารย์ฉวีไม่มา”

 “เย้ๆๆๆๆๆๆไม่ได้เรียนกับเจ้ฉวีดีใจๆๆๆๆ”เด็กนักเรียนชายในห้องม.5/6ตะโกนเสียงดังลั่นก่อนเดินออกจากห้องเป็นกลุ่มๆพร้อมกับกลุ่มเด็กผู้หญิงที่เดินออกไปพร้อมๆกันทั้งห้องจึงเหลือผมกับยัยบ้านั้น2คนมันอึดอัดยังไงชอบกลนะเนี่ย

 “นี้นายท๊อปเป็นไรไปเนี่ยนายนอนฟุบแบบนี้อีกแล้วไม่เบื่อรึไง”เสียงนี้คุ้นๆหูทำให้ผมหงายหน้าขึ้นไปมอง

“มันเรื่องของฉันแล้วเธอมายุ่งไรเธอเป็นแค่ยัยหัวหน้าที่ด่าแต่ลูกน้องอีกอย่างเธอไม่ใช่แฟนฉัน”

“ใช่สิฉันแค่เพื่อนร่วมห้องของนายที่ฉันยัยหัวหน้าที่ด่าแต่ลูกน้องไม่มีสิทธ์ที่จะยุ่งกับตัวนาย”

“ใช่เข้าใจแล้วก็ดี”

 “ขอโทษที่ยุ่งกับนาย” เสียงยัยมิ้มพูดเหมือนจะร้องไห้เลยนะแต่ช่างเหอะมันไม่เกี่ยวกับเรา

…………

3วันหลังจากยัยมิ้มไม่มาโรงเรียน

“เฮ้ยไอ้ท๊อปได้ข่าวว่ามิ้มชอบแกเหรอว่ะ”ทิวเพื่อนซี้ของผมเอาข่าวไรมาบอกว่ายัยมิ้มมาชอบคนอย่างผมแต่ว่ายัยนั้นก็น่ารักดีนะแก้มใสๆตัวเล็กๆถึงจะปากจัดไป

“แกเอาไรมาพูดว่ะไอ้ทิวอย่างยัยนั้นเหรอจะชอบฉัน”ผมถามไอ้ทิวให้หายสงสัยแครงใจ

“จริงๆนะเว้ยก็ฉันได้ยินยัยส้มพูดกับผู้หญิงในกลุ่มว่ามิ้มแอบชอบนายมาตั้งแต่ม.4เทอม2แล้วล่ะ”

“ม.4อ่ะนะไม่เชื่อแกลองดูนิ๊ดิ”ไอ้ทิวพูดขึ้นพร้อมกับเอารูปภาพตอนปิดเทอมที่พวกเราม406ไปเที่ยวที่ทะเลแววตายัยนั้นมองแต่ผมกล้องก็ไม่มอง

“แต่ฉันก็แอบรู้ว่านายก็แอบชอบมิ้มอยู่เหมือนกันตอนม..4อ่ะ”

“มันก็จริงอ่ะแต่ตอนนั้นฉันนึกว่าไอ้เอห้อง4เป็นแฟนยัยมิ้มก็เลยเลิกราทำมะทิว”

“55555+ฮาก๊ากกกว่ะไอ้เอมันมีแฟนแล้วชื่อเมย์อยู่ห้อง2ส่วนที่แกเห็นมิ้มไปกับไอ้นั้นบ่อยๆเพราะว่าเคยเป็นเพื่อนกันเท่านั้นเว้ย”ไอ้ทิวอธิบายเหตุผลที่ยัยมิ้มชอบเดินไปไหนมาไหนกับเอห้อง4บ่อยๆเป็นเพราะเพื่อนเหรอผมอึ้งไปเลย

“จริงเหรอว่ะแสดงว่ายัยมิ้มยังไม่มีแฟน”

“ถูกเพราะฉะนั้นแกรีบหาโอกาสก่อนที่ยัยมิ้มจะมีคนอื่นไปแล้วมีรุ่นพี่โรงเรียนอื่นมาจีบยัยมิ้มแต่ยัยมิ้มก็ปฏิเสธไปว่ะ”

ผมรีบไปหายัยส้มเพื่อนสนิทของยัยมิ้มทันทีและขอที่อยู่ของยัยมิ้มผมรีบออกจากโรงเรียนขี่ฟีโน่ด้วยความเร็วก่อนที่โอกาศนั่นมันจะหลุดลอยไปก่อนที่มันจะสายผมยังไม่คลายรักไปจากมิ้มแต่เพราะเหตุผลที่ไม่เข้าใจแต่วันนี้ผมเข้าใจมากยิ่งขึ้นแล้วว่าคนที่รักผมมาตลอดหวังดี และห่วงใยผมมาตลอดคือเธอคนเดียวเท่านั้น “มิ้ม”เธอคือคนที่ฉันจะรักและรักษาหัวใจที่เธอรอให้ฉันเข้าไปในหัวใจเธอมาตลอดขอบคุณเธอจริงๆนะมิ้มที่เธอยังรักและหวังดีกับเพื่อนร่วมห้องอย่างฉันตลอดมา

“ฉันรักเธอมิ้ม”

.

Love is always near us.
But we can not know all that.
Love comes from a very good one friend………………………………………………….

 

 

THE   END : )